ที่เราตั้งกระทู้ขึ้นมานี้ เพราะเราอยากได้ความคิดเห็นจากหลายๆคนมันอาจจะเป็นแค่จุดเล็กๆของใครหลายคน แต่เชื่อว่าทุกคนคงเคยรู้สึกแบบนี้
เราอยากรู้ว่า " ความรักบนโลกออนไลน์ " มันมีอยู่จริงๆหรอ ???ทำไมทุกครั้งที่เราเริ่มต้นคุยกับใคร ใช่มันก็ต้องเริ่มต้นจากคุยกันใน Facebook Line หลายๆอย่างแต่มันก็แค่คุยกันผ่านตัวอักษร มันเป็นเพียงแค่การพิมพ์ แต่แรกๆเราก็ไม่ได้สนใจอะไรเค้าเลยนะแต่ยิ่งคุยกันทุกวันๆมันยิ่งเพิ่มมากขึ้น แต่เราสองคนก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ด้วยความที่เราเป็นคนชอบงอล ชอบน้อยใจ หงุดหงิดง่าย และชอบประชด ทุกครั้งที่เราคุยกับใครถึงคุยได้ไม่นาน นี่แหละเป็นสาเหตุที่เราถึงยังไม่มีใคร เพราะเราไม่ใช่สำหรับใคร หรือเพราะเค้ารับเราไม่ได้แต่จากที่เราเคยคุยละเป็นแบบนี้มาหลายครั้ง จนมาถึงกระทั่งคนที่เราคุยด้วยแล้วแบบ เออมันใช่วะ รู้สึกดีมีความสุขอยากคุยกันทุกวัน แต่แล้วเราก็เริ่มสนิทกัน แต่ตัวเราเองที่เป็นคนนิสัยแบบนี้ทีแรกเราก็คุยสนุกนะคือหลังๆมาเราเยอะใส่เขาจนเขาคงจะเบื่อมั้ง เพราะเวลาคุยกันเราชอบงอลไปเอง แบบเขาถามคำเราตอบคำเหมือนเราจะไปกันได้ และสุดท้ายก็จบลงเพราะเขาบอกว่า เราพอก่อนไหมยิ่งนับวันเราคุยกันยิ่งไม่มีเรื่องให้คุยเลย มันรู้สึกแบบความรู้สึกจากตอนแรกที่คุยละรู้สึกดีคือมันน้อยลง เขาเลยบอกว่าถึงอยากจะเริ่มต้นคุยใหม่มันก็ทำไม่ได้ เพราะเขาคงคิดว่าเราคงไม่ใช่และเขาบอกว่าอีกอย่างไกลกันด้วยเราไม่เคยเจอกันจึงไม่มีความรู้สึกผูกพัน เขาบอกเราว่า โชคดีนะ ขอให้เจอคนที่ดีและเข้ากันได้ และรักษาเขาไว้ให้ดี จนตอนนี้เราก็ไม่อยากมีใคร คือเข้าใจคำว่าเจอคนที่ใช่แต่เข้ากันไม่ได้ปะ สุดท้ายเราอยากรู้ว่า เราควรจะเลิกเสียใจและเลิกคิดว่าจะมีหวังดีไหม? เพราะเขาพิมพ์มาขนาดนี้แสดงว่า เขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับเรา เราควรจะเลิกหวังใช่ไหม แต่เราก็ยังทำใจไม่ได้เลย นี่แค่คุยกันยังไม่เคยเจอกันเรายังเป็นขนาดนี้เลย
เราควรพอหรือรอต่อไปดี ?
เราอยากรู้ว่า " ความรักบนโลกออนไลน์ " มันมีอยู่จริงๆหรอ ???ทำไมทุกครั้งที่เราเริ่มต้นคุยกับใคร ใช่มันก็ต้องเริ่มต้นจากคุยกันใน Facebook Line หลายๆอย่างแต่มันก็แค่คุยกันผ่านตัวอักษร มันเป็นเพียงแค่การพิมพ์ แต่แรกๆเราก็ไม่ได้สนใจอะไรเค้าเลยนะแต่ยิ่งคุยกันทุกวันๆมันยิ่งเพิ่มมากขึ้น แต่เราสองคนก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ด้วยความที่เราเป็นคนชอบงอล ชอบน้อยใจ หงุดหงิดง่าย และชอบประชด ทุกครั้งที่เราคุยกับใครถึงคุยได้ไม่นาน นี่แหละเป็นสาเหตุที่เราถึงยังไม่มีใคร เพราะเราไม่ใช่สำหรับใคร หรือเพราะเค้ารับเราไม่ได้แต่จากที่เราเคยคุยละเป็นแบบนี้มาหลายครั้ง จนมาถึงกระทั่งคนที่เราคุยด้วยแล้วแบบ เออมันใช่วะ รู้สึกดีมีความสุขอยากคุยกันทุกวัน แต่แล้วเราก็เริ่มสนิทกัน แต่ตัวเราเองที่เป็นคนนิสัยแบบนี้ทีแรกเราก็คุยสนุกนะคือหลังๆมาเราเยอะใส่เขาจนเขาคงจะเบื่อมั้ง เพราะเวลาคุยกันเราชอบงอลไปเอง แบบเขาถามคำเราตอบคำเหมือนเราจะไปกันได้ และสุดท้ายก็จบลงเพราะเขาบอกว่า เราพอก่อนไหมยิ่งนับวันเราคุยกันยิ่งไม่มีเรื่องให้คุยเลย มันรู้สึกแบบความรู้สึกจากตอนแรกที่คุยละรู้สึกดีคือมันน้อยลง เขาเลยบอกว่าถึงอยากจะเริ่มต้นคุยใหม่มันก็ทำไม่ได้ เพราะเขาคงคิดว่าเราคงไม่ใช่และเขาบอกว่าอีกอย่างไกลกันด้วยเราไม่เคยเจอกันจึงไม่มีความรู้สึกผูกพัน เขาบอกเราว่า โชคดีนะ ขอให้เจอคนที่ดีและเข้ากันได้ และรักษาเขาไว้ให้ดี จนตอนนี้เราก็ไม่อยากมีใคร คือเข้าใจคำว่าเจอคนที่ใช่แต่เข้ากันไม่ได้ปะ สุดท้ายเราอยากรู้ว่า เราควรจะเลิกเสียใจและเลิกคิดว่าจะมีหวังดีไหม? เพราะเขาพิมพ์มาขนาดนี้แสดงว่า เขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับเรา เราควรจะเลิกหวังใช่ไหม แต่เราก็ยังทำใจไม่ได้เลย นี่แค่คุยกันยังไม่เคยเจอกันเรายังเป็นขนาดนี้เลย