รู้สึกสภาพจิตใจเปลื่ยนไปมากระหว่างตั้งครรภ์

ตั้งแต่ท้องก็เครียดหลายเรื่องมาก ยอมรับว่าไม่ได้โชคดีเหมือนคู่อื่น แต่แปลกตรงนี้ Sensitive สุดๆกับหลายๆเรื่อง รักสัตว์มาก เป็นห่วงเป็นใย ที่สำคัญรักแม่สุดๆ เมื่อก่อนไม่เป็นขนาดนี้ ใครพูดอะไรแรงๆจะเสียใจมาก แฟนก็ไม่เข้าใจ บอกเรานิสัยไม่ดีอยู่แล้ว โอเว่อร์ ทำไมต้องเชื่อฟังแม่ตลอด (เราไม่ได้แต่งงานกัน ไม่ได้หมั่นเพราะเขาไม่พร้อมเรื่องเงิน บ้านเราจะจัดการเอง แต่เขาไม่โอเค คงไม่อยากดูไม่ดี บ้านเราเสียใจมาก )แขวะที่บ้านเราเพราะเค้าไม่ได้ดั่งใจ บอกเค้าไม่มีสิทธ์  เกลียดสัตว์ที่เรารัก เราไม่มีความสุขเลยคะ ยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่ บอกให้เราไปอยู่บ้านเขาแต่เราไปไม่ได้คะ ไม่อยากไปด้วยเหลือแม่คนเดียว อยากอยู่กับแม่ ตอนนี้แค่ไปค้างบ้านแฟนยังไม่อยากไปเลย ไม่รู้ทำไมมันแย่ขนาดนี้ อาจเป็นเพราะฮอโมนตอนตั้งครรภ์หรือเปล่าคะ เราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ ร้องไห้ง่าย ยอมรับว่าติดบ้านกว่าเดิมมากจากที่แต่ก่อนชอบออกนอกบ้าน ชอบเที่ยวกะแฟน ตอนนี้เหมือนจะแย่ไปหมดเพราะ คิดเรื่องที่บ้านเค้าไม่มาทำสิ่งที่ถูกต้องด้วย (ที่บ้านเราใจดีมาก ไม่เรียกร้องอะไรเลย แต่ไม่ได้พอใจนะคะ) แฟนจะกดดันเราตลอด ทุกวัน พูดทุกวันให้ไปอยู่ด้วย พูดตรงๆเราไม่อยากไปคะ เค้ายืนยันว่าจะไม่มาอยุ่ทบ้านเราเด็ดขาด ให้เราไป ฝั่งที่บ้านเราคงไม่ยอมเหมือนเรื่องแรก ตอนนี้อยากรู่ว่า อารมเราจะกลับมาเหมือนเดิมได้ไหม ทำไมอ่อนแอแบบนี้ เครียดคะ ใจนึงก็ไม่อยากเลิกกะเค้านะคะ แต่ไม่มีความสุขเลยคะ เราโชคร้ายใช่ไหมที่เจอแบบนี้ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราไม่เคยลืมที่เขาทำกับเรา(ที่บ้านเราโทไปให้ทางบ้านเขามา แต่ไม่มาเพราะเรื่องเงินที่บ้านเราเข้าใจคะ) แต่เราโกรธที่ยังมาแขวะบ้านเราอีก เชื่อฟังแม่ตลอด ว่าทำไมไม่ให้ไปอยู่ด้วย เค้าเป็นพ่อเหมือนกัน ทำไมไม่มีสิท มันหลายเรื่องคะ เราคิดถึงสิ่งที่เราได้มา เราเสียเปรียบมากทุกวันนี้ที่เราไม่ดีกับเขาก็เพราะเรื่องนี้แหละคะ เราคิดมากไปใช่ไหม Sensitive ผิดปกติหรือเปล่า