อันที่จริงตั้งใจจะรวบยอดรีวิวเป็น EP 17-18 เหมือนที่แล้วๆ มา แต่หลังจากดูตัวอย่างของ EP18 จบ พบว่าทั้งสอง EP ของสัปดาห์นี้มีเรื่องราวและโทนอารมณ์ที่ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด EP17 เน้นที่ Live Contest ส่วน EP18 คือช่วงที่หลายคนรอคอย "ปุณณ์บอกเลิกเอม" ดังนั้นหากเอามารีวิวรวมกันผมคงจะคุมโทนไม่อยู่แน่ (เหอๆ)
EP17
จุดขายหลักของ EP17 นี้มีแค่จุดเดียวซึ่งก็เป็นจุดสำคัญมากๆ อีกหนึ่งจุดในนิยาย นั่นคือ "การประกวดดนตรีรอบชิงชนะเลิศ" ซึ่งเป็น Event ใหญ่ที่นอกจากจะถูก set มาเพื่อแสดงความสามารถด้านการร้องเพลงของตัวละครในนิยายแล้ว ยังใช้เป็นฉากถ่ายทอดความรู้สึกอินเนอร์ต่างๆ ของหลากหลายตัวละคร โดยเฉพาะอย่างยิ่งสองรุกเกอร์ ปุณณ์และเอิ้น
ภาพรวมงานคอนเสิร์ต
สำหรับคนที่คาดหวังจะได้เห็นการประกวดดนตรีที่ยิ่งใหญ่ประหนึ่งเทศกาลดนตรี Big Mountain Festival แล้วล่ะก็ ผมแนะนำให้ไปเปิด DVD บันทึกการแสดงสดดีกว่า เพราะนี่คือ Love Sick ที่เราๆ รู้ๆ ข้อจำกัดกันอยู่ สำหรับคนที่มีประสบการณ์อันเจ็บปวดกับฉากงานแข่งฟุตบอลประเพณีก่อนหน้า (เช่นผมเป็นต้น) อาจจะสบายใจได้หน่อย เพราะคราวนี้มันไม่ได้แย่หรือง๊องแง๊งเข้าขั้นวิกฤตขนาดนั้น ในทางตรงกันข้ามก็ไม่ใช่ว่าจะดีเลิศพอให้ร้องว้าวถอดแบบมาจากนิยายขนาดนั้น เพราะจากการที่ดูภาพรวมของฉากนี้ มีจุดบกพร่องที่เห็นได้ชัดเยอะแยะมาก หลักๆ เลยคืองานดูกร่อยๆ แม้จะเกณฑ์ Extra มาเป็นหน้าม้าหน้าเวทีแล้วก็ยังไม่สามารถนำพาความสนุกและความสมจริงมาสู่คนดูได้ เรื่องเวทีก็เช่นกัน ดูแล้วโล่งๆ (เกินไป) ตัวละครที่ออกไปเล่นดนตรีดูลักษณะแล้วยังเหมือนกับเล่นดนตีไม่ค่อยเป็นเลยด้วยซ้ำ (ความเห็นส่วนตัว) และที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือ Extra ที่ทำหน้าที่มันส์เกินกว่าเหตุนั่นคือ extra น้องๆ ผู้ฉิงซึ่งพี่ก็ขอนับถือว่าน้องเล่นเต้นมันส์ดี จนบางครั้งก็นึกว่านี่คือคอนเสิร์ตงานบวชแถวบ้านหรือเปล่า น้องเต้นแบบ เอออออ อินมาก แต่เพลงมันก็ไม่ได้น่าโยกตามขนาดนั้น (- -*) ซึ่งตรงจุดนี้สามารถนำพา EP ให้ล่มได้ตลอดเวลาด้วยซ้ำถ้าไม่ได้พลังหล่อหน้าใสของพระเอกปุณณ์หรือหล่อหน้าเศร้าของพระรองเอิ้นช่วยเอาไว้
พักเรื่ององค์รวมอย่างฉากประกวดดนตรีแล้วไปสำรวจตัวละครต่างๆ กันบ้างดีกว่า
จี๊ด
