ไม่ได้รักเธอน้อยลงเลย

ผมสมัครpantipเพราะอยากเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่ง นี้จึงเป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรก ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อ โอ ผมใช้ชื่อจริงเพราะสิ่งที่ผมจะกล่าวต่อไปนี้มันคือเรื่องจริง เกี่ยวกับเรื่องที่ผมได้พบรักกับผญคนนึง ผมขอเรียกแทนผญคนนั้นว่า"เธอ"แล้วกันนะ อย่างน้อยตอนนี้ผมจะขอบอกประวัติส่วนตัวย่อๆก่อนนะครับ ผมเป็นเด็กคนนึงในภาคกลางแต่ไปเรียนม.ปลายในภาคเหนือ ช่วงชีวิตในวัยประถมผมเรียนได้ห่วยแตกมาก และก็ถือเป็นเด็กที่มีนิสัยเกเรมากๆ(เคยต่อยอาจารย์ตอนเรียนม.ต้นด้วย)คนหนึ่งคงเป็นเพราะผมมียาย พี่สาว น้า เป็นครูและมีตาเป็นผอ.รร. และมีตาอีกคนนึงเป็นนายพลทหาร พ่อผมก็เป็นสารวัตรอยู่ที่ในเขตพื้นที่นั้น ผมเลยแบบเป็นเด็กที่ค่อนข้างเป็นนักเลงอยู่(นิสัยนี้แก้ไปได้บ้างก็ตั้งแต่ได้พบเธอคนนี้แหละครับ)ในช่วงวัยเด็กผมจะคิดว่าพ่อผมรักน้องมากกว่าผม ถึงหลายๆเหตุการณ์จะแสดงออกในหลายๆครั้งว่าพ่อก็รักผมมากเหมือนกันซึ่งอาจจะเป็นความรักี่มากกว่าน้องซะด้วยซ้ำ แต่สาเหตุที่ผมคิดเช่นนั้นเป็นเพราะว่าพ่อชอบด่า ว่า ใช้คำพูดแรงๆใส่ผมทำโทษผมบ่อยๆ สาเหตุเพราะว่าผมดื้อแบบสุดๆนั่นเอง พอจบป.6 ผมเกิดความคิดว่าอยากให้พ่อรักผมมากๆ ผมเลยเก็บตัวอ่านหนังสือเพื่อจะสอบเข้ารร.ประจำอำเภอ(ที่ไม่อยากเข้ารร.ประจำจังหวัดเพราะผมอยากเข้ารร.เดียวกับที่พ่อเคยเรียนในสมัยเด็กเพราะผมมีพ่อเป็นidolน่ะครับ)ผมสอบเข้าได้อยู่ห้อง1 รร.นั้นมี8ห้อง พ่อผมเคยพูดกับผมไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะได้ถึงห้อง3รึป่าวก็ไม่รู้ ผมดูออกเลยว่าพ่อดีใจมาก แต่พ่อผมเป็นคนปากแข็งชอบมีฟอร์ม บอกว่าน้องสอบได้ที่1ของห้องทุกปี แต่ผมมารู้ที่หลังจากแม่ว่าพ่อผมนี่คุยอวดเพื่อนๆทุกคนเลยว่าผมสอบได้ห้อง1นู้นนี่นั่น กำลังใจก็มาสิครับหัวเราะ ผมเลยตั้งหน้าตั้งตาเรียนตั้งแต่นั้นชีวิตม.ต้นของผมก็ไม่เหมือนเด็กคนอื่น เพื่อนๆออกไปเตะบอลทำกิจกรรมต่างๆถ้ามีคาบว่างหรือพักแต่ผมไม่ใช่แบบนั้น เวลาว่างผมชอบไปนั่งอ่านหนังสือและอยู่ห้องพักครูกับอาจารย์ โดยส่วนมากจะอยู่กับอาจารย์สอนอังกฤษหรือคณิตศาสตร์ โดยเฉพาะคณิต ผมไปลงสอบแข่งขันคณิตศาสตร์ของม.ต้นตั้งแต่ม.ทั้งๆที่ผู้เข้าสอบส่วนใหญ่อยู่ม.3(ในม.ต้นผมเก่งคณิตศาสตร์ที่สุดไงถึงจะอยู่แค่ม.2)ผมสอบได้ที่3 คะแนน93จาก100 ที่1กับ2 ได้97กับ94 ปีต่อมาผมอยู่ม.3ผมก็สอบได้ที่1ของจังหวัดโดยได้100คะแนนเต็ม

