ผมมีความรู้สึกอยากจะบอกเพื่อนๆ ทุกคนบนโลกใบนี้ในช่วงวัยรุ่น มีสนุก มีสุข มีความรัก มีเที่ยว
แต่ถ้าเกิดท่านวัยรุ่นเกิดอาการทุกข์ ผิดหวัง
ส่วนตัวผมเป็นคนที่ผิดหวังกับเรื่องของโลกโซเชียล เรานั้นอยากจะสื่อความในใจออกไปให้ใครสักคนที่เราคุยด้วยที่เราเพิ่งคุย
แต่บางทีเขาก็ไม่สนใจผมคิดว่าคงเป็นเรื่องปกติ เจตนาเราค่อนข้างไปเเนวจีบแต่ถามว่าเป็นเพื่อนได้ไหม ได้นะแต่เธอก็คุยไม่มากอยู่ดี
เราเองเป็นคนออกความคิดเห็นทุกเรื่อง เธอก็ได้แต่ ออ เอื่ม ม่าย ไม่ ไม่รู้ คืออยากรู้จริงๆถ้าเจอกันจริงๆเเล้วจะพูดอย่างที่พิมไหม(เรารู้ว่าเราไม่สำคัญ แต่ความพยายามของเราเราก็อยากให้เขาเห็นว่าเราให้ความสำคัญกับเขานะ)
ปัญหาของผมง่ายๆเลยคือ ไม่มีเพื่อนผู้หญิงแม้เลยสักคนเดียว แฟนเคยมีแค่คนเดียว ปัจจุบันอายุ 18 เเล้ว
ก็เหนส่วนใหญ่ถามผู้หญิงเขาก็บอกว่า ชอบคนตัวสูงๆ ตัวผมเองไม่สูงเตี้ยเลยล่ะ 164
แต่ความคิดของผมคือ ''ทำไมว่ะ ทำไมต้องสูง สูงดี ไม่ดี มีเยอะแยะ เตี้ยดี ไม่ดี มีเยอะแยะ เหตุผลเพราะอะไร เพราะดูสง่าหรอ
หรือดูดีกว่าคนเตี้ยว่ะ ผมค่อนค้างมีอคติในเรื่องแบบนี้อยู่เเล้ว''
ปัญหาที่สองคือ เรื่องของความทันสมัย ผมเป็นคนเรียกได้ว่าโบราณโครตๆ เพลงใหม่ๆไม่เคยฟัง ฟังแต่เพลงเก่าๆ ชอบอะไรที่มันเก่า เเละดูท่าทีว่า ''ผมจะเข้ากับคนสมัยใหม่ยากมาก ผมไม่ชอบความไฮโซ ผมไม่ชอบการกินอะไรก็ตามที่มันเเพงๆ ผมกินอะไรก็ได้ไม่เกี่ยง ผมกินได้หมด ยกเว้นไปกินข้างนอก พ่อแม่ทำกับข้าวให้เรากินอยู่ที่บ้านทุกวัน แต่เรากลับออกไปกินเสียเงิน 500 600
500 600 อิ่มมะอิ่ม เเล้วที่พ่อแม่ทำล่ะกินฟรี ไม่อิ่มหรอ'' บางทีอ่านอาจจะกระทบใครบางคนขอโทดด้วยจริงๆ
ผมอยากจะระบายความในใจตัวเองเลยว่า เราเหมือนกับว่าเราตีกรอบความคิดตัวเราเองให้กว้างมากกว้างเสียจนไม่ได้พูดออกไป
ไม่ได้บอกเพื่อนหรือบอกใครเก็บไว้ เราก็อยากจะพูดกับใครสักคน แต่ผมมีความรู้สึกว่าอยากจจะพูดกับเพื่อน''ผู้หญิง''ว่า เขาจะรู้สึก
-อย่างไร เขาจะรำคาญกูไหม หรือว่าเขาจะมีความคิดเหมือนกับกู แน่นอน ส่วนน้อย หายาก แต่ผมยึดมั่นในตัวเองว่า''คุยเพราะอยากจะคุย เธอไม่อยากคุยเราก็เข้าใจ แต่เหตุผลที่เราอยากจะคุยเพราะเราอยากได้เธอเป็นเพื่อนที่สนิทจริงๆโปรดเข้าใจความรู้สึก''