สำหรับคนที่คิดถึงจี๊ด ตอนนี้เป็นอีกหนึ่งตอนที่คุณจะได้พบกับเธอ รู้จักกับเธอให้มากขึ้น อาจถึงขั้นเกลียดขี้หน้ากันไปข้าง ในสัปดาห์นี้น้องจี๊ดของเราถึงเวลาแล้วที่ต้องไปทำบุญล้างซวยครั้งยิ่งใหญ่ เพราะนอกจากคราวก่อนจะมีรูปวาบหวิว (ตรงไหน) หลุดไปขึ้นหนังสือจนเกือบถูกไล่ออกแล้ว คราวนี้ยังโดนฟันแล้วทิ้งอีกต่างหาก โถ่ น่าสงสารจริงๆ ทำตัวเองแท้ๆ มาถึงจุดนี้ผมกล้าพูดเลยว่าตัวละครขอจี๊ดนั้นเดินมาไกลจากในนิยายมาก และแม้จะออกทะเลจนเกือบไปถึงเกาะอิลา นูบลา แต่ตัวละครของเธอก็ได้รับโอกาสให้มีการแสดงพัฒนาการและการเปลี่ยนแปลงทางด้านอารมณ์และจิตใจมาตลอด ซึ่งเผลอๆ เธออาจเป็นตัวละครเดียวที่เรื่องราวในชีวิตดูมีมิติที่สุดแล้วในซีรีส์นี้ ทุกอย่างของจี๊ดล้วนเป็นวัตถุดิบชั้นดี เหมาะแก่การนำไปสร้างเป็น spin-off ของตัวเองได้เป็นอย่างดี และผมก็เชื่อว่ายังไม่อีกหลายสิ่งที่สามารถถูกนำไปเล่าเรื่องได้อีกเยอะ
จุดติจี๊ดอยู่ที่ฉากร้องไห้ ซึ่งเป็นอะไรที่พังมากๆ การแสดงอื่นๆ มาดีหมดแล้ว แต่มาตายตรงฉากร้องไห้เรียกความสงสารเท่านั้นแหล่ะ เลยกลายเป็นว่าฉากที่จะทำให้คนดูเห็นใจจี๊ดกลับกลายเป็นหมั่นไส้แทน
เกรซ
ตัวละครสำเร็จรูปที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นสีสันให้กับเส้นเรื่องจี๊ด และแม้แพทเทิร์นของเธอจะเป็นแพทเทิร์นของตัวอิจฉาตามแบบฉบับละครไทยแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยครับว่าตัวละครประเภทนี้ถ้าคนเล่นอินเนอร์ไม่ถึงจะไม่สามารถเล่นได้แน่นอน และยิ่งถ้าเล่นแล้วทำให้คนเกลียดได้นี่ถือว่าประสบความสำเร็จมากๆ ครับ แม้ว่าเกรซจะมีมุมร้ายการอย่างที่คนดูมองเห็นแล้วตัเสินได้ทันทีแต่ในความคิดของผมกลับมองว่าเธอเป็นตัวละครประเภท "ยืนอยู่บนความจริง" คือรู้สึกอะไรก็พูด เกลียดก็เกลียด ด่าก็ด่า คำพูดที่เธอใช้ด่าจี๊ดเรื่องครอบครัว เรื่องการกระทำแบบลืมกำพืดของจี๊ดแม้จะดูแรงแต่ก็เป็นความจริงและถ่ายทอดนิสัยของจี๊ดออกมาได้ชนิดที่ว่าฟังแล้ว "เถียงไม่ขึ้น" คนแบบนี้แม้ไม่ใช่คนดี แต่ก็เป็นคนที่รับมือง่ายถ้าจะเป็นศัตรู ดีกว่าเด็กน้อยน้องผู้หญิงอีกคนในแก๊งเต้นที่ภายนอกดูดี แต่ภายในนี้ร้ายแบบเดาไม่ได้เลยจริงๆ
อนึ่ง ขอติเรื่องความไม่สมจริงในเส้นเรื่องนี้หน่อย คือ ตอนที่เกรซหายไป (โดนจับขังไว้ในกรง) ทำไมยังมีหน้าไปเต้นต่อ ทำไมไม่ออกตามหา เหมือนกับว่าเกรซคือคนไม่สำคัญ (แม้เธอจะทำตัวหน้าเอือมระอาแต่มันก็เป็นวันแข่งจริงนะ) ในความเป็นจริงวันแข่งจริงแบบนั้นการที่สมาชิกหายไปคือเรื่องที่แย่มาก ต้องตามหาทั่วโรงเรียนแล้ว นี่อะไร มีให้จี๊ดมาเต้นแทน แล้วนี่ก็เต้นแปปเดียวจำท่าได้แล้วด้วย เป๊ะเกินไปไหม ได้ที่ 1 อีกต่างหาก สอง ทำไมเกรซไม่ตะโกนแหกปากร้องให้คนช่วย ถ้าทำแต่ทีแรกนี่คงหลุดออกมาได้แล้ว และสาม จี๊ดถ่ายคลิปมือถือไว้แต่ทำไมไม่เอามาเป็นหลักฐาน หรือจะให้ดีกว่านั้นทำไมไม่เข้าไปช่วย (อันนี้ผมขอเดาว่าเรื่องคลิปนั้นน่าจะใช้เป็นวัตถุดิบสำหรับการเล่นกับตัวละครกลุ่มนี้ในตอนต่อๆ ไปมากกว่าจะนำมาใช้เลยในตอนนี้)
