สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องอยากจะถามความคิดเห็นหลายๆคนเกี่ยวกับคนชนดอยหรือชาวเขา
...เข้าเรื่องเลยนะครับ...(ผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะครับ)
จากที่เคยผ่านๆมา ผมคนหนึงที่ได้มีโอกาสใกล้ชิดกับคนบนดอย ถ้าใครที่อยู่ภาคเหนือแถบๆเชียงใหม่ คุณจะได้รู้จักกับชาวเขาเผ่าต่างๆ สำหรับใครหลายๆคนที่อยู่ในเมื่องคุณเชื่อมั้ยว่า พวกคนเหล่านั้น(บางกลุ่ม)อาจจะมองว่าชาวเขาด้อย ไม่พัฒนา หรืออะไรบลาๆ ในส่วนตัวผมก็ไม่เคยได้รู้จักหรือพูดคุยกับชาวเขาเลย และช่วงหนึ่งผมก็ได้พูดคุยกับชาวเขาตอนแรกก็ไม่รู้ว่าเขาเป็น ม้ง แต่พอรู้จักมากๆเขาก็บอกกับผม และผมกับม้งคนนั้นก็เป็นแฟนกันครับ และผมก็มีโอกาสได้ไปเที่ยวที่เชียงใหม่บ่อยๆครับไปหาเขาแทบทุกเดือนเลยก็ว่าได้ (ผมเป็นคนอีสานครับ) ผมได้รู้จักกับเพื่อนๆของแฟนผม พวกเธอน่ารักมากครับ เป็นคนที่มีน้ำใจ พูดจาเพราะ เป็นกันเองมากๆครับ
ผมบอกได้เลยว่าการที่ผมมีแฟนเป็นชาวเขาครั้งนี้ทำให้ความคิดผมเปลี่ยนไป ผมอยากจะบอกกับทุกๆคนว่า พวกเขาไม่ได้ต่างอะไรจากพวกเราเลยแม้แต่น้อยและก็เป็นคนไทยอย่างพวกเราเพียงแต่บ้านอยู่บนภูเขาใช้ชีวิตตามวัฒนธรรมของเขา ก็เหมือนพวกเราแหละครับ คนเหนือก็วัฒนธรรมเหนือ คนอีสานก็วัฒนธรรมอีสาน คุณเชื่อมั้ยครับว่าชาวเขาที่เราๆอาจจะคิดว่าพวกเขาด้อยหรือไม่พัฒนา แต่ความเป็นจริงคือ สิ่งที่ผมเห็นพวกเขาทุกคนเรียนเก่งครับ มีความตั้งใจสูงกว่าเด็กบางคนพ่อแม่มีฐานะซะอีก เพื่อนของแฟนผมหลายๆคนต่างมีงานที่มั่นคงทำครับ พยาบาล แพทย์ เภสัช ทัตแพทย์ ครู ทำงานบริษัทใหญ่ๆ พูดได้หลายภาษา มีงานมีเงินที่มั่นคงสามารถเลี้ยงคนที่บ้านได้ ผมคิดว่าพวกเขาไม่ได้ด้อยกว่าเราเลยแล้วทำไมคนบางกลุ่มหรือคนบางคนดูถูกและไม่ชอบทั้งที่บางทีชาวเขาอาจจะมีดีกว่าคนเหล่านั้นก็ได้
ผมเคยไปที่บ้านแฟนผมครั้งหนึ่งครับทุกคนบนดอยน่ารักมากครับ มีน้ำใจมากๆ และอีกอย่างที่น่ายกย่องคือความพอเพียงและทัศนะคติของพวกเขาไม่เบียดเบียนใคร พูดจาไพเราะ เป็นกันเองมากๆ และอีกอย่างที่ผมจะบอกคือชาวเขามีการศึกษาเกือบทุกคนนะครับถึงไม่มีก็ไม่เคยทิ้งการเรียนและตั้งใจเรียนกว่าพวกเราๆอีกต่างหาก(ผมคนหนึ่งครับ55555)
