ระบายโว้ยยยย อยากตาย!!

เคยอยากตายไหม รู้สึกว่าชีวิตนี้จะอยู่ไปทำไม โลกก็โหดร้ายขึ้นทุกวัน ไหนจะคำพูดคนใกล้ตัว
วาจาเฉือดเฉือน บาดลึกดั่งคมมีด
กรีดแทงลึกลงตรงกลางใจ หูได้ยิน ตาเห็น สมองรับรู้ ทำไมมันปวดร้าวขนาดนี้แค่คำพูดไม่กี่คำ.
แม่ก็ด่าทุกวันว่าโง่ จะมีชีวิตอยู่ไปทำไม กูเลี้ยงมาได้ยังไงโง่ขนาดนี้ เคยทำอะไรให้กูภูมิใจบ้างฯลฯ บลาๆๆๆ
นี่แก๊ปไม่ดีตรงไหน แค่ไม่ชอบหวย ตั้งแต่เรียนเกรดไม่เคยต่ำ จบปวส.การตลาดเกรดก็3.47 เกรดวัดความสามรถคนไม่ได้แต่ก็ทำให้รู้ป่ะว่าไม่เคยเกเร เรียนจบปวส. หางานทำ นานๆขอเงินที ไปทำงานทุกวันก็ไม่เคยขอใช้ ขอก็ใช่ว่าจะไม่คืน. เงินทำงานได้ก็ใช่ว่าจะไม่ให้ป่ะ ถ้าลูกคนอื่นดีกว่าก็ไปเอามาเลี้ยง คนที่ยกตัวอย่างให้แต่ละคนดีกว่าทั้งนั้น ดีกว่าแค่เรื่องหวย ทำไมว่ะ ถ้าไม่รักจะเลี้ยงมาทำไม จะคอยด่าทำไมทุกวัน ต่างคนต่างอยู่ไปเลย ไม่ต้องมายุ่งกันอีก ลูกคนอื่นดีกว่าก็เอาเข้ามาอยู่ในบ้านสะหาข้าวหาน้ำให้ตังค์มันใช้ด้วยเพราะมันยังไม่ได้ทำงานกันทั้งนั้น. ไม่ต้องห่วง รอบตัวมีแต่อะไรที่มันกรีดๆๆๆ วันนึงถ้าทนไม่ไหวเดี๋ยวตายเอง ไม่ต้องไล่.
    พ่อก็ไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดู แม่ก็สรรหาแต่คำมาด่า หาแต่คนอื่นมาเปรียบเทียบ เพื่อนก็คอยแต่จ้องอิจฉานินทา แขวะว่าไม่ช่วยเวลาเดือดร้อนบ้าง ว่าไม่ใช่เพื่อนแท้บ้าง แล้วเคยช่วยอะไรกูป่ะว่ะ ถ้าเพื่อนคนที่ว่าดีก็คบมันไปไม่ต้องมาแขวะกู แฟนก็ห่างเหิน เอออันนี้แก๊ปผิดเองที่แอบมีคนอื่น แต่ตอนนี้ก็หยุดแล้วรู้แล้วว่าใครที่รักเราช่วยเหลือยามป่วย 'เคยฟังป่ะ พูดดีๆ กันไม่กี่คำ ต้องทะเลาะกันเป็นประจำ เธอรู้ไหมว่ามันกดดันเท่าไหร่
จะต้องขอโทษเธออย่างไรให้หายกัน......' ความผิดติดตัวฉัน อะ ถ้าจะทำกันแบบนี้ทิ้งแก๊ปไว้คนเดียวเถอะ แก๊ปมันเลวเอง
พูดอะไรนิดหน่อยก็งอนใส่ แขวะใส่ แค่เรื่องอื่นก็จะไม่ไหวอยู่แล้วป่ะ ส่วนเรื่องที่ทำงานก็เรื่องที่ทำงาน เป็นลูกน้องเขาก็ต้องยอมรับทุกอย่าง.
    ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่ได้ถูกเลี้ยงดูมาด้วยความรัก โลกก็โหดร้าย แต่ก็ไม่ได้คิดหรอกนะว่าชีวิตเราน่าสงสาร เพราะถ้าเราคิดแบบนั้นไม่ว่าจะทำอะไรก็จะสงสารแต่ตัวเอง คนอื่นมีให้สงสารอีกเยอะแยะ
ระบายจบ นอนปาดน้ำตา.