เอาเป็นว่าเส้นเรื่องนี้จะดีอยู่แล้วเชียวถ้าเกิดมีความสมจริงกันมากกว่านี้
พีท
หนึ่งในตัวละครที่ไม่ใช่ตัวหลักในนิยายแต่มีแฟนคลับเยอะที่สุด สัปดาห์นี้วางใจได้ว่าเรายังได้เห็นพีทบนจออยู่และก็ได้บทพูดซึ่งใครหลายคนพากันบอกว่าทิ่มตาแทงใจมากๆ เสียด้วย สำหรับเหล่านักสืบ นักวิเคราะห์ นักเดา ที่หวังจะเก็บร่องรอย หรือหลักฐานเพื่อนำไปพิสูจน์ทฤษฎีโลกแตก "พีทชอบเอิ้นไหม" แล้วล่ะก็ สัปดาห์นี้ก็ต้องบอกกันตรงๆ เลยว่า "เหมือนเดิม" กล่าวคือก็ยังไม่สามารถได้อะไรมายืนยันเหมือนเดิมว่าจะเป็นเพื่อนหรือเป็นแฟน หลายคนเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่าฉากโทรศัพท์หาเอิ้นตอนเปิดเรื่องนั้นบ่งบอกถึงการเป็นห่วงเอิ้นในลักษณะที่เกินเพื่อนจนเกินไป แต่ผมกลับมองว่าไม่ใช่อย่างงั้น และก็เชื่อว่ามันเป็นกับดักทางการแสดงของทั้งตัวออกัสและก็ผู้กำกับ (เหอๆๆๆๆ) ที่จงใจส่งอีโมชั่นแนลของพีทให้ออกมาเป็นแบบนั้น (แค่เดานะครับ ถ้าในอนาคตผมเดาผิดก็อย่าแหกผมเลย เหอๆๆ)
ต่อมาที่บ้านเอิ้น กับคำพูดปลุกใจ "ปลายทาง-ระหว่างทาง" แน่นอนว่ามันเป้นคำพูดที่โอเค เหมาะมากๆ ที่จะใช้พูดเตือนสติเอิ้นในช่วงเวลาที่อกเดาะแบบนั้น แต่ผมก็ยังมองว่ามันก็เป็นคำพูดธรรมดาที่เพื่อนสนิทๆ จะพูดให้กัน ไม่ได้มีนัยยะจะ refer ถึงตัวเองแต่อย่างใด และยังเป็นเหมือนแรงส่งให้เอิ้นไปร้องเพลงเพื่อโน่อีกต่างหาก ซึ่งถ้าพีทต้องการจะพูดเพื่อให้เอิ้นหันมามองตัวเองก็ต้องบอกเลยว่า "พลาด" เพราะเอิ้นมันยังแต่งหล่อไปเหล่เมียชาวบ้านอยู่ดี
ก็ได้แต่ลุ้นกันต่อไป ที่ผมเขียนไม่ได้ต้องการจะดิสแฟนๆ คู่นี้ เพราะผมก็ลุ้นคู่นี้อยู่ เพียงแต่ความจริงผมล่ะกลัวเหลือเกิน
เอิ้น
เป็นอีกหนึ่งสัปดาห์ที่เราจะได้เห็นพ่อแพนด้าหน้าหล่อทำหน้าเศร้าอีกครั้ง (ไม่แน่ใจว่าจะเศร้าได้อีกนานไหม) แต่ทุกครั้งที่เงินเล่นฉากหม่นๆ เศร้าๆ แบบนี้ พ่อคุณเอ๊ย เอาคะแนนการแสดงไปเต็มสิบเถอะ ฉากหมดอาลัยตายอยากในห้องนอนนี่ดู real จริงๆ ให้อารมณ์คนอกหักมาก นี่ยังไม่รวมฉากนั่งมองปุณณ์โน่มุ๊งมิ๊งกันตาละห้อยในตอนท้ายนะ ผมล่ะอยากเทบ้านเทรถให้เป็นทุนการศึกษาจริงๆ ถ้าน้องจะเล่นดีแบบนี้ เหอๆๆๆๆ
