เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว แต่อยู่ๆก็นึกถึงเค้า (ใคร 55555) มันแว๊บเข้ามาในหัว หลังจากอ่านกระทู้เล่าเรื่องผีมากๆ
เลยเอามาเล่าสู่กันฟังบ้างค่ะ

เพื่อนสนิทเรานางหนึ่ง เกิดอาการวังเวงในชีวิต ด้วยเหตุพิษรัก- -'
เลยโทรมาชวนไปเกาะสีชังที่อยู่ไม่ห่าง กทม มากนักหนึ่งคืน ไอ่เราเห็นว่า เพื่อนไม่ไหวแล้วจริงๆ
เลยทิ้งงานเพื่อการนี้ (ตอนนั้นกลัวจริงๆ  กลัวมันฆ่าตัวตาย ) นัดเจอกันที่อนุ เพื่อขึ้นรถตู้ตรงไปยังเกาะสีชัง

แว๊บแรกเจอกัน นางก็ปรี่เข้ามากอด ไม่พูดไม่จาอะไร..นั่งรถก็เงียบ..ตาของมันทั้งบวมและช้ำ..
อาหารหนักพอควร นี่คือสิ่งที่เราประเมินเพื่อนเราตอนนั้น
พอถึงเกาะก็เช่ามอตะไซ ขี่หาห้องพักที่จองไว้...............
ที่พักอยู่ไกลจากทางเข้าเกาะมาก ทั้งเงียบและสงบ ผ่านหมู่บ้านและวัดวา..เส้นทางไม่ซับซ้อน
อยู่แถวบริเวณจุดชมวิวช่องเขาขาด (บอกแค่นี้พอนะคะ แถวนั้นมีที่พักไม่มาก ใครไปแล้วได้เจอเหมือนกันก็..ฝากสวัสดีเค้าด้วยนะคะ55555)

เนื่องจากไม่ใช่เสาร์ - อาทิตย์ คนเลยไม่มาก ห้องพักวางเพียบ พนักงานที่โรงแรมบอกเลือกได้ตามใจชอบ
มีวางสามห้อง ชั้นสอง เราเลยเลือกห้องสีเขียว (เลือกได้ด้วย ดีแท้ และเราก็ชอบสีนี้ ห้องแลสะอาดตาดี)

หลังจากเก็บของ และนั่งมองเพื่อนตัวเองทำหน้าซึม ก็ชวนออกไปเดินเล่นชมวิวทิวทัศน์
พอเย็น นางก็ซื้อสุราเมลัยมากินพร้อมของแกล้ม..จากนั้นก็สู่โหมดเล่าสาเหตุ
พอเล่าจบพร้อมน้ำตาเอ่อนอง นางก็ลากเตียงอยู่ห่างกันมาใกล้ๆเตียงเรา แล้วนางก็..หลับไป

ทิ้งตรูให้ตาสว่างอยู่กับห้องนอนตอนตี 1 กว่าๆ เพียงลำพัง ก็ไม่คิดอะไร
ในหัวคิดเรื่องความรักว่าทำไมมันทำให้คนทุกข์ได้ขนาดนี้
แล้วก็ภาวนาให้มันเจอคนดีๆที่ไม่ทำร้ายมันสักทีเถอะ= ='

มาค่ะ..ดึกแล้ว..เรามาเข้าเรื่องกัน

ขอบรรยายลักษณะห้องนอนเล็กน้อย เพื่อความเข้าใจ
เปิดประตูมา สีห้องเป็นสีเขียวอ่อนใบตอง เปิดเดินเข้ามาจะเจอที่นอนเตียงคู่สองเตียงด้านขวามือ
เหนือประตูเป็นแอร์   (เน้นย้ำคำตำแหน่งแอร์นิดหนึ่ง เพราะเหตุมันเกิดตรงนี้)
ด้านซ้ายตรงข้ามเตียงมีโทรทัศน์ โต๊ะเครื่องแป้ง และตู้เย็นขนาดเล็ก ถัดไปด้านเดียวกันเป็นตู้เสื้อผ้าไม่เล็กไม่ใหญ่  
ตรงข้ามตู้เสื้อผ้าเป็นห้องน้ำ มีหน้าต่าง ในทิศตรงข้ามประตู
เปิดแง้มมูลี่หน้าต่างจะเจอต้นไม้น้อยใหญ่

เอาล่ะค่ะ เห็นภาพกันแล้วนะคะว่าห้องเป็นไง ห้องไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็ไมไ่ด้คับแคบ อยุ่ในระดับที่ดูดีสะอาดตา

กึ่งหลับกึ่งตื่น แปลกที่แปลกถิ่น
สลึมสลือ เรารู้ตัวอยู่ตลอด ตามความคิดตัวเองทันทุกอย่างชัดเจนทุกห้วงค่ะ
เรามองไปรอบห้องด้วยความไม่เคยชิน มองจากซ้าย อ้อเพื่อน..ด้านหน้าเปนโต๊ะเครื่องแป้ง โทรทัศน์

อ้อ วันนี้มานอนโรงแรม มาเที่ยวเกาะสีชัง  (ลืมค่ะว่าตัวเองนอนที่อื่น ที่ไม่ใช่ห้องตัวเอง)

