มีคำถามมารบกวนคุณพ่อคุณแม่ มีวิธีรับมือกับลูกชายวัยนี้อย่างไร ( มีลูก3 คน ลูกชายวัย 11 ปี และ 9 ปี น้องสาวคนเล็ก 3 ขวบ)
ไปเที่ยวกัน 5 คนพ่อแม่ลูก พาลูกนั่งเรือ เที่ยวเกาะเกร็ด
ลูกชายคนโต และคนกลาง ทะเลาะกันด้วยเหตุใดไม่รุ้ บนเรือ แม่หันมามองอีกที คนกลางนั่งร้องไห้น้ำตาไหลนองแก้ม
แม่ถาม : ต้นน้ำ (คนกลาง) เป็นอะไรร้องไห้ทำไม
ต้นน้ำ : พี่ต้นกล้า กระชากหนูแรงๆ
แม่ : ต้นก้า (คนโต) กระชากน้องทำไม ทำน้องเบาๆสิลูก (พยายามใจเย็น..คนเยอะ)
ต้นก้า : ก็ หนูบอกให้น้องมานั่งตรงนี้ ตรงนั้นมีคนนั่งแล้วน้องก็ไม่ยอม แต่หนูก็ทำเบาๆ
แม่ : แม่รู้นิสัยต้นก้า นะว่าทำน้องแรง
ต้นก้า: เสียงดังทันที แม่ก็เปงแบบนี้ทุกที ไม่เคยเชื่อหนูไม่เคยฟังหนู ใครร้องไห้ก่อน ก็ถูกทุกที่แหละ คนไม่ร้องไห้ ก็ผิดตลอด (เสียงดัง+ร้องไห้)
แม่ : จุก..อึ่ง.. นั่งอุ้มน้องสาวและเงียบบ ส่วนพ่อก็ไม่พูดอะไร
ผ่านไปสัก 1 ชม. 2 พี่น้องก็กอดคอเล่นกันปกติ แต่ใจที่มันเสียไป ใจแม่ใจลูก ทั้ง 2 จะทำไง
กลับบ้านนั่งคุยกะพ่อ พ่อของลูก ก็บอกว่า แม่ไม่ควรตัดสินและพูดคำนั้นว่าไม่เชื่อลูกชาย เพราะแม่เองก็ไม่เห็น แม่จะคิดว่ารุ้นิสัยลูกและตัดสินแบบนี้ไม่ได้
แต่ ถามว่า ณ นาทีนั้น ต้องทำอย่างไรค่ะ ต้องตัดสินอย่างไร
ปล. นิสัยส่วนตัว พี่ชายคนโต รักน้องสาวมากกก อาบน้ำ ล้างก้น ทำทุกอย่างให้น้องได้หมด แต่กับน้องชายคนกลาง จะรักกันและดูสามัคคีกันก็ ตอนอยุ่กัน2 คนไม่มีบุคคลที่3 ถ้ามีบุคคลที่ 3 ไม่ว่าใคร 2 คนนี้จะทะเลาะกันตลอดด กลุ้มใจมากค่ะ
อยากให้เค้ารักกัน ดูแลกันไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
มีวิธีรับมือและจัดการอย่างไรค่ะ... ลูกคนกลางมักมีปัญหาขี้น้อยใจ ซึ่งก็จิง และคนกลางก็จะทำตัวเหมือนทำไรไม่เป็นเลย ใช้ไรก็ไม่เปงไม่รุ้จัก กลัว
ลูกคนโตเป็นทุกอย่าง จึงโดนใช้มากกว่าปกติ กลายเป็น แม่ไม่รักใช้แต่หนู ครั้นใช้น้องคนกลางก็ทำไม่ได้ แค่ให้หยิบฟองน้ำยังยืนงง ไม่รุ้จักทั้งที่ ป3แล้ว
ลูกวัย 11ปี ตวาดแม่ต่อหน้าผู้คน ด้วยเหตุว่า ทำไมคนร้องไห้ก่อนต้องถูกเสมอ ><
ไปเที่ยวกัน 5 คนพ่อแม่ลูก พาลูกนั่งเรือ เที่ยวเกาะเกร็ด
ลูกชายคนโต และคนกลาง ทะเลาะกันด้วยเหตุใดไม่รุ้ บนเรือ แม่หันมามองอีกที คนกลางนั่งร้องไห้น้ำตาไหลนองแก้ม
แม่ถาม : ต้นน้ำ (คนกลาง) เป็นอะไรร้องไห้ทำไม
ต้นน้ำ : พี่ต้นกล้า กระชากหนูแรงๆ
แม่ : ต้นก้า (คนโต) กระชากน้องทำไม ทำน้องเบาๆสิลูก (พยายามใจเย็น..คนเยอะ)
ต้นก้า : ก็ หนูบอกให้น้องมานั่งตรงนี้ ตรงนั้นมีคนนั่งแล้วน้องก็ไม่ยอม แต่หนูก็ทำเบาๆ
แม่ : แม่รู้นิสัยต้นก้า นะว่าทำน้องแรง
ต้นก้า: เสียงดังทันที แม่ก็เปงแบบนี้ทุกที ไม่เคยเชื่อหนูไม่เคยฟังหนู ใครร้องไห้ก่อน ก็ถูกทุกที่แหละ คนไม่ร้องไห้ ก็ผิดตลอด (เสียงดัง+ร้องไห้)
แม่ : จุก..อึ่ง.. นั่งอุ้มน้องสาวและเงียบบ ส่วนพ่อก็ไม่พูดอะไร
ผ่านไปสัก 1 ชม. 2 พี่น้องก็กอดคอเล่นกันปกติ แต่ใจที่มันเสียไป ใจแม่ใจลูก ทั้ง 2 จะทำไง
กลับบ้านนั่งคุยกะพ่อ พ่อของลูก ก็บอกว่า แม่ไม่ควรตัดสินและพูดคำนั้นว่าไม่เชื่อลูกชาย เพราะแม่เองก็ไม่เห็น แม่จะคิดว่ารุ้นิสัยลูกและตัดสินแบบนี้ไม่ได้
แต่ ถามว่า ณ นาทีนั้น ต้องทำอย่างไรค่ะ ต้องตัดสินอย่างไร
ปล. นิสัยส่วนตัว พี่ชายคนโต รักน้องสาวมากกก อาบน้ำ ล้างก้น ทำทุกอย่างให้น้องได้หมด แต่กับน้องชายคนกลาง จะรักกันและดูสามัคคีกันก็ ตอนอยุ่กัน2 คนไม่มีบุคคลที่3 ถ้ามีบุคคลที่ 3 ไม่ว่าใคร 2 คนนี้จะทะเลาะกันตลอดด กลุ้มใจมากค่ะ
อยากให้เค้ารักกัน ดูแลกันไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
มีวิธีรับมือและจัดการอย่างไรค่ะ... ลูกคนกลางมักมีปัญหาขี้น้อยใจ ซึ่งก็จิง และคนกลางก็จะทำตัวเหมือนทำไรไม่เป็นเลย ใช้ไรก็ไม่เปงไม่รุ้จัก กลัว
ลูกคนโตเป็นทุกอย่าง จึงโดนใช้มากกว่าปกติ กลายเป็น แม่ไม่รักใช้แต่หนู ครั้นใช้น้องคนกลางก็ทำไม่ได้ แค่ให้หยิบฟองน้ำยังยืนงง ไม่รุ้จักทั้งที่ ป3แล้ว