เอิ้นในสัปดาห์นี้คาดว่าน่าจะเป็นช่วงสุดท้ายแล้วล่ะที่จะได้หมดเรื่องค้างคาที่มีต่อโน่ซักที (ก็หวังนะครับว่าต่อจากนี้จะตัดใจ) โดนเขาพูดจาตัดความหวังก็แล้ว ผัวเขามาร้องเพลงเกี้ยวเมียเขาก็แล้ว มามุ๊งมิ๊งทิ่มตามก็แล้ว ถ้าเอิ้นยังไม่ยอมตัดใจนี่คนข้างๆ จะเฉาตายนะครับ ยอมรับเลยว่าถึงตอนนี้ทีมงานทำตัวละครเอิ้นออกมาได้เป็นพระรองที่สมบูรณ์แบบและมีอะไรมากกว่าในนิยายมาก จากนี้ไป (ถ้าตามนิยาย) เอิ้นจะหายเข้าป่าไปจำศีลเลยล่ะครับ เจอกันอีกทีตอนไปค่าย แต่ในเวอร์ชั่นซีรีส์คาดว่าคงถึงเวลาไปสร้างเส้นเรื่องย่อยของตัวเองกับพีทแล้วล่ะครับ (ถ้าทีมงานไม่ทรยศคนดูนะครับ เหอๆ)
เหมือนพีทเลยครับ ความหวังสุดท้ายอยู่ที่ทีมงานแล้วครับ
เป้อ (และมาร์วิน)
ในบรรดาตัวละครที่ออกมาร้องเพลง ผมให้เป้อนี่แหล่ะที่ร้องเพลงเพราะสุด ฟังจากเนื้อเสียงอย่างเดียวนะครับ อย่าเพิ่งฟังเนื้อหาเพลง ผมมีความรู้สึกว่าตัวละครเป้อเป็นตัวละครที่เผลอๆ จะเป็นตัวละครที่ย้อนแย้ง สับสน และไม่เข้าใจตัวเองมากที่สุด (ตอนนี้ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจการกระทำของเป้อเช่นกัน) โอเคเรารู้แล้วว่าเป้อโกรธ (?) มาร์วินที่เป็นเกย์แต่ไม่บอกเขาและยังมีรูปถ่ายตัวเองในคอเล็กชั่นภาพวาบหวิวผู้ชายอีก (เอาไปใช้ทำอะไรน้าาาา) ถ้านั่นเป็นเหตุผลที่เป้อจะใช้เพื่อตัดเพื่อนกับมาร์วินอันนั้นก็พอฟังขึ้นครับ แต่ไอ้การกระทำหรือคำพูดในลักษณะทำนอง "ไปตายซะ" อย่าได้มาประสพพบเจอกันอีกเลย จะไม่เผาผีกันอีก ..... เดี๋ยวเป้ออออ มาร์วินมันไม่ได้ไปลักหลับแก มันไม่ได้ลวนลามแกด้วย มันแค่เป็นเกย์ จะไปรังเกียจมันอะไรขนาดนั้น
ถึงแม้ตอนนี้จะเพิ่มตัวละครมือที่ 3 มาเพื่อมาช่วยกระตุกต่อมเกย์เป้อในความรู้สึกผมมันก็พอรับได้ครับในเหตุและผลทำนองนี้ แต่ปัญหาคือในชีวิตจริงเคสเป้อกับมาร์วินนี่ ในกรณีเป้อถ้าจะให้มาเล่นบทโหดก่อนที่จะมาตกม้าตายหัวใจตัวเอง "ชีวิตจริงมันใช้เวลามากกว่านี้ครับ" ไม่ใช่ว่ามีมือที่สามเข้ามาแล้วจะปุ๊บปั๊บเกย์แมนออกเลย อันนี้เร็วไปครับ ..... คือผมแค่จะบอกว่าเคสเป้อมาร์วินเป็นกรณีในชีวิตจริงที่จะเกิดขึ้นได้มันต้องใช้เวลาให้ตัวละครค้นหาตัวเองพอสมควรครับ แต่ก็เข้าใจครับว่าซีรีส์ไม่ได้มีเวลาเล่าเรื่องขนาดนั้น และนี่ก็ไม่ใช่คู่หลักด้วย เอาเป็นว่าถ้าตัดเหตุผลเรื่องระยะเวลาค้นหาตัวเองของตัวละครไป คู่นี้ยังเป็นคู่ที่น่าสนใจอันดับ 1 ของผมอยู่ครับ
ต่อด้านล่างนะครับ
