สวัสดีค่ะ กระทู้นี้จะขอแชร์เกี่ยวกับความรักอาจจะดูเพ้อเจ้องี่เง่า ต้องขอโทษไว้ก่อนเลยนะคะ บางทีเราก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียวแล้ว เวลาเราคิดถึง แต่เราบอกเค้าไม่ได้มันก็ได้แต่อึดอัดต้องหาที่ระบายสักหน่อยกระซิกๆๆT.T
-Chapter1-
ตอนนั้นเราเป็น เฟรชชี่ปี1 มอดังแถวภาคเหนือ ก่อนหน้านั้นเราเคยมีแฟนมาแล้ว1คนนะคะ พอเราเข้ามาอยู่มหาลัยปีแรกก็ตื่นเต้นกับการใช้ชีวิตอิสระ ตามประสาวัยรุ่น เราก็ห่างๆๆกับแฟน ตอนอยู่มหาลัยเราก็แอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่ง เจอกันครั้งแรกตอนที่เค้ามารับน้องปี1 พี่เค้าตีกลองรัวๆๆๆละลายยย ตอนนั้นเราปลื้มพี่เค้ามากแอบดูพี่เค้าตลอดแต่เราก็รู้ตัวว่าคงจะเป็นไปไม่ได้ จากกนั้นก็เริ่มหาเฟสพี่เค้าหาอยู่หลายวันก็หาไม่เจอ5555555(เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยถนัด) จนสุดท้ายเพื่อนเราหาเจอค่ะก็ส่งมาให้ เราเหมือนเด็กมากอ่ะไม่กล้าแอดไป พอกดแอดไปก็ใจเต้นตุ้บตั้บๆๆ รอพี่เค้าaccept จนตอนเย็นพี่เค้าก็รับแอดค่ะ ดีใจมากกกกกกกอย่างกับเด็กมัธยมใสใส พอเราไปส่องก็รู้ว่าเอ้าาาา พี่เค้าเป็นเดือนคณะ ถึงว่าทำไมถึงได้น่ารักก55555 แต่ตอนนั้นเราหมดหวังสุดๆๆไปเลยค่ะ แต่ก็มโนอยู่ทุกวันนะคะเรื่องมโนเนี่ยเก่งและถนัดนัก5555 ในใจแอบหวังว่าไหนๆๆก็เป็นเพื่อนกันในเฟสแล้วอยากจะมีอะไรคืบหน้าสักหน่อย เลยกดไลค์รูปพี่เค้าไป แม่จ้าวววววววพี่เค้าก็ไลค์รูปเรากลับ-//////- แคปรัวรัวสิจ้ะ เอาไปอวดเพื่อนค่าาาา ตอนนั้นที่คณะมีกิจกรรมอะไรก็ต้องไปทุกครั้งเหตุผลอ่ะหรอ ก็จะได้เห็นหน้าพี่เค้าไง จนถึงช่วงกีฬามหาลัยเราก็จะต้องไปส่งเพื่อนเชียร์วอลเล่ย์บอลค่ะ เราเจอพี่เค้าตรงสะพานก่อนถึงสนามตอนนั้นในใจกรี้ดดกร้าดดตู้ววหู้ววมาก แต่ความจริงอ่ะหรอยกมือขึ้นสวัสดีพี่เค้าเฉยๆ พี่เค้าก็ยิ้มแฉ่งโชว์ฟันสวย แล้วถามเราว่าจะไปไหน เราก็บอกว่าจะไปนั่งรอเพื่อนที่หอ1. ซึ่งก็ใกล้ๆกับสนามแหละ แล้วพี่เค้าอ่อยเราด้วยการเดินไปส่งจ้าาาา>< เขินมากกกกกพอถึงพี่เค้าก็เดินกลับ เราบอกเพื่อนไม่มีใครเชื่อสักคน ปล่อยให้เรามโนต่อเองอีกแล้วว อ่อตอนแรกโกหกเราด้วยนะบอกว่าจะมาหาไรกินแถวนั้นพอดี แต่พอมาถึงจริงนะก็แค่มาส่งเราอ่ะแล้วก็กลับ เป็นโมเมนต์ใสใสวัยรุ่นขี้มโนอย่าง จขกท. จดจำได้ดีมากเลยยล่ะค่ะไม่อยากจะลบให้หายไปเลย หัวใจยังพองโตทุกครั้งที่คิดถึงมัน ถึงแม้มันจะผ่านมานานแล้ว *** ถ้าคิดถึงใครอยู่ แต่มันถึงสถานะที่บอกไม่ได้แล้วเราก็อาสาเป็นที่ระบายให้นะคะ อย่างน้อยก็รู้สึกดีขึ้น เรารู้สึกแบบนั้นหรือว่าใครมีโมเมนต์ใสใสอยากจะเล่าสู่กันฟังก็เล่ามาได้เลยนะ จขกท. อยากอ่านของคนอื่นดูบ้าง อิอิอิ
