ละครเรื่องนี้เรียกได้ว่าทำบ่อน้ำตาของอิฉันพังพาบมาตลอดที่ออนแอร์...และคงลากบ่อน้ำตาอิฉันไปจนตอนจบ
บ่อน้ำตาทะลักทุกวันที่ละครออน จนวันรุ่งขึ้น ต้องมีคนถามว่า ทะเลาะกับสามีมาเหรอ?? (สงสารสามี..เพราะนางคงโดนนินทา555)
รวมฉากที่น้ำตาอิฉันไหลรินพรากๆให้กับวินาทีแห่ง "ความเสียสละ"
-พระยาบริรักษ์ : พ่อของพระเอกที่เสียสละชีวิตตนเองและครอบครัวเพราะกลอุบายของเพื่อนที่เอาประเทศสยามเป็นเดิมพัน...พี่ต้นเล่นดีจนอิฉันกลืนน้ำลายไม่ลงคอ มันเหนียวหนืดฝืดคอจนพูดไม่ออก มันคับแค้นอยู่ในอก ทำอันใดไม่ได้ นอกจากด่าพระยาปลัดสมุทรปราการและหลวงสรอรรถ ที่พี่หนุ่ม สันติสุขและคุณเอ็ม อภินันท์ เล่นได้ท้าทายฝีปากคนทั้งประเทศที่รุมด่ารุมแช่งตัวละคร 2 ตัวนี้อย่างหนัก555
-พังโต และ เพื่อนช้าง : ออกรบเพื่อรักษาแผ่นดินเกิดของชาวสยาม หลายเชือกต้องบาดเจ็บเจียนตาย และหลายเชือกที่ต้องตายเพื่อรักษาแผ่นดิน..ฉากนี้ร้องไห้จนตาแห้ง หยอดน้ำตาเทียมรัวๆ
-ขุนศรีไชยทิตย และเหล่าควาญช้าง : เสียสละในการนำช้างที่ดูแลออกศึกและเยียวยารักษาช้างที่ได้รับบาดเจ็บ...คุณสุเชาว์ เล่นดีจนเชื่อทุกอย่างในตัวละครตัวนี้
-ขุนนาฏยโกศล : (อันนี้ไม่ร้องไห้ แต่ขำทุกครั้งที่ท่านขุนปล่อยมุก)..แต่ท่านก็เป็นตัวละครที่เสียสละความสุขสบาย เดินทางไกลเพื่อนำคณะละครไปแสดงผ่อนคลายเหล่าทหาร และกวงติงเมียได้แบบฮามากกกก555
-เจ้าพระยาบดินทร์เดชา / พระศรีสิทธิสงคราม : ฉากออกรบที่สะเทือนใจ ปลื้มใจ หายใจไม่ออกเหมือนมีก้อนมาจุกคอตลอดเวลา..ขอบคุณที่ท่านเสียสละเพื่อคนไทยมากมายเหลือเกิน
-รวมถึงบรรดาเหล่าขุนนางสีขาวในเรื่องนี้ ที่ทำให้เรานั่งคิดตลอดเวลาว่า ขุนนางสมัยก่อนแข่งกันทำความดีอ่ะ ช่วยกันคิดหาวิธีปกปักรักษาบ้านเมืองนี่คือเค้าคิดกันง่ายๆ ไม่ซับซ้อนดีเนอะ...เพียงเพราะคำว่าส่วนรวมอย่างแท้จริงพร้อมเสียสละ พร้อมมีภัยถึงตัว แต่เพื่อรักษาส่วนรวม เพื่อให้ความดีคงทนและศักดิ์สิทธิ์ ทุกคนยอมตาย นึกถึงสมัยนี้ คนแบบนี้หายากมากแล้ว แม้แต่อิฉันเองนี่แหละ ลองคิดเล่นๆว่าถ้าลูกเราต้องไปเป็นทหารแบบนี้ เราจะทำใจเสียสละได้แบบนี้มั๊ย จะทำได้แบบคุณหญิงชมแม่พระเอกรึเปล่า(คือพ่อแม่พระเอก พ่อแม่นางเอก นี่ไม่ปรารถนาให้ลูกและลูกเขยเป็นทหาร พูดง่ายๆคือกลัวลูกตายในสนามรบนั่นแหละค่ะ)