[CR] [Review] Love Sick Season 2 Episode 17 : ดูไป นั่งจับผิด (ขำๆ) ไป
อันที่จริงตั้งใจจะรวบยอดรีวิวเป็น EP 17-18 เหมือนที่แล้วๆ มา แต่หลังจากดูตัวอย่างของ EP18 จบ พบว่าทั้งสอง EP ของสัปดาห์นี้มีเรื่องราวและโทนอารมณ์ที่ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด EP17 เน้นที่ Live Contest ส่วน EP18 คือช่วงที่หลายคนรอคอย "ปุณณ์บอกเลิกเอม" ดังนั้นหากเอามารีวิวรวมกันผมคงจะคุมโทนไม่อยู่แน่ (เหอๆ)
EP17
จุดขายหลักของ EP17 นี้มีแค่จุดเดียวซึ่งก็เป็นจุดสำคัญมากๆ อีกหนึ่งจุดในนิยาย นั่นคือ "การประกวดดนตรีรอบชิงชนะเลิศ" ซึ่งเป็น Event ใหญ่ที่นอกจากจะถูก set มาเพื่อแสดงความสามารถด้านการร้องเพลงของตัวละครในนิยายแล้ว ยังใช้เป็นฉากถ่ายทอดความรู้สึกอินเนอร์ต่างๆ ของหลากหลายตัวละคร โดยเฉพาะอย่างยิ่งสองรุกเกอร์ ปุณณ์และเอิ้น
ภาพรวมงานคอนเสิร์ต
สำหรับคนที่คาดหวังจะได้เห็นการประกวดดนตรีที่ยิ่งใหญ่ประหนึ่งเทศกาลดนตรี Big Mountain Festival แล้วล่ะก็ ผมแนะนำให้ไปเปิด DVD บันทึกการแสดงสดดีกว่า เพราะนี่คือ Love Sick ที่เราๆ รู้ๆ ข้อจำกัดกันอยู่ สำหรับคนที่มีประสบการณ์อันเจ็บปวดกับฉากงานแข่งฟุตบอลประเพณีก่อนหน้า (เช่นผมเป็นต้น) อาจจะสบายใจได้หน่อย เพราะคราวนี้มันไม่ได้แย่หรือง๊องแง๊งเข้าขั้นวิกฤตขนาดนั้น ในทางตรงกันข้ามก็ไม่ใช่ว่าจะดีเลิศพอให้ร้องว้าวถอดแบบมาจากนิยายขนาดนั้น เพราะจากการที่ดูภาพรวมของฉากนี้ มีจุดบกพร่องที่เห็นได้ชัดเยอะแยะมาก หลักๆ เลยคืองานดูกร่อยๆ แม้จะเกณฑ์ Extra มาเป็นหน้าม้าหน้าเวทีแล้วก็ยังไม่สามารถนำพาความสนุกและความสมจริงมาสู่คนดูได้ เรื่องเวทีก็เช่นกัน ดูแล้วโล่งๆ (เกินไป) ตัวละครที่ออกไปเล่นดนตรีดูลักษณะแล้วยังเหมือนกับเล่นดนตีไม่ค่อยเป็นเลยด้วยซ้ำ (ความเห็นส่วนตัว) และที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือ Extra ที่ทำหน้าที่มันส์เกินกว่าเหตุนั่นคือ extra น้องๆ ผู้ฉิงซึ่งพี่ก็ขอนับถือว่าน้องเล่นเต้นมันส์ดี จนบางครั้งก็นึกว่านี่คือคอนเสิร์ตงานบวชแถวบ้านหรือเปล่า น้องเต้นแบบ เอออออ อินมาก แต่เพลงมันก็ไม่ได้น่าโยกตามขนาดนั้น (- -*) ซึ่งตรงจุดนี้สามารถนำพา EP ให้ล่มได้ตลอดเวลาด้วยซ้ำถ้าไม่ได้พลังหล่อหน้าใสของพระเอกปุณณ์หรือหล่อหน้าเศร้าของพระรองเอิ้นช่วยเอาไว้
พักเรื่ององค์รวมอย่างฉากประกวดดนตรีแล้วไปสำรวจตัวละครต่างๆ กันบ้างดีกว่า
จี๊ด