กาลครั้งหนึ่ง....ซึ่งเธออาจลืม ◡̈
-Chapter1-
ตอนนั้นเราเป็น เฟรชชี่ปี1 มอดังแถวภาคเหนือ ก่อนหน้านั้นเราเคยมีแฟนมาแล้ว1คนนะคะ พอเราเข้ามาอยู่มหาลัยปีแรกก็ตื่นเต้นกับการใช้ชีวิตอิสระ ตามประสาวัยรุ่น เราก็ห่างๆๆกับแฟน ตอนอยู่มหาลัยเราก็แอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่ง เจอกันครั้งแรกตอนที่เค้ามารับน้องปี1 พี่เค้าตีกลองรัวๆๆๆละลายยย ตอนนั้นเราปลื้มพี่เค้ามากแอบดูพี่เค้าตลอดแต่เราก็รู้ตัวว่าคงจะเป็นไปไม่ได้ จากกนั้นก็เริ่มหาเฟสพี่เค้าหาอยู่หลายวันก็หาไม่เจอ5555555(เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยถนัด) จนสุดท้ายเพื่อนเราหาเจอค่ะก็ส่งมาให้ เราเหมือนเด็กมากอ่ะไม่กล้าแอดไป พอกดแอดไปก็ใจเต้นตุ้บตั้บๆๆ รอพี่เค้าaccept จนตอนเย็นพี่เค้าก็รับแอดค่ะ ดีใจมากกกกกกกอย่างกับเด็กมัธยมใสใส พอเราไปส่องก็รู้ว่าเอ้าาาา พี่เค้าเป็นเดือนคณะ ถึงว่าทำไมถึงได้น่ารักก55555 แต่ตอนนั้นเราหมดหวังสุดๆๆไปเลยค่ะ แต่ก็มโนอยู่ทุกวันนะคะเรื่องมโนเนี่ยเก่งและถนัดนัก5555 ในใจแอบหวังว่าไหนๆๆก็เป็นเพื่อนกันในเฟสแล้วอยากจะมีอะไรคืบหน้าสักหน่อย เลยกดไลค์รูปพี่เค้าไป แม่จ้าวววววววพี่เค้าก็ไลค์รูปเรากลับ-//////- แคปรัวรัวสิจ้ะ เอาไปอวดเพื่อนค่าาาา ตอนนั้นที่คณะมีกิจกรรมอะไรก็ต้องไปทุกครั้งเหตุผลอ่ะหรอ ก็จะได้เห็นหน้าพี่เค้าไง จนถึงช่วงกีฬามหาลัยเราก็จะต้องไปส่งเพื่อนเชียร์วอลเล่ย์บอลค่ะ เราเจอพี่เค้าตรงสะพานก่อนถึงสนามตอนนั้นในใจกรี้ดดกร้าดดตู้ววหู้ววมาก แต่ความจริงอ่ะหรอยกมือขึ้นสวัสดีพี่เค้าเฉยๆ พี่เค้าก็ยิ้มแฉ่งโชว์ฟันสวย แล้วถามเราว่าจะไปไหน เราก็บอกว่าจะไปนั่งรอเพื่อนที่หอ1. ซึ่งก็ใกล้ๆกับสนามแหละ แล้วพี่เค้าอ่อยเราด้วยการเดินไปส่งจ้าาาา>< เขินมากกกกกพอถึงพี่เค้าก็เดินกลับ เราบอกเพื่อนไม่มีใครเชื่อสักคน ปล่อยให้เรามโนต่อเองอีกแล้วว อ่อตอนแรกโกหกเราด้วยนะบอกว่าจะมาหาไรกินแถวนั้นพอดี แต่พอมาถึงจริงนะก็แค่มาส่งเราอ่ะแล้วก็กลับ เป็นโมเมนต์ใสใสวัยรุ่นขี้มโนอย่าง จขกท. จดจำได้ดีมากเลยยล่ะค่ะไม่อยากจะลบให้หายไปเลย หัวใจยังพองโตทุกครั้งที่คิดถึงมัน ถึงแม้มันจะผ่านมานานแล้ว *** ถ้าคิดถึงใครอยู่ แต่มันถึงสถานะที่บอกไม่ได้แล้วเราก็อาสาเป็นที่ระบายให้นะคะ อย่างน้อยก็รู้สึกดีขึ้น เรารู้สึกแบบนั้นหรือว่าใครมีโมเมนต์ใสใสอยากจะเล่าสู่กันฟังก็เล่ามาได้เลยนะ จขกท. อยากอ่านของคนอื่นดูบ้าง อิอิอิ