ก็ตามหัวข้อเลยครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ผมเคยแอบชอบคนๆหนึงครับ เขาเป็นผู้ชายจ๋าเลยครับ,แมนทั้งแท่งด้วย ผมกับเขาอายุห่างกัน 4 ปี ผมเป็นรู้จักพี่เขาตอน ผมอยู่ม.5 ตอนนั้นพี่เขาอยู่ปี 3 คณะแห่งหนึงของมหาลัยชื่อดังระดับประเทศแห่งหนึ่ง ส่วนตัวผมเมื่อตอนจบ ม.3 ได้ย้ายไปเรียนที่โรงเรียนสาธิตของมหาลัยนี้ตอนขึ้น ม.4 ช่วง ม.4 ผมไม่ได้รู้จักพี่เขาเลยครับ สงสัยคือเราอาจยังปรับตัวไม่ได้กับโรงเรียนไหม่ ตอน ม.5 ก็เริ่มปรับตัวได้,ก็เริ่มไปกับเพื่อน,ไปรู้จักโน่นนี้ แล้วก็ได้รู้จักพี่คนนี้ เขามาโรงเรียนผมบ่อยมาก พี่เขามาส่งน้องที่โรงเรียนบ่อยๆ (เขาเป็นคนพื้นที่ ส่วนน้องเขาอยู่ ม.1 ครับ) เรียนดีบางครั้ง,นิสัยดีบ้างไม่ดีบ้าง เดาอารมณ์ไม่ถูก
กินเหล้า,สูบบุหรี่,หลีหญิง,ถ้าหยาบนี้โครตหยาบแบบสุดๆ,เที่ยวกลางคืน,เล่นเกมก็มี,ติด F ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้,บลาๆๆ มีหมดอะ ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นไหม แต่พี่ชายผมคนนี้เป็นมากครับ 55 l เวลาผมกลับบ้านนี้ผมเจอพี่เขาบ่อยมาก พี่เขารู้จักเพื่อนผมที่อีกห้อง ผมเลยเนียนเลยไง มีวันหนึ่งผมไปกับเพื่อนคนนี้ มันให้ผมรออะไรก็ไม่รู้ ผมก็นั่ง เผอิญพี่ชายเดินมาพอดี เพื่อนมันก็ทักปกติ แล้วก็ชวนให้นั่ง ผมก็เขินๆนิดหน่อยนะ,ไม่กล้ามองหน้า (ตอนนั้นยังไม่รู้สึกว่าชอบนะครับ) นั่งกันอยู่ 3 คน เพื่อนมันนึกอะไรไม่รู้จะไปซื้อน้ำ แล้วมันก็ไปเลย ผมก้มหน้า พี่เขาถาม ก้มหน้าทำไมวะเฮ้ย คุยกับพี่ได้นะเว้ยไม่กัดหรอก ผมก็อืมๆๆ เห้นไอ้ P (เพื่อนคนนี้แหละเป็นชื่อสมมุติ) (ถ้าถามว่าพี่เค้ารู้ได้ไง คือไอ้ P มันสนิทกับผม สงสัยเห็นผมเดินกับมันบ่อย) เห็นไอ้ P บอกมาจากโรงเรียนอื่นหรอ l ใช่ๆ l แล้วก็พูดคุยยาวเลยครับ l ไอ้ P กลับมา แล้วมันก็ไป พีก็ไป ผมก็กลับบ้าน นั้นเป็นครั้งแรกครับที่ได้คุยกับพี่ชายคนนี้ จนเวลาผ่านไปผมรู้สึกว่าผมชอบคุยกับพี่คนนี้มาก ให้คำปรึกษาเราดี แล้วก็เป็นห่วงน้องๆทุกคน (เพื่อนผมเกือบทุกคนรู้จักพี่คนนี้หมดอะ) จนผมรู้สึกดีมาก เห็นซ่าๆแบบนี้ตอน ม.6 พี่เขาได้ GAT 260+ นะครับ (GAT คือการสอบความถนัดทั่วไปครับ มีคะแนนเต็ม 300 สามารถนำไปใช้เพื่อนยื่นรับตรงและแอดมิชชั่นเข้ามหาลัยได้ สอบได้เฉพาะ เด็ก ม.6 ขึ้นไปเท่านั้น) ผมนี้ไปขอคำปรึกษาเลย เพราะผมตั้งใจมาก ตอนประกาศผลคะแนนๆออกมาได้แค่ทำได้ 250+ ตามเป้า แคปลงเฟส เพื่อนมาดีใจด้วย พี่ชายก็มาดีใจเหมือนกัน จุดนี้คือผมรู้สึกกับพี่ชายไปแล้วนะ ผมไม่คิดว่าจะทำรู้สึกดีได้ขนาดนี้ ผมเริ่มคิดแล้วนะ ว่าผมชอบพี่เขาหรอ? นี้กุเป็นเกย์หรอ? แค่คิดเฉยนะ จนตอนนั้นมาเรื่อยๆ ผมอยู่กับพี่เขาแล้วผมใจสั่นมาก รู้สึกดีแปลกๆ อยากเจอหน้า อยากคุยด้วย ผมเริ่มรู้ตัวแล้วหละ ผมก็เลยอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆก่อนครับ ผมทำดีกับพี่ทุกวันๆๆ จนวันหนึงพี่เขาเหมือนก็มีใจให้ผู้หญิงคนหนึง อยู่คนละคณะ เชื่อไหม ผมหึง ชีวิตนี้ไม่หึงใครเลย แต่ผมหึงพี่มาก ผมไม่อยากให้คบกัน จนในที่สุดเขาก็คบกันจนได้ เจ็บใจอะ อยากร้องไห้มาก ทำใจ l จนวันหนึ่งเขาเลิกกัน ผมดีใจ ผมจะได้ผงาดอีกครั้ง