คือเริ่มเรื่องเลยนะครับ
ผมกับพี่ (เขาเกิดก่อนผม 3 เดือน) รู้จักกันมาได้สักพักแล้วครับ ไม่นานเท่าไหร่ เดือนกว่าๆเอง ผมเองเป็นคนขี้วีนนะครับ เอาแต่ใจนิสัยเด็ก แรกๆที่คุยกัน หรือ เริ่มรู้จักกันนี้ละ ผมไม่ค่อยสนใจเขานะครับ แบบ ถามมาตอบไป อ๋อลืมบอกไปผมกับพี่รู้จักกันผ่าน net ครับ ก็คุยกันได้สักพัก ผมกับพี่เขาก็นัดเจอกัน เราไปนั่งทานแมค กันคุยกันไปเลื่อย ถามนั่นโน่นนี่ พี่เขาน่ารักดีนะครับ นิสัยคล้ายๆผม พี่เขาขี้อ้อนนิดๆ หลังจากวันนั้นเราคุยกันมากขึ้นนัดเจอกันแทบวันเว้นวัน เพราะ เราทำงานใกล้ๆกันและที่นัดเจอมันใกล้บ้านพี่เขาและเป็นทางผ่านผมทุกวันด้วย มีอะไรพี่เขาก็บอกผมหมด ว่าเออวันนี้ทำงานอะไร เหนื่อยใจยังไง ใครเข้ามาคุย คุยกับใคร พี่เขาพูดกับผมว่า พี่แค่อยสกให้รู้ไว้เฉยๆ มีวันนึง ผมถามพี่เขาว่าคิดอยสกมีแฟนไหม เขาบอกส่าคอด แต่เขากลัว กลัวเขาเองจะเสียใจและกลัวทำคนอื่นเสียใจ ก็เข้าใจนะครับ และตอนนั้นผมรู้ตัวเองเลย ผมเริ่มชอบพีาเขาอยสกดูแลเขา และอยากเป็นมากกว่าที่เป็นอยู่ ผมเลยขอบคบพี่เขา พี่เขาก็บอกยังไม่พร้อมกลัว ผมเขาใจนะครับ ผมเลยบอกว่า ลองเปิดใจอีกครั้ง แต่ไม่ว่านานแค่ไหน ผมรอพี่นะครับ เราก็คุยกันมาเลื่อยๆ ไปดูหนังกันบ้าง กินข้าวนอกบ้านบ้าง มีวันนึง พี่เขาเล่าให้ฟังว่า มีคนใน บ มาจีบ พี่เขาก็คุยนะครับ แต่ไม่ได้คิดอะไร และพี่เขาว่า คนที่มาจีบว่สพี่เขา "นิสัยไม่ดี ชอบให้ความหวังทั้งๆที่เป็นไปไม่ได้" ผมได้ยินแล้วแมร้งหน้าชาเลย เงียไปได้สัก 10 นาที พี่เขาบอกเป็นไรป่าว ผมเลยถามพี่เขาไปว่า "ผมยังมีความหวังกะบพี่อยู่ไหม" พี่เจาตอบกลับมาว่า "ไอที่คุยๆอะยังไม่รู้อีกหลอว่า พี่คิดยังไง ไอที่คุยแบบเรา มีแค่เราคนเดียวละ คนอื่นๆ พี่คุยในฐานะเพื่อน" ผมดีใจนะครับ ถึงบางทีการกระทำเขาจะทำให้ผมคิดว่า ผมหวังอะไรลมๆแล้งๆ เดี่ยวนี้พี่ไม่เรียกชื่อผมแล้ว เรียกผมอ้วนแทน (เขาเรียกอวบโว้ย) ผมเคยขอเขาเป็นแฟนอีกหลายครั้งนะครับ แต่คำคอบเดิมเลย พี่กลัว ตอนนี้ผมสับสนนะไม่รู่พี่เขาคิดกับยังไง ใครพอมีประสบการณ์ แนะนำผมที
