เอานิทาน แต่งเองมานำเสนอครับ เกี่ยวกับเรื่องความซื่อสัตย์ครับ
เรื่อง เจ้าหมาน้อย
บนเขาลูกหนึ่ง ยังมีบ้านของเด็กสาวคนหนึ่งตั้งอยู่ที่บริเวณตีนเขา
ทุกเช้าหญิงสาวจะมาเดินเล่นบนภูเขา และวันนี้เธอก็มาเดินเล่นตามเคย
แต่ที่แปลกกว่าทุกวันเพราะเธอได้เจอลูกหมาสีขาวแซมดำหูตั้งตัวเล็กน่ารักอยู่ในกล่องกระดาษใบใหญ่ ข้างกล่องเขียนว่า "ช่วยเอาไปเลี้ยงที"
ในใจของเธอนั้นอยากได้ลูกหมาตัวนี้ไปเลี้ยงมาก แต่ว่าที่บ้านของเธอนั้นห้ามเลี้ยงสัตว์
เธอจึงทำได้เพียงเอาขนมปังในมือที่เตรียมมาเป็นมื้อเที่ยง วางลงให้กับเจ้าหมาน้อยตัวนั้น "วันนี้กินขนมปังไปก่อนนะ เจ้าดำ"
หลังจากที่เธอตั้งชื่อให้เจ้าดำ เธอก็เดินลงจากเขาเพื่อกลับบ้าน
ในวันต่อมาเธอก็เอาอาหารมาให้เจ้าดำทุกเช้า อยู่เล่นกับเจ้าดำจนเย็นแล้วค่อยกลับบ้าน และเป็นเช่นนี้มานานหลายปี
แต่แล้ววันหนึ่ง เจ้าหมาตั้งตารอหญิงสาวดังเช่นทุกวันแต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอ
หญิงสาวไม่ได้มาหาเจ้าดำหลายวันแล้ว เจ้าดำจึงตัดสินใจเดินตามกลิ่นหญิงสาวลงมาจากเขาเพื่อมาหาเธอ
เมื่อเจ้าดำมาถึงบ้านของหญิงสาว ก็เห็นหญิงสาว......กำลังหัวเราะหยอกล้อ กับ ......ลูกหมาสีขาว
เจ้าดำรุ้สึกเศร้ามาก ทำได้แค่หอนออกมา ฮู้ววววววววววว ...แล้วก็หันหลังวิ่งกลับไปบนเขาที่เดิมของมัน
เรื่อง เจ้าหมาน้อย
ต่อจากด้านบนครับ
เย็นวันนั้นเองที่เจ้าดำรู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง เพราะมันได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้แล้วได้กลิ่นอาหารที่มันคุ้นเคย
และเมื่อกลิ่นอาหารมาหยุดอยู่ที่ตรงหน้ามัน ก็ทำให้มันรู้สึกผิดหวังและแปลกใจเพราะคนที่นำอาหารมาให้เจ้าดำนั้น
!! ไม่ใช่หญิงสาว แต่กลับเป็น....เจ้าลูกหมาสีขาว ที่มันเห็นในตอนนั้นเอง
ลูกหมาสีขาวตัวนั้นบอกว่า มันเห็นเจ้าดำตอนที่เจ้าดำมาแอบดูหญิงสาว
และได้ยินเสียงหอนกับแววตาที่รู้สึกเศร้ากำลังจ้องมองมันและหญิงสาวอยู่ เจ้าลูกหมาสีขาวจึงเป็นห่วงเจ้าดำและนำอาหารมาให้
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกเช้าและเย็น เจ้าลูกหมาสีขาวจะแบ่งอาหารที่มันได้รับ มาให้กับเจ้าดำทุกวัน
เป็นเช่นนี้ จนเจ้าดำ...ได้ตายลงเพราะแก่ชรามาก โดยที่หญิงสาวไม่เคยกลับมาหามันอีกเลย
เจ้าลูกหมาสีขาวขุดหลุมฝังศพเจ้าดำไว้บนภูเขานั้น และยังนำอาหารมาวางไว้หน้าหลุดศพทุกวัน
