รอวัน...จันทร์ส่องหล้า ตอนที่ 24

กระทู้สนทนา
ดึกแล้วพัดชายังนอนลืมตาโพลนกระสับกระส่ายเธอพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ไปหาราวินในยามที่เกิดอารมณ์ปรารถนา  แต่ยิ่งหักห้ามใจมันเหมือนยิ่งยั่วยุให้ความรู้สึกต้องการอย่างรุนแรง  พัดชากัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือดแต่มันก็ไม่ได้ช่วยผ่อนคลายความทรมานลงเลยในที่สุดเธอก็ยอมแพ้ความต้องการแห่งอารมณ์ไปหาราวินกลางดึก  พัดชาเข้ามาในห้องนอนของราวินเปิดสวิทช์ไฟจนสว่างจ้าราวินยัวเงียตื่นเห็นพัดชายืนมองอยู่ข้างเตียง

“ ยังไม่นอนอีกหรือคุณ  ”

ถามอู้อี้เพราะกำลังหลับสบายแล้วต้องตื่นกลางดึกอย่างนี้  พัดชานั่งบนเตียงเธอกลืนน้ำลายเหนียวหนืดในคอมองราวินอย่างกระสันโหยหา

“ วิน  ”

พัดชาเสียงสั่นก้มลงจูบคนที่กำลังหลับต่ออย่างกระหายปรารถนา  ราวินหรือตา

“ ผมง่วงนะคุณ  ”
“ ช่วยฉันก่อน  นะ  นะวินฉันทรมานเหลือเกิน  ”

พัดชาเสียงกระเส่าเธอจูบปลุกอารมณ์คนที่ง่วงจนราวินตื่นตัวตาเริ่มสว่างพัดชาถอดเสื้อนอนตัวยาวออกเบียดกระแซะร่างอวบเข้าหาราวิน  วัวเคยค้าม้าเลยขี่อย่างไรความขัดขืนก็ไม่มีอยู่แล้ว  มีแต่ต่างฝ่ายต่างตักตวงความสุขหฤหรรษ์อย่างเต็มที่  พัดชาถึงจนขัดสุดเธอพร่ำเพ้อเรียกชื่อหมอกีรติออกมาเมื่ออารมณ์พุ่งสู่จุดสุดยอด

“ พี่หมอขา  ”

ราวินได้ยินเต็มสองหูแต่อารมณ์ที่อิ่มเอมกำลังกระเจิดกระเจิงสู่ฟากฟ้าที่ไร้ขอบเขตเขาจึงปล่อยให้ทุกอย่างวิ่งไปจนสุดสายป่านก่อน  พัดชานอนหอบเหนื่อยปรือตาอย่างอิ่มเอมสมหวัง  ราวินจะพลิกลงจากอกของพัดชาแต่เธอกอดเขาเอาไว้

“ เดี๋ยวสิคะฉันยังอยากอบอุ่นอย่างนี้อีกสักหน่อยนะ  ”
“ อบอุ่นที่ผมคาอยู่แต่จินตนาการถึงหมอกริมใช่ไหม  ”
“ วิน  คุณพูดอะไร  ”

ราวินผละลงจากตัวของพัดชานึกรังเกียจคนที่เขาเพิ่งผ่านการมีสัมพันธ์สวาทมาด้วยสดๆร้อนๆ  

“ คุณนี่ไร้ยางอายจริงๆเลยนะ  นอนกับผู้ชายคนหนึ่งแต่พร่ำรำพันถึงผู้ชายอีกคนที่เขามีลูกมีเมียแล้ว  ไร้ยางอายแล้วยังไม่มีศีลธรรมในใจอีก  ”
“ วิน  มากไปแล้วนะ  ”
“ ไม่มากหรอกแม่คุณ  หลงรักผัวเขาจนระงับความรู้สึกไม่อยู่เลยนะ  คราวหน้าจะหาใครแก้อยากให้ก็เชิญเถอะนะผมไม่เป็นเครื่องแก้อยากให้อีกแล้ว  มันเสียความรู้สึกรู้เอาไว้ซะด้วย  ”
“ ไอ้  ไอ้บ้า  ไอ้ปากหมาแกเห็นฉันเป็นคนยังไง  ”
“ ก็ผู้หญิงร่านดอกงิ้วน่ะสิ  ไปเลยนะกลับห้องเธอไปเลยแล้วเราจบกันแค่นี้  แต่สำนึกได้มากราบขอโทษผมแล้วสัญญาว่าจะไม่คิดถึงผัวเขาอีกแล้วค่อยพิจารณาใหม่  ”
“ แก  แก  ไอ้บ้า  ใช่ฉันรักหมอกริมรักมากที่สุดในโลกแล้วแกจะทำไม  ”
“ จะต้องทำอะไร  ผมรู้จักหมอกริมดีเขาไม่ตกต่ำมาชายตามองคนอย่างคุณหรอก  พรุ่งนี้เช้าไปตลาดหาซื้อแห้วกระป๋องมาสักโหลหนึ่งนะ  กินแห้วกระป๋องซะบ้างจะได้รู้สำนึกว่าคนอย่างคุณมีวาสนาได้แก่แห้วกระป๋องเท่านั้น  ”