โอเค..พอมองไปที่ประตูห้อง เพราะได้ยินเสียงแอร์
ตอนนี้ล่ะค่ะ! เราเห็นร่างคน! ร่างผู้ชายสุงใหญ่
ตอนนั้นตกใจมาก! คิดว่านั่นคือคน คนแน่ๆ
ตัวท้วมๆ ผิวคล้ำ ยืนหันหลังให้เรา เค้ายืนหันหน้าเข้าประตู
เราเห็นเหงื่อที่ซึมออกมาจากหลังจนเสื้อเปียก เสื้อปกโปโลสีขี้ม้า แขนสั้น กางเกงสามส่วนสีดำ
อาจจะตลก แต่ตอนนั้นเราคิดว่า เค้าคงร้อน เลยยืนตากแอร์
ตกใจมาก จนกรี๊ดออกมาเลยค่ะ (ธรรมดาเป็นคนไม่กรี๊ดค่ะ ตกใจแค่ไหนก็จะแค่สะดุ้งแล้วเงียบ เพราะตกใจ- -)
การกรี๊ดตอนนั้น มันยากมากสำหรับเรา เรารู้สึกได้ว่าเสียงของเรามันไม่ออกมา
เราทำอะไรไมไ่ด้เลย เหมือนทุกอย่างมันวิ่งดำเนินไปของมัน ตาของเรา ความรู้สึกนึกคิดของเรามันไปด้วยหมด ยกเว้นการสั่งการร่างกาย
สมองคิดและประมวลอย่างเร็ว เข้ามาได้ยังไงวะ ห้องก็ล็อค
ตอนนั้นไม่คิดเลยว่าเป็นผี  เห็นเพื่อนนอนข้างๆอย่างสบาย
กลัวมาก กลัวว่าเค้าจะมาทำอะไรไม่ดีทั้งเราและเพื่อน

แล้วเหมือนเค้ารู้ว่าเรามองเห็นเค้า เค้าค่อยๆหันตัวมาและ ส่ง ยิ้มให้!
ยิ้มนั้นมันน่ากลัวมากค่ะ เหมือนกำลังบอกเราว่า "รู้นะว่าเห็นแล้ว"
เพราะประโยคนี้เลย เรารู้เลยว่านี่ไม่ใช่คนแล้วแน่ๆ ตอนนี้ยังจำแววตากับรอยยิ้มนั้นได้อยู่เลย= ='
รอยยิ้มเหมือนสะใจ และประสงค์ร้ายอ่ะ

เราบอกตัวเอง ถ้าฝันอยู่ก็ให้ตื่นเดี๋ยวนี้!
ไม่เอาแล้ว พอ ตื่น ตื่น! เราพยายามกำมือ ขยับตัว เหวี่ยงตัวเอง แต่= ='ไม่มีผลอะไรเลย
จนเรานึกถึงพ่อนึกถึงแม่ อิอาการแต่แรกที่ว่าตัวเองสลึมสลือ ตอนนั้นเองมันชัดเจนมากๆ
หัวใจเราเต้นรัวมาก ความรู้สึกอึดอัดมันหายไปหมด
เราไม่แน่ใจตัวเองว่าที่เราเห็นมันฝันหรือว่าเจอผีกันแน่ แต่ภาพมันชัดเจนเหนือระดับ HD ซะอีก
เพื่อน..ยังหลับอยู่ เรามองไปที่ๆเห็นเค้ายืน วางเปล่า ไม่มีอะไร
ห้องล็อคอยู่เหมือนเดิม แอร์ยังเปิด ห้องไมไ่ด้มืดจนมองไม่เห็นอะไร ทุกอย่างชัดเจน ไฟในห้องน้ำเปิดอยู่

เราไมไ่ด้ดูนาฬิกาว่าตีอะไร นึกถึงก็กลัว เลยท่องอิติปิโส ท่องอยู่อย่างนั้น ท่องสักพัก
หลับต่อไม่ลงจริงๆ เลยหยุดท่อง เพราะนึกถึงตอนเพื่อนอีกคนเล่าให้ฟัง
ว่ามันท่องตอนเจอผีอำ แล้วผีสวนกลับมาว่า "ท่องไปเถอะ กุไม่กลัวหรอก"

..หยุดท่องดีกว่า เด่วเขาหาว่าไล่ แล้วเค้าจะโมโห..เราเลยนอนอย่างนั้นจนเช้า
จนเพื่อนตื่น ก็ยังไม่เล่าอะไรให้มันฟังจนกระทั่ง..กลับ

กลับมาก็ทำบุญให้เค้าค่ะ ไม่รู้ว่าฝันหรือว่าอะไร แต่มันชัดเจนกระทั่งเหงื่อบนแผ่นหลัง
ไม่ว่าฝันหรือปี เราก็สงสัยว่าเค้าเปนใคร ไม่กล้าถามพนักงานที่นั่น เค้าอาจจะเปนคนงานหรือชาวเกาะที่นั่นก็ได้
แต่ไม่รู้ทำไม เราให้น้ำหนักไปทางชาวเกาะมากกว่าคนงานหรือนักท่องเที่ยว= ='

จบและค่ะ
โดยส่วนตัวเราไม่เคยเจอผีนะคะ เป็นคนไม่เห็น