ปากไม่ตรงกับใจ

สวัสดีครับ ผมมีแฟนที่อายุมากกว่า ประมาณ 1 ปี กว่าๆ ตอนนี้เธอกำลังจะได้ไปทำงานที่กรุงเทพ  แล้วเธอต้องเจออะไรอีกเยอะแยะ ผมก็ได้มีแต่ให้กำังใจเธว่า อยู่กรุงเทพคนเยอะแยะวุ่นวาย พยายามปรับตัวให้เข้ากับพวกคนกลุ่มนั้นด้วยนะ เป็นกำลังใจให้สู้ๆ พอจบการสนทนา ผมก็น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว ดีใจที่แฟนผมได้ไปทำงานที่ดีๆ แต่ก็แอบขบคิดเสียใจไม่ได้ที่จะไม่ได้เจอกันเหมือนเดิม ค่อยดูแลทุกอย่าง เคยไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แฟนผมเขาเป็นคนหวั่นไหวง่าย ผมอดจะเป็นห่วงเธอไม่ได้ ได้แต่นั่งระบายในหัวอย่างเดี่ยว เพราะเราเคยเลิกกันไป1ครั้งแล้ว เพราะเรื่องห่างไกลกันนิแหละครับ แล้วก่อนน่านี้ประมาณ2สัปดาก่อน พอแฟนผมได้ทำงาน ผมก็ดีใจกับเธอด้วย พาไปกินนู่นี่นั้นจนผ่านไปสักอาทิตกว่าๆ หัวหน้าของแฟนผมก็จะพาแฟนผมไปทำงานที่สำนักงานใหญ๋ที่กรุงเทพ ผมเตรียมใจไว้แล้ว แต่อาจไม่ทันก็ต้องทนเอา เพราะความห่างขนาดนี้ ผมอาจะต้องเสียเธอไปอีกเป็นครั้งที่2แน่นอน และด้วย ฐานะของเธอกับผม มันต่างกันมาก เธอมีตังเธอมีทุกอย่าง แต่ผมมีบางอย่าง แล้วบางอย่างนั้นก็คือ ความรัก ความใส่ใจ ที่มีให้เธอตลอด แต่พอไกลกันแล้วมันจะทำให้ผมกับแฟนผมมีความคิดถึงกันมากขึ้น แต่จะทำให้เราเซงๆว่าทำไมไม่ได้เจอกันสักที เบื่อๆ หาเรื่องทะเลาะกัน จนต้งได้เลิกกัน นี่เป็นสิ่งที่ผมกลัวมาก ณ ตอนนี้ผมยังเรียนไม่จบ อีกปีกว่าผมถึงจะเรีนจบ ผมควรตามเธอไปไหม เธอจะรอผม เหมือนที่ผมรอเธอไหม  ถ้าเธอเป้นคนหวั่นไหวง่ายแบบนี้ ผมต้องทำไง
(เสียใจแต่พูดไม่ออกครับ T^T ) ขอบคุณ Pantip ที่เป็นที่ระบายครับ.