เราอายุ 17 ค่ะ เรียนพาณิช เราอาจแก่แดดหรือเด็กน้อยนิดหน่อยน่ะค่ะ นี่เป็นกระทู้ระบาย ยาวเป็นกิโลเมตรไม่มีใครอ่านก็ระบายเฉยๆก็ได้ แต่ถ้าอ่านก็ขอความเห็น คำปรอบโยน น่ะค่ะ เครียดจริงๆ อยากร้องให้ อยากกรี้ดดังๆแต่ก็กลัวข้างบ้านตกใจ55
ครอบครัวเราเป็นเชื้อสายจีน มี3คนค่ะ แม่ พี่สาว แล้วก็เรา ส่วนพ่อได้แยกทางกันเรียบร้อยแล้ว พ่อเราเป็นลูกชาวไร่ชาวสวน ส่วนแม่เป็นลูกเศรษฐีคนจีน(ไม่ได้ยอครอบครัวฝ่ายแม่น่ะค่ะรู้สึกจริงๆ) ตอนแม่แต่งงานกับพ่อมีคนคัดค้านมากมาย แต่แม่ไม่ฟังยืนยันเพราะรัก(แม่มาเล่าทีหลังว่าที่แต่งเพราะแม่กับพ่อเคยเกือบมีลูกกันแต่ได้ทำแท้งไปแล้วจึงแต่ง) แต่ผลสุดท้ายด้วยความที่แม่เรารวยกว่า จึงต้องคอยออกค่านู้นนี้ บางครั้งครอบครัวพ่อก็มายืมเงิน และตอนพ่อกับแม่เราเปิดร้านเช้า VDO พ่อก็จะแอบเอาเงินที่ได้ไปกินเลี้ยงกับเพื่อนประปราย จนมีพี่สาวเรา แม่ชอบเล่าว่าพ่อจะพาแม่กับพี่ไปเที่ยวกันบ่อยมากๆ ดูทีวีด้วยกันทำไรด้วยกัน เลี้ยงดั่งเจ้าหญิง ผิดกลับเราที่แม่ไม่มีเวลาดูแลจนต้องส่งไปให้ญาติเลี้ยงในโรงงานเดินคลุกฝุ่นทุกวัน แถมมีบางคนแนะให้ขายเราเพราะเรากับแม่เกิดปีชงกัน ซึ่งก็น่าจะเรื่องจริงเพราะเรากินนมดุมากแม่บอกค่านมไม่พอซื้อ จนต้องขายทองที่มีเพื่อซื้อนมให้เรากิน พอโตขึ้นมาตอนนี้เราทำไรพูดไรแม่ก็ชอบบอกขัดหูขัดตาหรือไม่ค่อยคุย ผิดกับพี่เราที่แม่ชอบคุยมากๆพี่พูดไรก็เชื่อ (แอบเก็บมาคิดเล็กน้อยว่าเราก็ไม่ได้อยากเกิดเป็นแบบนี้)
ด้วยความที่ความรักของแม่ไม่สมหวัง แม่มักจะพูดกรอกหูเสมอว่าผชไม่ดีอย่างงั้นอย่างงี้ ความรักแท้จริงไม่มีหรอก อย่าเชื่อใจใคร มีแฟนต้องหาแฟนรวยๆน่ะลูก คนจีนได้ก็ดี ครอบครัวเราจะได้ดูดี ญาติๆแม่จะได้ยอมรับ อย่าเสียความบริสุทธิ์ให้ใครน่ะลูก(ข้อนี้เราเคยพูดแล้วว่าเราจะไม่ทำถ้ายังไม่พร้อมมีเงินเป็นของตัวเองไม่ทำแน่ๆ พูดกับเขาแล้วว่าเราไม่ให้ ถึงจะเคยถูกแฟนเก่าเร้ายังไงแต่ก็ใจแข็ง [เพื่อนบางคนยังตกใจเลยว่าเรามีความรู้สึกรึป่าว] แต่แม่ก็ไม่เคยเชื่อ รั้งแต่จะพูดทุกครั้งที่รู้ว่าเรามีแฟนจนเราเครียด)
