สืบเนื่องจากสามีไปติดพันเพื่อนผู้หญิงสมัยเรียนของเขา ซึ่งเจอกันตอนเลี้ยงรุ่น
ปัญหาก็มีมาตลอดตั้งแต่กลับบ้านค่อนเช้า ออกจากบ้านทุกคืนวันหยุดสุดสัปดาห์
คือวันหยุดจะต้องให้เวลากับเพื่อนผู้หญิงคนนี้
เรารู้ระแคะระคายมานานแล้ว แต่ก็ไม่ได้คาดคั้นอะไรกับเขา
คิดว่าสนุก ๆ เดี๋ยวคงเบื่อเลิกรากันไป แต่ดูเหมือนว่ากับคนนี้จะยิ่งผูกพัน
จนเราบอกกับเขาว่าเรารู้แล้วนะว่าคบกับใครอยู่ ยุติความสัมพันธ์ได้มั้ย
แต่สามีก็บอกว่าไม่ได้ เราก็โอเคในเมื่อหยุดกับทางโน้นไม่ได้ก็แก้ปัญหาที่จะตามมาต่อไปละกัน
ผ่านไปอาทิตย์นึงก็เหมือนจะเริ่มมีจิตสำนึก
แต่เราเฉยชาแล้วค่ะ เราไม่สนใจเพราะเราคิดว่าเขาไม่รักเรา ไม่แคร์เรา เราก็ไม่ต้องไปสนใจ ชีวิตต่อนี้ไปอยู่เพื่อลูก
นั่งคุยกันก็ได้ข้อสรุปประมาณว่า เขาเลิกพฤติกรรมออกเที่ยวแบบนี้ไม่ได้แล้ว
เดิมเขาอยู่แต่บ้านค่ะ ไม่ออกไปเที่ยวเตร่กับเพื่อนฝูง แต่ก็ไม่ได้สนใจลูกเมียเหมือนกัน (มีโลกส่วนตัวสูง)
แต่พอมาเจอพวกเพื่อนเก่าสมัยเรียนก็เตลิดไปเลย ติดใจกับการเที่ยวแบบนี้
มีแต่พวกเพื่อนผู้หญิงห้อมล้อมคะ เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่ไปกับกลุ่มผู้หญิงพวกนี้
ปัญหาคือเขาใช้วิธีเฉยตลอด ไม่พูดไม่จา แรก ๆ นี่หน้าบูดหน้าบึ้งใส่เราตลอด เราทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจ จนเราเลิกทำ
เราบอกเขาว่าให้คงสถานะพ่อแม่ที่ดีของลูก เขาก็เงียบ ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ
ทุกวันนี้อยู่บ้านเดียวกันแต่เลี่ยงที่จะเจอกันค่ะ ไม่พูดคุยกันมาครึ่งปีแล้ว
จนล่าสุดเราสงสารลูก ไม่อยากให้ลูกอยู่ในสภาวะแบบนี้
เลยเขียนเมล์ไปหาเขาอีกครั้ง ให้ช่วยกันคิดว่าจะทำยังไงกันดีเพื่อให้ลูกไม่รู้สึกมีปมด้อย
เขาก็เงียบอีก
คือเขาจะไปหาความสุขข้างนอกเราก็ไม่ได้ว่า
แต่ขอให้คิดทำเพื่อลูกบ้างได้มั้ย ก็ไม่มีคำตอบกลับมา ไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะ
ข้อดีของสามีคือ ทุกวันนี้ยังดูแลค่าใช้จ่ายในบ้าน ของเราของลูกได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
(ดูเหมือนจะดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ) แบ่งเวลาให้ลูกอาทิตย์ละครั้ง พาลูกไปกินข้าวนอกบ้าน ไปเที่ยวบ้าง
คือแต่ก่อนจะไม่สนใจลูกเลย เพราะเขาคิดว่าเป็นหน้าที่ที่เราจะดูแลลูก
เราคิดว่าเขาใช้วิธีเงียบแบบนี้ เพราะเขาน่าจะไปรับปากกับผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว และเขาต้องรักษาคำพูด
คือจะเลิกกับทางโน้นก็จะผิดคำพูด จะเลิกกับทางนี้ก็กลัวสังคมจะประนาม
แต่เราแคร์ความรู้สึกลูกมาก จะทำยังไงให้เขาแคร์ความรู้สึกของลูกบ้าง
ให้เขาคิดได้บ้างว่าทำแบบนี้ ลูกไม่มีความสุขนะ
เราอยากให้เหมือนบางครอบครัวที่พ่อแม่เลิกเป็นสามีภรรยากัน
แต่ช่วยกันดูแลลูกได้เหมือนปกติ เราจะทำยังไงให้เขาเลิกทำหน้าบึ้งใส่เราได้บ้างคะ
(เคยบอกแล้วก็เงียบ) จัดเวลาครอบครัวแค่สัปดาห์ละ 1 ครั้ง กินข้าวพร้อมหน้ากันโดยพ่อแม่พูดคุยกันปกติ
ไม่เฉยชาใส่กัน (เราชวนเขาคุยหรือถามอะไรเขา เขาก็เงียบค่ะ ไม่ตอบ)
