มันดูน่าเป็นเรื่องปกติที่ไม่ปกตินะครับ
เอาตรงๆนะ จะว่าผมโง่ก็ได้นะครับ.. 😄
ผมอ่ะไปแอบชอบ ผู้ชายคนนึง เจอกันครั้งแรกตรงบันได ผมยิ้มให้เค้า เค้ายิ้มตอบรับผม แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดไรนะครับ คือเหมือนแบบ ต่างฝ่ายต่างยิ้มให้กันเป็นมารยาท 😆 แล้วหลังจากนั้นผมก็ไปบอกเพื่อนผมคนนึงว่า " เออเนี่ยกูชอบคนนี้ไรเงี้ย " แล้วบังเอิญเพื่อนของผมดันมี FB ผมก็เลยขอมาซะเลย หลังจากนั้นผมก็เริ่มแอดไป แล้วเริ่มทำความรู้จักกัน จนไม่รู้ว่าจะเรียกว่าสนิทกันได้รึป่าว ก็คงพอสมควรมั้งครับ จนมีช่วงนึงมาถึงงานมหาลัย คือเค้าเป็นหลีดและเพื่อนผมเป็นตากล้อง ผมเลยสั่งให้เพื่อนนี่กดรัวๆ 5555 แล้วผมก็ส่งรูปไปให้แล้วก็แบบ ชมนู่นชมนี่ ประมานว่า "วันนี้น่ารักนะเก่งจัง" ประมานนี้อ่ะครับนี่เป็นช่วงที่ผมกับเค้าเริ่มคุยกันมากขึ้น เริ่มเรียกกันว่าที่รัก แบบเรียกเล่นๆ ผมแอบชอบเค้านะ แต้ไม่กล้าจีบเค้า ได้แค่หยอกๆ ใส่ และก็มาถึงช่วงระยะเวลานึง เค้าเริ่มแบบ มีงานแล้วก็จะมาบอกให้ผม ช่วยเขียนให้หน่อยได้ไหม ด้วยความที่รักเนอะ รู้ว่าหลอกแต่เต็มใจ ผมทำงานให้เค้าหลายๆ งานตลอด แต่ทุกครั้งที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีความสุข ผมได้เจอเค้าเวลาเอางานไปให้ จนอยู่มาวันนึง เค้าไปกินเหล้าแล้วให้ผมไปรับที่เซนทรัลราม บ้านผมอยู่บางกะปิ คือแบบ ผมงงมาก เพราะตอนนั้นก็ดึกมากแล้ว ผมเลยถามว่าเอาจิงดิ่ พูดจิงพูดเล่น เพราะปกติเค้าไปกินเหล้ากลับดึกเค้าก็กลับได้ผมเลยงง เค้ามาแปลกๆ แต่ผมก็ไปนะค่าแท็กซี่ ตอนนั้น 300 กว่าบาทแน่ะ ดูแรดเนอะรีบเชียว 5555 พอไปถึงผมก็นั่งเกร็งเค้าก็เฉยๆ ผมไม่กล้าคุยไรหรอกแค่สักพักก็คิดได้ว่าต้องอ่อย 5555 เลยชวนคุยนู่นคุยนี่ จนไปถึงบ้านเค้า (ใจนี่อยากเปิดโรงแรม) 5555
แต่พอหลังจากเหตุการณ์วันนั้นผมกับเค้าก็คุยกันน้อยลง แต่เค้าก็ยังมาให้ผมทำงานให้อยู่นะครับ แล้วมีอยู้วันนึง เค้าทักมา และบอกว่า "พี่ไม่ต้องมารักคนอย่างผมหรอกผมมันไม่ดีผมมันเลว ไปจากผมเถอะ" แต่ผมก็บอกเค้าไปว่า "ทำไงได้พี่รักนี่หว่าแล้วก็พล่ามๆยาวมาก" เค้าบอกให้ผมลบไลน์ไม่ต้องมายุ่งกับเค้าอีก ผมเลบบอกไปว่า " การที่ต้องลบไลน์ของคนที่เราชอบมันเจ็บกว่าการโดนบล็อคอีกนะรู้ไหม " ผมเลยขอเหตุผลว่าทำไม ถึงเป็นแบบนี้ ทำไมถึงมาบอกให้ไปจากเค้า เค้าบอกว่า ผมมันเลว นิสัยแย่ แต่ผมก็บอกว่าพี่ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว และหลังจากนั้นก็เหมือนจะกลับมาคุยกันปกตินะครับ ตอนนั้นคือน้ำตานี่ไหลพราก 😢😢😢 และเค้าก็เหมือนให้ผมทำงานให้ งานนั้นเป็นงานชิ้นสุดท้ายและเป็นงานที่ทำให้ผมเกลียดเค้าและจำไปตลอด พองานชิ้นนี้เสร็จใช่ไหมครับ ละผมก็จะถามว่าให้ไปให้ที่ไหน ผมก็ดูละเห็นว่าเค้าลบไลน์ไปละ ผมก็โอเคไม่เปนไร หลังจากนั้นไปดูเฟสเค้าก็ลบผม แต่ ช่องแชท ยังทักได้นะครับ ผมก็ถามไปว่า
"ลบไปแล้วใช่ป่ะ แล้วงานนี่ต้องเอาไปให้อยู่ป่ะ ? "
เค้าตอบกลับมาว่า
"ไม่ต้องละ เลิก ระ ราน ได้ละ ไม่ชอบ "
คือผม งงมากตอนนั้นอารมทั้งหมดนี่มาหมดเลย โมโห งง เศร้า ทำไรไม่ถูก ได้แต่บอกไปว่า "นี่ระรานหรอ จะมาถามว่างานจะเอาไหม " มันก็บอกหรอ ผมเลย ตัดสินใจ พอกันที กับ อิ
นี่ ผมงงมาก ทั้งๆ ที่ก้อนหน้านี้ผมถามนะ ว่า รำคาญไหม เวลา คุยกับผม แต่ผมไม่เคยแบบ ทักไปแบบ ตลอดเวลาหรือกวนเค้าเลยนะ คือ ณ ตอนนี่ กูก็ยัง งง อยู่นะ
ขอบคุณที่ทำให้เรียนรู้คำว่ารักแบบที่เจ็บ
#เรียงความ
เคยแอบชอบใครสักคน แล้วสุดท้ายคน คนนั้นกลับมาทำร้ายจิตใจเราไหมครับ ?
เอาตรงๆนะ จะว่าผมโง่ก็ได้นะครับ.. 😄
ผมอ่ะไปแอบชอบ ผู้ชายคนนึง เจอกันครั้งแรกตรงบันได ผมยิ้มให้เค้า เค้ายิ้มตอบรับผม แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดไรนะครับ คือเหมือนแบบ ต่างฝ่ายต่างยิ้มให้กันเป็นมารยาท 😆 แล้วหลังจากนั้นผมก็ไปบอกเพื่อนผมคนนึงว่า " เออเนี่ยกูชอบคนนี้ไรเงี้ย " แล้วบังเอิญเพื่อนของผมดันมี FB ผมก็เลยขอมาซะเลย หลังจากนั้นผมก็เริ่มแอดไป แล้วเริ่มทำความรู้จักกัน จนไม่รู้ว่าจะเรียกว่าสนิทกันได้รึป่าว ก็คงพอสมควรมั้งครับ จนมีช่วงนึงมาถึงงานมหาลัย คือเค้าเป็นหลีดและเพื่อนผมเป็นตากล้อง ผมเลยสั่งให้เพื่อนนี่กดรัวๆ 5555 แล้วผมก็ส่งรูปไปให้แล้วก็แบบ ชมนู่นชมนี่ ประมานว่า "วันนี้น่ารักนะเก่งจัง" ประมานนี้อ่ะครับนี่เป็นช่วงที่ผมกับเค้าเริ่มคุยกันมากขึ้น เริ่มเรียกกันว่าที่รัก แบบเรียกเล่นๆ ผมแอบชอบเค้านะ แต้ไม่กล้าจีบเค้า ได้แค่หยอกๆ ใส่ และก็มาถึงช่วงระยะเวลานึง