เมื่ออุณหภูมิกว่า 38  องศาเซลเซียสและแดดแรงในช่วงบ่ายวันอังคารปะทะผิวหนังทำ ความรู้สึกแสบร้อนก็ปรากฎที่กายและใจทันที
    สายลมร้อนพัดมาเป็นระยะ ส่งผลให้เส้นผมยาวปลิวไสวตามแรงลม สีน้ำใส มองเห็นปลาตัวเล็กๆกำลังกัดกินสาหร่ายที่บริเวณขอบสระไม่ได้ทำให้ จิตใจของดิฉันเย็นลง
     เก้าอี้ลายหินอ่อนสีขาวถูดจัดเรียงเป็นแถวตรงสวยงามใต้ต้นประดู่ใหญ่ ซึ่งกิ่ง ก้าน และใบค่อนข้างเฉาเพราะอากาศร้อน
     เก้าอี้ตัวที่สามซึ่งอยู่ใต้ต้นไม่ใหญ่เป็นตัวที่ดิฉันเลือกนั่ง กระเป๋าสะพายข้างใบเล็กถัดด้วยไหมพรมสีส้มและเหลืองถูกวางลงข้างๆกัน
     และเป็นอีกครั้งที่ดิฉันพาตัวเองมาสถานที่แห่งนี้เพราะความเหนื่อยล้าด้านความคิด สถานที่อันเงียยสงบและอ้างว้างในเวลาเช้าแต่จะครึกครื้นรื่นรมในเวลาเย็น ส่วนใหญ่คนที่มาที่นี้ล้วนแต่เป็นผู้ รักสุขภาพและความแข็งแรง
    ดิฉันหยิบหนังสือหน้าปกสีน้ำตาลขนาดกระทัดรัด ซึ่งนามปากกาคือ ท่าน ว.วัชรเมธี   เรื่องราวในหนังสือกล่าวยกย่อง ซึ่งเรื่องราวในหนังสือกล่าวนกย่องบุคคลสำคัญของโลกและแบบอย่างการใช้ชีวิตของบุคคลเหล่านั้น
    เมื่ออ่านจบดิฉันสรุปได้ว่า ทุกคนที่กล่าวมานั้นล้วนรักและพอใจในสิ่งที่ตัวเองทำ ประสบความสำเร็จได้เพราะใจรัก ผสมความอดทน ความพยายาม และนั้นเองทำให้บุคคลเหล่านี้ ......แตกต่าง
    และนี้เองเป็นเหตุผลที่ดิฉันต้องมานั่ง ณ สถานที่แห่งนี้ ด้วยการตัดสินใจ เลือกทางเดินใหม่ ทางเดินที่ไม่มีใครเห็นว่าดี หลายคนบอกกับดิฉันว่าเธอยังเด็กอารมณ์ร้อน ถ้าเธอโตกว่านี้เธอจะเข้าใจและด้วยคำพูดเหล้านี้เราต้องอดทนรอเวลาให้เราโตกว่านี้เราจะเข้าใจ
     การใช้ชีวิตแบบฟังอย่างเดียวไม่ออกไปเผชิญโลกด้วยตัวเอง แล้ววันหนึ่งคุณจะพูดว่า.......ถ้าย้อนเวลาได้.....ดิฉันมองว่าไม่ได้สำคัญว่าเราเจริญรุ่งเรืองแค่ไหนในทางที่เราเลือก เพียงแต่เรามีความสุขไหม เราพึงพอใจหรือเปล่า?
    
     ในหนึ่งชีวิตคนเรา เราสามารถเลือกทางเดินด้วยตัวเองได้กี่ครั้ง สุดท้ายแล้วเส้นทางที่เราเลือกเดินนั้นเป็นเส้นทางทีทำให้เรามีความสุขหรือไม่?ถ้าเราเลือผิดเราสามารถเลือกใหม่ได้หรือไม่?
    "คนที่ประสบความสำเร็จระดับโลกล้วนรักในสิ่งที่เขาทำ"
ดิฉันตั้งกระทู้เพราะอยากระบายความรู้สึกเท่านั้น มิได้มีเจตนาอื่น หากผิดพลาดประการใด ขออภัย