สำหรับคนที่คิดถึงจี๊ด ตอนนี้เป็นอีกหนึ่งตอนที่คุณจะได้พบกับเธอ รู้จักกับเธอให้มากขึ้น อาจถึงขั้นเกลียดขี้หน้ากันไปข้าง ในสัปดาห์นี้น้องจี๊ดของเราถึงเวลาแล้วที่ต้องไปทำบุญล้างซวยครั้งยิ่งใหญ่ เพราะนอกจากคราวก่อนจะมีรูปวาบหวิว (ตรงไหน) หลุดไปขึ้นหนังสือจนเกือบถูกไล่ออกแล้ว คราวนี้ยังโดนฟันแล้วทิ้งอีกต่างหาก โถ่ น่าสงสารจริงๆ ทำตัวเองแท้ๆ มาถึงจุดนี้ผมกล้าพูดเลยว่าตัวละครขอจี๊ดนั้นเดินมาไกลจากในนิยายมาก และแม้จะออกทะเลจนเกือบไปถึงเกาะอิลา นูบลา แต่ตัวละครของเธอก็ได้รับโอกาสให้มีการแสดงพัฒนาการและการเปลี่ยนแปลงทางด้านอารมณ์และจิตใจมาตลอด ซึ่งเผลอๆ เธออาจเป็นตัวละครเดียวที่เรื่องราวในชีวิตดูมีมิติที่สุดแล้วในซีรีส์นี้ ทุกอย่างของจี๊ดล้วนเป็นวัตถุดิบชั้นดี เหมาะแก่การนำไปสร้างเป็น spin-off ของตัวเองได้เป็นอย่างดี และผมก็เชื่อว่ายังไม่อีกหลายสิ่งที่สามารถถูกนำไปเล่าเรื่องได้อีกเยอะ
จุดติจี๊ดอยู่ที่ฉากร้องไห้ ซึ่งเป็นอะไรที่พังมากๆ การแสดงอื่นๆ มาดีหมดแล้ว แต่มาตายตรงฉากร้องไห้เรียกความสงสารเท่านั้นแหล่ะ เลยกลายเป็นว่าฉากที่จะทำให้คนดูเห็นใจจี๊ดกลับกลายเป็นหมั่นไส้แทน
เกรซ
ตัวละครสำเร็จรูปที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นสีสันให้กับเส้นเรื่องจี๊ด และแม้แพทเทิร์นของเธอจะเป็นแพทเทิร์นของตัวอิจฉาตามแบบฉบับละครไทยแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยครับว่าตัวละครประเภทนี้ถ้าคนเล่นอินเนอร์ไม่ถึงจะไม่สามารถเล่นได้แน่นอน และยิ่งถ้าเล่นแล้วทำให้คนเกลียดได้นี่ถือว่าประสบความสำเร็จมากๆ ครับ แม้ว่าเกรซจะมีมุมร้ายการอย่างที่คนดูมองเห็นแล้วตัเสินได้ทันทีแต่ในความคิดของผมกลับมองว่าเธอเป็นตัวละครประเภท "ยืนอยู่บนความจริง" คือรู้สึกอะไรก็พูด เกลียดก็เกลียด ด่าก็ด่า คำพูดที่เธอใช้ด่าจี๊ดเรื่องครอบครัว เรื่องการกระทำแบบลืมกำพืดของจี๊ดแม้จะดูแรงแต่ก็เป็นความจริงและถ่ายทอดนิสัยของจี๊ดออกมาได้ชนิดที่ว่าฟังแล้ว "เถียงไม่ขึ้น" คนแบบนี้แม้ไม่ใช่คนดี แต่ก็เป็นคนที่รับมือง่ายถ้าจะเป็นศัตรู ดีกว่าเด็กน้อยน้องผู้หญิงอีกคนในแก๊งเต้นที่ภายนอกดูดี แต่ภายในนี้ร้ายแบบเดาไม่ได้เลยจริงๆ
อนึ่ง ขอติเรื่องความไม่สมจริงในเส้นเรื่องนี้หน่อย คือ ตอนที่เกรซหายไป (โดนจับขังไว้ในกรง) ทำไมยังมีหน้าไปเต้นต่อ ทำไมไม่ออกตามหา เหมือนกับว่าเกรซคือคนไม่สำคัญ (แม้เธอจะทำตัวหน้าเอือมระอาแต่มันก็เป็นวันแข่งจริงนะ) ในความเป็นจริงวันแข่งจริงแบบนั้นการที่สมาชิกหายไปคือเรื่องที่แย่มาก ต้องตามหาทั่วโรงเรียนแล้ว นี่อะไร มีให้จี๊ดมาเต้นแทน แล้วนี่ก็เต้นแปปเดียวจำท่าได้แล้วด้วย