ทำไมยังคิดถึง

สวัสดี คือนานมาแล้วเราได้เจอกับ ผช. คนนึงมันเป็นการเจอกันแบบบังเอิญ​มากๆ เราได้รู้จักกัน คุยกัน และสนิทกัน เรากับเค้าดูเข้ากันดีหมดทุกอย่าง เรามีความสุขและสนุกมากทุกครั้งที่ได้อยู่กับเค้า เค๊าเป็น ผช. ที่อบอุ่น อยู่ด้วยแล้วรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกแมว รู้สึกปลอดภัย.. เราสองคนได้ทำความรู้จักกันมากขึ้นเรื่อยๆได้เจอกันทุกวัน เที่ยวด้วยกันในหลายๆที่ ต่างฝ่ายต่างก็อิสระ.....ผ่านมา 3-4 เดือน ที่เราได้เรียนรู้อะไรกันทำให้ต่างฝ่ายต่างรู้สึกดีต่อกันมากๆ ที่ผ่านมาเค๊าเคยขอเราเป็นมาหลายครั้ง แต่เราก็ยังหวงชีวิตโสด จนกระทั่ง​ ความรู้สึกของเราที่มีให้เค๊า มันมากขึ้นทุกวัน จากที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมากก่อน เราไม่เคยคิดจะจริงจังกับ ผช. คนนี้เลย แม้แต่เพื่อนเรายังไม่เคยพูดถึงให้ใครฟัง... จนเค๊าได้ขอเราเป็นอีกครั้งนึง ความรู้เราไม่ลังเลเลยที่จะตอบตกลงในตอนนั้น... หลังจากเป็นแฟนกันแล้ว เราสองคนก็ใกล้ชิดกันมากขึ้น... ความรักของเราตอนนั้นมันดีมากๆเลยนะ ทุกอย่างลงตัวหมด แต่สิ่งที่เราเองต้องปรับคือการที่ต้องมีเค๊าคนเดียว ถ้าจะไปคุยกับ ผช. คนอื่น ก็รู้สึกแปลกๆป๊ะ มีแฟนแล้วก็ต้องวางตัวให้ดี... เราอ่ะรักเค๊ามากขึ้นทุกวันๆเลยนะ ไม่คิดว่าจะรักใครได้ขนาดนี้ด้วย ยังทึ่งกะบตัวเองเลย... แต่พอเวลาผ่านไป.. กลับมีหลายๆเรื่อง ที่ทำให้เราทั้งสองคนมีปัญหา ทะเลาะกันบ้าง ไม่เข้าใจกันบ้าง.. แต่เราก็ผ่านกันมาได้ทุกครั้ง แต่ครั้งสุดท้ายนั้น เราก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น มันเกิดขึ้นไวมาก เค๊าห่างจากเราไป จากที่เคยตัวติดกัน กลับต้องห่างกัน เป็นอาทิตๆ ช่วงเวลานั้นทำให้เรารู้ว่า เราขาดเค๊าไม่ได้แล้วนะ ไม่งั้นมันจะเหงามาก คิดถึงมาก มากๆเลยแหละ.... แต่... เราไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้ว ความรู้สึกของเค๊าความรักของเค๊าที่เคยมีให้เรามันเปลี่ยนไปแล้ว... เราพยายามจะหลอกตัวเองว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิม...  แต่สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็ต้องจบ!...  เราต้องยอมรับความจริง... เค๊ามีคนอื่น มีคนที่คงจะเข้ากับเค๊าได้มากกว่าเรา คงจะทำให้เค๊ามีความสุขได้มากกว่าตอนอยู่กับเรา.. เราอ่ะเป็นคนบอกเลิก แต่เจ็บที่สุดก็คือเราเองนี่แหละ ทั้งๆที่ยังรักหมดใจ แต่ต้องกลั่นใจบอกเลิกไป เพราะถ้ายื้อต่อไป เราเองนี่แหละที่จะเจ็บยิ่งกว่านี้... ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะไหล เหมือนคนบ้าเลย ไปไหนคนเดียว ไปในที่ๆเคยไปกับแฟน สั่งของที่เคยกิน นั่งกินแล้วร้องไห้ ขับรถก็ร้องไห้ ไปวิ่งคนเดียวที่เมื่อก่อนเคยวิ่งด้วยกัน ฟังเพลงที่เคยร้องด้วยกัน ยิ่งกว่าคนบ้า น้ำหนักจาก 48 เหลือ 43 ชีวิตทุกอย่างรู้สึกพังหมด เคยเห็นใครหลายคนอกหัก ร้องไห้จะเป็นจะตาย ไม่เคยเข้าใจ จนได้มาเจอด้วยตัวเอง แค่หลับตาภาพทุกอย่างกที่เคยรักกันมันก็แว๊บเข้ามา ทรมานที่สุด จนต้องหนีไปอยู่ภูเก็ต ไปอยู่ในที่ที่ ไม่เคยมีเราสองคน ไปทบทวนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นความรักของเรา มันจบลงแล้วจิงๆ สิ่งที่ผ่านมามันคือเรื่องราวดีๆ เค๊าอาจจะหมดรักเราแล้ว แต่สิ่งที่แน่นอนเลยคือเรายังรักเค้าและไม่ทีวันลืมรักครั้งนี้แน่นอน... เราดึงตัวเองกลับมาได้.. ก็ดีขึ้นเยอะเลย.... ผ่านมา8 เดือนที่เลิกกัน 8เดือนที่ยังโสดอยู่... ที่ไม่มีใครเพราะรู้สึกว่ายังไม่เจอคนที่ดีกว่าแฟนเก่า คนที่จะดูแลเราเหมือนแฟนเก่า (ไม่นับตอนที่เค้าทำเราเสียใจนะ) ... จนกระทั่ง​วันนึงเป็นวันเกิดของพี่สาว แฟนเก่า เราสองคนได้เจอกันอีกครั้ง พร้อมกับแฟนของเค้า ถามว่ายังเสียใจมั้ยที่เจอแบบนั้น ก็จุกนิดๆแต่ไม่เสียใจหรอก เวลามันทำให้เราโอเคขึ้นเยอะมาก.. แต่ที่ทำให้เราหวั่นไหวคือการที่เค้ามาดูแลเราตอนที่เราเมา แกล้งเราเหมือนที่เคยทำ ล้างอ้วก อุ้มเราไปนอน...ลูบหัวเราจนหลับไป เราได้กอดกันด้วย ได้มองตากัน แล้วกอดกัน.. เรารู้สึกหายคิดถึงพอได้กอดกันเราพึ่งรู้ว่าเราเองคิดถึงเค๊ามากแค่ไหน จนน้ำตาไหล มันเหมือน สิ่งที่เราเคยลืมไป เคยไม่นึกถึง มันกลับมาพุ่งใส่เราความทรงจำทุกอย่าง กลับมาแบบไม่ทันตั้งตัว ร้องไห้แบบไม่มีสติ เมาควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่เค๊าก็ดูแลทุกอย่าง (แฟนเค้านอนแล้ว)  จากนั้น ความรู้สึกทุกอย่างมันกลับมาแล้ว เหมือนเราต้องเริ่มลืมใหม่ เหมือนคนพึ่งอกหักอีกรอบ เพราะถึงเค้าจะดีกับเรายังไง ถึงเค้าจะไม่ลืมเรื่องของเรา แต่เค๊าก็มีตัวจริงของเค๊า ที่ไม่ใช่เราอยู่ดี.... เกิดคำถามขึ้นมากมายเลยนะ ว่าเค๊าจะดีกับเราทำไม? เค้ายังรู้สึกกับเรารึป่าว?  เค้าไม่กลัวแฟนเค้าเสียใจเหรอ?  เค้าไม่คิดจะกลับมาหาเราบ้างเหรอ?  ตั้งแต่เลิกกันเค๊าคิดถึงเราบ้างรึป่าว?  และอีกหลายๆคำถามในหัว ที่คำตอบ มีแค่ว่า..  เราจบกับเค๊าแล้วไม่มีสิทธิ์​แล้ว เค๊ามีเจ้าของ​แล้วเค๊าสองคนรักกัน...  แต่ภาพคืนนั้นยังคงติดตาฝังใจ แว๊บเข้ามาอยู่ทุกช่วงเวลาทุกวัน เราคิดถึงเค้าเพราะยังรักเหรอ หรือเพราะเรายังไม่มีแฟนใหม่ เพราะเหงา พยายามหาคำตอบว่าเพราะอะไรที่ยังคิดถึงเค๊า อยู่จนถึงทุกวันนี้.......