เหตุที่ต้องห่างกันมันเป็นเพราะ เรากับแฟนคบกันประมาณ2ปีครึ่ง แม่เราไม่ค่อยชอบแฟนคนนี้ แต่เราก็ดึงดันคบกันมา ด้วยความคิดที่ว่าถ้าช่วยกันเก็บเงินทำอะไรสำเร็จได้ด้วยตัวเองวันนึงเค้าจะเป็นที่ยอมรับ แต่ตลอดมาคำพูดที่เค้ารับปากว่าจะทำ จะช่วยกันเก็บเงิน เค้าไม่เคยทำเลยอ้างว่าเงินเดือนน้อยภาระเยอะ ค่าน้ำ-ไฟ ผ่อนมอเตอร์ไซด์ ของกินของใช้ซื้อเองทุกอย่าง แต่กับมีเงินเช่าพระ ประมูลเป็นพัน เราจึงถามเค้าว่าถ้ามีเงินประมูลพระ ทำไมไม่เลือกที่จะเก็บอายุ33แล้วคิดอนาคตตัวเองยังไง มันไม่ใช่เรื่องผิด แต่อะไรควรทำไม่รู้เลยหรอ เค้าหาว่าเราขัดขวางความสุข เราโมโหที่เราหวังดีแต่เค้ากลับคิดแบบนี้ เลยบอกไปว่างั้นเราก็เดินกันคนละทาง เราถอยไม่ได้แล้วอยากมีอนาคต ยอมแตกกับแม่มาเลือกเค้าแต่เค้าไม่เคยเห็นใจ คิดจะช่วยกันทำให้ดีขึ้นเลย
เราจึงไม่โทรไปไม่ติดต่อเลย เพราะคิดว่าถ้าเค้าคิดได้ว่าเราหวังดีกับเค้า เค้าจะกลับมาเองง้อเราเหมือนทุกๆที แต่ครั้งนี้ใจเรารู้สึกแปลกๆ เหมือนใจลึกๆทำใจว่าเดินคนเดียวก็ได้ ในเมื่อเค้าไม่เห็นว่าเราคิดดี เราเหนื่อยที่เข็นเค้าไม่ขึ้น คิดจะอยู่ไปวันๆถึงเมื่อไหร่ แต่เราก็คิดถึงเพราะยังรักอยู่เหมือนเดิม จึงตัดสินใจโทรไปเมื่อวันผ่านไปได้3อาทิตย์กว่า เราบอกเค้าว่าเราคิดถึง เป็นไงบ้าง? เค้าก็ตอบด้วยน้ำเสียงเหมือนดีใจที่เราโทรไป เราก็เล่าเรื่องของเรา เรื่องที่ทำงาน ที่บ้าน จนเค้าถามเราว่า "นี่เราไม่ได้คุยกันนานแค่ไหน" เราบอกเค้าว่าเกือบเดือนแล้ว เค้าบอกว่าเดือนนึงอะไรก็เปลี่ยนไปเยอะนะ(น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเศร้า) เราถามเค้าว่ามีอะไรรึเปล่า เราใจไม่ดี มีความคิดขึ้นมาเลยว่าเค้าคุยกับคนอื่นแล้วแน่เลย เราเลยกดดันถามจากเค้า
เค้าจึงเล่าความจริงทั้งหมดให้ฟังว่า ตอนที่เราไม่ได้คุยกัน เค้าคิดว่าเราเลิกกับเค้าแน่ๆ เค้าเลยไปเล่นบีทอล์ค เจอผู้หญิงคนนึงแล้วไปมีอะไรกัน(ฟังแล้วเราอึ้งไปเลย)ได้แต่ถามว่าไม่นึกถึงหน้าเราพอที่จะรู้สึกยับยั้งชั่งใจเลยหรอ เค้าบอกรู้สึกชอบผู้หญิงคนนี้(เราคิดว่าหลงมากกว่า) เค้าจึงลืมเราไปเลย แต่ตั้งแต่คบกับคนนี้เค้ารู้สึกโง่มาก ที่ไม่เลือกง้อเราไปคบกับคนๆนี้ แล้วเค้าก็พูดว่าเค้าโคตรโง่เลย เราเลยถามว่าโง่ยังไง เค้าบอกว่าเค้าจดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงคนนี้ด้วย(เราช๊อคมากๆๆๆๆๆ) เลยถามเค้าว่าทำไมอ่ะ ทำไมๆๆๆๆๆ ทำไมทำแบบนี้ เค้าก็ร้องไห้ บอกว่าไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงทำแบบนี้ พอจดทะเบียนกันตอนเช้า ตอนเย็นแฟนของผู้หญิงคนนั้นก็โทรมาหาแฟนเราบอกให้เลิกยุ่ง เค้าบอกว่าผู้หญิงมีแฟนอยู่แล้ว โดยที่แฟนก็มีลูกมีเมียอยู่แล้ว(คือเป็นเมียน้อยเหมือนกัน) แต่แฟนเราเพิ่งรู้ตอนที่จดทะเบียนกันไปแล้วว่าเค้ามีแฟน