ผมอาจจะเกริ่นเข่าเรื่องไม่ค่อยสนุกนะครับต้องขอโทษด้วย
และเข้าเรื่องครับตอนนี้แฟนผมเขาก้มาทำงานที่อีสานครับแฟนผมเขาเป็นพยาบาลทำงานที่ รพ.เอกชแห่งหนึ่งครับผมนั่นแหละครับที่ขอให้เขามาอยู่ด้วยพออะไรลงตัวก็จะกลับไปที่เหนือครับ มีครั้งหนึ่งผมซื้อน้ำชาเย็นปั่นของบียอนไปฝากเขา และตอนนั้นก็มีนายแพทย์คนหนึ่งกำลังมาตรวจงานและก็เห็นแฟนผมกำลังดื่มน้ำชาเย็นปั่นนายแพทย์คนนี้พูดขึ้นว่า "จะไปกินน้ำปั่นแพงๆอะไรเด็กน้อยอะกินน้ำเปล่าไป" (แก้วละ60บาท) แฟนผมก็เลยตอบแบบขำๆไม่ซีเรียสอะไร "ก็นานๆครั้งค่ะอาจารย์" พอผมได้ยินเท่านั้นแหละครับผมมองหน้านายแพทย์คนนี้เลยและผมโมโหมาก ทำไมเหรอเป็นชาวเขาและไม่มีสิทธิ์ดื่มหรือกินอะไรแบบนี้เลยหรือ ?? และหลังจากวันนั้นครับผมก็ถามแฟนผมว่าเขาทำงานมีความสุขดีมั้ยลำบากใจหรือเปล่า เขาก็ตอบกลับมาว่า ไม่ เขาไม่ได้คิดอะไรมากและไม่เก็บมาคิดแค่นี้ก็สบายใจแล้ว แต่ผมก็อดคิดไม่ได้ว่าเวลาไปทำงานเขาอาจจะเจอคำพูดที่มันทำให้เสียความรู้สึกมากกว่านี้ ผมก็ถามแฟนผมตลอดเขาก็ตอบว่าไม่มีอะไรไม่ต้องคิดมาก และวันนี้ครับแฟนผมก็มาเล่าให้ผมฟังอีก พอดีว่าที่บ้านเลี้ยงกระต่ายแล้วกระต่ายก็กัดกระเป๋าที่ใช้ไปทำงานของแฟนผมขาดแฟนผมก็เลยเปลี่ยนกระเป๋าเป็นแบบธรรมดาๆไปและเขาก็เล่าให้ผมฟังว่า นายแพทย์คนนี้เห็นแฟยผมถือกระเป๋าไปเขาก็เลยทักทันทีว่า "เธอนี่กระเป๋าอะไรเหรอ" แฟนผมก็ตอบกลับมาว่า "กระเป๋าที่แถมมาค่ะอาจารย์" แล้วนายแพทย์ก็ตอบกลับมาอีกว่า "ว่าแล้วของไม่มียี่ห้อเหมาะกับเธอดี" ผมไม่รู้ว่าแฟนผมรู้สึกอะไรแต่ผมแคร์แฟนผมนะ ทำไมคนที่มีการศึกษาระดับนี้ถึงพูดแบบนี้ และอีกอย่างที่แฟนผมมาเล่าคือนายแพทย์คนนี้จะชอบถามแฟนผมมากเลยว่า "เธอไม่กลับดอยเหรอ เมื่อไหร่จะกลับดอยอะ" แฟนผมก็ตอบว่า "หนูยังไม่กลับหรอกค่ะอาจารย์จะอยู่อีกนานอยู่ค่ะ" นายแพทย์ก็บอกว่า "โอ้ย ลืมกำพืด" (ผมคิดในใจว่าคือ กูมาทำงานนี้กูลืมกำพืดเหรอ ???) แล้วแฟนผมก็พูดๆชวนแพทย์คนนี้ว่า "อาจารย์ไม่อยากไปเที่ยวดอยบางเหรอคะ บนดอยอากาศดีมากเลยนะคะ" (อากาศดีจริงๆครับไม่เหมือนในเมือง) แพทย์ก็ตอบกลับมา "ผมไม่ไปหรอก ผมกลัวผมตาย" (กูไปกูยังไม่ตายเลย) แฟนผมก็พูดอีกว่า "ไม่ตายหรอกค่ะอาจารย์ บ้านหนูเลี้ยงหมูนะเดี๋ยวฆ่าหมูให้กิน" แพทย์ก็ตอบกลับว่า "ไม่กินหรอก สกปรกหมูบ้านเธอมันกินขี้พวกเธอเอาขี้ให้หมูกิน" (คือผมอยากบอกว่าผมเคยไปให้อาหารหมูครับ หมูที่บ้านแฟนผมเลี้ยงไม่กินเศษอาหารนะครับ กินผักกระหล่ำข้าวจ้าวแล้วก็ข้าวโพดครับ ที่บ้านแฟนผมเขาทำสวนครับ) แฟนผมก็ตอบกลับว่า "ไม่ใช่ค่ะ หมูที่บ้านหนูไม่ได้กินขี้ค่ะ กินผักกินข้าวโพดบดเลยนะคะ" แพทย์ก็พูดขึ้นว่า "สกปรกอยู่ดีไม่ไปหรอก" พอแฟนผมเล่าจบ ผมก็ถามเขาว่าอึดอัดมั้ยลำบากใจมั้ยเจออพทย์คนนี้บ่อยมั้ย เขาก็ตอบกลับมาว่า ก็เจอเกือบทุกวัน เหมือนที่บอกไงถ้าเราไม่ชอบเราก็ไม่ต้องไปคุยกับเขา หลี่กเลี่ยงซะ เธอไม่ต้องเป็นห่วงเรานะถ้าเราไม่ไหวเดี๋ยวเราลาออกเองแหละ...
อาจจะมีหลายๆคำูดหลายๆเรื่องที่แฟนผมไม่ได้เล่าให้ฟัง ผมอยากรู้จริงๆครับว่าทำไม คนที่รวยหรือมีเรียนสูงเขามีปมด้อยอะไรคนจนเหรอครับ ที่ผมมาเล่าอยากจะถามทุกๆคนว่าทุกคนคิดยังไงและรังเกลียดชาวเขามั้ย แต่สำหรับผม ผมไม่รังเกลียดครับผมชื่นชมแล้วผมก็คิดว่าพวกเขาก็คนเหมือนกับเราๆและมีคุณค่าในตัวเองมากครับ
...ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนะครับ ขอบคุณครับ...
อยากจะถามทุกๆคนว่า ชาวเขา ด้อยกว่าคนเมืองขนาดนั้นเลยเหรอ
...เข้าเรื่องเลยนะครับ...(ผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะครับ)
จากที่เคยผ่านๆมา ผมคนหนึงที่ได้มีโอกาสใกล้ชิดกับคนบนดอย ถ้าใครที่อยู่ภาคเหนือแถบๆเชียงใหม่ คุณจะได้รู้จักกับชาวเขาเผ่าต่างๆ สำหรับใครหลายๆคนที่อยู่ในเมื่องคุณเชื่อมั้ยว่า พวกคนเหล่านั้น(บางกลุ่ม)อาจจะมองว่าชาวเขาด้อย ไม่พัฒนา หรืออะไรบลาๆ ในส่วนตัวผมก็ไม่เคยได้รู้จักหรือพูดคุยกับชาวเขาเลย และช่วงหนึ่งผมก็ได้พูดคุยกับชาวเขาตอนแรกก็ไม่รู้ว่าเขาเป็น ม้ง แต่พอรู้จักมากๆเขาก็บอกกับผม และผมกับม้งคนนั้นก็เป็นแฟนกันครับ และผมก็มีโอกาสได้ไปเที่ยวที่เชียงใหม่บ่อยๆครับไปหาเขาแทบทุกเดือนเลยก็ว่าได้ (ผมเป็นคนอีสานครับ) ผมได้รู้จักกับเพื่อนๆของแฟนผม พวกเธอน่ารักมากครับ เป็นคนที่มีน้ำใจ พูดจาเพราะ เป็นกันเองมากๆครับ