เห็นเขาเสียใจแล้วรู้สึกไม่ดีไปด้วยเลยวะ พอทำใจได้แล้วก็ซ่าต่อเลย อยู่กัน 2 คนไง ห้าวมาก กินเหล้า พาผมไปกินด้วย ผมได้แต่นั่งมองเพราะผมไม่กินเหล้า โชคดีที่ร้านกับบ้านอยู่ใกล้กัน เลยพาไปส่งได้สะดวก จนเขามีแฟนไหม่อีกครั้ง ผมก็ยังทำดีกับพี่เขาต่อ แต่ทำไปทำมามันไม่ได้ช่วยให้พี่เขาสนใจเลยว่ะ จริงจังกับผู้หญิงคนนี้มาก ผมทนไม่ไหว ไปบอกความในใจ คำตอบที่ได้กลับมาคือ เป็นแค่พี่น้องกันเถอะ อึ้งมาก ไม่คุยไม่ติดต่อเลยประมาณ 4 วัน วันที่ 5 เลยติดต่อไป ขอโทษไปว่าไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น พี่เขาบอก ไม่เป็นไร พี่ก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเราเนี้ย อย่าคิดมากดิ คิดเยอะไว้ ชีวิตยังมีคนอื่นเยอะแยะ ll ตอนนั้นก็ยังไม่ตัดใจนะ แต่เริ่มเห็นเขาหวานกับแฟนเขาแล้วมันเริ่มทนไม่ได้ จนตอนนี้คิดจะตัดใจแล้วครับ ถึงแม้อยากจะเจอแค่ไหนก็ตามเถอะ
ผมว่าผมควรจะทำสิ่งนี้ตั้งนานแล้ว แต่เจอหน้าเขาก็ทำไม่ได้สักที ยิ่งเห็นเขากับแฟนนี้ยิ่งไม่อยากเจอ เพื่อนก็เคยหาว่าเป็น เหตุก็คือ ผมไม่ค่อยสนใจเรื่องความรัก ผมสนแต่การเรียน ก็มีสนุกกับเพื่อนบ้าง เพื่อนก็ชอบพาไปหลีหญิงอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจ ชีวิตนี้ไม่เคยหลงรักใครเลยครับ แล้วปกติผมชอบอยู่คนเดียวบ่อยๆ ไม่ค่อยอยู่เป็นกลุ่มมันดูวุ่นวาย อยากอยู่แบบสงบๆ แต่พี่เขาเป็นคนคุยสนุกมากนะ แค่คุยกับผมผมก็รู้สึกดีแล้วอะ นึกถึงวันที่ทำดีให้แล้วจะต้องตัดใจไปเฉยๆแล้วมันรู้สึกเศร้าเหลือเกิน แต่ยังไงก็ต้องทำ ไม่งั้นชีวิตนี้คงไม่มีความสุขและก็จมอยู่ในความทุกข์ตลอดๆแน่ๆ
หลังจากนี้ก็คงต้องอยู่แบบนี้ไปก่อน จะรีบมีเลยไหม ไม่รู้ครับ แต่ทัศนะคติของผมมันเยอะมาก เยอะไปจนคนที่จะมาชอบเราอาจจะรำคาญก็เป็นได้ ถ้าให้ปรับตัวก็ได้ ก็พร้อมครับ ก็ตามนั้นครับ
ก็ประมาณนั้นครับ ผมไม่เคยชอบใคร ก็เลยไม่รู้ว่าเขาต้องตัดใจยังไง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านในกระทู้นะครับ ขอบคุณครับ
เพศเดียวกัน ตัดใจอย่างไรครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ผมว่าผมควรจะทำสิ่งนี้ตั้งนานแล้ว แต่เจอหน้าเขาก็ทำไม่ได้สักที ยิ่งเห็นเขากับแฟนนี้ยิ่งไม่อยากเจอ เพื่อนก็เคยหาว่าเป็น เหตุก็คือ ผมไม่ค่อยสนใจเรื่องความรัก ผมสนแต่การเรียน ก็มีสนุกกับเพื่อนบ้าง เพื่อนก็ชอบพาไปหลีหญิงอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจ ชีวิตนี้ไม่เคยหลงรักใครเลยครับ แล้วปกติผมชอบอยู่คนเดียวบ่อยๆ ไม่ค่อยอยู่เป็นกลุ่มมันดูวุ่นวาย อยากอยู่แบบสงบๆ แต่พี่เขาเป็นคนคุยสนุกมากนะ แค่คุยกับผมผมก็รู้สึกดีแล้วอะ นึกถึงวันที่ทำดีให้แล้วจะต้องตัดใจไปเฉยๆแล้วมันรู้สึกเศร้าเหลือเกิน แต่ยังไงก็ต้องทำ ไม่งั้นชีวิตนี้คงไม่มีความสุขและก็จมอยู่ในความทุกข์ตลอดๆแน่ๆ
หลังจากนี้ก็คงต้องอยู่แบบนี้ไปก่อน จะรีบมีเลยไหม ไม่รู้ครับ แต่ทัศนะคติของผมมันเยอะมาก เยอะไปจนคนที่จะมาชอบเราอาจจะรำคาญก็เป็นได้ ถ้าให้ปรับตัวก็ได้ ก็พร้อมครับ ก็ตามนั้นครับ
ก็ประมาณนั้นครับ ผมไม่เคยชอบใคร ก็เลยไม่รู้ว่าเขาต้องตัดใจยังไง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านในกระทู้นะครับ ขอบคุณครับ