เป๊ะเกินไปไหม ได้ที่ 1 อีกต่างหาก สอง ทำไมเกรซไม่ตะโกนแหกปากร้องให้คนช่วย ถ้าทำแต่ทีแรกนี่คงหลุดออกมาได้แล้ว และสาม จี๊ดถ่ายคลิปมือถือไว้แต่ทำไมไม่เอามาเป็นหลักฐาน หรือจะให้ดีกว่านั้นทำไมไม่เข้าไปช่วย (อันนี้ผมขอเดาว่าเรื่องคลิปนั้นน่าจะใช้เป็นวัตถุดิบสำหรับการเล่นกับตัวละครกลุ่มนี้ในตอนต่อๆ ไปมากกว่าจะนำมาใช้เลยในตอนนี้)
เอาเป็นว่าเส้นเรื่องนี้จะดีอยู่แล้วเชียวถ้าเกิดมีความสมจริงกันมากกว่านี้
พีท
หนึ่งในตัวละครที่ไม่ใช่ตัวหลักในนิยายแต่มีแฟนคลับเยอะที่สุด สัปดาห์นี้วางใจได้ว่าเรายังได้เห็นพีทบนจออยู่และก็ได้บทพูดซึ่งใครหลายคนพากันบอกว่าทิ่มตาแทงใจมากๆ เสียด้วย สำหรับเหล่านักสืบ นักวิเคราะห์ นักเดา ที่หวังจะเก็บร่องรอย หรือหลักฐานเพื่อนำไปพิสูจน์ทฤษฎีโลกแตก "พีทชอบเอิ้นไหม" แล้วล่ะก็ สัปดาห์นี้ก็ต้องบอกกันตรงๆ เลยว่า "เหมือนเดิม" กล่าวคือก็ยังไม่สามารถได้อะไรมายืนยันเหมือนเดิมว่าจะเป็นเพื่อนหรือเป็นแฟน หลายคนเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่าฉากโทรศัพท์หาเอิ้นตอนเปิดเรื่องนั้นบ่งบอกถึงการเป็นห่วงเอิ้นในลักษณะที่เกินเพื่อนจนเกินไป แต่ผมกลับมองว่าไม่ใช่อย่างงั้น และก็เชื่อว่ามันเป็นกับดักทางการแสดงของทั้งตัวออกัสและก็ผู้กำกับ (เหอๆๆๆๆ) ที่จงใจส่งอีโมชั่นแนลของพีทให้ออกมาเป็นแบบนั้น (แค่เดานะครับ ถ้าในอนาคตผมเดาผิดก็อย่าแหกผมเลย เหอๆๆ)
ต่อมาที่บ้านเอิ้น กับคำพูดปลุกใจ "ปลายทาง-ระหว่างทาง" แน่นอนว่ามันเป้นคำพูดที่โอเค เหมาะมากๆ ที่จะใช้พูดเตือนสติเอิ้นในช่วงเวลาที่อกเดาะแบบนั้น แต่ผมก็ยังมองว่ามันก็เป็นคำพูดธรรมดาที่เพื่อนสนิทๆ จะพูดให้กัน ไม่ได้มีนัยยะจะ refer ถึงตัวเองแต่อย่างใด และยังเป็นเหมือนแรงส่งให้เอิ้นไปร้องเพลงเพื่อโน่อีกต่างหาก ซึ่งถ้าพีทต้องการจะพูดเพื่อให้เอิ้นหันมามองตัวเองก็ต้องบอกเลยว่า "พลาด" เพราะเอิ้นมันยังแต่งหล่อไปเหล่เมียชาวบ้านอยู่ดี
ก็ได้แต่ลุ้นกันต่อไป ที่ผมเขียนไม่ได้ต้องการจะดิสแฟนๆ คู่นี้ เพราะผมก็ลุ้นคู่นี้อยู่ เพียงแต่ความจริงผมล่ะกลัวเหลือเกิน
เอิ้น
เป็นอีกหนึ่งสัปดาห์ที่เราจะได้เห็นพ่อแพนด้าหน้าหล่อทำหน้าเศร้าอีกครั้ง (ไม่แน่ใจว่าจะเศร้าได้อีกนานไหม) แต่ทุกครั้งที่เงินเล่นฉากหม่นๆ เศร้าๆ แบบนี้ พ่อคุณเอ๊ย เอาคะแนนการแสดงไปเต็มสิบเถอะ ฉากหมดอาลัยตายอยากในห้องนอนนี่ดู real จริงๆ ให้อารมณ์คนอกหักมาก นี่ยังไม่รวมฉากนั่งมองปุณณ์โน่มุ๊งมิ๊งกันตาละห้อยในตอนท้ายนะ ผมล่ะอยากเทบ้านเทรถให้เป็นทุนการศึกษาจริงๆ ถ้าน้องจะเล่นดีแบบนี้ เหอๆๆๆๆ
