"ความรัก..มักต้องการมากกว่าคำว่า"รัก"เสมอ" ....จริงไหม

สวัสดีเพือน ๆ นี่เป็นกระทู้แรก ที่เราตั้งขึ้นมาและอยากจะพูด"ระบาย"อะไรบางอย่างเกี่ยวกับ"ความรัก" ของเรา
ซึ่งตอนนี้มันได้จบไปอย่างเด็ดขาดเมื่อช่วงต้นปี 2558 ที่ผ่านมา  
เราเชื่อนะว่า ความรักมันจะเกิดขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล ..  เริ่มเลยละกันเนอะ

            ความรักของผมเริ่มจากสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่ง ในตอนนั้นผมและเธอเรียนอยู่ที่เดียวกัน สมัยนั้น ยังไม่มี Facebook ,Line ,และอื่นๆ (ผมไม่ค่อยรู้จักเท่าไร) แต่มันจะมี Hi5 ,msn ครับ (เก่าเลยทีเดียว เพราะนั่นมัน5-6ปีที่แล้ว) ผมก็ไปเจอ Hi5 เธอ ในขณะนั้นเหมือนเธอจะอกหัก  เพราะใน Hi5 มันจะใส่ Box เพลงลงไปในหน้า Wall ได้ เพลงนี่เศร้าเลย ผมก็แอบส่องเธอตลอด ^^ จนกระทั่ง ไปทำความรู้จัก ขอ msn หลังจากนั้นเราก็คุยกัน "เรากลายเป็นคนดามใจเธอนั่นเอง(แต่ในขณะเดียวกันเราก็จีบเขาด้วย)"  พอ เราคุยกันได้ 2 เดือน นิดๆ เราก็ลองที่จะคบกันดู ก็ไปกินนม กินข้าว ตามประสาคนเป็นแฟนกัน ทั่วๆไป

            หลังจากที่เราลองคบกัน (ประมาณปลายปี 2552) ผมก็ชอบเล่นกีต้าและร้องเพลงให้เธอฟังประจำ เพลงที่ชอบก็คือ"กอดฉันไว้" ถ้าอยากฟังลองไปฟังดูนะครับ https://www.youtube.com/watch?v=zT9WL45Wc44 ระหว่างนั้นเราก็คบกันราบรื่นนะ จนกระทั้งในวันสงการณ์(2553) ผมก่อเหตุคับ คือน้องผม(ผู้ชาย) มันดันให้ผมไปส่งเพื่อนแฟนมัน มันก็ไปด้วยครับ แต่เพื่อนแฟน(แฟนเก่า)ผมเห็น (งานเลยไหมละเพราะเธอไปต่างจังหวัด) จากนั้นก็ทะเลาะกัน บลาๆ สรุป ผมยอมรับผิด ทั้งๆที่ผมไม่ได้คิดอะไรจริงๆ เธอก็งอลไปหลายวันมากอยู่แต่ก็ดีกัน

            เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก หลังจากสงการต์ผมก็ขึ้น ปวส.1(เด็กช่าง) เธอก็ ปวส.1(พานิช) เธอจะไปรับผมที่บ้านทุกวันเพื่อนไปเรียนและไปเข้าแถวพร้อมกันตั้งแต่ ปวช.3 ที่เราคบกันแล้ว จนกลายเป็นคู่จิ้น(เห็นรุ่นน้องหลายคนที่เขาติดตามเขาบอกว่าเป็นคู่จิ้นเพราะจะอยู่ด้วยกันตลอด) จนกระทั่ง เข้าเทอม 2 ซึ่ง ปวส.1 เทอม 2 เราต้องไปฝึกงาน และแยกย้ายกันไป โดยผมต้องไปฝึกงานที่ กทม. เธอเอง ก็ฝึกในจังหวัดอยู่บ้านนั่นแหละ
           เวลาก็ผ่านไปไวอีก ผมก็ฝึกแต่งานๆ(ช่างไฟ)เวลาคุยโทรสับก็ไม่ค่อยจะมี แล้วช่วงนั้นผมก็ติดเกมส์ พอเลิกงานมาอาบน้ำกินข้าวไปเล่นเกมส์ (แต่ผมรายงานทุกเวลาว่าผมทำอะไรอยู่ไหน โทรค้างไว้ แต่ก็ผู้หญิงเนอะคงรำคาญเสียงดัง) เวลาก็ผ่านไป ฝึกงานได้ครึ่งทางแล้ว ในตอนนั้น Facebook ได้เข้ามาแล้วครับ ผมก็เล่นเกมส์ เล่นFacebook มีน้องรู้จักกันทักมาว่า " แฟนพี่คบพี่คนเดียวหรือปล่าว" เป็นคำถามที่สะเทือนใจไหมละ ???
ผมก็เลยบอกว่า "ไม่นะ..มีพี่คนเดียวคุยกันตลอด" (ตอบอย่างมั่นใจ) แล้วผมก็ไม่ได้ไปถามเธอ(แฟนเก่าผม)  ผมก็ไปสังเกตุการณ์มีชาย มาเม้นใน Hi5 คนเดียวหน้าเดิมๆ ซึ่งผมก็ถามว่าเป็นใคร เธอก็บอกว่าพี่รู้จักกัน ผมก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งเพื่อนผมโทรมาถาม..."มืงเลิกกับแฟนแล้วหรอ กุเห็นแฟนมืงไปกิน ซเวนเซ่น(ไอติม) กับใครไม่รู้ บลาๆ "  ผมก็สตั้นเลยครับ ถามรูปร่างหน้าตา เท่านั้นแหละ ทนไม่ไหวครับ  จึงถามเธอไป "ว่าคนนั้นเป็นใคร คุยนานหรือยัง " และแล้วความเสียใจก็มาเยือนครับ ... นอนไม่หลับ เหม่อลอย ทำงานไม่ได้ แต่ก็ต้องทำ อีก 10 ก็จะฝึกงานเสร็จแล้ว จะกลับบ้านแล้ว  หลังจากนั้นผมก็ได้คุยกับชายคนนั้น เพราะเธอ(แฟนเก่าผม) อยู่ด้วยกัน งามไส้ไหมละ ก็คุยๆ บลาๆ   เธอก็ยังคงลังเลที่ไม่รู้จะเลือกใคร
           แล้วผมก็ฝึกงานเสร็จแล้วก็กลับบ้าน ปิดเทอม รอขึ้นปี 2 ในตอนนั้นผมก็เสียใจกินเหล้า เมามายเกือบทุกวัน   จนเกิดอุบัติเหตุ รถชน .. จึงทำให้เธอมาดูแลและกลับมาคบกัน โดยที่เขาบอกเลิกคุยกับคนนั้นแล้ว
            พอขึ้น ปวส.2(2554) เราก็คบกันปกติ แต่..มันก็มีเรื่องราวไอ่คนนี้มาอยู่เสมอ เห็นไปด้วยกัน มีรูปของคนนั้น  มีแหวนนิ้วนางข้างซ้าย ...ผมก็ถาม"แหวนแม่ซื้อให้หรอ" เธอก็บอกว่าแม่ซื้อให้ ...จนครั้งนึง ผมคิดว่าเธอคงไม่ซื่อสัตย์กับผม ผมจึงลองคุยกับคนอื่นดูบ้าง (ตอนนั้น เราต่างก็มีรหัสเฟสบุ๊คกัน) พอเธอจับได้ว่าผมคุยกับคนอื่น เท่านั้นแหละ โดนครับผม โดน เธอก็ ไปกับคนนั้น.. ผมเห็นตลอดเพราะอยู่ตัวเมืองด้วยกัน ... แล้วผมก็เลิกคุยกับคนอื่น เรื่องราวหาทางสรุปไม่ได้ จน เรียน จบ ปวส.2  ไอ่คนนั้น มันก็มาวนเวียน จนผมเบื่อที่จะพูด ก็นัดเจอกัน 2คน แล้วไปบ้านเพื่อนเธอ(เพราะเธอทำการบ้านที่บ้านเพื่อน) เคลียกัน 3 คน ในวันนั้นทำให้รู้ว่า แหวนที่ นิ้วนางข้างซ้าย แม่...ง ของไอ่คนนั้นให้ จริงๆ ผมคิดไว้แล้ว เจ็บไหมละ หาทางออกไม่ได้  เธอก็ไม่เลือกใครอยู่ดี แต่เราก็ติดต่อกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
           (2555)จนกระทั่งผมบวช เธอก็มากับแม่เธอ เพราะผมไป ชวนมา เราก็ยังคบกันปกติ เพราะเราไม่เคยพูดคำว่าเลิกกัน  ผมก็ให้เวลา ไปคิดระหว่างผมบวช ว่าจะยังไง คบต่อไหม .... เธอก็บอกคบต่อไม่คุยกับคนนั้นแล้ว ..

