ทำไมเราจะพบคนอ้วนในคนจนและคนชั้นกลางมากกว่าคนรวย?

มันอดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามนี้ เพราะมันดูค่อนข้างขัดแย้ง ถ้าเราพูดกันเล่นๆ ก็คือคนผอมก็คือคนที่ไม่มีอันจะกิน คนอ้วนแสดงว่าบ้านรวย(คำพูดคนสมัยเก่า). แต่ปัจจุบันนี้ผมเห็นว่ามันช่างตรงกันข้ามเหลือเกิน ทำไมลูกคนรวยช่างหุ่นดีเหลือเกิน กับลูกคนจนและคนชั้นกลางทั่วไปจะโคตะระอ้วนเลย จริงๆคนไม่ค่อยมีกินมันน่าจะผอมนะ(ไม่ได้อยากว่าคนจนหรือคนทั่วไปนะเพราะผมก็อยู่ในคนกลุ่มนี้) ในการวิเคราะห์ของผมผมคิดว่าความอ้วน-ผอมไม่เกี่ยวข้องกับสถานะเท่าไร แต่มันน่าจะเกิดจากความไม่รู้และนิสัยในการกินมากกว่า อย่างสมัยผมเด็กๆผมเป็นคนบ้านนอกธรรมดา อาหารการกินมักเจอแต่ของมันจัดและหวานจัดทั้งนั้นเช่น แกงกะทิต่างๆ บัวลอย ทองหยอด ฝอยทอง โอ้โห มารู้ตอนหลังพลังงานช่างมากเหลือเกิน ชนิดพิชซ่าเทียบไม่ติด แต่โชคดีที่ผมไม่ติดหวานมากและเป็นเด็กซนพอควร จึงชอบวิ่ง ปีนป่าย จึงรอดความอ้วนมาได้  แต่เพื่อนหลายคนเรียบร้อยตอนนี้มีสถานะเป็นตุ่มเก็บน้ำกันหลายคน(ต้องบอกว่าแทบทุกคนถึงไม่อ้วนก็ลงพุง) ในสมัยนี้ผมรู้จักกับคนรวยหรือคนค่อนข้างรวยหลายคน กลับน้อยคนนักที่จะอ้วนลงพุง สำหรับคนอายุเยอะอาจมีพุงบ้างแต่ไม่เห็นชัดเจนว่าร่างใหญ่จนอ้วน
ที่ผมกล่าวมาอาจไม่ตรงกับใครหลายคน แต่แค่อยากรู้ว่ามันจริงหรือผมคิดไปเอง ลองแชร์ดูครับ