สวัสดีครับ ผมไม่นึกเลยว่าผมจะต้องมานั่งเขียนอะไรพวกนี้ให้ชาวพันทิพได้อ่าน
แต่วันนี้ผมรู้สึกอึดอัดใจ กับความรักที่ผมทุ่มเทมานาน
ผมทำงานแล้วครับ ผ่านร้อนหนาวมาพอสมควร และคบกับผู้หญิงคนหนึ่ง เค้าอ่อนกว่าผมประมาณ 10 ปี
ช่วงแรก ๆ เราก็ยังไม่เข้าใจกันมาก เพราะตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยมั่นใจเหมือนกัน ที่จะคบกับคนอ่อนกว่ามากขนาดนี้
แต่พอคบ ๆ ไปเค้าก็เริ่มแสดงความเป็นผู้ใหญ่ให้เห็นมากขึ้น ผมจึงค่อย ๆ รักเธอ
ที่เขาบอกว่า ผู้ชายรักผู้หญิงจากร้อย ถึงศูนย์ มันใช้ไม่ได้กับผมเลยครับ ผมมีแต่จะรักเค้ามากขึ้น
แต่พอรัก ความหึงหวงก็ย่อมมีเป็นธรรมดา
แรก ๆ เลยก็ไปมาหาสู่กัน แบบว่าเดือนละครั้งไปเที่ยวกัน เพราะเราทำงานกันคนละที่
พอได้มาเจอกันผมก็จะทำให้เวลาทุกอย่างมีค่า จนคบกันได้สักพัก ก็ไปเที่ยวกัน
จุดเปลี่ยนของเรื่องนี้ มันอยู่ที่วันหนึ่งขณะที่เที่ยวกัน น้องขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แล้วฝากโทรศัพท์ไว้กับผม
ซึ่งตอนนั้นเธอไม่ค่อยได้ล็อคโทรศัทพ์ ก็อลองเปิดดู เปิดไปเห็นข้อความแชทกับผู้ชายหลายคนมาก
น้องเค้าคงชอบแชทมากอ่ะครับ มีบอกคิดถึงกันด้วย เลยตัดสินใจถามน้องว่า ทำไมคุยกับคนเยอะจัง
น้องเค้าตอบว่า เป็นเพื่อน ๆ กันไม่คิดอะไรหรอก ผมเลยบอกว่า ไม่ได้ว่าหรอกที่จะคุยกับคนอื่น
แต่ขอให้คิดว่า เราคบกันเพื่ออะไร หรือคบกับพี่เผื่อเลือกหรือเปล่า ถ้าอย่างนั้น
เราคงไปด้วยกันไม่ได้ น้องเค้าก็สัญญาว่าจะเลิกคุยแล้ว
ต่อมาหลายเดือน น้องเค้าบอกว่า อยากลบเพื่อนในเฟสบุ๊คออกให้หมด ทำยังไง ผมเลยอาสาจะลบให้
แต่น้องต้องบอกรหัสเฟสมานะ แล้วจะเข้าไปลบให้ ผมก็ดำเนินการลบเพื่อนให้น้องเสร็จสับ
ในระหว่างที่ทำก็มีผู้ชายคนหนึ่ง เข้ามาทักเฟส
บอกว่าคิดถึง ไม่ได้คุยกันตั้งนาน ขอโทษนะที่หายไปเฉย ๆ
ช่วงนี้ผมแทบระเบิด เลยจัดการคุยกับผู้ชายคนนั้นว่า
แนะนำตัวว่า ผมเป็นแฟนน้องเค้านะครับ ผู้ชายคนนั้นคงตกใจน่าดู แล้วเค้าก็บอกว่า น้องเค้าไม่เคยบอกว่ามีแฟน
เฮ้ย ตอนนี้สับสนไปหมด สักพัก น้องเค้าก็เข้แช็ทมาคุยเอง โดยขอโทษผู้ชายคนนั้น ว่าผมไม่น่าทำแบบนี้เลย ไม่ให้เกียรติกัน
เอาเฟสเขาไปเล่น โห ตอนนั้นแบบกลายเป็นผมรู้สึกผิดเลย ผมเลยขอโทษ แล้วคุยกับน้องเค้าว่าจะเอายังไง
รักพี่มั๊ย น้องบอกว่ารักมาก แต่จะให้เลิกคุยแช็ทอ่ะ พยายามแล้ว แต่ทำไม่ได้ แต่ไม่ได้มีอะไรนะ แค่คุยเฉย ๆ