ผมบอกได้เลยว่าการที่ผมมีแฟนเป็นชาวเขาครั้งนี้ทำให้ความคิดผมเปลี่ยนไป ผมอยากจะบอกกับทุกๆคนว่า พวกเขาไม่ได้ต่างอะไรจากพวกเราเลยแม้แต่น้อยและก็เป็นคนไทยอย่างพวกเราเพียงแต่บ้านอยู่บนภูเขาใช้ชีวิตตามวัฒนธรรมของเขา ก็เหมือนพวกเราแหละครับ คนเหนือก็วัฒนธรรมเหนือ คนอีสานก็วัฒนธรรมอีสาน คุณเชื่อมั้ยครับว่าชาวเขาที่เราๆอาจจะคิดว่าพวกเขาด้อยหรือไม่พัฒนา แต่ความเป็นจริงคือ สิ่งที่ผมเห็นพวกเขาทุกคนเรียนเก่งครับ มีความตั้งใจสูงกว่าเด็กบางคนพ่อแม่มีฐานะซะอีก เพื่อนของแฟนผมหลายๆคนต่างมีงานที่มั่นคงทำครับ พยาบาล แพทย์ เภสัช ทัตแพทย์ ครู ทำงานบริษัทใหญ่ๆ พูดได้หลายภาษา มีงานมีเงินที่มั่นคงสามารถเลี้ยงคนที่บ้านได้ ผมคิดว่าพวกเขาไม่ได้ด้อยกว่าเราเลยแล้วทำไมคนบางกลุ่มหรือคนบางคนดูถูกและไม่ชอบทั้งที่บางทีชาวเขาอาจจะมีดีกว่าคนเหล่านั้นก็ได้
ผมเคยไปที่บ้านแฟนผมครั้งหนึ่งครับทุกคนบนดอยน่ารักมากครับ มีน้ำใจมากๆ และอีกอย่างที่น่ายกย่องคือความพอเพียงและทัศนะคติของพวกเขาไม่เบียดเบียนใคร พูดจาไพเราะ เป็นกันเองมากๆ และอีกอย่างที่ผมจะบอกคือชาวเขามีการศึกษาเกือบทุกคนนะครับถึงไม่มีก็ไม่เคยทิ้งการเรียนและตั้งใจเรียนกว่าพวกเราๆอีกต่างหาก(ผมคนหนึ่งครับ55555)
ผมอาจจะเกริ่นเข่าเรื่องไม่ค่อยสนุกนะครับต้องขอโทษด้วย
และเข้าเรื่องครับตอนนี้แฟนผมเขาก้มาทำงานที่อีสานครับแฟนผมเขาเป็นพยาบาลทำงานที่ รพ.เอกชแห่งหนึ่งครับผมนั่นแหละครับที่ขอให้เขามาอยู่ด้วยพออะไรลงตัวก็จะกลับไปที่เหนือครับ มีครั้งหนึ่งผมซื้อน้ำชาเย็นปั่นของบียอนไปฝากเขา และตอนนั้นก็มีนายแพทย์คนหนึ่งกำลังมาตรวจงานและก็เห็นแฟนผมกำลังดื่มน้ำชาเย็นปั่นนายแพทย์คนนี้พูดขึ้นว่า "จะไปกินน้ำปั่นแพงๆอะไรเด็กน้อยอะกินน้ำเปล่าไป" (แก้วละ60บาท) แฟนผมก็เลยตอบแบบขำๆไม่ซีเรียสอะไร "ก็นานๆครั้งค่ะอาจารย์" พอผมได้ยินเท่านั้นแหละครับผมมองหน้านายแพทย์คนนี้เลยและผมโมโหมาก ทำไมเหรอเป็นชาวเขาและไม่มีสิทธิ์ดื่มหรือกินอะไรแบบนี้เลยหรือ ?? และหลังจากวันนั้นครับผมก็ถามแฟนผมว่าเขาทำงานมีความสุขดีมั้ยลำบากใจหรือเปล่า เขาก็ตอบกลับมาว่า ไม่ เขาไม่ได้คิดอะไรมากและไม่เก็บมาคิดแค่นี้ก็สบายใจแล้ว แต่ผมก็อดคิดไม่ได้ว่าเวลาไปทำงานเขาอาจจะเจอคำพูดที่มันทำให้เสียความรู้สึกมากกว่านี้ ผมก็ถามแฟนผมตลอดเขาก็ตอบว่าไม่มีอะไรไม่ต้องคิดมาก และวันนี้ครับแฟนผมก็มาเล่าให้ผมฟังอีก