เมื่อวานทะเลาะกับที่บ้านค่ะ เรื่องทำสีผม ...
คือตลอดระยะเวลา 6 ปีที่อยู่มัธยมมาไม่เคยทำผิดกฎเลยค่ะ มอต้นผมติ่งไม่เคยไว้ยาวเกินตลอด แม้ลุงจะเคยเปรยว่าไว้ยาวหน่อยก็ได้นะ แต่หนูยึดว่าเราเข้ามาเรียนที่โรงเรียนนี่แล้ว กฎระเบียบของเขาเราก็ยอมรับแล้วก็ต้องทำตามกฎค่ะ
มอปลายหนูก็มัดรวบเก็บกิ๊ฟเรียบร้อย ตลอดเวลาเรียนเกรดเฉลี่ยไม่ต่ำกว่า 3 เลยค่ะ หนูสอบทุนได้ไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศด้วย จำได้ว่าพ่อเอาหนูไปโม้ให้ที่ทำงาน แม่เอาไปเล่าให้เพื่อนในหมู่บ้านหมดเลย เพราะกลับมาจากแลกเปลี่ยนมีแต่คนทักว่ากลับมาแล้วหรอ ทุกคนรู้หมด...
แต่เมื่อวานนี้ หนูตัดสินใจไปกัดผมมา จะทำผมสีเทา แต่ทำแค่ปลายนะคะ หัวดำปกติ เพราะมันต้องบำรุงเยอะเลยเอาแค่ปลายพอ ตอนนี้หนูกำลังจะขึ้นมหาวิทยาลัยแล้ว มหาวิทยาลัยรัฐบาล แล้วหนูก็ลองถามรุ่นพี่ในคณะแล้ว พี่เขาบอกว่าสามารถทำได้ ตั้งกระทู้ถามแล้วก็มีรุ่นพี่มาให้ข้อมูลเพิ่มเติมอีกว่าสามารถทำได้ หนูก็เลยตัดสินใจไปทำ แต่พอกลับมาบ้านพ่อกลับไม่มองหน้า ขับรถออกจากบ้านไป พอกลับมาเขาก็โกรธมากจนแม่ต้องมาคุยแทน แม่บอกว่าพ่อเขาโกรธมาก ที่หนูไปย้อมผม ... หนูรู้สึกงงมาก มากๆจริงๆ ถ้าเป็นสิ่งที่เกี่ยวกับพฤติกรรมของหนูแล้วพ่อมาว่ามาโกรธหนูจะไม่รู้สึกแย่เลย และจะรับไปแก้ไขด้วย แต่สิ่งที่พ่อโกรธคือสิ่งที่หนูชื่นชอบ มันคือตัวหนูจริงๆ หนูทนไม่ทำอะไรนอกกฎเกณฑ์มาตลอด ทั้งๆที่หนูเองอยากทำสีผมเหมือนกัน แต่หนูก็อดทนจนขึ้นมหาลัยแล้วค่อยทำ
ตั้งแต่ใกล้ขึ้นมหาวิทยาลัยมาหนูก็เริ่มแต่งตัวแบบที่เป็นตัวเอง แต่ที่บ้านเขาไม่ชอบอะไรในตัวหนูเลย.. การแต่งตัวของหนูที่ชอบใส่กางเกงขาขาด(ขายาวแล้วขาดเป็นช่วงๆ) หรือการทาเล็บสีต่างๆที่ไม่ใช่สีใสๆ(ที่เคลือบเล็บ)ก็ตามหนูจะโดนว่าตลอด... หนูรู้สึกน้อยใจมากๆ กับการที่หนูไม่สามารถเป็นตัวเองได้ ไม่สามารถทำในสิ่งที่ตัวเองชอบและต้องการทำได้ แถมสิ่งดีๆที่หนูทำมาตลอดก่อนหน้านี้หายไปยังกับลม