           หลังจากที่ผมสึกจากพระ เพื่อที่จะไปเรียน (2555)ต่อ ป.ตรี ที่ ต่างจังหวัดทางภาคเหนือ ในขณะที่ผมเรียนอยู่ในมหาลัย ผมก็ไปกลับ เกือบทุกอาทิตย์ เพื่อนมาหาเธอ เพราะคิดถึง จังหวัดก็ติดกัน เดินทาง 3 ชม.เอง  ในตอนเรียนมหาลัย ก็มีคนมาขอเบอร์ผมนะ  มาสนใจ มาจีบ ผมก็คิดเหมือนกัน แต่ เราซื่อสัตย์ซะอย่างใช่ไหม... ก็ไม่ได้ให้เบอร์ไป แต่ให้ Facebook ไป แต่ก็ไม่ได้รับแอ๊ดหรอก กลัวแฟนจะว่าเนอะ ใช่ไหมละ

           (2556)พอคบกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งวันนึงก่อนที่เราจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนๆ ด้วยกัน ...เราก็ไปเที่ยวเดินเล่นด้วยกัน(วันนั้นผมกลับบ้านเพื่อมาหาเธอและเตรียมจะไปเที่ยว) .. พอแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมก็โทรหาเธอ เธอก็ไม่รับ จนเพื่อนผมในFacebook ทักมา ถ่ายรูปให้ดู ว่านั่งกินข้าวกับผู้ชาย ซึ่งไม่ใช่ใคร คนเก่านั่นแหละครับ (อ่าวเห้ย อุตส่าไว้ใจไม่คิดไรมาตั้งนาน ยังติดต่อกันนี่หว่า ) ซึ่งก่อนหน้านี้ มันก็ไปมีปัญหากัน ติดต่อกันเรื่อยๆ
ผมก็ไม่โกรธ ไม่รู้จะโกรธไปทำไม เช้ามาหาย ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน ละ

            (2556ปลายปี-2557 ต้นปี)แล้วเวลาก็ผ่านไปแผลใจเริ่มดีขึ้น เพราะมันคงเลิกคุยกันจริงๆ เพราะผมโกรธง่ายหายไว (แต่ฝังใจ) ผมขึ้น ปี4.เทอม 2 เธอก็ดรอบเรียน ที่ราชภัฎ เพราะสอบติดลูกจ้างธนาคาร ผมก็ดีใจด้วยนะ เธอก็ทำงานไป ผมก็เรียนไป ...... แต่เธอนอนไว กว่าปกติ เพราะต้องทำงาน ก็เข้าใจนะ ... ไม่โทรค้างไว้แบบเมื่อก่อน . . ก็เข้าใจนะ  .... จนกระทั้ง เธอย้าย ไปทำงานที่ต่างจังหวัด เพราะสอบติดเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง ไง ละ เธอทำงานแล้ว แต่ผมยังฝึกงานอยู่เรียนยังไม่จบ ทหารก็ยังไม่เกณ์... ผมก็เทียวไปส่งเธอกับครอบครัวเธอ (ไปนั่งเป็นเพื่อนพ่อกับแม่เธอ เพราะผมทำคะแนนทะลุแล้ว 555)