เค้าเริ่มแบบ มีงานแล้วก็จะมาบอกให้ผม ช่วยเขียนให้หน่อยได้ไหม ด้วยความที่รักเนอะ รู้ว่าหลอกแต่เต็มใจ ผมทำงานให้เค้าหลายๆ งานตลอด แต่ทุกครั้งที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีความสุข ผมได้เจอเค้าเวลาเอางานไปให้ จนอยู่มาวันนึง เค้าไปกินเหล้าแล้วให้ผมไปรับที่เซนทรัลราม บ้านผมอยู่บางกะปิ คือแบบ ผมงงมาก เพราะตอนนั้นก็ดึกมากแล้ว ผมเลยถามว่าเอาจิงดิ่ พูดจิงพูดเล่น เพราะปกติเค้าไปกินเหล้ากลับดึกเค้าก็กลับได้ผมเลยงง เค้ามาแปลกๆ แต่ผมก็ไปนะค่าแท็กซี่ ตอนนั้น 300 กว่าบาทแน่ะ ดูแรดเนอะรีบเชียว 5555 พอไปถึงผมก็นั่งเกร็งเค้าก็เฉยๆ ผมไม่กล้าคุยไรหรอกแค่สักพักก็คิดได้ว่าต้องอ่อย 5555 เลยชวนคุยนู่นคุยนี่ จนไปถึงบ้านเค้า (ใจนี่อยากเปิดโรงแรม) 5555
แต่พอหลังจากเหตุการณ์วันนั้นผมกับเค้าก็คุยกันน้อยลง แต่เค้าก็ยังมาให้ผมทำงานให้อยู่นะครับ แล้วมีอยู้วันนึง เค้าทักมา และบอกว่า "พี่ไม่ต้องมารักคนอย่างผมหรอกผมมันไม่ดีผมมันเลว ไปจากผมเถอะ" แต่ผมก็บอกเค้าไปว่า "ทำไงได้พี่รักนี่หว่าแล้วก็พล่ามๆยาวมาก" เค้าบอกให้ผมลบไลน์ไม่ต้องมายุ่งกับเค้าอีก ผมเลบบอกไปว่า " การที่ต้องลบไลน์ของคนที่เราชอบมันเจ็บกว่าการโดนบล็อคอีกนะรู้ไหม " ผมเลยขอเหตุผลว่าทำไม ถึงเป็นแบบนี้ ทำไมถึงมาบอกให้ไปจากเค้า เค้าบอกว่า ผมมันเลว นิสัยแย่ แต่ผมก็บอกว่าพี่ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว และหลังจากนั้นก็เหมือนจะกลับมาคุยกันปกตินะครับ ตอนนั้นคือน้ำตานี่ไหลพราก 😢😢😢 และเค้าก็เหมือนให้ผมทำงานให้ งานนั้นเป็นงานชิ้นสุดท้ายและเป็นงานที่ทำให้ผมเกลียดเค้าและจำไปตลอด พองานชิ้นนี้เสร็จใช่ไหมครับ ละผมก็จะถามว่าให้ไปให้ที่ไหน ผมก็ดูละเห็นว่าเค้าลบไลน์ไปละ ผมก็โอเคไม่เปนไร หลังจากนั้นไปดูเฟสเค้าก็ลบผม แต่ ช่องแชท ยังทักได้นะครับ ผมก็ถามไปว่า
"ลบไปแล้วใช่ป่ะ แล้วงานนี่ต้องเอาไปให้อยู่ป่ะ ? "
เค้าตอบกลับมาว่า
"ไม่ต้องละ เลิก ระ ราน ได้ละ ไม่ชอบ "
คือผม งงมากตอนนั้นอารมทั้งหมดนี่มาหมดเลย โมโห งง เศร้า ทำไรไม่ถูก ได้แต่บอกไปว่า "นี่ระรานหรอ จะมาถามว่างานจะเอาไหม " มันก็บอกหรอ ผมเลย ตัดสินใจ พอกันที กับ อิ
ขอบคุณที่ทำให้เรียนรู้คำว่ารักแบบที่เจ็บ
#เรียงความ