คุณยังจำ "รักครั้งแรก" ได้หรือไม่
ว่างๆ มานั่งเพ้อกันเบาๆดีกว่าเน้าะ
ว่าด้วยเรื่อง .. รักแรกพบ (นั้นมีอยู่จริง)
เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยวัยละอ่อน และแน่นอนว่ารักแรกของเราเค้ามีเจ้าของสะแล้ว
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดคิดว่าเราจะไปแย่งเค้ามานะ .. ทำได้แต่นั่งมองไปสิ
มุ๊ย เค้าเป็นเด็กเทคนิค ส่วนเราเป้นเด็กอาชีว เจอเค้าได้ยังไงน่ะหรอ
ก็แฟนมุ๊ยเค้าเรียนที่เดียวกับเรานะซิ !! เรื่องมันเศร้าเน้าะ
เราเรียนคณะการตลาด ซึ่งตึกเราจะอยู่เป็นตึกแรก
แฟนมุ๊ยเค้าเรียนอยู่คณะศิลปกรรมที่อยู่ท้ายสุดของวิ'ลัย
เวลาที่มุ๊ยเค้ามาหาแฟนเค้า เราก้จะเห็นเค้าทุกวัน แอบมองเค้าทุกวัน
คนอะไรก็ไม่รู้ ตัวบางๆ สูงๆขาวๆ ปากแดงๆ ไม่ว่าจะมองมุมไหน ก็น่ารักไปหมด
เพื่อนๆเราก็ยุนะว่าให้ไปบอกเลยว่าชอบมุ๊ยอยู่ ของแบบนี้ใครดีใครได้ (แหม่ๆๆ เพื่อนเราเนี่ยช่างน่ารักสะยิ่งกระไร)
เราก็สวนกลับเพื่อนไปสิ อีบ้าาาาา.... ไม่แหกตาดูเลย แฟนมุ๊ยเค้าเป็นถึงดาวคณะ
สวย เริด เชิด ขนาดนั้น (ถึงการเรียนจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ก็เหอะ) แต่เรื่องแบบนั้น ใครเค้าสนกันล่ะ
แล้วดูเราสิ ผอมแห้งแรงน้อย หน้าตานะหรอ บ้านๆ พื้นๆ จะเอาไปเทียบกับเค้า
เป็นหมามองเครื่องบินไปเหอะ ...
แต่มันก็มีเรื่องที่ทำให้เราได้ใกล้กับมุ๊ยนะ ก็เมื่อตอนงานกีฬาสีส่งท้าย ปวส. ของอาชีว
เราได้เจอกับมุ๊ยในห้องน้ำ ตอนนั้นมันก้มืดมาก เราก็ไม่ได้มองหรอกว่าใครเป็นใคร
มันเบลอๆ ลายๆ อ่าวนี่เราจะเป็นลมนี่หว่า แล้วก็มีมือเรียวๆ นุ่มๆ มาคว้าตัวเราไว้
(อย่ามโนว่ามันจะเหมือนฉากในหนังนะ) เพราะเพื่อนเราก็อยู่ในห้องน้ำ พร้อมกับแฟนมุ๊ย
เรานี่แทบจะปล่อยมือออกจาตัวมุ๊ยไม่ทันเลย จะอะไรละ
ก็สายตาอัมหิตจากแฟนสาวมุ๊ยนะสิ จ้องสะ เหมือนอยากจะตบเรายังไงยังงั้น
เราก็ เออๆ ขอบใจนะ แล้วรีบลากเพื่อนออกจากห้องน้ำทันที ก่อนที่ชีวิตฉันจะหาไม่
มันเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เราได้ใกล้ชิดมุ๊ยขนาดนั้น
.. และมันก็เป็นเรื่องที่ทำให้เรายิ้มได้ทุกครั้งเมื่อนึกถึงมัน
รักแรกพบ (นั้นมีอยู่จริง)
ว่างๆ มานั่งเพ้อกันเบาๆดีกว่าเน้าะ
ว่าด้วยเรื่อง .. รักแรกพบ (นั้นมีอยู่จริง)
เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยวัยละอ่อน และแน่นอนว่ารักแรกของเราเค้ามีเจ้าของสะแล้ว
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดคิดว่าเราจะไปแย่งเค้ามานะ .. ทำได้แต่นั่งมองไปสิ
มุ๊ย เค้าเป็นเด็กเทคนิค ส่วนเราเป้นเด็กอาชีว เจอเค้าได้ยังไงน่ะหรอ
ก็แฟนมุ๊ยเค้าเรียนที่เดียวกับเรานะซิ !! เรื่องมันเศร้าเน้าะ
เราเรียนคณะการตลาด ซึ่งตึกเราจะอยู่เป็นตึกแรก
แฟนมุ๊ยเค้าเรียนอยู่คณะศิลปกรรมที่อยู่ท้ายสุดของวิ'ลัย
เวลาที่มุ๊ยเค้ามาหาแฟนเค้า เราก้จะเห็นเค้าทุกวัน แอบมองเค้าทุกวัน
คนอะไรก็ไม่รู้ ตัวบางๆ สูงๆขาวๆ ปากแดงๆ ไม่ว่าจะมองมุมไหน ก็น่ารักไปหมด
เพื่อนๆเราก็ยุนะว่าให้ไปบอกเลยว่าชอบมุ๊ยอยู่ ของแบบนี้ใครดีใครได้ (แหม่ๆๆ เพื่อนเราเนี่ยช่างน่ารักสะยิ่งกระไร)
เราก็สวนกลับเพื่อนไปสิ อีบ้าาาาา.... ไม่แหกตาดูเลย แฟนมุ๊ยเค้าเป็นถึงดาวคณะ
สวย เริด เชิด ขนาดนั้น (ถึงการเรียนจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ก็เหอะ) แต่เรื่องแบบนั้น ใครเค้าสนกันล่ะ
แล้วดูเราสิ ผอมแห้งแรงน้อย หน้าตานะหรอ บ้านๆ พื้นๆ จะเอาไปเทียบกับเค้า
เป็นหมามองเครื่องบินไปเหอะ ...
แต่มันก็มีเรื่องที่ทำให้เราได้ใกล้กับมุ๊ยนะ ก็เมื่อตอนงานกีฬาสีส่งท้าย ปวส. ของอาชีว
เราได้เจอกับมุ๊ยในห้องน้ำ ตอนนั้นมันก้มืดมาก เราก็ไม่ได้มองหรอกว่าใครเป็นใคร
มันเบลอๆ ลายๆ อ่าวนี่เราจะเป็นลมนี่หว่า แล้วก็มีมือเรียวๆ นุ่มๆ มาคว้าตัวเราไว้
(อย่ามโนว่ามันจะเหมือนฉากในหนังนะ) เพราะเพื่อนเราก็อยู่ในห้องน้ำ พร้อมกับแฟนมุ๊ย
เรานี่แทบจะปล่อยมือออกจาตัวมุ๊ยไม่ทันเลย จะอะไรละ
ก็สายตาอัมหิตจากแฟนสาวมุ๊ยนะสิ จ้องสะ เหมือนอยากจะตบเรายังไงยังงั้น
เราก็ เออๆ ขอบใจนะ แล้วรีบลากเพื่อนออกจากห้องน้ำทันที ก่อนที่ชีวิตฉันจะหาไม่
มันเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เราได้ใกล้ชิดมุ๊ยขนาดนั้น
.. และมันก็เป็นเรื่องที่ทำให้เรายิ้มได้ทุกครั้งเมื่อนึกถึงมัน