คือตอนเเรกก็เห็นเค้าน่ารักดีตรงสเป็กทุกอย่างเลยอ่ะ ชอบมากเห็นแล้วชอบเลยแล้วก็คอยติดตามมาตลอดเลย แบบแอบๆน้ะยังไม่กล้าเปิดเผยตัวตนเพราะเราไม่สวยและอ้วนด้วย เวลาผ่านไปประมาณ 2 เดือนพี่เค้าอยู่ ปวช3 พอดีกำลังจะจบ เราเลยตัดสินใจทักเค้าไป เพราะอยากรู้ว่าจะเรียนต่อไหนต่อที่เดิมมั้ย ? แล้วเเบบเค้าตอบเราอ่ะเเบบปลื้มมากไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อนเลยอ่ะ นั่งกรี๊ดคนเดียวอยู่ตั้งนานแล้วก็ไปถามพ่อว่าถ้าหนูถามเค้าแบบนี้ ผู้ชายจะโอเครึเปล่าก็ปรึกษาพ่อไปเรื่อย ๆ เค้าก็ตอบเราทุกคำน้ะ แบบรู้สึกดีมากอ่ะจนถึงวันที่ไกล้วันที่พี่เค้าจะรับวุฒอ่ะ เเล้วเค้าบอกว่าอยากย้ายไปเรียน มหาลัยเราก็แบบโห่ยพึ่งรู้จักแปปเดียวเองง่ะอยู่ต่อได้มั้ยได้เเต่คิดในใจ เลยตัดสินใจบอกพี่ว่า หนูขอเอาดอกไม้ไปให้วันจบได้มั้ย ? แล้วพี่เค้าก็เซโอเคอ่ะเรานี่ยิ้มเลย แล้วพอถึงวันนั้นเราก็ซื้อดอกไม้ไปช่อนึงแล้วพอไปถึงวิทลัยคือ อึ้งเลย ทำเยอะมากกกกกกกกกกก แบบเอ้าาาาแล้วเราจะหาเค้าเจอได้ไงฟ้ะ ???? เรามากับเพื่อนเพื่อนก็ไปหาเเฟนหมดส่วนไอเราก็เอาดอกไม้มาเเบบไร้จุดหมายมาก พี่เค้าอยู่ไหนล่ะ ?????? และแล้วพรหมลิขิตก็ขีดเขียนเรียบเรียงให้นางเดินมาแบบเราก็นั่งหันหลังให้ กำลังเอาดอกไม้ฟาดโต๊ะเล่น ๆ เลยอ่ะเพราะคิดในใจว่าคงไม่ได้ให้เเละเเหละ เเต่เพื่อนเราเห็นพอดีก็ตะโกนบอกเรา เห้ยงงงงงง พี่ถั่วเว้ยพี่ถั่ว ( ความจริงแล้วมันเป็นชื่อเฉพาะน้ะชื่อเค้าจริงๆไม่ใช่ชื่อนี้เเต่เพราะที่วิทลัยเราเจอกันค่อนข้างบ่อยเวลาคุยกับเพื่อนกลัวพี่เค้ารู้ตัวเลยเรียกพี่ถั่ว ) มาต่อๆ เราก็หันฟึ่บเลยเห้ยพี่ถั่วจริงๆด้วย แล้วก็แอบหลุดเรียกพี่เค้าว่าพี่ถั่ว 555555 เราก็เดินเข้าไปหาแล้วก็ยื่นดอกไม้ให้ คือตอนนั้นแบบเขินมากทำอะไรไม่ถูกเลยครั้งเเรกเลยอ่ะความรู้สึกแบบนี้ เเล้วพี่เค้าก็บอกว่าขอบคุณครับ แล้วถามเราว่าถ่ายรูปมั้ย ? โห่ยพ่อคูณณณณณณณณณ เรานี่เปิดกล้องรอเลยเถอะ 55555 ก็เอาว้ะถ่ายรูปกับคนที่เราแอบชอบอ่ะมันฟินมากเลย มากจริงๆ จนเราตัวสั่นไปหมดเลย ทำอะไรไม่ถูกในรูปที่ถ่ายออกมานี่หน้าเราเเดงก่ำเลยจิกมือตัวเองแล้วเเต่ละรูปคือหน้าโคตรเลวอ่ะ แต่ก็ช่วงเวลาแห่งความสุขก็ผ่านไป ไวเหมือนความเร็วเเสง กลับบ้านมาก็แอบหยอดไปนิด ๆ ทักเเชทเค้าไปว่า พี่อย่าพึ่งทิ้งดอกไม้หนูน้ะ เค้าก็บอกว่าครับพี่ไม่ทิ้งหรอกน่า เราก็หืมมมมมมมมปลิ่มมากอ่ะ แต่ความสุขก็สิ้นสุดลงเพราะเค้าบอกว่าจะไปต่อมหาลัย ไอเราคิดถึงประโยคนี้ทีก็ใจสลายทุกที จนวันเวลาผ่านไปจนปิดเทอมก็ลุ้นว่าพี่เค้าคงไปอยู่มหาลัยแล้วต้องมีเเฟนแน่ๆเลย เเต่สวรรค์แม่มแกล้งเรา ตอนเข้าเเถวตอนเช้าก็เจอใครไม่รู้หน้าคุ้นๆเหมือนเทพบุตรที่มาป่วนใจเราอยู่ตลอด 5 เดือน เลยจ้องอยู่ซักพักอ้าวววววววนี่มันพี่ถั่วนี่ ไหงมาอยุ่นี่หล่ะ ทำไมล่ะ งี้ก็ตายดิเราเเสดงออกไปหมดเปลือกล้ะทั้งทักแชทพี่เค้าทั้งเอาดอกไม้ไปให้ ตายแล้วตายจะทำตัวยังไงล่ะทีนี้ ก็เอ้อปล่ออยมันไปล้ะกัน แต่เอาเข้าจริงเวลาเห็นพี่เค้าปึ้ปเราจะก้มหน้าหลบตาหรือไม่ก็เปลี่ยนเส้นทางเลยทีเดียว คืออายมากเเล้วเราเป็นสาวอ้วนเฉิ่มๆห้าว ๆ ตาตี่ๆ โอ้ยเรารู้ตัวดีเราไม่สวยมากๆ 55555555 แต่ก็เราเป็นคนอารมดีเลยยิ้มเก่ง เลยฟอร์มได้อยู่แล้วก็พยายามลดความอ้วนแบบจริงจังตั้งเเต่ไกล้เปิดเทอมก็เอ้ออออก็ลดมาโอเคแล้วยิ่งเห็นหน้าพี่เค้ายิ่งมีเเรงบันดาลใจอ่ะ แต่เวลาผ่านไป 2 อาทิตย์พี่เค้าก็โพสเพ้อๆเกี่ยวกับความรัก เราก็ผู้ติดตามที่ดีเลยเชียวติดดาวเค้าอยู่แล้วก็เอ้ะนางชอบใครล่ะ ??? แต่ไม่ได้ให้ความหวังตัวเองเลยน้ะรู้ตัวมาก 5555555 เราก็สืบ ๆๆๆ หายังไงก็หาไม่เจอ จนวันนึงตอนเช้าเราพึ่งตื่นลืมตาได้ก็จับโทรศัพท์เลยอย่างเเรกแล้วก็มีเเจ้งเตือนพี่เค้าอัพเดตสถานะเรานี่เปิดดูด้วยความเร็วเเสง นางโพสว่า "เจ็บ" เราก็จ้องโพสแล้วมโนอยู่ว่าเค้าเป็นอะไรคิดได้แปปนึงก็หลุดจากห่วงมโนธรรมของตัวเองเพราะมันเด้งขึ้นว่า 1 คห ใหม่ เราเลื่อนลงไปอ่านเป็นเด็กปี 1 ในวิทลัยหน้าตาหน้ารักจิ้มลิ้มมาก มาเม้นว่า "ไหนว่าไม่เจ็บไงโพสอ่อยใครห้ะ " อ่าววววววววๆๆ เอาแล้วไงโผล่มากแล้ว บุรุษที่ 3 ที่พี่โพสเพ้อรำพันถึง ก็คุยอ้อล้อกันในโพสนั้น พวกเค้าจะรู้มั้ยอีอ้วนอ่านอยู่นี่แบบ จึกมาก เอาแล้วไง 2 วันผ่านไปไวเหมือนโกหก เราเรียน อยู่ห้องถัดจากพี่เค้า แล้วโลกก็กลมดิ๊ก น้องคนนั้นเรียนอยู่ห้องตรงข้ามเรา ตอนเเรกก็ไม่รู้หลอกเเต่พอดีไปเข้าห้องน้ำพอดีตอนเดินไปก็มองหาพี่ถั่วล้ะเพราะรู้อยู่เเก่ใจว่าเค้าเรียนอยู่ห้องนี้ อ่าววันนี้พี่นั่งหลังห้องทำไมล่ะ ปกตินั่งหน้าๆเลยน้ะ ก็เดินเข้าไปห้องน้ำทำธุระไปคิดไปเสร็จปุ้ปขากลับก็หันหน้าหนีกลัวเค้ารู้ตัว