แม่เราทำงานขายของออนไลน์เลี้ยงเรากับพี่2คน ฐานะเลยค่อนข้างไม่ค่อยดี มีรายรับมาปุ๊บรายจ่ายก็มาปั๊บ สลับไปมา และจะชอบบ่นว่าที่แม่เป็นแบบนี้เพราะแต่งงานกับพ่อ อย่าเอาเป็นตัวอย่างน่ะ หรือ ไม่ก็พอเงินซุด จะชอบบ่นตลอดเวลาว่าไม่มีตังๆ จนๆ
ตอนเราอยู่อ.3แม่ให้เราไปอยู่รร.หญิงล้วนหอกับพี่ และส่วนมากจะทิ่งเราอยู่กับพี่เป็นส่วนใหญ่ ทำให้พี่เลยติดนิสัยดูแลเรามากจนเหมือนหรือมากกว่าที่แม่ดูแลอีก พี่ชอบเอาไม้แขวนเสื้อตีเราตอนเราไม่ยอมท่องคำศัพท์หรือทำการบ้าน บางครั้งก็มีตบบ้าง เคยโดนขู่ว่าถ้าฟ้องแม่เราจะโดนหนักกว่าเดิม โตขึ้นมาเมื่อ2ปีก่อนเรากลับบ้านดึก3ทุ่มพึ่งถึงบ้าน พี่สาวจิกหัวตบหน้าเรา และถามว่าเราเกิดมาทำไม(คำนี้พูดทุกครั้งที่เราทำไรผิดจุกมากๆ TT)
พี่สาวเราเรียนมหาลัยเป็นคนเรียบร้อยผิดกับเรา เขาเหมือนเป็นหัวหน้าครอบครัว(เรารู้สึกว่าเขาบ้าอำนาจนิดๆ เพราะแม่ก็ยอมพี่เราเวลาพี่พูดไรก็เชื่อไปหมดเลยไม่มีใครคัดอะไรพี่เท่าไหร่) ซึ่งพี่แบกรับหน้าที่ใหญ่หลวงต้องดูแลเรากับแม่ พออยู่ปี1ครั้งที่2(ดร๊อปไปปีนึงเพราะเลือกผิดคณะ ตอนนั้นแม่เสียใจมากเพราะเป็นมหาลัยชื่อดังย่านอีสานแต่พี่เราไม่ยอมเข้าเพราะฟังภาษาเขาไม่รู้เรื่องและบ้านนอกกลัวอยู่ไม่ได้ -_-") พี่เราเริ่มขายหนังสือของออนไลน์หาเงินเรียนเองเก่งมากๆ แต่ก็น่าประหลาดที่แม่ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับพี่เราที่อายุก็ไม่ได้เท่ากัน แถมเรายังไม่มีมือถือสมาร์ทโฟนใช้ มีแต่โนเกียที่ไม่สามารถเล่นไลน์เล่นอะไรได้จะ ขายของหาเงินได้อย่างไร พอพูดประเด็นนี้ทุกคนก็จะเงียบ พี่สาวยังไม่ไว้ใจบอกถึงซื้อไปเราก็ไม่ช่วยขายคงเอาแต่ถ่ายรูปทำตัวเป็นเน็ตไอดอล ทั้งที่ไลค์ในเฟสเราก็ไม่เยอะมีแค่30-40 แต่ที่เราชอบถ่ายรูปเราก็แค่ชอบมองรูปตอนยิ้ม ลงเฟสพยายามหาเพื่อนโลกออนไลน์ พิมพ์โพสฮาๆเพื่อหาคนมาคุยกวนโอ้ยเราไม่ให้เราเครียด (เราเคยทะเลาะกับพี่แต่ในเฟสพิมพ์โพสทำเหมือนไม่เป็นอะไร พี่เราก็พูดขึ้นมาว่าไม่แคร์ฉันเลยใช่ไหม ถีงยังด้านพิมพ์โพสเหมือนไม่เกินไรขึ้นลั้นล้าได้อยู่ คือเราแค่พยายามปลอบตัวเองว่าเครียดไปทำไม เครียดแล้วก็หนักหัว เล่นเฟสโพสตลกทำตัวเข้มแข็งแก้เครียดดีกว่าแค่นั้น )