ผมเลยกัดฟันสู้ต่อ เลยบอกว่า พี่ไม่ห้ามหรอกเรื่องแชท แต่ไม่ต้องเปลี่ยนรหัสได้ไหม อยากคุยก็คุยได้ แต่ต้องให้เกียรติพี่ด้วย
(ที่กล้าพูดคือ พ่อกับแม่ทั้งสองฝ่ายเรารู้จักกันแล้ว และวางแผนเตรียมจะแต่งงานแล้วครับ)
น้องก็ตอบ โอเค แต่ผมต้องให้รหัสน้องเค้าด้วย ผมก็ไม่มีปัญหา ยินดีให้โดยเต็มใจ เพราะจริงใจมาก ไม่ได้คุยกับใครจริง ๆ นอกจากเรื่องงาน
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็ดูแชทบ้าง ช่วงแรก ๆ ดีมากเลยครับ อาจจะมีผู้ชายมาทักบ้าง เค้าก็พูดกลาง ๆ ไม่มีอะไรสำคัญ ก็เป็นแบบนี้มาตลอด
เมื่อไม่กี่วันมานี่เอง ที่ทำให้ผมไม่สบายใจ คือผมสังเกตว่า มีการลบข้อความออก
(มันสังเกตง่าย เพราะถ้ามีคนแช็ทมา แล้วไม่มีข้อความก่อนหน้าแสดงว่าโดนลบ)
เลยถามว่า ลบข้อความทำไม ปิดบังอะไรหรือเปล่า น้องเค้าก็โกรธแล้วก็บอกว่า พี่ล้ำเส้นเกินไปแล้วนะ
น้องขอเวลาเป็นส่วนตัวบ้างจะได้ไหม น้องอึดอัด จะคุยกับใครก็อึดอัด
เรื่องบางเรื่องพี่ไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้
ผมรู้สึกผิดอีกแล้ว แล้วก็ขอโทษน้องเค้า แล้วก็ให้น้องเค้าเปลี่ยนรหัสเฟสไป ตอนนี้ผมทุกข์ใจมากเลย
เลยอยากมาตั้งกระทู้ว่า ผมล้ำเส้นมากเกินไปจริง ๆ หรือเปล่า
แฟนอยากมีเวลาส่วนตัว บอกว่าผมล้ำเส้นเกินไป
แต่วันนี้ผมรู้สึกอึดอัดใจ กับความรักที่ผมทุ่มเทมานาน
ผมทำงานแล้วครับ ผ่านร้อนหนาวมาพอสมควร และคบกับผู้หญิงคนหนึ่ง เค้าอ่อนกว่าผมประมาณ 10 ปี
ช่วงแรก ๆ เราก็ยังไม่เข้าใจกันมาก เพราะตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยมั่นใจเหมือนกัน ที่จะคบกับคนอ่อนกว่ามากขนาดนี้
แต่พอคบ ๆ ไปเค้าก็เริ่มแสดงความเป็นผู้ใหญ่ให้เห็นมากขึ้น ผมจึงค่อย ๆ รักเธอ
ที่เขาบอกว่า ผู้ชายรักผู้หญิงจากร้อย ถึงศูนย์ มันใช้ไม่ได้กับผมเลยครับ ผมมีแต่จะรักเค้ามากขึ้น
แต่พอรัก ความหึงหวงก็ย่อมมีเป็นธรรมดา
แรก ๆ เลยก็ไปมาหาสู่กัน แบบว่าเดือนละครั้งไปเที่ยวกัน เพราะเราทำงานกันคนละที่
พอได้มาเจอกันผมก็จะทำให้เวลาทุกอย่างมีค่า จนคบกันได้สักพัก ก็ไปเที่ยวกัน
จุดเปลี่ยนของเรื่องนี้ มันอยู่ที่วันหนึ่งขณะที่เที่ยวกัน น้องขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แล้วฝากโทรศัพท์ไว้กับผม
ซึ่งตอนนั้นเธอไม่ค่อยได้ล็อคโทรศัทพ์ ก็อลองเปิดดู เปิดไปเห็นข้อความแชทกับผู้ชายหลายคนมาก
น้องเค้าคงชอบแชทมากอ่ะครับ มีบอกคิดถึงกันด้วย เลยตัดสินใจถามน้องว่า ทำไมคุยกับคนเยอะจัง
