มีโอกาสได้ร่ำลา กับ ไม่มีโอกาสได้ร่ำลา อะไรแย่กว่ากัน?

มันโคตรรู้สึกแย่เลยเนอะ ยิ่งเค้าเอาบอกเราช่วยไรไม่ได้ หรือกำลังใจเราไม่ช่วยอะไร และคนๆนั้นเป็นเพื่อนที่เคยช่วยเราไว้ ยิ่งโคตรแย่เลยนะครับ โคตรทรมานจิตใจสุดๆ เหมือนเรา:)ไม่มีปัญญาทำให้ใครได้เลย

อยากมีคนคุย แค่คุยกันเฉยๆ ไม่ต้องเห็นหน้า อยากมีคนคอยแชร์เรื่องราวในแต่ละวัน อยากมีคนคอยฮีลใจ

อยู่ๆ เหมือนเขาจะจากไป ไม่ทันร่ำลา รู้สึกเคว้งคว้าง ค้างคา บางทีมันรู้สึกแย่ยิ่งกว่า การที่เราไม่มีใครตั้งแต่เเรก อยากให้เขารับรู้ และอยากขอบคุณที่เข้ามาในชีวิต แม้จะช่วงเวลาสั้นๆ ไม่รู้ต่อไปจะเป็นอย่

อยู่ดีๆก็เหงาอะคะไม่รู้เป็นอะไร มันเศร้ามันแย่เหมือนคนอกหักแต่ไม่ได้อกหัก ทำไงให้หายดีคะ

ขอฟังอาถรรพ์รัก7ปี ของแต่ละคนผ่านไปได้หรือร่ำลากันตอนปีที่7จริงๆ

หลังจากโพสต์ที่ผมได้โพสไปรอบก่อน ก็มีพี่ๆ แนะนำ ขอบคุณมากครับ แต่ผมเลือกที่จะเชื่อตัวผมเอง วันนี้ผมดีขึ้นกว่าวันนั้นมาก ทั้งความคิดและจิตใจ วันนี้แค่จะมาแชร์ว่าอยากให้เพื่อนๆ หรือ ทุกคนๆ ลงมือทำสิ่งที

เราได้สูญเสียเพื่อนสนิทไปเมื่อเกือบสองเดือนที่ผ่านมา. ความตายพรากเพื่อนเราไปอย่างกะทันหันไม่ทันได้ตั้งตัว. เพิ่งเจอกันพูดคุยกันไปไม่ทันได้เอ่ยร่ำราก็จากกันไปแล้ว. ช่วงแรกแย่มาก ไปงานศพเดี๋ยวร้องไห้เด

ตอนนี้รู้สึกเศร้าๆ รู้สึกแย่ อยู่ดีๆก็มีอาการ มีวิธีไหนบ้างคะ ทำให้สบายใจ