             จนมาวันนึง...พระเจ้า!!! ผมเพิ่งรู้ว่าเธอมีโทรสับอีกเครื่อง  "Iphone" ซื้อมาตอนไหนก็ไม่บอก มีไลน์ก็ไม่บอก จโกหกมาตลอดว่าไม่มี เพราะผมสงสัย มานานแล้ว... ผมจับได้จากเพื่อน เขานั่นแหละและพ่อเขาชอบพูดว่าทักไลน์คุยไลน์ไปหาลูกสาว... สเต็บเดิม ให้อภัยง่ายๆตลอด อีกอย่าง... เธอก็แอบมีกิ๊กอีกตามเคย ผมก็รู้บ้างไม่รู้บ้าง ... ในขณะที่ผมไม่รู้ว่าเธอใช้อีกเครื่อง แต่ที่สำคัญ .. มันก็ยังติดต่อกับ ไอ่คนแรกอยู่ ไงละ 55555 "ไม่ได้อะไรแล้ว" นี่คือข้อแก้ตัว   ก็อภัยอีกตามเคย

              จากนั้นผมก็บอกเธอว่า" ถ้ามีอีกไม่ไหวแล้วนะ โกหกอีกไม่ไหวแล้วนะ " หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างทำหน้าที่ เธอก็กลับบ้านทุกเสาอาทิตเพื่อกลับมาเรียน เสาร์-อาทิตย์ จนถึงปลายปี 2557 เธอเริ่มเปลี่ยนไป โมโหง่าย (เธอเป็นแบบนี้อยู่แล้วเอาแต่ใจ แต่มันผิดปกติ คนคบกันมานานทำไมจะไม่รู้ใช่ไหมละว่าอะไรเปลี่ยนแปลงไป )  ด้วยความเทพของผม.... เธอมีคนใหม่ เป็นคนที่ทำงานด้วยกัน ...

                เธอมีคนใหม่ เป็นคนที่ทำงานด้วยกัน ... โดยอ้างว่าเป็นเพื่อน หลังจากนั้นก็ อ้อนวอนคุกเข่า เห้อๆๆๆๆๆๆๆ ชาติชายอย่างเรา รักคนๆนึงมากเกินไป  เพราะอะไรหรอ .. คิดว่าเป็นคนสุดท้าย ทุ่มเท .. ทำตัวดีๆให้พ่อแม่เขายอมรับได้ โดยที่เราก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ... เสียใจคับเสียใจยาวมาก
เคลียกันไม่ลง เพราะ เธอจะทิ้งกันไปจริงๆ ด้วยที่ว่า ผมไม่ค่อยไปหา ผู้หญิงอยู่คนเดียวไม่ได้ ผมจบมาจะหางานทำที่ไหน ทำงานอะไร ไปเกณฑ์ทหาร ถ้าติดจะทำยังไง คือเหตุผลมันเยอะกว่านี่ มันเยอะมาก ที่ทำให้ผม "ไม่กล้ารัก และเริ่มต้นใหม่" เพราะอะไร "เพราะยังไม่พร้อมและดูแลใครไม่ได้"    

                อย่างที่ผมพูดบอกไปตอนแรก
             "แรกๆคนเรารักกันไม่เห็นจะมีเหตุผลมากมาย ก็แค่รักกัน"   แต่พอเลิกกันเหตุผลมันเยอะนะ
              ทุกวันนี้ ผมก็ยังคิดถึงเธออยู่ นะ แต่คงไม่มีทางที่จะกลับไปคบกันได้อีกหรอก เพราะขอให้เธออยู่กับสิ่งที่เธอเลือกทำ และทำมันให้ดีที่สุด เพื่ออนาคตเธอเอง )

ในระหว่างที่คบกัน มันก็มีเรื่องราวๆดี อยู่ ถ้าไม่มีเรื่องราวดีๆ ผมจะคบได้นานหรอ ^^