เอิ้นในสัปดาห์นี้คาดว่าน่าจะเป็นช่วงสุดท้ายแล้วล่ะที่จะได้หมดเรื่องค้างคาที่มีต่อโน่ซักที (ก็หวังนะครับว่าต่อจากนี้จะตัดใจ) โดนเขาพูดจาตัดความหวังก็แล้ว ผัวเขามาร้องเพลงเกี้ยวเมียเขาก็แล้ว มามุ๊งมิ๊งทิ่มตามก็แล้ว ถ้าเอิ้นยังไม่ยอมตัดใจนี่คนข้างๆ จะเฉาตายนะครับ ยอมรับเลยว่าถึงตอนนี้ทีมงานทำตัวละครเอิ้นออกมาได้เป็นพระรองที่สมบูรณ์แบบและมีอะไรมากกว่าในนิยายมาก จากนี้ไป (ถ้าตามนิยาย) เอิ้นจะหายเข้าป่าไปจำศีลเลยล่ะครับ เจอกันอีกทีตอนไปค่าย แต่ในเวอร์ชั่นซีรีส์คาดว่าคงถึงเวลาไปสร้างเส้นเรื่องย่อยของตัวเองกับพีทแล้วล่ะครับ (ถ้าทีมงานไม่ทรยศคนดูนะครับ เหอๆ)
เหมือนพีทเลยครับ ความหวังสุดท้ายอยู่ที่ทีมงานแล้วครับ
เป้อ (และมาร์วิน)
ในบรรดาตัวละครที่ออกมาร้องเพลง ผมให้เป้อนี่แหล่ะที่ร้องเพลงเพราะสุด ฟังจากเนื้อเสียงอย่างเดียวนะครับ อย่าเพิ่งฟังเนื้อหาเพลง ผมมีความรู้สึกว่าตัวละครเป้อเป็นตัวละครที่เผลอๆ จะเป็นตัวละครที่ย้อนแย้ง สับสน และไม่เข้าใจตัวเองมากที่สุด (ตอนนี้ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจการกระทำของเป้อเช่นกัน) โอเคเรารู้แล้วว่าเป้อโกรธ (?) มาร์วินที่เป็นเกย์แต่ไม่บอกเขาและยังมีรูปถ่ายตัวเองในคอเล็กชั่นภาพวาบหวิวผู้ชายอีก (เอาไปใช้ทำอะไรน้าาาา) ถ้านั่นเป็นเหตุผลที่เป้อจะใช้เพื่อตัดเพื่อนกับมาร์วินอันนั้นก็พอฟังขึ้นครับ แต่ไอ้การกระทำหรือคำพูดในลักษณะทำนอง "ไปตายซะ" อย่าได้มาประสพพบเจอกันอีกเลย จะไม่เผาผีกันอีก ..... เดี๋ยวเป้ออออ มาร์วินมันไม่ได้ไปลักหลับแก มันไม่ได้ลวนลามแกด้วย มันแค่เป็นเกย์ จะไปรังเกียจมันอะไรขนาดนั้น
ถึงแม้ตอนนี้จะเพิ่มตัวละครมือที่ 3 มาเพื่อมาช่วยกระตุกต่อมเกย์เป้อในความรู้สึกผมมันก็พอรับได้ครับในเหตุและผลทำนองนี้ แต่ปัญหาคือในชีวิตจริงเคสเป้อกับมาร์วินนี่ ในกรณีเป้อถ้าจะให้มาเล่นบทโหดก่อนที่จะมาตกม้าตายหัวใจตัวเอง "ชีวิตจริงมันใช้เวลามากกว่านี้ครับ" ไม่ใช่ว่ามีมือที่สามเข้ามาแล้วจะปุ๊บปั๊บเกย์แมนออกเลย อันนี้เร็วไปครับ ..... คือผมแค่จะบอกว่าเคสเป้อมาร์วินเป็นกรณีในชีวิตจริงที่จะเกิดขึ้นได้มันต้องใช้เวลาให้ตัวละครค้นหาตัวเองพอสมควรครับ แต่ก็เข้าใจครับว่าซีรีส์ไม่ได้มีเวลาเล่าเรื่องขนาดนั้น และนี่ก็ไม่ใช่คู่หลักด้วย เอาเป็นว่าถ้าตัดเหตุผลเรื่องระยะเวลาค้นหาตัวเองของตัวละครไป คู่นี้ยังเป็นคู่ที่น่าสนใจอันดับ 1 ของผมอยู่ครับ
ต่อด้านล่างนะครับ