-ข่าวว่าตอนจบ พระเอก(พี่เหมของสาวๆน้าๆป้าๆทั้งประเทศในเพลานี้) ต้องเสียสละครั้งยิ่งใหญ่อีกแล้ว...เพื่อแผ่นดินสยาม และนางเอก(ลำดวน)ที่เป็นผู้เสียสละความสุขส่วนตัว เป็นเท้าหลังที่สนับสนุนสามีเพื่อให้สามีได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ให้แก่ชาติบ้านเมือง...ที่สุดแล้วของความเสียสละทั้งหมดทั้งปวง
-และขอขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนร่วมในละครเรื่องนี้ ผู้ประพันธ์ ผู้จัด ผู้เขียนบทโทรทัศน์ ผู้กำกับ นักแสดง(ที่บอกเลยว่า เล่นดีทุกคนทุกบทเลย..มันเจ๋งมากเลยนะคะที่ละครไทยมีมาตรฐานการแสดงของนักแสดงที่ถ่ายทอดตัวละครออกมาขั้นเทพได้ทุกคน--ยอมใจ) และทีมงานที่เสียสละ..เพื่อให้พวกเราได้ชม อยากให้ละครเรื่องนี้โด่งดังเป็นซีรี่ส์ไปทั่วโลกแบบซีรี่ส์เกาหลี ญี่ปุ่นอ่ะ เพราะเราก็มีละครดีๆให้ชาวต่างชาติดูเหมือนกัน(มันภูมิใจก็ตรงนี้ว่า..เฮ้ยยย ข้าก็มีแบบเอ็งเว้ยยยเฮ้ยยย)
-และน้องเจมส์ น้องแมท ป้าจะบอกว่า "ข้าบดินทร์" ได้กลายเป็น Masterpiece ของหนูไปเรียบร้อยแล้วลูกเอ๊ยยยย!!!
ภาพประกอบเฉยๆ ไม่เลย...ไม่ลำเอียงว่าทีมใคร #ทีมพี่เหม 555
อิฉันกำลังจะต้องเสียน้ำตาอีกแล้วใช่ไหม #ข้าบดินทร์
บ่อน้ำตาทะลักทุกวันที่ละครออน จนวันรุ่งขึ้น ต้องมีคนถามว่า ทะเลาะกับสามีมาเหรอ?? (สงสารสามี..เพราะนางคงโดนนินทา555)
รวมฉากที่น้ำตาอิฉันไหลรินพรากๆให้กับวินาทีแห่ง "ความเสียสละ"
-พระยาบริรักษ์ : พ่อของพระเอกที่เสียสละชีวิตตนเองและครอบครัวเพราะกลอุบายของเพื่อนที่เอาประเทศสยามเป็นเดิมพัน...พี่ต้นเล่นดีจนอิฉันกลืนน้ำลายไม่ลงคอ มันเหนียวหนืดฝืดคอจนพูดไม่ออก มันคับแค้นอยู่ในอก ทำอันใดไม่ได้ นอกจากด่าพระยาปลัดสมุทรปราการและหลวงสรอรรถ ที่พี่หนุ่ม สันติสุขและคุณเอ็ม อภินันท์ เล่นได้ท้าทายฝีปากคนทั้งประเทศที่รุมด่ารุมแช่งตัวละคร 2 ตัวนี้อย่างหนัก555
-พังโต และ เพื่อนช้าง : ออกรบเพื่อรักษาแผ่นดินเกิดของชาวสยาม หลายเชือกต้องบาดเจ็บเจียนตาย และหลายเชือกที่ต้องตายเพื่อรักษาแผ่นดิน..ฉากนี้ร้องไห้จนตาแห้ง หยอดน้ำตาเทียมรัวๆ
-ขุนศรีไชยทิตย และเหล่าควาญช้าง : เสียสละในการนำช้างที่ดูแลออกศึกและเยียวยารักษาช้างที่ได้รับบาดเจ็บ...คุณสุเชาว์ เล่นดีจนเชื่อทุกอย่างในตัวละครตัวนี้
