ก่อนอื่นผมขอบอกประวัฒของตัวผมเองก่อนนะคราฟ ผมชายที่รักชายด้วยกัน หรือที่เรียกว่า (เกย์) นั้นและคราฟ
เรื่องก็มีอยู่ว่าผมได้ทำงานบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งตำแหน่งและหน้าที่ของผมที่จะต้องรับผิดชอบดูแลบูธของบริษัทแห่งนี้ทุกสาขาใน กทม จุดเริ่มต้นก็อยู่ตรงนี้และคราฟ แต่ละสาขาก็จะมีพนักที่ประจำบูธ แต่มีอยู่ 1 สาขา ที่ผมแอบชอบน้องหนึ่งคนมาสักพักจนทำให้ผมสืบเรื่องราวของน้องคนนี้จากคนรอบข้าง ซึ้งได้รู้มาว่าน้องมีแฟนแล้วเป็นชายหนุ่มรูปร่างน่าตาใช้ได้ แต่สิ่งที่ไม่ขาดคิดคือแฟนน้องเค้าทำงานบริษัทเดียวกันแต่คนละสาขา แต่พอผมรู้เรื่องราวของน้องเค้าแบบนี้ผมก็พยายามที่จะตัดใจ แต่ทุกครั้งที่ผมไปสาขาของน้องคนนี้ผมได้คุยได้เห็นน่าและรอยยิ้มเค้ามันทำให้ผมลืมเส้นที่ขีดกั้นไว้ระหว่างผมกับน้องเค้า และเหตุผลทุกอย่างไปเลย ผมจึงไปแอบขอไลน์น้องคนนี้จะเพื่อนร่วมงานของเค้า ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมกับน้องเค้าได้คุยกัน ตอนแรกสิ่งที่เราคุยกันก็เรื่องทั่วไปจนทำให้น้องเค้าสงใสว่าผมแอบชอบน้องเค้าหรือปล่าว น้องจึงถามคำถามจากผมตรงๆ ว่าพี่คิดอะไรกับผมหรือปล่าว ด้วยความที่ผมแอบชอบมานานพอสมควรผมก็ตอบน้องเค้าไปตรงๆ ว่าคิดสิ ทำให้ผมกับน้องเค้าคุยกันมาถึงทุกวันนี้ แต่ข้อจำกัดของเราในการคุยคือเราจะคุยกันได้เพราะเวลางาน พอน้องเค้ากับบ้านเค้าต้องอยู่กับแฟนที่เป็นพนักงานอีกสาขาหนึ่งทุกวัน ซึ้งน้องเค้าคบกันมานานมากตั้งแต่ปี1 เทอม2 แต่ความรู้สึกของน้องเค้าก็รู้สึกเช่นเดียวกับผม เพราะน้องได้ยอมรับกับผมว่าเค้าก็แอบชอบผมมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว และก็ได้สืบเรื่องราวของผมจากคนรอบข้างเค้าแต่ไม่นึกว่าผมจะคิดแบบเดียวกันกับน้องเค้า แต่ทุกครั้งที่เราคุยกันไม่ว่าผมจะงอลหรือไม่พอใจอะไรน้องเค้าจะเป็นคนง้อผมมาตลอด และทุกวันที่น้องเค้าไม่ได้อยู่บ้าน หรือ อยู่กับแฟนเค้าจะเป็นคนโทรหาผมทั้งวันบอก รัก บอก คิดถึงผมตลอด จนทำให้ผมรู้สึกดีกับน้องคนนี้มากขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว แต่เรื่องราวที่ผมได้เล่ามาตั้งแต่ต้นผมก็ไม่มีสิทธิ์ที่ให้น้องเค้าเลิกกันเพื่อมาคบกับผม ซึ้งตอนนี้ผมกับน้องคนนี้ต่างคนต่างรู้สึกดีต่อกันมากๆ (ผมจึงอยากขอความคิดเห็นจากคนที่มีประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้ตอบผมทีว่าผมกับน้องเค้าควรจะทำอย่างไรต่อจากนี้คราฟ)