และที่เราเลือกสังคมออนไลน์เพราะสังคมครอบครัวชอบปิดกั้นนี่ไง สังคมเพื่อนๆเราก็รู้สึกไม่จริงใจ ส่วนแฟนบางครั้งก็มีเรื่องครอบครัวฯลฯเรื่องบางเรื่องที่พูดไม่ได้ เพราะกลัวเขาเครียดเหมือนเรา เคยพูดเกลิ่นไปแล้วเขาก็คิดมาก ว่าเขาจะกล้าไปคุยไหว้กับครอบครัวเราไหม เพราะดูเหมือนไม่มีใครชอบเขาเลย
แล้วช่วงนี้พี่สาวชอบบ่นเรื่องเราใช้เงินทั้งที่แต่ก่อน เราเคยขอเงินแม่ซื้อนู้นนี่ แล้วโดนด่าให้เก็บตังซื้อเอง แต่พอคราวนี้ซื้อของโดยใช้เงินเก็บก็หาว่าเงินเก็บนั่นมันไม่ใช่ของเรา มันเป็นเงินจากที่พวกเขาให้เราเป็นค่าขนมวันล่ะ 120 ไป-กลับ50บาท กินข้าวอีก40 (เก็บวันล่ะ10บาททุกวัน) พอเงินเก็บเยอะบางครั้งก็ต้องเอาไปซื้อของใช้ส่วนตัวบ้างเช่นครีมหรือลิปมัน(มันต้องเสียจริงๆน่ะค่ะโดยเฉพาะครีมที่หน้าเพราะเราเป็นสิว ถ้าไม่ใช้สิวเราจะขึ้นง่ายมากแต่ก็เป็นแค่ครีมตัวหนึ่งในเซเว่นราคา15-20บ.เท่านั้น) ซึ่งตอนพี่อายุเท่าเราแม่ยังออกค่าครีมอะไรให้อยู่เลย
แต่แม่ก็ชอบด่าหาว่าเราไม่เก็บตังพี่เราเก็บตั้งแต่อายุเท่านี้ แต่ตอนพี่เราอายุเท่าเราเขาได้เงินวันล่ะ200 เก็บตังวันล่ะ100 มันก็แน่อยู่แล้วที่จะเยอะ เราไม่เคยพูดน่ะว่าขอตังค์ค่าขนมเพิ่มถึงรู้ว่ามันรัดตัวยังไง
ก็มีแฟนเรานี่แหละคอยเลี้ยงเวลาเราอยากกินไรแต่ไม่มีตังค์เขาก็จะออกให้ เราก็เกรงใจน่ะ เขาก็บอกไม่เป็นไร เขาเคยบอกเป็นห่วงน่ะบอกทำไมชีวิตเราดูโดนบังคับ ดูตีกรอบ เลือกเส้นทางให้แล้วจัง เขาเป็นลูกคนไทยฐานะปานกลางจะเข้ากับแม่เรายังไงดี
แม่เรากับพี่ยังติดนิสับดูถูกคนอยู่ ที่แม่เราชอบพี่เรามากนี่คงเป็นเหตุผลอีก1ข้อ เขาเลือกแฟนถูกใจแม่ แฟนพี่เรารวยมีรถขับ3-4คันสลับไปมา ทำแบรนด์กระเป๋าแบรนด์หนึ่ง ซึ่งแม่ก็ชอบพูดเสมอว่าให้หาได้แบบพี่ ซึ่งแฟนเราอายุเท่าเรา แม่เขาห้ามขับรถใหญ่เพราะไม่มีใบขับขี่ เลยมีแค่มอไซต์คันนึงตามประสาวัยรุ่นขับมา รร. แต่แม่ก็ยังชอบมาเปรียบเทียบว่าหาได้แบบนี้ๆ ตลอด จนเราคิดมากว่าแฟนเราไม่ดีมากขนาดนั้นเลยหรอ เขาอายุแค่นี้ทำงานพิเศษด้วย ไม่ได้ไปค้ายาผิดกฎหมายยังไม่ดีอีกหรอ..