ส่วนเรื่องความรักผมก็มีแฟนมาเยอะนะแต่แฟนที่อยู่ในช่วงนี้ไม่ใช่"เธอ"คนนั้นที่ผมกล่าวถึงนะครับ แฟนทุกคนเลิกกับผมไปหมดสาเหตุเพราะผมเรียนพิเศษตลอดว่างวันพฤหัสวันเดียววันอื่นๆผมเรียนจนถึง3ทุ่ม กลับบ้านก็อ่านหนังสือ ไม่เคยมีเวลาคุยกับแฟนเลย และมีผญคนนึงเค้าจีบผม ผมขอเรียกว่าFนะครับ Fรักผมมาก ผมเลิกเรียน3ทุ่มเค้าก็มานั่งรอผมเรียนเสร็จทุกวัน ทั้งๆที่บ้านของFกับที่เรียนผมอยู่ห่างกัน16กิโล และก็มีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้Fเปลี่ยนไปคือ ช่วงนั้นเป็นช่วงงานประจำปีของอำเภอผม และอย่างที่ทุกคนรู้ ผมว่างวันพฤหัสที่ไม่มีเรียน ผมเลิกเรียนตอน4โมงเย็น แต่ผมรู้มาว่าFโดดโรงเรียนเพื่อมาเที่ยวงานประจำปีกับผม(โรงเรียนผมกับFอยู่ห่างกัน20กว่ากิโล)ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่บอกกับเธอไปว่าจะไปเล่นบาสกับเพื่อนก่อน ผมเล่นเสร็จตอน2ทุ่ม ก็เห็นFนั่งหลับอยู่ข้างสนามบาสผมเลยชวนFไปเดินเที่ยวงาน ในใจนี่สงสารFมากเลยอยากอยู่ให้Fสบายใจก่อน Fก็ซื้อน้ำเฉาก๊วยมาให้ผมเราก็เดินๆกันไปได้สักพักFก็มาจับมือผม ผมก็รีบสบัดออกแล้วเดินหนีเลย(ไม่ใช่เพราะรังเกลียดหรอกนะ แต่เพราะคนในงานนี้รู้จักผมและพ่อผมทั้งนั้น บอกง่ายๆว่ารู้จักกันทั้งอำเภอเลยดีกว่าToT)แต่ผมก็แปลกใจว่าทำไมFไม่ตามมาเลยเดินกลับไป  ก็เห็นFยืนร้องไห้อยู่ที่เดิม แล้วFก็บอกเลิกผม ผมก็ง้อFมาเรื่อยๆ

ไม่กี่เดือนถัดมาผมก็ไปสอบเข้าม.ปลายที่รร.ชื่อดังในภาคเหนือ(เป็นโรงเรียนเดียวกับที่เธอคนนั้นเรียนอยู่>///<)ผมสอบเข้าได้ที่62จากผู้เข้าสอบ1200กว่าคน แต่ผมดันเลือกไปอยู่โครงการห้องพิเศษวิทยาศาสตร์(ห้อง15)ซึ่งค่าเทอมๆล่ะ18,000บาท ซึ่งห้องอื่นค่าเทอม2,000บาท ไหนจะค่าหอค่ากินอยู่อีก(ตอนแรกผมอยู่หอกับน้องชายเพราน้องชายก็สอบติดโรงเรียนนี้เหมือนกันแต่สอบได้ในการสอบรอบ2และได้ห้องสุดท้ายของสายชั้น คงเป็นเพราะช่วงนั้นการเรียนน้องตกเพราะติดกีต้าร์มากไปหน่อย ซึ่งช่วงหลังแยกกันอยู่เพราะเวลาอ่านหนังสือไม่ตรงกันเลยทะเลาะกันเพราะอีกฝ่ายจะนอน--")ห้องเรียนที่ผมอยู่เป็นห้องเรียนที่ค่อนข้างอบอุ่นม.4,5,6(ห้อง15)รักกันเหมือนครอบครัว ห้องอื่นรับน้องและเฉลยพี่รหัสน้องรหัสที่โรงเรียน แต่ห้องผมจัดกิจกรรมนี้ที่ระยองซึ่งไป3วัน2คืนทุกปี ผมมาอยู่โรงเรียนใหม่แต่ก็ยังตามง้อFอยู่(ผมคบกับF 6เดือน แต่ง้อมาปีกว่าแล้ว)ซึ่งFก็ไม่เคยสนใจเลย ผมเลยตัดใจและได้ไปบวชเพื่อทำให้จิตใจสงบซึ่งก็ได้ผล ผมลืมFไปหมดสิ้น