หนูกลายเป็นเด็กไม่รักดีของพ่อไปทันทีเพราะหนูย้อมสีผมตรงปลายผม... แม่บอกว่าพ่อเขาคาดหวังในตัวหนูเอาไว้มากเกินไป หนูไม่รู้ว่าพ่อคาดหวังอะไรกับตัวหนูอีก ทั้งๆที่หนูก็ไม่ได้เกเร เหลวไหล สูบบุหรี่ ติดยา บ้าผู้ชาย ท้อง หรือหนีเที่ยว โดดเรียนก็ไม่เคย พ่อต้องการให้หนูเป็นเด็กน่ารัก แต่งตัวแบบผู้หญิงเพื่อให้พ่อกับแม่มีความสุขแต่มันไม่ใช่สิ่งที่หนูชอบอย่างงั้นหรอ? นอนร้องไห้ทั้งคืนจนตอนนี้ก็ยังไม่ได้นอนเลยค่ะ T___T เครียดมากๆ หนูทะเลาะกับที่บ้านเพราะความเป็นตัวตนของหนูมาตลอดเลย หนูควรสวมบทบาทเป็นเด็กน่ารักในโอวาทพ่อแม่ ผมดำตัดหน้าม้าใส่กระโปรงเสื้อแขนยาวสีขาวผูกโบว์แบบที่เขาชอบหรือเปล่า? หนูเคยแต่งแบบนั้นครั้งหนึ่ง(ช่วงที่แอบชอบคนๆนึงในโรงเรียนแล้วรู้มาว่าเขาชอบผู้หญิงน่ารักๆ หนูก็เลยเปลี่ยนตัวเอง แต่มันไม่ใช่ตัวหนูเลยหนูเลยเลิก) แล้วแม่ชอบมากๆ ถ่ายรูปเก็บไว้เยอะเลย แต่หนูอึดอัดมากๆที่ต้องทำตัวเรียบร้อย แล้วก็ใส่กระโปรงฟูๆแบบนั้น จนสุดท้ายเลยต้องเปลี่ยนกลับมาเป็นตัวเอง แต่ความเป็นตัวเองของหนู มันคือสิ่งที่พ่อเกลียด หนูไม่อยากเปลี่ยนตัวเองกลับไปเป็นใครคนนั้นที่ตัวเองแทบไม่รู้จัก แต่หนูก็ไม่อยากทะเลาะกับพ่อแบบนี้ ทำยังไงดีคะ พิมพ์ไปร้องไห้ไปอีกแล้ว ฮือ T___T
ย้อมผมเข้ามหาลัยฉันกลายเป็นลูกไม่รักดีของพ่อ
คือตลอดระยะเวลา 6 ปีที่อยู่มัธยมมาไม่เคยทำผิดกฎเลยค่ะ มอต้นผมติ่งไม่เคยไว้ยาวเกินตลอด แม้ลุงจะเคยเปรยว่าไว้ยาวหน่อยก็ได้นะ แต่หนูยึดว่าเราเข้ามาเรียนที่โรงเรียนนี่แล้ว กฎระเบียบของเขาเราก็ยอมรับแล้วก็ต้องทำตามกฎค่ะ
มอปลายหนูก็มัดรวบเก็บกิ๊ฟเรียบร้อย ตลอดเวลาเรียนเกรดเฉลี่ยไม่ต่ำกว่า 3 เลยค่ะ หนูสอบทุนได้ไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศด้วย จำได้ว่าพ่อเอาหนูไปโม้ให้ที่ทำงาน แม่เอาไปเล่าให้เพื่อนในหมู่บ้านหมดเลย เพราะกลับมาจากแลกเปลี่ยนมีแต่คนทักว่ากลับมาแล้วหรอ ทุกคนรู้หมด...