และฝ่ายผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้เลือกแฟนเรา เค้าเลือกอีกทางเพราะเค้าลืมไม่ได้ ยังรักทางนู้นอยู่ แฟนเราจึงขอให้ผู้หญิงไปหย่า แต่ผู้หญิงก็ไม่ยอมหย่าอ้างไปเลย เราฟังเรื่องทั้งหมดรู้สึกชาไปทั้งตัวเลย สับสนตัวเองว่าเราหลับไปนานแค่ไหนอ่ะ นี่มันเดือนนึงหรือเป็นปีแล้ว เราไม่อยากเชื่อเลยคิดว่าเค้าแต่งเรื่องด้วยซ้ำ เราจึงขอเค้าดูทะเบียนทางไลน์ เค้าก็เอาให้เราดูนะแต่ปิดชื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นแต่ชื่อเค้า(ปกป้องกันมากอ่ะ) รู้สึกใจยับเยินทันทีเลย
เราปิดกล้องไลน์ วางโทรศัพท์(ตอนนั้นคุยโทรศัพท์บ้านกัน) ร้องไห้แบบดังมากเสียสติไปเลย เค้าไลน์กลับมาว่าขอโทษ เค้ากำลังจะหย่ากันเดือนหน้า นัดวันกันไว้แล้ว เค้าจะกลับมาหาเราเมื่อเค้าเคลียปัญหาตัวเองจบ ให้เรารอเค้า หมดคำพูดเลยเรา เห็นเราเป็นอะไรตลอด2ปีกว่าที่ผ่านมา ไม่มีค่าอะไรเลย ได้แต่ร้องไห้หลอกตัวเองว่าเรื่องที่ได้ฟังมันโกหก นึกถึงเรื่องที่คุยกันว่าจะซื้อบ้าน ซื้อรถ เลี้ยงลูก เลี้ยงหมา เค้ารักเราสุดหัวใจ ไม่มีวันเลิกกับเราได้ เสียงเค้ามันวนเวียนอยู่ในหัว แต่วันนี้ทุกอย่างมันจบหมดแล้ว ไม่มีแล้ว
แต่พอสติเรากลับมาลองนั่งทบทวนกับตัวเอง เราต้องยอมรับความจริง เสียใจ เสียความรู้สึก เสียหมดทุกอย่าง เค้าผิดแบบให้อภัยไม่ได้เลย ได้แต่คิดว่าเรื่องที่เราฟัง เหมือนรู้ว่าเค้าตายจากเราไปเลย เราโทรหาเค้าไม่ได้อีกแล้ว คุยกันไม่ได้แล้ว T^T อยากระบายให้ฟัง อยากรู้ว่าถ้าเจอเหตุการณ์แบบเดียวกัน จะรู้สึกยังไงกันบ้างเหมือนเรามั๊ย สำหรับเราตอนนี้บล๊อคทุกทางติดต่อ ตัดสินใจเดินหน้าต่อคนเดียว เราคงดึงชีวิตตัวเองออกมาจากเค้าไม่หวนกลับไปร่วมชีวิตกันแน่นอน ส่วนชีวิตเค้าในเมื่อผูกเองก็ต้องแก้เอง คงหมดเวรต่อกันแค่นี้
ห่างแฟนเกือบเดือน คุยกันอีกทีแฟนจดทะเบียนสมรสกับคนอื่นเรียบร้อยแล้ว คุณจะรู้สึกยังไงกันบ้าง?
เราจึงไม่โทรไปไม่ติดต่อเลย เพราะคิดว่าถ้าเค้าคิดได้ว่าเราหวังดีกับเค้า เค้าจะกลับมาเองง้อเราเหมือนทุกๆที แต่ครั้งนี้ใจเรารู้สึกแปลกๆ เหมือนใจลึกๆทำใจว่าเดินคนเดียวก็ได้ ในเมื่อเค้าไม่เห็นว่าเราคิดดี เราเหนื่อยที่เข็นเค้าไม่ขึ้น คิดจะอยู่ไปวันๆถึงเมื่อไหร่ แต่เราก็คิดถึงเพราะยังรักอยู่เหมือนเดิม จึงตัดสินใจโทรไปเมื่อวันผ่านไปได้3อาทิตย์กว่า เราบอกเค้าว่าเราคิดถึง เป็นไงบ้าง? เค้าก็ตอบด้วยน้ำเสียงเหมือนดีใจที่เราโทรไป เราก็เล่าเรื่องของเรา เรื่องที่ทำงาน ที่บ้าน จนเค้าถามเราว่า "นี่เราไม่ได้คุยกันนานแค่ไหน" เราบอกเค้าว่าเกือบเดือนแล้ว เค้าบอกว่าเดือนนึงอะไรก็เปลี่ยนไปเยอะนะ(น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเศร้า) เราถามเค้าว่ามีอะไรรึเปล่า เราใจไม่ดี มีความคิดขึ้นมาเลยว่าเค้าคุยกับคนอื่นแล้วแน่เลย เราเลยกดดันถามจากเค้า
