ดูข้าบดินทร์แล้วนึกถึง "กิมย้ง"

ดูละครข้าบดินทร์ตอนจบแล้ว โดยเฉพาะตอนจบที่พ่อเหมกลายเป็นหนึ่งในคณะเดินทางไปยังเมืองวิลาส
พลันให้นึกถึงบทประพันธ์ของ"กิมย้ง" ที่นำเอาตัวเอกของเรื่องแทรกเข้าไปมีบทบาทในเหตุการณ์จริงในประวัติศาสตร์
อย่างเช่น "อุ้ยเสี่ยวป้อ" ตัวละครที่ไม่มีอยู่จริง แต่ด้วยการผูกเรื่องราวต่างๆเมื่ออกมาเป็นนิยาย/ละครแล้ว ประหนึ่งเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆ
และมีผลกระทบต่อเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ อย่างเช่น กรณีนายห้างหันแตร ที่พ่อเหมใชัอุบายจับกุมตัวนั้นไว้   ก็ไม่ต่างกะอุ้ยเสี่ยวป้อร่วมกำจัดอ้าวป้าย
มิใช่เพียงใช้ช่วงเวลาหรือเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์เป็นฉากเดิเรื่องแต่เพียงเท่านั้น
ด้วยกลวิธีการวางโครงเรื่องเช่นนี้ทำให้ผู้ชมสนใจยิ่ง. ดังที่มีกระทู้ไต่ถามถึงคณะทูตไปเมืองวิลาสกันอยู่ ณ บัดนาว