แต่เมื่อวานนี้ หนูตัดสินใจไปกัดผมมา จะทำผมสีเทา แต่ทำแค่ปลายนะคะ หัวดำปกติ เพราะมันต้องบำรุงเยอะเลยเอาแค่ปลายพอ ตอนนี้หนูกำลังจะขึ้นมหาวิทยาลัยแล้ว มหาวิทยาลัยรัฐบาล แล้วหนูก็ลองถามรุ่นพี่ในคณะแล้ว พี่เขาบอกว่าสามารถทำได้ ตั้งกระทู้ถามแล้วก็มีรุ่นพี่มาให้ข้อมูลเพิ่มเติมอีกว่าสามารถทำได้ หนูก็เลยตัดสินใจไปทำ แต่พอกลับมาบ้านพ่อกลับไม่มองหน้า ขับรถออกจากบ้านไป พอกลับมาเขาก็โกรธมากจนแม่ต้องมาคุยแทน แม่บอกว่าพ่อเขาโกรธมาก ที่หนูไปย้อมผม ... หนูรู้สึกงงมาก มากๆจริงๆ ถ้าเป็นสิ่งที่เกี่ยวกับพฤติกรรมของหนูแล้วพ่อมาว่ามาโกรธหนูจะไม่รู้สึกแย่เลย และจะรับไปแก้ไขด้วย แต่สิ่งที่พ่อโกรธคือสิ่งที่หนูชื่นชอบ มันคือตัวหนูจริงๆ หนูทนไม่ทำอะไรนอกกฎเกณฑ์มาตลอด ทั้งๆที่หนูเองอยากทำสีผมเหมือนกัน แต่หนูก็อดทนจนขึ้นมหาลัยแล้วค่อยทำ
ตั้งแต่ใกล้ขึ้นมหาวิทยาลัยมาหนูก็เริ่มแต่งตัวแบบที่เป็นตัวเอง แต่ที่บ้านเขาไม่ชอบอะไรในตัวหนูเลย.. การแต่งตัวของหนูที่ชอบใส่กางเกงขาขาด(ขายาวแล้วขาดเป็นช่วงๆ) หรือการทาเล็บสีต่างๆที่ไม่ใช่สีใสๆ(ที่เคลือบเล็บ)ก็ตามหนูจะโดนว่าตลอด... หนูรู้สึกน้อยใจมากๆ กับการที่หนูไม่สามารถเป็นตัวเองได้ ไม่สามารถทำในสิ่งที่ตัวเองชอบและต้องการทำได้ แถมสิ่งดีๆที่หนูทำมาตลอดก่อนหน้านี้หายไปยังกับลม หนูกลายเป็นเด็กไม่รักดีของพ่อไปทันทีเพราะหนูย้อมสีผมตรงปลายผม... แม่บอกว่าพ่อเขาคาดหวังในตัวหนูเอาไว้มากเกินไป หนูไม่รู้ว่าพ่อคาดหวังอะไรกับตัวหนูอีก ทั้งๆที่หนูก็ไม่ได้เกเร เหลวไหล สูบบุหรี่ ติดยา บ้าผู้ชาย ท้อง หรือหนีเที่ยว โดดเรียนก็ไม่เคย พ่อต้องการให้หนูเป็นเด็กน่ารัก แต่งตัวแบบผู้หญิงเพื่อให้พ่อกับแม่มีความสุขแต่มันไม่ใช่สิ่งที่หนูชอบอย่างงั้นหรอ? นอนร้องไห้ทั้งคืนจนตอนนี้ก็ยังไม่ได้นอนเลยค่ะ T___T เครียดมากๆ หนูทะเลาะกับที่บ้านเพราะความเป็นตัวตนของหนูมาตลอดเลย หนูควรสวมบทบาทเป็นเด็กน่ารักในโอวาทพ่อแม่ ผมดำตัดหน้าม้าใส่กระโปรงเสื้อแขนยาวสีขาวผูกโบว์แบบที่เขาชอบหรือเปล่า? หนูเคยแต่งแบบนั้นครั้งหนึ่ง(ช่วงที่แอบชอบคนๆนึงในโรงเรียนแล้วรู้มาว่าเขาชอบผู้หญิงน่ารักๆ หนูก็เลยเปลี่ยนตัวเอง แต่มันไม่ใช่ตัวหนูเลยหนูเลยเลิก) แล้วแม่ชอบมากๆ ถ่ายรูปเก็บไว้เยอะเลย แต่หนูอึดอัดมากๆที่ต้องทำตัวเรียบร้อย แล้วก็ใส่กระโปรงฟูๆแบบนั้น จนสุดท้ายเลยต้องเปลี่ยนกลับมาเป็นตัวเอง แต่ความเป็นตัวเองของหนู มันคือสิ่งที่พ่อเกลียด หนูไม่อยากเปลี่ยนตัวเองกลับไปเป็นใครคนนั้นที่ตัวเองแทบไม่รู้จัก แต่หนูก็ไม่อยากทะเลาะกับพ่อแบบนี้ ทำยังไงดีคะ พิมพ์ไปร้องไห้ไปอีกแล้ว ฮือ T___T