ซึ่งช่วงนั้นคือช่วงเมษา(ตอนปิดเทอมม.4จะขึ้นม.5)และFก็กลับมาแล้วถามผมว่าทำไมไม่ง้อเหมือนเมื่อก่อน ผมก็บอกกับFไปว่าพอแล้ว Fก็บอกว่าที่จริงเค้าใจอ่อนตั้งแต่แรกแล้วแต่ที่เค้าไม่ยอมดีเพราะเค้าชอบให้โอง้อเพราะตั้งแต่รู้จักกันมาโอไม่เคยง้อเค้าเลย(ผมรู้จักFมา7-8ปีเพราะเป็นเพื่อนกันสมัยเด็ก)คำพูดของFทำให้ผมโมโหมาก เพียงแค่อยากให้ง้อเลยเล่นตัวมาปีกว่าหรอ????? ผมเลยไม่สนใจไม่ติดต่อไปอีก Fก็นั่งรถจากบ้านเค้ามาหาผมที่หอทุกเสาร์-อาทิตย์(บ้านFกับหอผมอยู่ห่างกัน100กว่ากิโล)แต่ผมก็ไม่ได้ใจอ่อนลงเลย

หลังจากนั้นผมก็คุยๆกับผู้หญิงอีกหลายคนแต่ก็ไม่ได้คบใครเลย ผมอยู่สังคมใหม่ ก็มีติดนิสัยหลายๆอย่างจากเพื่อนมา ทั้งขี้หม้อ เพลย์บอย ต่างๆนาๆ(มีกินเหล้าและลองบุหรี่ด้วยแต่ไม่ได้ติด แค่ลองให้รู้เฉยๆ ซึ่งทุกพฤตกรรมที่มันไม่ดีผมจะบอกและขอแม่ก่อนตลอดและที่ผ่านมาผมเป็นเด็กดีมาโดยตลอด แม่ก็เสียใจสิครับร้องไห้ แม่บอกว่าของพวกนี้ไม่ดีนะลูก ผมก็บอกว่า "โอบอกแม่เฉยๆว่าทำอะไร ไม่ได้มาขออนุญาต"แม่ก็เสียใจสิครับ ยอมรับเลยว่า จขกทนี่เหี้_มากครับ เลยขอโทษแม่และจะไม่ทำอีก แต่เรื่องสูบบุหรี่นี่สาเหตุเพราะเครียดจากเธอและสอบGAT-PATด้วย ซึ่งเนื้อเรื่องอยู่อีกไกลเลย5555555)

ผมเห็นเธอครั้งแรกก็ช่วงต้นเดือนธันวาคม ช่วงนั้นอยู่ม.5เทอม2 ผมไปเข้าห้องน้ำและเห็นเธอโดยบังเอิญและเธอมากับเพื่อนต่างห้องของผม(เพื่อนคนนี้ผมไปกินเหล้าปั่นด้วยกัน) ผมเลยรีบเข้าห้องน้ำเลยครับ กะว่าเข้าเสร็จจะออกมาทำความรู้จักกับเธอ(ตอนนั้นปวดฉี่มากก555)คือในใจแบบว่าคนนี้ปล่อยไปไม่ได้อ่ะ55555 น่ารักเฟ่อร์อมยิ้ม07 55555 ผมเข้าห้องน้ำเสร็จก็มายืนรอเธออยู่แถวหน้าห้องน้ำ แต่ผลปรากฏว่าเธอไปนานแล้ว เพราะผมเจอเพื่อนผมที่มากับเธอ ผมก็ถามว่า
โอ:เห้ยยิ้ม คนที่เดินมากับยิ้มเมื่อกี้นี่ใครวะ? น่ารักว่ะ
เพื่อน:คนไหนอ่ะ? A B C DรึE(แมร่งมากันหลายคน--"ผมก็งงสิครับ ไม่รู้ว่าคนไหน มันไล่ชื่อซะ ถ้าเห็นหน้าก็คงชี้ให้ดูได้ไปล้ะ)
และแล้วก็ถึงวันที่10 ธันวาคม 2013 เพื่อนคนนั้นเดินมาคุยกับผมและเพื่อนๆของผมหน้าห้องเรียนของผม(ฟังแล้วอาจจะงงๆ555555)และที่สำคัญเพื่อนคนนี้พาเธอคนนั้นมาด้วย ผมนี่ป๊อดเลยครับ คนอยู่เยอะ ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเลย แต่ผมก็ยังพอรู้นะว่าเธอก็มองๆผมอยู่เหมือนกัน ถึงผมจะไม่ได้มองเธอก็เถอะ และเธอก็ไป ผมนี่เสียดายสาดดดดดดดด เห้อ กะว่าจะไปสืบทีหลัง แต่แล้วเรื่องที่ผมไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!!!!!