เคยไมรักคนที่เค้ามีเจ้าของแล้ว
เรื่องก็มีอยู่ว่าผมได้ทำงานบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งตำแหน่งและหน้าที่ของผมที่จะต้องรับผิดชอบดูแลบูธของบริษัทแห่งนี้ทุกสาขาใน กทม จุดเริ่มต้นก็อยู่ตรงนี้และคราฟ แต่ละสาขาก็จะมีพนักที่ประจำบูธ แต่มีอยู่ 1 สาขา ที่ผมแอบชอบน้องหนึ่งคนมาสักพักจนทำให้ผมสืบเรื่องราวของน้องคนนี้จากคนรอบข้าง ซึ้งได้รู้มาว่าน้องมีแฟนแล้วเป็นชายหนุ่มรูปร่างน่าตาใช้ได้ แต่สิ่งที่ไม่ขาดคิดคือแฟนน้องเค้าทำงานบริษัทเดียวกันแต่คนละสาขา แต่พอผมรู้เรื่องราวของน้องเค้าแบบนี้ผมก็พยายามที่จะตัดใจ แต่ทุกครั้งที่ผมไปสาขาของน้องคนนี้ผมได้คุยได้เห็นน่าและรอยยิ้มเค้ามันทำให้ผมลืมเส้นที่ขีดกั้นไว้ระหว่างผมกับน้องเค้า และเหตุผลทุกอย่างไปเลย ผมจึงไปแอบขอไลน์น้องคนนี้จะเพื่อนร่วมงานของเค้า ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมกับน้องเค้าได้คุยกัน ตอนแรกสิ่งที่เราคุยกันก็เรื่องทั่วไปจนทำให้น้องเค้าสงใสว่าผมแอบชอบน้องเค้าหรือปล่าว น้องจึงถามคำถามจากผมตรงๆ ว่าพี่คิดอะไรกับผมหรือปล่าว ด้วยความที่ผมแอบชอบมานานพอสมควรผมก็ตอบน้องเค้าไปตรงๆ ว่าคิดสิ ทำให้ผมกับน้องเค้าคุยกันมาถึงทุกวันนี้ แต่ข้อจำกัดของเราในการคุยคือเราจะคุยกันได้เพราะเวลางาน พอน้องเค้ากับบ้านเค้าต้องอยู่กับแฟนที่เป็นพนักงานอีกสาขาหนึ่งทุกวัน ซึ้งน้องเค้าคบกันมานานมากตั้งแต่ปี1 เทอม2 แต่ความรู้สึกของน้องเค้าก็รู้สึกเช่นเดียวกับผม เพราะน้องได้ยอมรับกับผมว่าเค้าก็แอบชอบผมมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว และก็ได้สืบเรื่องราวของผมจากคนรอบข้างเค้าแต่ไม่นึกว่าผมจะคิดแบบเดียวกันกับน้องเค้า แต่ทุกครั้งที่เราคุยกันไม่ว่าผมจะงอลหรือไม่พอใจอะไรน้องเค้าจะเป็นคนง้อผมมาตลอด และทุกวันที่น้องเค้าไม่ได้อยู่บ้าน หรือ อยู่กับแฟนเค้าจะเป็นคนโทรหาผมทั้งวันบอก รัก บอก คิดถึงผมตลอด จนทำให้ผมรู้สึกดีกับน้องคนนี้มากขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว แต่เรื่องราวที่ผมได้เล่ามาตั้งแต่ต้นผมก็ไม่มีสิทธิ์ที่ให้น้องเค้าเลิกกันเพื่อมาคบกับผม ซึ้งตอนนี้ผมกับน้องคนนี้ต่างคนต่างรู้สึกดีต่อกันมากๆ (ผมจึงอยากขอความคิดเห็นจากคนที่มีประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้ตอบผมทีว่าผมกับน้องเค้าควรจะทำอย่างไรต่อจากนี้คราฟ)