น้องเค้าตอบว่า เป็นเพื่อน ๆ กันไม่คิดอะไรหรอก ผมเลยบอกว่า ไม่ได้ว่าหรอกที่จะคุยกับคนอื่น
แต่ขอให้คิดว่า เราคบกันเพื่ออะไร หรือคบกับพี่เผื่อเลือกหรือเปล่า ถ้าอย่างนั้น
เราคงไปด้วยกันไม่ได้ น้องเค้าก็สัญญาว่าจะเลิกคุยแล้ว
ต่อมาหลายเดือน น้องเค้าบอกว่า อยากลบเพื่อนในเฟสบุ๊คออกให้หมด ทำยังไง ผมเลยอาสาจะลบให้
แต่น้องต้องบอกรหัสเฟสมานะ แล้วจะเข้าไปลบให้ ผมก็ดำเนินการลบเพื่อนให้น้องเสร็จสับ
ในระหว่างที่ทำก็มีผู้ชายคนหนึ่ง เข้ามาทักเฟส
บอกว่าคิดถึง ไม่ได้คุยกันตั้งนาน ขอโทษนะที่หายไปเฉย ๆ
ช่วงนี้ผมแทบระเบิด เลยจัดการคุยกับผู้ชายคนนั้นว่า
แนะนำตัวว่า ผมเป็นแฟนน้องเค้านะครับ ผู้ชายคนนั้นคงตกใจน่าดู แล้วเค้าก็บอกว่า น้องเค้าไม่เคยบอกว่ามีแฟน
เฮ้ย ตอนนี้สับสนไปหมด สักพัก น้องเค้าก็เข้แช็ทมาคุยเอง โดยขอโทษผู้ชายคนนั้น ว่าผมไม่น่าทำแบบนี้เลย ไม่ให้เกียรติกัน
เอาเฟสเขาไปเล่น โห ตอนนั้นแบบกลายเป็นผมรู้สึกผิดเลย ผมเลยขอโทษ แล้วคุยกับน้องเค้าว่าจะเอายังไง
รักพี่มั๊ย น้องบอกว่ารักมาก แต่จะให้เลิกคุยแช็ทอ่ะ พยายามแล้ว แต่ทำไม่ได้ แต่ไม่ได้มีอะไรนะ แค่คุยเฉย ๆ
ผมเลยกัดฟันสู้ต่อ เลยบอกว่า พี่ไม่ห้ามหรอกเรื่องแชท แต่ไม่ต้องเปลี่ยนรหัสได้ไหม อยากคุยก็คุยได้ แต่ต้องให้เกียรติพี่ด้วย
(ที่กล้าพูดคือ พ่อกับแม่ทั้งสองฝ่ายเรารู้จักกันแล้ว และวางแผนเตรียมจะแต่งงานแล้วครับ)
น้องก็ตอบ โอเค แต่ผมต้องให้รหัสน้องเค้าด้วย ผมก็ไม่มีปัญหา ยินดีให้โดยเต็มใจ เพราะจริงใจมาก ไม่ได้คุยกับใครจริง ๆ นอกจากเรื่องงาน
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็ดูแชทบ้าง ช่วงแรก ๆ ดีมากเลยครับ อาจจะมีผู้ชายมาทักบ้าง เค้าก็พูดกลาง ๆ ไม่มีอะไรสำคัญ ก็เป็นแบบนี้มาตลอด
เมื่อไม่กี่วันมานี่เอง ที่ทำให้ผมไม่สบายใจ คือผมสังเกตว่า มีการลบข้อความออก
(มันสังเกตง่าย เพราะถ้ามีคนแช็ทมา แล้วไม่มีข้อความก่อนหน้าแสดงว่าโดนลบ)
เลยถามว่า ลบข้อความทำไม ปิดบังอะไรหรือเปล่า น้องเค้าก็โกรธแล้วก็บอกว่า พี่ล้ำเส้นเกินไปแล้วนะ
น้องขอเวลาเป็นส่วนตัวบ้างจะได้ไหม น้องอึดอัด จะคุยกับใครก็อึดอัด
เรื่องบางเรื่องพี่ไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้
ผมรู้สึกผิดอีกแล้ว แล้วก็ขอโทษน้องเค้า แล้วก็ให้น้องเค้าเปลี่ยนรหัสเฟสไป ตอนนี้ผมทุกข์ใจมากเลย
เลยอยากมาตั้งกระทู้ว่า ผมล้ำเส้นมากเกินไปจริง ๆ หรือเปล่า