เรื่องฝังใจ ที่ไม่อยากจำ

ทุกคนก็อาจจะมีเรื่องฝังใจกันใช่มะ เหมือนเราที่มีเรื่องให้นึกมาจนถึงทุกวันนี้
เมื่อปีที่แล้วไปเที่ยวกับเพื่อนแรกๆก็กะจะไป2-3วัน แต่พอมาทีหลังก็อยู่ยาวมา1เดือน
ตอนนั้นมีความรู้สึกว่าเบื่อที่บ้าน พ่อกับแม่ไม่ให้ไปไหนที่โรงเรียนก็น่าเบื่อ นี่ถ้ากูออกจากบ้านนะ
กูจะหาแฟนแล้วก็อยู่กับแฟนตลอดไม่กลับมาบ้านเลยคอยดู (ที่คิดไปแบบนั้นอารมณ์ชั่ววูบ) คิดไปได้ไงพอมานึกตอนนี้
ไปเที่ยวๆเรื่อยๆก็เลยได้แฟนพอต่อมาก็อยู่บ้านแฟนทุกวัน จนเป็นผัวเมียไปเลยก็ว่าได้ 55 พออยู่ไปสักพักก็รู้สึกเบื่ออะไรๆที่เราเคยคิดว่ามันใช่
กลับไม่ได้ดีอย่างที่คิด พอมีผัวแรกๆก็รู้สึกดีแต่พอนานๆอยู่ด้วยกันทุกวันก็เฉยไม่มีไรดี
พ่อกับแม่ก็มาตามให้กลับบ้าน 2 รอบสงสารแกมาก หลังจากกลับบ้านมาอยู่บ้านก็ไม่ได้เรียนหยุดไปปีนึงเต็มๆอยู่ในบ้านไม่เที่ยวไม่ไปไหน
เลยทำให้คิดอะไรได้หลายๆอย่างเหมือนที่อยู่แบบนี้ทำให้เราได้กลับมานั่งคิดทบทวนตัวเอง
ว่าที่ผ่านมาสิ่งที่ตัวเองทำไปมันดีหรือไม่ มันถูกหรือผิด เพราะอะไรถึงทำให้เราอยู่แบบนี้ บอกเลยที่หยุดเรียนไป1ปีเบื่อมาก
เสียเวลาโคตร ๆ ตอนนี้เปลี่ยนแปลงกลับไปเรียนเหมือนเดิมแล้ว ไม่ทำตัวไม่ดีเหมือนที่ผ่านมา ตั้งใจเรียนให้จบ แต่ทุกวันนี้ก็อดคิดเรื่องราวที่ผ่านไม่ได้
มันเหมือนอยู่ลึกๆในใจจิตใต้สำนึกของเรา อยากจะลืมมากไม่อยากจำ นึกแล้วทำไปได้ไงวะมากอะ
(ขออภัยถ้าใช้คำไม่สุภาพเนื่องจากช้ำใจตัวเองกับสิ่งที่ทำไป) รู้สึกผิดกับตัวเองและพ่อแม่เหลือเกิน เหมือนแผลที่ไม่มีวันหายเลยอะ