จริงๆเราไม่ได้อยากแหกคอกหรอกเพราะคำสอนของแม่ ที่สอนมาก็เพื่อไม่ให้เราลำบาก ให้เราเป็นคนดีเราเข้าใจ แต่ไอการมาพูดกรอกหูวนซ้ำหลายๆรอบมันก็ทำให้เรา เครียดจนจะบ้าได้น่ะ เราแค่อยากให้เขาไว้ใจเราซักหน่อย พูดกับเราดีๆครั้งเดียวเราก็จำแล้ว
แฟนเรายังบอกเลยว่าเราเหมือนเด็กเก็บกดเพราะ ดูกลัวแม่กับพี่เรามากจะทำอะไรก็ไม่เป็นตัวของตัวเอง แถมขี้เหงาอยากได้คนเอาใจ(คงเป็นเพราะที่บ้านมีแต่คนด่าๆๆเราเลยแคร์แฟนเรามาก) แค่แฟนสะกิดต่อมเรานิดนึงน้ำตาเราก็ไหลแล้วแถมหยุดยากด้วยเพราะเราร้องให้จะชอบคิดถึงเรื่องอดีต และคำสอนของพี่กับแม่ที่พูดกรอกหูทุกวัน
เราเครียดจริงๆค่ะฮือออ ตอนนี้ก็ทะเลาะกับพี่เขาไม่ยอมให้เงินเรา เราต้องเจียดเงินเก็บที่แทบไม่มีไปรร อดข้าวเพราะไม่มีตังค์กิน ต้องหน้ามืดฝืนตัวกลับบ้านมากินข้าวที่บ้านทุกวัน เหนื่อยค่ะ เพลีย เคยคิดฆ่าตัวตาย อยากหนีออกจากบ้านแต่ก็ไม่รู้ไปอยู่ใหน ไปบ้านแฟนก็คงดูไม่ดีบ้านเพื่อนเพื่อนก็เกรงใจแย่จัง เก็บกด..
*ไว้ว่างๆจะมาโพสเพิ่ม *
เครียดรู้สึกซึมเศร้าเก็บกดน้อยใจ พี่กับแม่ [ระบาย]
ครอบครัวเราเป็นเชื้อสายจีน มี3คนค่ะ แม่ พี่สาว แล้วก็เรา ส่วนพ่อได้แยกทางกันเรียบร้อยแล้ว พ่อเราเป็นลูกชาวไร่ชาวสวน ส่วนแม่เป็นลูกเศรษฐีคนจีน(ไม่ได้ยอครอบครัวฝ่ายแม่น่ะค่ะรู้สึกจริงๆ) ตอนแม่แต่งงานกับพ่อมีคนคัดค้านมากมาย แต่แม่ไม่ฟังยืนยันเพราะรัก(แม่มาเล่าทีหลังว่าที่แต่งเพราะแม่กับพ่อเคยเกือบมีลูกกันแต่ได้ทำแท้งไปแล้วจึงแต่ง) แต่ผลสุดท้ายด้วยความที่แม่เรารวยกว่า จึงต้องคอยออกค่านู้นนี้ บางครั้งครอบครัวพ่อก็มายืมเงิน และตอนพ่อกับแม่เราเปิดร้านเช้า VDO พ่อก็จะแอบเอาเงินที่ได้ไปกินเลี้ยงกับเพื่อนประปราย จนมีพี่สาวเรา แม่ชอบเล่าว่าพ่อจะพาแม่กับพี่ไปเที่ยวกันบ่อยมากๆ ดูทีวีด้วยกันทำไรด้วยกัน เลี้ยงดั่งเจ้าหญิง ผิดกลับเราที่แม่ไม่มีเวลาดูแลจนต้องส่งไปให้ญาติเลี้ยงในโรงงานเดินคลุกฝุ่นทุกวัน แถมมีบางคนแนะให้ขายเราเพราะเรากับแม่เกิดปีชงกัน ซึ่งก็น่าจะเรื่องจริงเพราะเรากินนมดุมากแม่บอกค่านมไม่พอซื้อ จนต้องขายทองที่มีเพื่อซื้อนมให้เรากิน พอโตขึ้นมาตอนนี้เราทำไรพูดไรแม่ก็ชอบบอกขัดหูขัดตาหรือไม่ค่อยคุย ผิดกับพี่เราที่แม่ชอบคุยมากๆพี่พูดไรก็เชื่อ (แอบเก็บมาคิดเล็กน้อยว่าเราก็ไม่ได้อยากเกิดเป็นแบบนี้)