เพราะผมมีความเชื่อว่าพ่อแม่ท่านสอนยังไงแต่ละคนอาจจะสอนไม่เหมือนกัน พ่อผมสอนให้เป็นผู้ใหญ่มากกว่าให้เป็นวัยรุ่น
เช่นเดียวกับเเม่ นี่อาจจะเป็นข้อบกพร่องที่ผมไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างเต็มที่ แต่ก็ไม่เสียใจ ขอบคุณพ่อ ขอบคุณแม่
ก็ยังดีกว่าออกไปเที่ยวดึกๆ เเล้วเมาสะเปะ สะปะ มา ทุกวันนี้ในโลกโซเชียล ผมก็ยังเห็น พฤติกรรมพวกนี้อยู่ มองเเล้วผมก็รู้สึกว่า
''ทำไมค่านิยมคนเราถึงไปได้ไกลขนาดนั้น'' ทำไมคนหล่อๆ คนดังๆมันถึง มีคนสวยรายล้อม ทั้งๆที่คนดีๆที่เขาเห็นใจก็มีอยู่พ่อแม่
เขาก็รออยู่บ้านเป็นห่วงลูก''
ผู้หญิงที่ดีเขาก็คิดว่าเราไม่ดี ผู้หญิงที่ไม่ดีก็ไม่เคยจะเข้ามาในชีวิตเรา
อะไรกันที่เหมาะสมสำหรับผม ผมเหมือนมี2คนในตัวเอง ผมไม่รู้ว่าจะหันไปทางไหน ผมไม่รู้ว่าความที่มันเป็นตรงกลางอยู่ตรงไหน
ผมไม่รู้ว่าผมควรทำอย่างไรให้เขาคิดว่าผมนั้นมีเจตนาดี มีความคิดดี มีความจริงใจที่ดี ผมพยายามบอกทางโซเชียล ทางทุกทาง
ทุกทางถ้าเจอตัวเป็นๆก็อยากจะคุยแต่ไม่รู้ว่าเธอจะคุยกับผมไหม ในความคิดเราคงจะคิดว่า''เขาคงไม่อยากเดินกับกูหรอกมั้ง''
''เขาคงอายมั้ง ที่เดินข้างกู'' ผมก็อยากจะบอกเลยว่า ''ผมไม่ใช่คนดีเท่าไรหรอก ผมโง่ด้วย แต่ผมก็ซื่อสัตย์ เชื่อไม่เชื่อผมไม่ว่าอะไรแต่ขอเพียงแค่คุยกับผมบ้างก็ได้ผมไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร ผมชวนเล่นเกมก็เล่นด้วยกันก็ได้ เจตนาผมคงไม่ด่าหรอกเล่นไม่ดี
มันเป็นเรื่องไร้สาระล้วนๆเลย แต่เท่าที่ผมคิดนะ เขาคงจะอายเพื่อนๆ กลัวเพื่อนด่าเล่นกับใครไรเงี่ย มันเป็นใครไรเงี่ย ก็ไม่มีไรมาก
สรุปง่ายๆเลยคือ ผมอยากมีเพื่อน ผญ สักคนที่เข้าใจในตัวเรา เราที่เป็นเราไม่เหมือนใคร ทำไมต้องเหมือนใคร ทำไมเราต้องดูดี
ดูแค่นั้นคงยากสำหรับผม ผมดูยันลูกกะตาเลยว่า เลว หรือ ดี ดูยันพฤติกรรม
''เราทุกคนในช่วงวัยรุ่นเคยผิดหวัง ผิดพรั้ง เคยทำชั่วๆมาหมดละไม่ว่า ช ญ ตัวผมก็ไม่ได้ดีหรอก แต่อยากจะหาเพื่อนผู้หญิงรุ่นเดียวกันไว้รับฟังปัญหาซึ่งกันเเละกันได้บ้าง ไม่เป็นแฟนก็ได้ เป็นเพื่อนสนิทก็ดี ขอบคุณ ช่วยแชร์ต่อนะครับ''
