สวัสดีค่ะ หลังจากที่เราได้อ่านกระทู้มาเยอะมาก วันนี้เราอยากจะมาบอกความรู้สึกเราบ้าง

เราเคยมีความรักที่ดีมาตลอดปีกว่าเป็นความรักที่หวานชื่นที่ใครๆหลายๆคนต้องอิจฉา
แต่แล้ว ความรักที่มีมากขึ้นของเราก็ทำให้ ความทุกข์ใจเริ่มเข้ามา
  เรารักแฟนเรามาก เราจึงห่วงห่วงทุกๆเรื่องของเขา เรารักทุกๆอย่างที่เป็นเขา ไม่ว่าเขาจะมีข้อเสียขนาดไหน เราก็ไม่เคยที่จะคิดปล่อยมือเขาเลยสักครั้ง
     เนื่องจากเรารักเขามากเราจึงทำเรื่องพวกนี้
- เราไม่ค่อยอยากให้เค้าขี่รถไปไหนตอนดึกๆ เราเป็นห่วงว่าเขาจะเกิดอุบัติเหตุ
- เราคอยห่วงเค้าตลอดไม่ว่าเค้าจะทำอะไร จนดูเป็นจู้จี้ น่ารำคาญ
- เราคอยโทรหาว่าเขาถึงบ้านรึยัง
- เราเป็นคนตื่นเช้าทุกวัน เขาตื่นบ่ายทุกวัน เราก็รอเขาได้ตลอด
   และอื่นๆอีกมากมายที่ผู้หญิงหลายๆคนทำ

; เราอยากบอกเค้าว่า ถึงเราจะงี่เง่า เราจะเอาแต่ใจ เราจะชอบวุ่นวายในชีวิตของเค้า แต่ทุกๆอย่างที่เราทำ เราทำเพราะเรารักเขา เราห่วงเขา เราอยากให้เขาเจอแต่เรื่องดีๆ เราไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าจะยังรำคาญเราอยู่ไหม ยังอยากจะอยู่คนเดียวอยู่ไหม แต่เราอยากบอกเค้าว่า เราอยากอยู่ข้างๆเค้านะ เราอยากอยู่ข้างๆเค้าตลอด ถ้าเค้าทุกข์ก็อยากให้เป็นเราที่จับมือเค้าไม่ไปไหน เราไม่รู้ว่าเราจะทำให้เค้าอยู่กับเราตรงนี้ได้นานแค่ไหน แต่เราจะทำให้ดีที่สุด

ปล. ถ้าผู้หญิงคนไหนที่รักคุณมาก คุณอย่าไปรำคาญเลยที่เธอจู้จี้ จุกจิก อย่างน้อยที่แน่ๆคือเธอไม่เคยคิดร้ายกับคุณ ไม่เคยคิดอยากให้คุณเจอสิ่งแย่ๆแน่นอน