ขอบคุณที่อ่านะ
นิทานความซื่อสัตย์ เรื่อง เจ้าหมาน้อย
บนเขาลูกหนึ่ง ยังมีบ้านของเด็กสาวคนหนึ่งตั้งอยู่ที่บริเวณตีนเขา
ทุกเช้าหญิงสาวจะมาเดินเล่นบนภูเขา และวันนี้เธอก็มาเดินเล่นตามเคย
แต่ที่แปลกกว่าทุกวันเพราะเธอได้เจอลูกหมาสีขาวแซมดำหูตั้งตัวเล็กน่ารักอยู่ในกล่องกระดาษใบใหญ่ ข้างกล่องเขียนว่า "ช่วยเอาไปเลี้ยงที"
ในใจของเธอนั้นอยากได้ลูกหมาตัวนี้ไปเลี้ยงมาก แต่ว่าที่บ้านของเธอนั้นห้ามเลี้ยงสัตว์
เธอจึงทำได้เพียงเอาขนมปังในมือที่เตรียมมาเป็นมื้อเที่ยง วางลงให้กับเจ้าหมาน้อยตัวนั้น "วันนี้กินขนมปังไปก่อนนะ เจ้าดำ"
หลังจากที่เธอตั้งชื่อให้เจ้าดำ เธอก็เดินลงจากเขาเพื่อกลับบ้าน
ในวันต่อมาเธอก็เอาอาหารมาให้เจ้าดำทุกเช้า อยู่เล่นกับเจ้าดำจนเย็นแล้วค่อยกลับบ้าน และเป็นเช่นนี้มานานหลายปี
แต่แล้ววันหนึ่ง เจ้าหมาตั้งตารอหญิงสาวดังเช่นทุกวันแต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอ
หญิงสาวไม่ได้มาหาเจ้าดำหลายวันแล้ว เจ้าดำจึงตัดสินใจเดินตามกลิ่นหญิงสาวลงมาจากเขาเพื่อมาหาเธอ
เมื่อเจ้าดำมาถึงบ้านของหญิงสาว ก็เห็นหญิงสาว......กำลังหัวเราะหยอกล้อ กับ ......ลูกหมาสีขาว
เจ้าดำรุ้สึกเศร้ามาก ทำได้แค่หอนออกมา ฮู้ววววววววววว ...แล้วก็หันหลังวิ่งกลับไปบนเขาที่เดิมของมัน
เย็นวันนั้นเองที่เจ้าดำรู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง เพราะมันได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้แล้วได้กลิ่นอาหารที่มันคุ้นเคย
และเมื่อกลิ่นอาหารมาหยุดอยู่ที่ตรงหน้ามัน ก็ทำให้มันรู้สึกผิดหวังและแปลกใจเพราะคนที่นำอาหารมาให้เจ้าดำนั้น
!! ไม่ใช่หญิงสาว แต่กลับเป็น....เจ้าลูกหมาสีขาว ที่มันเห็นในตอนนั้นเอง
ลูกหมาสีขาวตัวนั้นบอกว่า มันเห็นเจ้าดำตอนที่เจ้าดำมาแอบดูหญิงสาว
และได้ยินเสียงหอนกับแววตาที่รู้สึกเศร้ากำลังจ้องมองมันและหญิงสาวอยู่ เจ้าลูกหมาสีขาวจึงเป็นห่วงเจ้าดำและนำอาหารมาให้
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกเช้าและเย็น เจ้าลูกหมาสีขาวจะแบ่งอาหารที่มันได้รับ มาให้กับเจ้าดำทุกวัน
เป็นเช่นนี้ จนเจ้าดำ...ได้ตายลงเพราะแก่ชรามาก โดยที่หญิงสาวไม่เคยกลับมาหามันอีกเลย
เจ้าลูกหมาสีขาวขุดหลุมฝังศพเจ้าดำไว้บนภูเขานั้น และยังนำอาหารมาวางไว้หน้าหลุดศพทุกวัน