Single mom ท่านไหน เคยเจอสามีแบบนี้บ้างคะ
ปัญหาก็มีมาตลอดตั้งแต่กลับบ้านค่อนเช้า ออกจากบ้านทุกคืนวันหยุดสุดสัปดาห์
คือวันหยุดจะต้องให้เวลากับเพื่อนผู้หญิงคนนี้
เรารู้ระแคะระคายมานานแล้ว แต่ก็ไม่ได้คาดคั้นอะไรกับเขา
คิดว่าสนุก ๆ เดี๋ยวคงเบื่อเลิกรากันไป แต่ดูเหมือนว่ากับคนนี้จะยิ่งผูกพัน
จนเราบอกกับเขาว่าเรารู้แล้วนะว่าคบกับใครอยู่ ยุติความสัมพันธ์ได้มั้ย
แต่สามีก็บอกว่าไม่ได้ เราก็โอเคในเมื่อหยุดกับทางโน้นไม่ได้ก็แก้ปัญหาที่จะตามมาต่อไปละกัน
ผ่านไปอาทิตย์นึงก็เหมือนจะเริ่มมีจิตสำนึก
แต่เราเฉยชาแล้วค่ะ เราไม่สนใจเพราะเราคิดว่าเขาไม่รักเรา ไม่แคร์เรา เราก็ไม่ต้องไปสนใจ ชีวิตต่อนี้ไปอยู่เพื่อลูก
นั่งคุยกันก็ได้ข้อสรุปประมาณว่า เขาเลิกพฤติกรรมออกเที่ยวแบบนี้ไม่ได้แล้ว
เดิมเขาอยู่แต่บ้านค่ะ ไม่ออกไปเที่ยวเตร่กับเพื่อนฝูง แต่ก็ไม่ได้สนใจลูกเมียเหมือนกัน (มีโลกส่วนตัวสูง)
แต่พอมาเจอพวกเพื่อนเก่าสมัยเรียนก็เตลิดไปเลย ติดใจกับการเที่ยวแบบนี้
มีแต่พวกเพื่อนผู้หญิงห้อมล้อมคะ เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่ไปกับกลุ่มผู้หญิงพวกนี้
ปัญหาคือเขาใช้วิธีเฉยตลอด ไม่พูดไม่จา แรก ๆ นี่หน้าบูดหน้าบึ้งใส่เราตลอด เราทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจ จนเราเลิกทำ
เราบอกเขาว่าให้คงสถานะพ่อแม่ที่ดีของลูก เขาก็เงียบ ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ
ทุกวันนี้อยู่บ้านเดียวกันแต่เลี่ยงที่จะเจอกันค่ะ ไม่พูดคุยกันมาครึ่งปีแล้ว
จนล่าสุดเราสงสารลูก ไม่อยากให้ลูกอยู่ในสภาวะแบบนี้
เลยเขียนเมล์ไปหาเขาอีกครั้ง ให้ช่วยกันคิดว่าจะทำยังไงกันดีเพื่อให้ลูกไม่รู้สึกมีปมด้อย
เขาก็เงียบอีก
คือเขาจะไปหาความสุขข้างนอกเราก็ไม่ได้ว่า
แต่ขอให้คิดทำเพื่อลูกบ้างได้มั้ย ก็ไม่มีคำตอบกลับมา ไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะ
ข้อดีของสามีคือ ทุกวันนี้ยังดูแลค่าใช้จ่ายในบ้าน ของเราของลูกได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
(ดูเหมือนจะดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ) แบ่งเวลาให้ลูกอาทิตย์ละครั้ง พาลูกไปกินข้าวนอกบ้าน ไปเที่ยวบ้าง
คือแต่ก่อนจะไม่สนใจลูกเลย เพราะเขาคิดว่าเป็นหน้าที่ที่เราจะดูแลลูก
เราคิดว่าเขาใช้วิธีเงียบแบบนี้ เพราะเขาน่าจะไปรับปากกับผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว และเขาต้องรักษาคำพูด
คือจะเลิกกับทางโน้นก็จะผิดคำพูด จะเลิกกับทางนี้ก็กลัวสังคมจะประนาม
แต่เราแคร์ความรู้สึกลูกมาก จะทำยังไงให้เขาแคร์ความรู้สึกของลูกบ้าง
ให้เขาคิดได้บ้างว่าทำแบบนี้ ลูกไม่มีความสุขนะ
เราอยากให้เหมือนบางครอบครัวที่พ่อแม่เลิกเป็นสามีภรรยากัน
แต่ช่วยกันดูแลลูกได้เหมือนปกติ เราจะทำยังไงให้เขาเลิกทำหน้าบึ้งใส่เราได้บ้างคะ
(เคยบอกแล้วก็เงียบ) จัดเวลาครอบครัวแค่สัปดาห์ละ 1 ครั้ง กินข้าวพร้อมหน้ากันโดยพ่อแม่พูดคุยกันปกติ
ไม่เฉยชาใส่กัน (เราชวนเขาคุยหรือถามอะไรเขา เขาก็เงียบค่ะ ไม่ตอบ)