-ขุนนาฏยโกศล : (อันนี้ไม่ร้องไห้ แต่ขำทุกครั้งที่ท่านขุนปล่อยมุก)..แต่ท่านก็เป็นตัวละครที่เสียสละความสุขสบาย เดินทางไกลเพื่อนำคณะละครไปแสดงผ่อนคลายเหล่าทหาร และกวงติงเมียได้แบบฮามากกกก555
-เจ้าพระยาบดินทร์เดชา / พระศรีสิทธิสงคราม : ฉากออกรบที่สะเทือนใจ ปลื้มใจ หายใจไม่ออกเหมือนมีก้อนมาจุกคอตลอดเวลา..ขอบคุณที่ท่านเสียสละเพื่อคนไทยมากมายเหลือเกิน
-รวมถึงบรรดาเหล่าขุนนางสีขาวในเรื่องนี้ ที่ทำให้เรานั่งคิดตลอดเวลาว่า ขุนนางสมัยก่อนแข่งกันทำความดีอ่ะ ช่วยกันคิดหาวิธีปกปักรักษาบ้านเมืองนี่คือเค้าคิดกันง่ายๆ ไม่ซับซ้อนดีเนอะ...เพียงเพราะคำว่าส่วนรวมอย่างแท้จริงพร้อมเสียสละ พร้อมมีภัยถึงตัว แต่เพื่อรักษาส่วนรวม เพื่อให้ความดีคงทนและศักดิ์สิทธิ์ ทุกคนยอมตาย นึกถึงสมัยนี้ คนแบบนี้หายากมากแล้ว แม้แต่อิฉันเองนี่แหละ ลองคิดเล่นๆว่าถ้าลูกเราต้องไปเป็นทหารแบบนี้ เราจะทำใจเสียสละได้แบบนี้มั๊ย จะทำได้แบบคุณหญิงชมแม่พระเอกรึเปล่า(คือพ่อแม่พระเอก พ่อแม่นางเอก นี่ไม่ปรารถนาให้ลูกและลูกเขยเป็นทหาร พูดง่ายๆคือกลัวลูกตายในสนามรบนั่นแหละค่ะ)
-ข่าวว่าตอนจบ พระเอก(พี่เหมของสาวๆน้าๆป้าๆทั้งประเทศในเพลานี้) ต้องเสียสละครั้งยิ่งใหญ่อีกแล้ว...เพื่อแผ่นดินสยาม และนางเอก(ลำดวน)ที่เป็นผู้เสียสละความสุขส่วนตัว เป็นเท้าหลังที่สนับสนุนสามีเพื่อให้สามีได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ให้แก่ชาติบ้านเมือง...ที่สุดแล้วของความเสียสละทั้งหมดทั้งปวง
-และขอขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนร่วมในละครเรื่องนี้ ผู้ประพันธ์ ผู้จัด ผู้เขียนบทโทรทัศน์ ผู้กำกับ นักแสดง(ที่บอกเลยว่า เล่นดีทุกคนทุกบทเลย..มันเจ๋งมากเลยนะคะที่ละครไทยมีมาตรฐานการแสดงของนักแสดงที่ถ่ายทอดตัวละครออกมาขั้นเทพได้ทุกคน--ยอมใจ) และทีมงานที่เสียสละ..เพื่อให้พวกเราได้ชม อยากให้ละครเรื่องนี้โด่งดังเป็นซีรี่ส์ไปทั่วโลกแบบซีรี่ส์เกาหลี ญี่ปุ่นอ่ะ เพราะเราก็มีละครดีๆให้ชาวต่างชาติดูเหมือนกัน(มันภูมิใจก็ตรงนี้ว่า..เฮ้ยยย ข้าก็มีแบบเอ็งเว้ยยยเฮ้ยยย)
-และน้องเจมส์ น้องแมท ป้าจะบอกว่า "ข้าบดินทร์" ได้กลายเป็น Masterpiece ของหนูไปเรียบร้อยแล้วลูกเอ๊ยยยย!!!
ภาพประกอบเฉยๆ ไม่เลย...ไม่ลำเอียงว่าทีมใคร #ทีมพี่เหม 555