ด้วยความที่ความรักของแม่ไม่สมหวัง แม่มักจะพูดกรอกหูเสมอว่าผชไม่ดีอย่างงั้นอย่างงี้ ความรักแท้จริงไม่มีหรอก อย่าเชื่อใจใคร มีแฟนต้องหาแฟนรวยๆน่ะลูก คนจีนได้ก็ดี ครอบครัวเราจะได้ดูดี ญาติๆแม่จะได้ยอมรับ อย่าเสียความบริสุทธิ์ให้ใครน่ะลูก(ข้อนี้เราเคยพูดแล้วว่าเราจะไม่ทำถ้ายังไม่พร้อมมีเงินเป็นของตัวเองไม่ทำแน่ๆ พูดกับเขาแล้วว่าเราไม่ให้ ถึงจะเคยถูกแฟนเก่าเร้ายังไงแต่ก็ใจแข็ง [เพื่อนบางคนยังตกใจเลยว่าเรามีความรู้สึกรึป่าว] แต่แม่ก็ไม่เคยเชื่อ รั้งแต่จะพูดทุกครั้งที่รู้ว่าเรามีแฟนจนเราเครียด)
แม่เราทำงานขายของออนไลน์เลี้ยงเรากับพี่2คน ฐานะเลยค่อนข้างไม่ค่อยดี มีรายรับมาปุ๊บรายจ่ายก็มาปั๊บ สลับไปมา และจะชอบบ่นว่าที่แม่เป็นแบบนี้เพราะแต่งงานกับพ่อ อย่าเอาเป็นตัวอย่างน่ะ หรือ ไม่ก็พอเงินซุด จะชอบบ่นตลอดเวลาว่าไม่มีตังๆ จนๆ
ตอนเราอยู่อ.3แม่ให้เราไปอยู่รร.หญิงล้วนหอกับพี่ และส่วนมากจะทิ่งเราอยู่กับพี่เป็นส่วนใหญ่ ทำให้พี่เลยติดนิสัยดูแลเรามากจนเหมือนหรือมากกว่าที่แม่ดูแลอีก พี่ชอบเอาไม้แขวนเสื้อตีเราตอนเราไม่ยอมท่องคำศัพท์หรือทำการบ้าน บางครั้งก็มีตบบ้าง เคยโดนขู่ว่าถ้าฟ้องแม่เราจะโดนหนักกว่าเดิม โตขึ้นมาเมื่อ2ปีก่อนเรากลับบ้านดึก3ทุ่มพึ่งถึงบ้าน พี่สาวจิกหัวตบหน้าเรา และถามว่าเราเกิดมาทำไม(คำนี้พูดทุกครั้งที่เราทำไรผิดจุกมากๆ TT)
พี่สาวเราเรียนมหาลัยเป็นคนเรียบร้อยผิดกับเรา เขาเหมือนเป็นหัวหน้าครอบครัว(เรารู้สึกว่าเขาบ้าอำนาจนิดๆ เพราะแม่ก็ยอมพี่เราเวลาพี่พูดไรก็เชื่อไปหมดเลยไม่มีใครคัดอะไรพี่เท่าไหร่) ซึ่งพี่แบกรับหน้าที่ใหญ่หลวงต้องดูแลเรากับแม่ พออยู่ปี1ครั้งที่2(ดร๊อปไปปีนึงเพราะเลือกผิดคณะ ตอนนั้นแม่เสียใจมากเพราะเป็นมหาลัยชื่อดังย่านอีสานแต่พี่เราไม่ยอมเข้าเพราะฟังภาษาเขาไม่รู้เรื่องและบ้านนอกกลัวอยู่ไม่ได้ -_-") พี่เราเริ่มขายหนังสือของออนไลน์หาเงินเรียนเองเก่งมากๆ แต่ก็น่าประหลาดที่แม่ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับพี่เราที่อายุก็ไม่ได้เท่ากัน แถมเรายังไม่มีมือถือสมาร์ทโฟนใช้ มีแต่โนเกียที่ไม่สามารถเล่นไลน์เล่นอะไรได้จะ ขายของหาเงินได้อย่างไร พอพูดประเด็นนี้ทุกคนก็จะเงียบ พี่สาวยังไม่ไว้ใจบอกถึงซื้อไปเราก็ไม่ช่วยขายคงเอาแต่ถ่ายรูปทำตัวเป็นเน็ตไอดอล ทั้งที่ไลค์ในเฟสเราก็ไม่เยอะมีแค่30-40 แต่ที่เราชอบถ่ายรูปเราก็แค่ชอบมองรูปตอนยิ้ม ลงเฟสพยายามหาเพื่อนโลกออนไลน์ พิมพ์โพสฮาๆเพื่อหาคนมาคุยกวนโอ้ยเราไม่ให้เราเครียด (เราเคยทะเลาะกับพี่แต่ในเฟสพิมพ์โพสทำเหมือนไม่เป็นอะไร พี่เราก็พูดขึ้นมาว่าไม่แคร์ฉันเลยใช่ไหม ถีงยังด้านพิมพ์โพสเหมือนไม่เกินไรขึ้นลั้นล้าได้อยู่ คือเราแค่พยายามปลอบตัวเองว่าเครียดไปทำไม เครียดแล้วก็หนักหัว เล่นเฟสโพสตลกทำตัวเข้มแข็งแก้เครียดดีกว่าแค่นั้น )
และที่เราเลือกสังคมออนไลน์เพราะสังคมครอบครัวชอบปิดกั้นนี่ไง สังคมเพื่อนๆเราก็รู้สึกไม่จริงใจ ส่วนแฟนบางครั้งก็มีเรื่องครอบครัวฯลฯเรื่องบางเรื่องที่พูดไม่ได้ เพราะกลัวเขาเครียดเหมือนเรา เคยพูดเกลิ่นไปแล้วเขาก็คิดมาก ว่าเขาจะกล้าไปคุยไหว้กับครอบครัวเราไหม เพราะดูเหมือนไม่มีใครชอบเขาเลย
แล้วช่วงนี้พี่สาวชอบบ่นเรื่องเราใช้เงินทั้งที่แต่ก่อน เราเคยขอเงินแม่ซื้อนู้นนี่ แล้วโดนด่าให้เก็บตังซื้อเอง แต่พอคราวนี้ซื้อของโดยใช้เงินเก็บก็หาว่าเงินเก็บนั่นมันไม่ใช่ของเรา มันเป็นเงินจากที่พวกเขาให้เราเป็นค่าขนมวันล่ะ 120 ไป-กลับ50บาท กินข้าวอีก40 (เก็บวันล่ะ10บาททุกวัน) พอเงินเก็บเยอะบางครั้งก็ต้องเอาไปซื้อของใช้ส่วนตัวบ้างเช่นครีมหรือลิปมัน(มันต้องเสียจริงๆน่ะค่ะโดยเฉพาะครีมที่หน้าเพราะเราเป็นสิว ถ้าไม่ใช้สิวเราจะขึ้นง่ายมากแต่ก็เป็นแค่ครีมตัวหนึ่งในเซเว่นราคา15-20บ.เท่านั้น) ซึ่งตอนพี่อายุเท่าเราแม่ยังออกค่าครีมอะไรให้อยู่เลย
