ตอนท้องหนูกำลังเรียนอยู่มัธยมอยู่เลยคะ
แต่พ่อแม่หนูและพ่อแม่แฟนก็รู้แล้วคะ
แต่ตอนนั้นหนูคิดจะทำแท้งแต่ทุกคน
ไม่อยากให้หนูทำ แต่เพราะเรื่องเรียน
เรื่องเพื่อน และอะไรอีกหลายๆอย่าง
และช่วงอายุครรภ์ 1-3 เดือนแรก
หนูก็ไม่ได้ดูแลตัวเองเลยคะ
แต่พอผ่านไปสักพักหนูคิดว่าใครจะ
ว่าอะไรก็ช่างเหอะ เรื่องเรียนดรอป
ก่อนก็ได้ แม่หนูเลยโทรไปคุยกับครู
และพ่อของแฟนหนูก็พาไปฝากครรภ์
ตรวจครรภ์หมอบอกลูกหนูแข็งแรงดีคะ
แล้วหนูก็ดูแลตัวเองดีมากแล้วหนูก็รู้สึก
รักลูกมากด้วยแต่พออายุภรรค์หนูได้
ประมาณ6 เดือน คือ1-2อาทิตย์ที่แล้ว
หนูรู้สึกปวดท้องแล้วปวดมากด้วย
ตอนนั้นกำลังอยู่บ้านแฟนอยู่คะ
แฟนหนูเลยรีบไปบอกพ่อ แล้วพาหนู
ไปโรงพยาบาลตอนนั้นหนูปวดท้องมาก
ทั้งบีบทั้งหยิกแขนแฟนสุดแรงเลยคะ
แล้วพอถึงห้องฉุกเฉินหมอก็ตรวจดู
หมอบอกปากมดลูกหนูเปิดหมดแล้วคะ
หนูเลยคิดว่าคงรักษาได้อยู่แหละ
แต่หมอบอกลูกหนูยังไม่มีปอดไม่มีตับ
อะไรสักอย่างนี้แหละ แล้วหมอก็บอกว่า
ต้องเอาออกอย่างเดียวถึงจะรักษาได้
ยังไงคลอดมาก็ไม่รอดอยู่ดี ตอนนั้นคือ
หนูร้องไห้ไม่หยุดเลยคะปวดท้องก็ปวด
พอเอาลูกออกแล้วหนูเสียใจมากคะ
ร้องไห้ไม่หยุด โทษตัวเองอยู่ตลอด
จนถึงตอนนี้หนูก็ยังไม่หยุดคิดมากคะ
หนูรู้สึกผิดมากเลยคะหนูรักเค้ามากคะ
ถ้าหน้าที่การงานหนูพร้อมทุกอย่างแล้ว
หนูอยากให้เค้ามาเกิดเป็นลูกหนูอีกครั้ง
หนูทำบุณให้เค้าแต่หนูนึกถึงเค้าเอาคะ
เพราะหนูยังไม่ได้ตั้งชื่อให้เค้า
??แล้วหนูต้องทำบุญให้เค้ายังไงค่ะ??
????หนูจะบาปรึป่าวค่ะ????