เค้าจึงเล่าความจริงทั้งหมดให้ฟังว่า ตอนที่เราไม่ได้คุยกัน เค้าคิดว่าเราเลิกกับเค้าแน่ๆ เค้าเลยไปเล่นบีทอล์ค เจอผู้หญิงคนนึงแล้วไปมีอะไรกัน(ฟังแล้วเราอึ้งไปเลย)ได้แต่ถามว่าไม่นึกถึงหน้าเราพอที่จะรู้สึกยับยั้งชั่งใจเลยหรอ เค้าบอกรู้สึกชอบผู้หญิงคนนี้(เราคิดว่าหลงมากกว่า) เค้าจึงลืมเราไปเลย แต่ตั้งแต่คบกับคนนี้เค้ารู้สึกโง่มาก ที่ไม่เลือกง้อเราไปคบกับคนๆนี้ แล้วเค้าก็พูดว่าเค้าโคตรโง่เลย เราเลยถามว่าโง่ยังไง เค้าบอกว่าเค้าจดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงคนนี้ด้วย(เราช๊อคมากๆๆๆๆๆ) เลยถามเค้าว่าทำไมอ่ะ ทำไมๆๆๆๆๆ ทำไมทำแบบนี้ เค้าก็ร้องไห้ บอกว่าไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงทำแบบนี้ พอจดทะเบียนกันตอนเช้า ตอนเย็นแฟนของผู้หญิงคนนั้นก็โทรมาหาแฟนเราบอกให้เลิกยุ่ง เค้าบอกว่าผู้หญิงมีแฟนอยู่แล้ว โดยที่แฟนก็มีลูกมีเมียอยู่แล้ว(คือเป็นเมียน้อยเหมือนกัน) แต่แฟนเราเพิ่งรู้ตอนที่จดทะเบียนกันไปแล้วว่าเค้ามีแฟน และฝ่ายผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้เลือกแฟนเรา เค้าเลือกอีกทางเพราะเค้าลืมไม่ได้ ยังรักทางนู้นอยู่ แฟนเราจึงขอให้ผู้หญิงไปหย่า แต่ผู้หญิงก็ไม่ยอมหย่าอ้างไปเลย เราฟังเรื่องทั้งหมดรู้สึกชาไปทั้งตัวเลย สับสนตัวเองว่าเราหลับไปนานแค่ไหนอ่ะ นี่มันเดือนนึงหรือเป็นปีแล้ว เราไม่อยากเชื่อเลยคิดว่าเค้าแต่งเรื่องด้วยซ้ำ เราจึงขอเค้าดูทะเบียนทางไลน์ เค้าก็เอาให้เราดูนะแต่ปิดชื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นแต่ชื่อเค้า(ปกป้องกันมากอ่ะ) รู้สึกใจยับเยินทันทีเลย
เราปิดกล้องไลน์ วางโทรศัพท์(ตอนนั้นคุยโทรศัพท์บ้านกัน) ร้องไห้แบบดังมากเสียสติไปเลย เค้าไลน์กลับมาว่าขอโทษ เค้ากำลังจะหย่ากันเดือนหน้า นัดวันกันไว้แล้ว เค้าจะกลับมาหาเราเมื่อเค้าเคลียปัญหาตัวเองจบ ให้เรารอเค้า หมดคำพูดเลยเรา เห็นเราเป็นอะไรตลอด2ปีกว่าที่ผ่านมา ไม่มีค่าอะไรเลย ได้แต่ร้องไห้หลอกตัวเองว่าเรื่องที่ได้ฟังมันโกหก นึกถึงเรื่องที่คุยกันว่าจะซื้อบ้าน ซื้อรถ เลี้ยงลูก เลี้ยงหมา เค้ารักเราสุดหัวใจ ไม่มีวันเลิกกับเราได้ เสียงเค้ามันวนเวียนอยู่ในหัว แต่วันนี้ทุกอย่างมันจบหมดแล้ว ไม่มีแล้ว
แต่พอสติเรากลับมาลองนั่งทบทวนกับตัวเอง เราต้องยอมรับความจริง เสียใจ เสียความรู้สึก เสียหมดทุกอย่าง เค้าผิดแบบให้อภัยไม่ได้เลย ได้แต่คิดว่าเรื่องที่เราฟัง เหมือนรู้ว่าเค้าตายจากเราไปเลย เราโทรหาเค้าไม่ได้อีกแล้ว คุยกันไม่ได้แล้ว T^T อยากระบายให้ฟัง อยากรู้ว่าถ้าเจอเหตุการณ์แบบเดียวกัน จะรู้สึกยังไงกันบ้างเหมือนเรามั๊ย สำหรับเราตอนนี้บล๊อคทุกทางติดต่อ ตัดสินใจเดินหน้าต่อคนเดียว เราคงดึงชีวิตตัวเองออกมาจากเค้าไม่หวนกลับไปร่วมชีวิตกันแน่นอน ส่วนชีวิตเค้าในเมื่อผูกเองก็ต้องแก้เอง คงหมดเวรต่อกันแค่นี้