ราวินว่าพัดชาอย่างเจ็บแสบพัดชาแทบคลั่งแต่เธอไม่ปริปากพูดอะไรอีกเธอหยิบเสื้อนอนขึ้นมาใส่แล้วลงจากเตียงกลับห้องของเธอราวินไม่รู้ว่าคำพูดเขาในคืนนี้ทำร้ายจิตใจพัดชาสาหัสสากรรจ์แค่ไหน

อนินคุมงานในไร่ไถมันฝรั่งพัดชาขี่รถจักรยานเข้ามาหา

“ สวัสดีค่ะคุณนิน  ”
“ สวัสดีครับ  ”

อนินนึกแปลกใจที่พัดชาขี่รถเข้ามาหาเขาถึงในไร่นี่

“ คุณพัดมีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ  ”
“ ไม่มีหรอกค่ะ  พัดขี่รถเล่นเห็นคุณนินเลยจะมาคุยด้วย  ”
“ ผมว่าคุณพัดเข้าไปนั่งในร่มก่อนดีกว่าไหม  ตรงนี้แดดร้อน  ”

พัดชายิ้มเธอจูงรถจักรยานเข้าไปจอดที่ใต้ร่มมะขามเทศต้นใหญ่อนินสั่งงานคนงานแล้วเดินตามพัดชาที่ร่มไม้ที่พัดชาลงนั่งรอเขา

“ แดดแรงจังเลยนะคะจนจะสี่โมงแล้วแดดยังร้อนอยู่เลย  ”

พัดชาพูดเอามือโบกไล่ความร้อน  เหงื่อผุดพรายรอบหน้าผาก  อนินมองหญิงสาวเพื่อบ้านแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู

“ แล้วคุณพัดนึกอย่างไรถึงได้ขี่รถเล่นตอนแดดยังจัดอย่างนี้  ผมจะเสียซะหมดนะครับ  ”

พัดชาหัวเราะเบาๆแต่ในใจขุ่นมัวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้  อนินไม่รู้จริงๆแล้วพัดชาขี่รถจักรยานฝ่าเปลวแดดไปหาหมอกีรติที่คลีนิค  แต่ต้องกลับมาเพราะหมอมีคนไข้มากและหมอก็ไม่มีทีท่าว่าจะใส่ใจที่เธอไปหาเขา  พัดชาทั้งน้อยใจและเสียใจที่ถูกหมอกีรติทำท่าทางหมางเมินใส่  

“ พัดเหงาไม่รู้จะไปคุยกับใครก็เลยขี่รถเล่นไปเรื่อยๆค่ะ  ”
“ เหงาหรือครับ  ทำไมไม่ไปหาคุณวัลย์ที่บ้านล่ะครับไปคุยกันไปเล่นกับหลานรับรองคุณพัดจะหายเหงาเพราะตาวรรษกำลังอ้อแอ้น่ารักเชียว  ”

พัดชาแอบเบ้ปากจะให้เธอไปหาลัยวัลย์หรือลูกของหล่อนหรือไม่ไหวละมังแค่นึกถึงลัยวัลย์พัดชาก็เกลียดจนจุกอกแล้ว

“ คงไม่ดีกว่าค่ะ  อีกอย่างวัลย์เขาคงกำลังแพ้ท้องไม่อยากต้อนรับแขกก็ได้  ”
“ ไม่นะครับ  ผมไม่เห็นคุณวัลย์มีอาการแพ้ท้องอะไรเลย  ดูสดชื่นเป็นปรกติทุกอย่าง  ยังทำขนมทำกับข้าวให้พี่กริมให้ผมรับประทานเองทุกวัน  แล้วก็ยังช่วยให้อาหารบรรดาสัตว์เลี้ยงที่บ้านทุกตัว  ”
“ รวมทั้งเจ้าโนอาด้วยหรือคะ  ”
“ ครับ  แต่กับเจ้าโนอาสงสัยคุณวัลย์ยังแหยงๆฤทธิ์เดชของมันอยู่ เลยไม่ค่อยกล้าสักเท่าไหร่  อีกอย่างโนอามันคุ้นกับคนอื่นยากนอกจากผมกับพี่กริมแล้วมันไม่ค่อยเอาใครนัก  ”
“ มันยังดุเหมือนเดิมหรือคะ  ”