เช้าของวันที่11ธันวาคม 2013 หลังเข้าแถวเสร็จ เพื่อนคนนั้นนั้นมาพูดกับผมว่า
เพื่อน:เห้ยยิ้ม เพื่อนห้องกูชอบยิ้มอ่ะ มันให้กูมาขอไลน์ยิ้ม ขอidไปให้มันได้มั้ย?
โอ: โอเครๆ (ผมนี่ก็รีบให้เพราะหวังว่าคนที่ขอไลน์ผมจะเป็นเธอคนนั้น><ปกติผมไม่ให้ไลน์ใครไปหรอกเพราะผมเป็นคนหนึ่งแหละที่ไม่ค่อยชอบผญที่จีบผชก่อน แต่ผมก็โดนจีบก่อนตลอดเลยอมยิ้ม15555555)
และแล้วคาบ3รึ4ของวันนั้นรึป่าวผมก็ไม่แน่ใจนะ มีคน@มา ผมก็กดดู แล้วแบบ เห้ยยยยยย!! คนนี้แหละๆ คือใช่เธอคนนั้นเลย ผมก็ดีใจนะที่เธอชอบผมเหมือนกัน ดีใจมากเลยแหละ แต่ตอนนั้นผมอารมณ์เสียมาก เพราะโดนอาจารย์ว่าเรื่องทรงผมที่ผิดระเบียบ เลยไม่ได้คุยอะไรกับเธอมาก เธอก็ถามว่าชื่อไร???เรียนคาบไรอยู่???ไรงี้ผมก็ตอบๆไปแล้วก็บอกกับเธอว่าเดี๋ยวค่อยทักมาใหม่นะ ตอนนี้อารมณไม่ดี(คือตอนนั้นหงุดหงิดมาก ถ้าอาจารย์ยั่วโทษะผมมากกว่านี้ผมต่อยไปล้ะ ว่าเรื่องทรงผมน่ะผมพอเข้าใจ แต่ว่าพาดพิงพ่อ แม่ สถาบันศึกษาเก่าแบบนี้ผมว่าผู้ใหญ่ที่ดีคนอื่นๆเขาไม่ทำกัน ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด เห้อ)
และเย็นวันนั้นเธอก็ทักผมมาใหม่ เราก็คุยกัน ถูกคอกันดี วันต่อมาผมก็นัดเธอมาเดินห่าง เธอคงเขินมั้งเลยเอาเพื่อนมาด้วย ผมก็เอาเพื่อนผมไปคนนึง(เขินเหมือนกันอมยิ้ม07) แต่เพราะห้องเรียนที่ผมเรียนอยู่เป็นห้องเรียนพิเศษ เลยทำให้เลิกช้ากว่าห้องเรียนปกติ พอผมมาถึงห้างก็บอกเพื่อว่าไปซื้อติมกัน DQๆ ไรงี้ คือในใจกะยืดเวลาที่จะเธอเจออีกหน่อย อารมณ์แบบ แปปนึง ขอทำใจ ตั้งสติ เช็คหน้าตาตัวเองก่อน หน้ามันมั้ยไรงี้55555 คือจขกท พกโฟมล้างหน้ามาด้วยเลยอ่ะ 5555555555
พอไปถึงก็เห็นเธอยืนรอผมอยู่กับเพื่อนผญอีกคนนึงแล้วบอกผมว่า5โมงแล้วต้องรีบกลับ ผมนี่แบบว้า แย่จัง เจอกันไม่ถึง2นาทีเลยร้องไห้
ผมก็คุยกับเธอมาเรื่อยๆและผมก็ได้นัดเธอติวหนังสือที่บ้านเพื่อนของเธอในวันเสาร์ของอาทิตย์นั้น วันนั้นเธอใส่เสื้อสีฟ้า ถุงเท้าสีชมพู มัดผมแกละ ผมจำได้ดี เธอน่ารักมากกก พอติวได้สักพักเพื่อนของผมก็อ้างว่าแฟนมาหา คือแบบรู้งานอ่ะเพื่อนคนนี้ ปล่อยให้ผมกะเธอติวหนังสืออยู่ด้วย2กันคน ประเด็นคือตอนนั้นอยู่ในห้องนอนด้วยอมยิ้ม07 ผมก็ติวหนังสือให้เธอต่อ เธอก็นอนฟังอยู่บนโซฟา ส่วนผมนั่งติวอยู่ตรงพื้น ติวไปติวมา เธอหลับครับร้องไห้แต่สุดท้ายผมก็รู้ว่าเธอแกล้งหลับ เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะผมลูบหัวเธอแล้วเธอลืมตามองหน้าผมนี่สิ ตอนนั้นเธอน่ารักมาก ผมยังจำภาพตอนนั้นได้ไม่ลืมเลือนเลยครับ