บางทีช่วงชีวิตในวัยรุ่นอาจจะไม่สนุกจริงๆก็ได้(เฉพาะคนที่มีอารมณ์เดียวกัน''ระบาย''
แต่ถ้าเกิดท่านวัยรุ่นเกิดอาการทุกข์ ผิดหวัง
ส่วนตัวผมเป็นคนที่ผิดหวังกับเรื่องของโลกโซเชียล เรานั้นอยากจะสื่อความในใจออกไปให้ใครสักคนที่เราคุยด้วยที่เราเพิ่งคุย
แต่บางทีเขาก็ไม่สนใจผมคิดว่าคงเป็นเรื่องปกติ เจตนาเราค่อนข้างไปเเนวจีบแต่ถามว่าเป็นเพื่อนได้ไหม ได้นะแต่เธอก็คุยไม่มากอยู่ดี
เราเองเป็นคนออกความคิดเห็นทุกเรื่อง เธอก็ได้แต่ ออ เอื่ม ม่าย ไม่ ไม่รู้ คืออยากรู้จริงๆถ้าเจอกันจริงๆเเล้วจะพูดอย่างที่พิมไหม(เรารู้ว่าเราไม่สำคัญ แต่ความพยายามของเราเราก็อยากให้เขาเห็นว่าเราให้ความสำคัญกับเขานะ)
ปัญหาของผมง่ายๆเลยคือ ไม่มีเพื่อนผู้หญิงแม้เลยสักคนเดียว แฟนเคยมีแค่คนเดียว ปัจจุบันอายุ 18 เเล้ว
ก็เหนส่วนใหญ่ถามผู้หญิงเขาก็บอกว่า ชอบคนตัวสูงๆ ตัวผมเองไม่สูงเตี้ยเลยล่ะ 164
แต่ความคิดของผมคือ ''ทำไมว่ะ ทำไมต้องสูง สูงดี ไม่ดี มีเยอะแยะ เตี้ยดี ไม่ดี มีเยอะแยะ เหตุผลเพราะอะไร เพราะดูสง่าหรอ
หรือดูดีกว่าคนเตี้ยว่ะ ผมค่อนค้างมีอคติในเรื่องแบบนี้อยู่เเล้ว''
ปัญหาที่สองคือ เรื่องของความทันสมัย ผมเป็นคนเรียกได้ว่าโบราณโครตๆ เพลงใหม่ๆไม่เคยฟัง ฟังแต่เพลงเก่าๆ ชอบอะไรที่มันเก่า เเละดูท่าทีว่า ''ผมจะเข้ากับคนสมัยใหม่ยากมาก ผมไม่ชอบความไฮโซ ผมไม่ชอบการกินอะไรก็ตามที่มันเเพงๆ ผมกินอะไรก็ได้ไม่เกี่ยง ผมกินได้หมด ยกเว้นไปกินข้างนอก พ่อแม่ทำกับข้าวให้เรากินอยู่ที่บ้านทุกวัน แต่เรากลับออกไปกินเสียเงิน 500 600
500 600 อิ่มมะอิ่ม เเล้วที่พ่อแม่ทำล่ะกินฟรี ไม่อิ่มหรอ'' บางทีอ่านอาจจะกระทบใครบางคนขอโทดด้วยจริงๆ
ผมอยากจะระบายความในใจตัวเองเลยว่า เราเหมือนกับว่าเราตีกรอบความคิดตัวเราเองให้กว้างมากกว้างเสียจนไม่ได้พูดออกไป
ไม่ได้บอกเพื่อนหรือบอกใครเก็บไว้ เราก็อยากจะพูดกับใครสักคน แต่ผมมีความรู้สึกว่าอยากจจะพูดกับเพื่อน''ผู้หญิง''ว่า เขาจะรู้สึก
-อย่างไร เขาจะรำคาญกูไหม หรือว่าเขาจะมีความคิดเหมือนกับกู แน่นอน ส่วนน้อย หายาก แต่ผมยึดมั่นในตัวเองว่า''คุยเพราะอยากจะคุย เธอไม่อยากคุยเราก็เข้าใจ แต่เหตุผลที่เราอยากจะคุยเพราะเราอยากได้เธอเป็นเพื่อนที่สนิทจริงๆโปรดเข้าใจความรู้สึก''