พอดีว่าที่บ้านเลี้ยงกระต่ายแล้วกระต่ายก็กัดกระเป๋าที่ใช้ไปทำงานของแฟนผมขาดแฟนผมก็เลยเปลี่ยนกระเป๋าเป็นแบบธรรมดาๆไปและเขาก็เล่าให้ผมฟังว่า นายแพทย์คนนี้เห็นแฟยผมถือกระเป๋าไปเขาก็เลยทักทันทีว่า "เธอนี่กระเป๋าอะไรเหรอ" แฟนผมก็ตอบกลับมาว่า "กระเป๋าที่แถมมาค่ะอาจารย์" แล้วนายแพทย์ก็ตอบกลับมาอีกว่า "ว่าแล้วของไม่มียี่ห้อเหมาะกับเธอดี" ผมไม่รู้ว่าแฟนผมรู้สึกอะไรแต่ผมแคร์แฟนผมนะ ทำไมคนที่มีการศึกษาระดับนี้ถึงพูดแบบนี้ และอีกอย่างที่แฟนผมมาเล่าคือนายแพทย์คนนี้จะชอบถามแฟนผมมากเลยว่า "เธอไม่กลับดอยเหรอ เมื่อไหร่จะกลับดอยอะ" แฟนผมก็ตอบว่า "หนูยังไม่กลับหรอกค่ะอาจารย์จะอยู่อีกนานอยู่ค่ะ" นายแพทย์ก็บอกว่า "โอ้ย ลืมกำพืด" (ผมคิดในใจว่าคือ กูมาทำงานนี้กูลืมกำพืดเหรอ ???) แล้วแฟนผมก็พูดๆชวนแพทย์คนนี้ว่า "อาจารย์ไม่อยากไปเที่ยวดอยบางเหรอคะ บนดอยอากาศดีมากเลยนะคะ" (อากาศดีจริงๆครับไม่เหมือนในเมือง) แพทย์ก็ตอบกลับมา "ผมไม่ไปหรอก ผมกลัวผมตาย" (กูไปกูยังไม่ตายเลย) แฟนผมก็พูดอีกว่า "ไม่ตายหรอกค่ะอาจารย์ บ้านหนูเลี้ยงหมูนะเดี๋ยวฆ่าหมูให้กิน" แพทย์ก็ตอบกลับว่า "ไม่กินหรอก สกปรกหมูบ้านเธอมันกินขี้พวกเธอเอาขี้ให้หมูกิน" (คือผมอยากบอกว่าผมเคยไปให้อาหารหมูครับ หมูที่บ้านแฟนผมเลี้ยงไม่กินเศษอาหารนะครับ กินผักกระหล่ำข้าวจ้าวแล้วก็ข้าวโพดครับ ที่บ้านแฟนผมเขาทำสวนครับ) แฟนผมก็ตอบกลับว่า "ไม่ใช่ค่ะ หมูที่บ้านหนูไม่ได้กินขี้ค่ะ กินผักกินข้าวโพดบดเลยนะคะ" แพทย์ก็พูดขึ้นว่า "สกปรกอยู่ดีไม่ไปหรอก" พอแฟนผมเล่าจบ ผมก็ถามเขาว่าอึดอัดมั้ยลำบากใจมั้ยเจออพทย์คนนี้บ่อยมั้ย เขาก็ตอบกลับมาว่า ก็เจอเกือบทุกวัน เหมือนที่บอกไงถ้าเราไม่ชอบเราก็ไม่ต้องไปคุยกับเขา หลี่กเลี่ยงซะ เธอไม่ต้องเป็นห่วงเรานะถ้าเราไม่ไหวเดี๋ยวเราลาออกเองแหละ...
อาจจะมีหลายๆคำูดหลายๆเรื่องที่แฟนผมไม่ได้เล่าให้ฟัง ผมอยากรู้จริงๆครับว่าทำไม คนที่รวยหรือมีเรียนสูงเขามีปมด้อยอะไรคนจนเหรอครับ ที่ผมมาเล่าอยากจะถามทุกๆคนว่าทุกคนคิดยังไงและรังเกลียดชาวเขามั้ย แต่สำหรับผม ผมไม่รังเกลียดครับผมชื่นชมแล้วผมก็คิดว่าพวกเขาก็คนเหมือนกับเราๆและมีคุณค่าในตัวเองมากครับ
...ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนะครับ ขอบคุณครับ...