หันมาก็ฟ้าดนบันดานให้เรามาพบเลยค่ะ น้องคนนั้นนั่งหน้าสุดเลย พวกนางคุยกันอยู่ด้วยภาษามือ เรานี่หื้มเห็นน้องแล้วแบบ คือหน้าดีอ่ะ ผผิวนี่ขาวผ่องเหมือนกระดาษ ปากนี่ชมพู น่ารักมากยอมรับเลยก็ไม่ได้อาคาดไรน้ะแต่ก็แอบเสียใจอ่ะ เลิกเรียนปุ้ปออกมาจากห้องก็น้ำตาคลออยู่คนเดียวเเต่ดีน้ะเราตาตี่เพื่อเลยไม่รู้ เราก็อื้มมมมมคิดในใจว่าตัดใจเถอะ เน้อะ พอกลับมาบ้านจะนอนอยู่ล้ะเปิดเพลงฟังแล้วมันก็มาถึงเพลงเศร้า เอาล่ะอินเนอร์มาเลยจ่ะน้ำพร้อมอินเนอร์พร้อมความมโนถึงว่าเค้าเหมาะสมกันมากพร้อม โอเคร้องโฮกเลย ร้องคนเดียวเลยรีบเปลี่ยนเพลงเดี๋ยวสถานการณ์มันจะเเย่กว่านี้ อ่าโอเคควบคุมสติตัวเองได้ล้ะนอนต่อ เช้าวันรุ่งขึ้นห้องเรามีกิจกรรมขายของใน วิทลัยเพื่อเก็บคะเเนน ( เรียนสาขาการตลาดน่ะ ) แล้วเอาอีกพรหทลิขิตมาอีกแล้ว น้องเค้าก็เดินเข้ามาซื้อของที่เราขายเราก็อื้มยิ่งเห็นยิ่งสมเพสตัวเองหมดเลยเราไม่มีอะไรเลยที่สู้ได้น้องน่ารักมาก พูดก็เพราะน่าตาก็น่ารักบุคลิกก็ดี หู้ยเอาเป็นว่าเพอเฟคเลยอ่ะ เราก็อื้มได้เเต่ยิ้มให้ เหอะๆๆ คำตอบที่เคยถามตัวเองว่าทำไมไม่เป็นเราก็หมดไป เพราะน้องเค้าตอบโจทย์เลย เรานี่เเบบยิ้มทั้งน้ำตาเลย เวลาก็ผ่านไปด้วยความเร็วเเสงเลยมาถึงวันนี้ก็ก่อนหน้ามาตั้งกระทู้นี่เเหละจะทำงานเลยแวะไปเล่น เฟซบุ๊คแปปเเอบไปส่องเฟสพี่เค้า เห็นรูปคู่พวกเค้าแล้วจึกเหมือนเดิม บรรยากาสเดิมมาอีกล้ะน้ำตากับเพลงเศร้า หื้มมมมมมันเเบบ ไม่โอเคเลยอ่ะที่เเรกก็แค่แอบชอบน้ะไม่คิดว่าจะต้องมาดราม่าแบบนี้ ความรู้สึกแบบสลายมากโห่วแบบทั้งๆที่ก็บอกกับตัวเองตั้งเเต่เเรกน้ะว่าแค่แอบชอบน้ะ อย่าเกินเลยห้ามหวังอะไรน้ะ แต่สุดท้ายก็เงี้ยจอดเลย ความรู้สึกมันเเย่มาก จะบอกว่าอิจฉาน้องคนนั้นก็ได้ไม่ผิด อิจฉาจริงๆ แต่ทั้งๆที่บอกตัวเองแล้วว่าไม่ชอบๆ แต่สุดท้ายนี่แบบฉากเรียกน้ำตนี่มาบ่อยมากเลยอ่ะ เเล้วแอบชอบครั้งเเรกก็สลายไป ตอนนี้รู้สึกจริงๆ รู้สึกมากๆ แย่มากๆ แอบชอบมา 5เดือนกว่าโดนนางฟ้าเด็ดไปกินภายใน 2 อาทิตย์ คือแบบได้แต่บอกตัวเอง เราต้องพัฒนาตัวเองได้เเล้วแต่ก็เห้อิดทีไรเศร้าทุกทีงานการนี่คิดไม่ออกเลยอ่ะตันไปหมดเห้อออออออ
ปล. พิมพ์แบบรีบๆ ผิดพลาดยังไงขอโทษด้วย อินเนอร์มันกำลังมาพอดี เเหะๆ
ปล2. นอกจากต้องสวยขึ้นแล้วต้องทำไงอีกถึงจะไม่เเห้วอีก คนไม่สวยทำอะไรผิดเสมอ