ผมไม่รู้ เขาคนนั้นรู้สึกยังไงกันแน่
ผมกับพี่ (เขาเกิดก่อนผม 3 เดือน) รู้จักกันมาได้สักพักแล้วครับ ไม่นานเท่าไหร่ เดือนกว่าๆเอง ผมเองเป็นคนขี้วีนนะครับ เอาแต่ใจนิสัยเด็ก แรกๆที่คุยกัน หรือ เริ่มรู้จักกันนี้ละ ผมไม่ค่อยสนใจเขานะครับ แบบ ถามมาตอบไป อ๋อลืมบอกไปผมกับพี่รู้จักกันผ่าน net ครับ ก็คุยกันได้สักพัก ผมกับพี่เขาก็นัดเจอกัน เราไปนั่งทานแมค กันคุยกันไปเลื่อย ถามนั่นโน่นนี่ พี่เขาน่ารักดีนะครับ นิสัยคล้ายๆผม พี่เขาขี้อ้อนนิดๆ หลังจากวันนั้นเราคุยกันมากขึ้นนัดเจอกันแทบวันเว้นวัน เพราะ เราทำงานใกล้ๆกันและที่นัดเจอมันใกล้บ้านพี่เขาและเป็นทางผ่านผมทุกวันด้วย มีอะไรพี่เขาก็บอกผมหมด ว่าเออวันนี้ทำงานอะไร เหนื่อยใจยังไง ใครเข้ามาคุย คุยกับใคร พี่เขาพูดกับผมว่า พี่แค่อยสกให้รู้ไว้เฉยๆ มีวันนึง ผมถามพี่เขาว่าคิดอยสกมีแฟนไหม เขาบอกส่าคอด แต่เขากลัว กลัวเขาเองจะเสียใจและกลัวทำคนอื่นเสียใจ ก็เข้าใจนะครับ และตอนนั้นผมรู้ตัวเองเลย ผมเริ่มชอบพีาเขาอยสกดูแลเขา และอยากเป็นมากกว่าที่เป็นอยู่ ผมเลยขอบคบพี่เขา พี่เขาก็บอกยังไม่พร้อมกลัว ผมเขาใจนะครับ ผมเลยบอกว่า ลองเปิดใจอีกครั้ง แต่ไม่ว่านานแค่ไหน ผมรอพี่นะครับ เราก็คุยกันมาเลื่อยๆ ไปดูหนังกันบ้าง กินข้าวนอกบ้านบ้าง มีวันนึง พี่เขาเล่าให้ฟังว่า มีคนใน บ มาจีบ พี่เขาก็คุยนะครับ แต่ไม่ได้คิดอะไร และพี่เขาว่า คนที่มาจีบว่สพี่เขา "นิสัยไม่ดี ชอบให้ความหวังทั้งๆที่เป็นไปไม่ได้" ผมได้ยินแล้วแมร้งหน้าชาเลย เงียไปได้สัก 10 นาที พี่เขาบอกเป็นไรป่าว ผมเลยถามพี่เขาไปว่า "ผมยังมีความหวังกะบพี่อยู่ไหม" พี่เจาตอบกลับมาว่า "ไอที่คุยๆอะยังไม่รู้อีกหลอว่า พี่คิดยังไง ไอที่คุยแบบเรา มีแค่เราคนเดียวละ คนอื่นๆ พี่คุยในฐานะเพื่อน" ผมดีใจนะครับ ถึงบางทีการกระทำเขาจะทำให้ผมคิดว่า ผมหวังอะไรลมๆแล้งๆ เดี่ยวนี้พี่ไม่เรียกชื่อผมแล้ว เรียกผมอ้วนแทน (เขาเรียกอวบโว้ย) ผมเคยขอเขาเป็นแฟนอีกหลายครั้งนะครับ แต่คำคอบเดิมเลย พี่กลัว ตอนนี้ผมสับสนนะไม่รู่พี่เขาคิดกับยังไง ใครพอมีประสบการณ์ แนะนำผมที