แต่แม่ก็ชอบด่าหาว่าเราไม่เก็บตังพี่เราเก็บตั้งแต่อายุเท่านี้ แต่ตอนพี่เราอายุเท่าเราเขาได้เงินวันล่ะ200 เก็บตังวันล่ะ100 มันก็แน่อยู่แล้วที่จะเยอะ เราไม่เคยพูดน่ะว่าขอตังค์ค่าขนมเพิ่มถึงรู้ว่ามันรัดตัวยังไง
ก็มีแฟนเรานี่แหละคอยเลี้ยงเวลาเราอยากกินไรแต่ไม่มีตังค์เขาก็จะออกให้ เราก็เกรงใจน่ะ เขาก็บอกไม่เป็นไร เขาเคยบอกเป็นห่วงน่ะบอกทำไมชีวิตเราดูโดนบังคับ ดูตีกรอบ เลือกเส้นทางให้แล้วจัง เขาเป็นลูกคนไทยฐานะปานกลางจะเข้ากับแม่เรายังไงดี
แม่เรากับพี่ยังติดนิสับดูถูกคนอยู่ ที่แม่เราชอบพี่เรามากนี่คงเป็นเหตุผลอีก1ข้อ เขาเลือกแฟนถูกใจแม่ แฟนพี่เรารวยมีรถขับ3-4คันสลับไปมา ทำแบรนด์กระเป๋าแบรนด์หนึ่ง ซึ่งแม่ก็ชอบพูดเสมอว่าให้หาได้แบบพี่ ซึ่งแฟนเราอายุเท่าเรา แม่เขาห้ามขับรถใหญ่เพราะไม่มีใบขับขี่ เลยมีแค่มอไซต์คันนึงตามประสาวัยรุ่นขับมา รร. แต่แม่ก็ยังชอบมาเปรียบเทียบว่าหาได้แบบนี้ๆ ตลอด จนเราคิดมากว่าแฟนเราไม่ดีมากขนาดนั้นเลยหรอ เขาอายุแค่นี้ทำงานพิเศษด้วย ไม่ได้ไปค้ายาผิดกฎหมายยังไม่ดีอีกหรอ..
จริงๆเราไม่ได้อยากแหกคอกหรอกเพราะคำสอนของแม่ ที่สอนมาก็เพื่อไม่ให้เราลำบาก ให้เราเป็นคนดีเราเข้าใจ แต่ไอการมาพูดกรอกหูวนซ้ำหลายๆรอบมันก็ทำให้เรา เครียดจนจะบ้าได้น่ะ เราแค่อยากให้เขาไว้ใจเราซักหน่อย พูดกับเราดีๆครั้งเดียวเราก็จำแล้ว
แฟนเรายังบอกเลยว่าเราเหมือนเด็กเก็บกดเพราะ ดูกลัวแม่กับพี่เรามากจะทำอะไรก็ไม่เป็นตัวของตัวเอง แถมขี้เหงาอยากได้คนเอาใจ(คงเป็นเพราะที่บ้านมีแต่คนด่าๆๆเราเลยแคร์แฟนเรามาก) แค่แฟนสะกิดต่อมเรานิดนึงน้ำตาเราก็ไหลแล้วแถมหยุดยากด้วยเพราะเราร้องให้จะชอบคิดถึงเรื่องอดีต และคำสอนของพี่กับแม่ที่พูดกรอกหูทุกวัน
เราเครียดจริงๆค่ะฮือออ ตอนนี้ก็ทะเลาะกับพี่เขาไม่ยอมให้เงินเรา เราต้องเจียดเงินเก็บที่แทบไม่มีไปรร อดข้าวเพราะไม่มีตังค์กิน ต้องหน้ามืดฝืนตัวกลับบ้านมากินข้าวที่บ้านทุกวัน เหนื่อยค่ะ เพลีย เคยคิดฆ่าตัวตาย อยากหนีออกจากบ้านแต่ก็ไม่รู้ไปอยู่ใหน ไปบ้านแฟนก็คงดูไม่ดีบ้านเพื่อนเพื่อนก็เกรงใจแย่จัง เก็บกด..
*ไว้ว่างๆจะมาโพสเพิ่ม *