ความรักของวิศวะ-วจก.

สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกของเราเลย หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ก่อนอื่นเลย เราขอแนะนำตัวก่อนว่าเราเรียนคณะวจก.ของมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคใต้ ส่วนแฟนก็เรียนวิศวะมหาลัยเดียวกัน เราคบกันเกือบๆ 2 ปีละค่ะ คบกันแบบเพื่อนๆมากกว่า มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน เราคิดว่าเราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะนะ เวลาเค้ามีปัญหาอะไร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องเรียน เราก็ช่วยเค้าตลอด คือเรารักเค้ามากนะ แต่ช่วงเวลาที่คบกันมันเหมือนว่าเค้าเป็นคนเฉยๆมากกว่า ไม่ค่อยสนใจอะไร นึกจะดีก็ดี แต่บางทีก็หายไปเลย เหมือนไม่ได้ใส่ใจกัน แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราทำเพื่อเค้าทุกอย่างนะ TT จนวันนี้ด้วยความที่เราก็ทำกิจกรรมกันทั้งคู่ เราเลยเหมือนห่างกันไปและไม่ได้คุยกัน ตลอดเวลาที่เราคบกับเค้าถามว่ามีคนอื่นมาคุยกับเรามั้ย บอกเลยว่ามีค่ะ แต่เราก็คุยกันแบบเพื่อนๆ เพราะเรามีเค้าคนเดียวไง คุยกับใครก็ไม่เหมือนคุยกับคนนี้เลยจริงๆ เราเคยคิดมาตลอดว่าถ้าวันนึงเค้าเดินไปจากชีวิตเรา เราจะทำยังไง มันเสียดายเวลาที่ผ่านอะไรมาด้วยกันมากกว่า จนในบางครั้งที่เรามีปัญหาอะไรเค้ากลับไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย ไม่เหมือนตอนที่เราช่วยเค้า สุดท้ายเราจึงได้ข้อสรุปว่า "ความดีไม่ได้เป็นผลต่อการได้ความรัก" และตอนนี้เรายัง "รักนายเหมือนเดิมนะ" เราจะคอยอยู่ข้างนายแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ เผื่อว่าวันไหนนายมีปัญหาที่ใครช่วยไม่ได้เรายังเหมือนเดิมนะว่าช่วยนายเหมือนเดิม