พัดชาถามอย่างสนใจ

“ ครับยังเกเรเหมือนเดิม  หรืออาจจะหนักกว่าเดิมซะอีกเพราะถูกขังถาวรเลยเครียด  ตอนนี้ใครเข้าใกล้เป็นแยกเขี้ยวเข้าใส่แสดงท่าทางดุร้าย  ”
“ แต่กับพัดมันไม่ค่อยแยกเขี้ยวใส่เลยนะคะ  ”
“ มันเคยเห็นคุณพัดบ่อยน่ะสิครับ  รู้จักกันมานานก็คงคุ้นหน้าคุ้นตาด้วย  ”
“ แบบนี้พัดว่างไปเยี่ยมเจ้าโนอาบ้างดีกว่า  ”
“ ก็ดีสิครับ  มันได้เจอคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาคงหายเครียดลงบ้าง  ”

พัดชาหัวเราะ

“ คุณนินคงไม่คิดว่าพัดเป็นเพื่อนกับลิงหรอกนะคะ  ”
“ โธ่  แล้วกันคุณพัด  ผมไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย  เอ๊ะหรือว่าจะใช่  ”
“ คุณนินนั้นแหละ  ”

ทั้งสองหัวเราะพร้อมกัน  พัดชานึกถึงความดุร้ายของเจ้าโนอา  แต่เธอไม่เคยนึกกลัวมันเลยเพราะเจ้าลิงยักษ์ไม่เคยแสดงอาการดุร้ายใส่เธอ  หนำซ้ำมันกับมีท่าทางเป็นมิตรกับเธอด้วยซ้ำไป

ลัยวัลย์เอาผ้าห่มห่มให้ลูกชายที่หลับพริ้มในเปล

“ ดึกแล้วคุณวัลย์ไปนอนเถอะค่ะ  ฉันจะดูแลคุณหนูเอง  ”
“ พี่สไบคงไม่เบื่อนะคะที่วัลย์จะมีน้องมาให้พี่สไบเลี้ยงเพิ่มอีกคน  ”
“ โถ  ไม่เบื่อหรอกค่ะ  มีหลายๆคนสิคะดีคุณหนูน่ารักออกอย่างนี้เลี้ยงกี่คนฉันก็ไม่เบื่อค่ะ  คุณวัลย์กลับไปพักผ่อนเถอะคุณหนูในท้องจะได้แข็งแรง  ”
“ ค่ะ  ”

ลัยวัลย์กลับมาที่ห้องกีรติยังอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะทำงาน  หญิงสาวเลี่ยงไปขึ้นเตียงนอนเพราะไม่ต้องการรบกวนการอ่านหนังสือของสามีแต่หมอวางหนังสือและตามมาที่เตียงเขาลงนอนข้างๆภรรยาแล้วกอดเธออย่างรักใคร่สุดซึ้ง

“ คิดว่าคุณจะนอนห้องลูกแล้วสิ  ”
“ วันนี้ตาวรรษหลับตอนเย็นก็เลยกว่าจะหลับอีกก็ดึกไปหน่อยค่ะ  ”
“ ความจริงไม่ต้องรอจนเขาหลับก็ได้นี่จ๊ะ  สไบเขาดูแลได้ดีอยู่แล้ว  คุณน่ะต้องพักผ่อนให้มากๆนะเจ้าตัวเล็กในท้องจะได้แข็งแรงสมบูรณ์  ”
“ พูดเหมือนพี่สไบเปี๊ยบเลยนะคะ  บ้านนี้ไม่รู้มีหมอกี่คน  ”
“ มีหมอกี่คนไม่เป็นไร  แต่คนไข้อย่าดื้อแล้วกัน  ”
“ ยังไงล่ะคะที่เรียกว่าดื้อ  ”
“ ก็  ต้องไม่ขัดใจสามีถ้าสามีจะทำอย่างนี้  ”

หมอจูบเธอที่ปากลัยวัลย์เอามือดันตัวเขาแต่หมอไม่ยอมกอดจูบอย่างถวิลหาในรสรัก  ผู้หญิงตัวเล็กบอบบางที่ครั้งหนึ่งเขาเคยแอบชื่นชอบเธออยู่ลึกๆในใจโดยไม่กล้าหวังว่าจะมีสิทธิ์ได้เธอมาครองแต่เหมือนโชคชะตาจะเวทนาทำให้เขาได้มีโอกาสเป็นเจ้าของครอบครองเธอ  หมอกีรติบอกตัวเองว่าคงเป็นรางวัลจากพระเจ้าที่มอบให้กับเขาหลังจากที่ชีวิตต้องทนขมขื่นเจ็บซ้ำมานาน
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่