เพราะผมมีความเชื่อว่าพ่อแม่ท่านสอนยังไงแต่ละคนอาจจะสอนไม่เหมือนกัน พ่อผมสอนให้เป็นผู้ใหญ่มากกว่าให้เป็นวัยรุ่น
เช่นเดียวกับเเม่ นี่อาจจะเป็นข้อบกพร่องที่ผมไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างเต็มที่ แต่ก็ไม่เสียใจ ขอบคุณพ่อ ขอบคุณแม่
ก็ยังดีกว่าออกไปเที่ยวดึกๆ เเล้วเมาสะเปะ สะปะ มา ทุกวันนี้ในโลกโซเชียล ผมก็ยังเห็น พฤติกรรมพวกนี้อยู่ มองเเล้วผมก็รู้สึกว่า
''ทำไมค่านิยมคนเราถึงไปได้ไกลขนาดนั้น'' ทำไมคนหล่อๆ คนดังๆมันถึง มีคนสวยรายล้อม ทั้งๆที่คนดีๆที่เขาเห็นใจก็มีอยู่พ่อแม่
เขาก็รออยู่บ้านเป็นห่วงลูก''
ผู้หญิงที่ดีเขาก็คิดว่าเราไม่ดี ผู้หญิงที่ไม่ดีก็ไม่เคยจะเข้ามาในชีวิตเรา
อะไรกันที่เหมาะสมสำหรับผม ผมเหมือนมี2คนในตัวเอง ผมไม่รู้ว่าจะหันไปทางไหน ผมไม่รู้ว่าความที่มันเป็นตรงกลางอยู่ตรงไหน
ผมไม่รู้ว่าผมควรทำอย่างไรให้เขาคิดว่าผมนั้นมีเจตนาดี มีความคิดดี มีความจริงใจที่ดี ผมพยายามบอกทางโซเชียล ทางทุกทาง
ทุกทางถ้าเจอตัวเป็นๆก็อยากจะคุยแต่ไม่รู้ว่าเธอจะคุยกับผมไหม ในความคิดเราคงจะคิดว่า''เขาคงไม่อยากเดินกับกูหรอกมั้ง''
''เขาคงอายมั้ง ที่เดินข้างกู'' ผมก็อยากจะบอกเลยว่า ''ผมไม่ใช่คนดีเท่าไรหรอก ผมโง่ด้วย แต่ผมก็ซื่อสัตย์ เชื่อไม่เชื่อผมไม่ว่าอะไรแต่ขอเพียงแค่คุยกับผมบ้างก็ได้ผมไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร ผมชวนเล่นเกมก็เล่นด้วยกันก็ได้ เจตนาผมคงไม่ด่าหรอกเล่นไม่ดี
มันเป็นเรื่องไร้สาระล้วนๆเลย แต่เท่าที่ผมคิดนะ เขาคงจะอายเพื่อนๆ กลัวเพื่อนด่าเล่นกับใครไรเงี่ย มันเป็นใครไรเงี่ย ก็ไม่มีไรมาก
สรุปง่ายๆเลยคือ ผมอยากมีเพื่อน ผญ สักคนที่เข้าใจในตัวเรา เราที่เป็นเราไม่เหมือนใคร ทำไมต้องเหมือนใคร ทำไมเราต้องดูดี
ดูแค่นั้นคงยากสำหรับผม ผมดูยันลูกกะตาเลยว่า เลว หรือ ดี ดูยันพฤติกรรม
''เราทุกคนในช่วงวัยรุ่นเคยผิดหวัง ผิดพรั้ง เคยทำชั่วๆมาหมดละไม่ว่า ช ญ ตัวผมก็ไม่ได้ดีหรอก แต่อยากจะหาเพื่อนผู้หญิงรุ่นเดียวกันไว้รับฟังปัญหาซึ่งกันเเละกันได้บ้าง ไม่เป็นแฟนก็ได้ เป็นเพื่อนสนิทก็ดี ขอบคุณ ช่วยแชร์ต่อนะครับ''