วันอาทิตย์ผมก็ชวนเธอไปเที่ยว ดูหนัง ขี่มอไซค์ขึ้นเขา เรียกว่าเป็นเดทแรกก็ได้ ตอนอยู่บนเขาผมหอมแก้มเธอไปฟอดนึง เธอนี่ไปไม่ถูกเลยครับ เธอใส่เสื้อที่มีลูกเป็ดสีเหลือง มัดผมแกละอีกตามเคย บอกได้ตามตรงว่านั่ลร้ากกกกกกกกก ถ้าใครมีคนที่ชอบอยู่ จะเข้าใจเลยครับว่าหน้ารักในตอนนั้นเป็นยังไงอมยิ้ม02
พอถึงวันที่18ธันวาคม2013เธอขอรหัสเฟสผม คืออารมณ์จะเช็คว่าผมคุยกับใครรึป่าว ผมก็ไม่ได้ว่าไร ขอรหัสเฟสเธอกลับ เธอก็ให้มา ผมเปิดเฟสเธอดู มีคนมาจีบเธอเยอะมาก เธอก็คุยๆไปนะ แต่ก็ไม่ค่อยตอบ ผมก็บอกกับเธอว่าผมไม่ชอบ เพราะผมคุยกับเธอผมก็ไม่คุยกับใครเลย(ช่วงเวลานั้นที่ผมคบกับเธอFยังมาตามง้อผมอยู่เลย ง้อผมได้8เดือนได้แล้วมั้งตอนนั้นอ่ะ)รู้มั้ยครับว่าเธอทำยังไง เธอทักไปคุยกับผู้ชายพวกนั้นแล้วบอกไปว่าเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว เลิกมาตื้อหนูได้แล้ว คือมีคนมาตื้อขอเธอคบเยอะเลยครับ ถึงตอนนั้นผมอึ้งกับที่เธอทำมาก ผมดีใจมากนะที่เธอทำแบบนั้น ผมขอเธอคบตอนนั้นเลยครับอมยิ้ม07(ในใจอยากจะรู้ด้วยว่าผมจะโดนปฏิเสธเหมือนคนพวกนั้นมั้ย?)และเธอก็มาเป็นแฟนผมครับ >< ผมยังจำได้ เธอตอบตกลงผมตอน21.47(สาเหตุที่ผมจำได้เพราะผมเป็นคนที่ชอบเขียนสมุดบันทึกหรือไดอารี่นั้นแหละ จะเขียนทุกครั้งที่มีเรื่องราวประทับใจหรือเศร้าใจมากๆครับ)พอเอาสถานะขึ้นกันทางเฟสเท่านั้นแหละครับ Fโทรมาหาผมร้องห่มร้องไห้ใหญ่เลย ผมก็บอกให้Fเริ่มต้นใหม่เถอะ จะให้ผมกลับไปเหมือนเดิมกับFมันคงเป็นไปไม่ได้เลย ผมบอกกับFแบบนั้น ผมก็คบกับเธอมาเรื่อยๆ จนเธอพูดกับผมว่าทำไมคบกันไม่เห็นบอกรักเธอเลยไรงี้(ผมเขิลง่ะ)แต่หลังจากที่เธอพูดแบบนั้นตลอด ที่ผ่านมาผมอาจจะชอบเฉยๆไม่ได้รัก แต่ที่หลังๆมาผมบอกรักเธอก็อาจจะเป็นเพราะว่าผมรักเธอเข้าให้แล้วหัวใจลักษระนิสัย ความชอบ การพูด การกระทำ เวลาแกล้งผม เวลาง้อผมเวลางอนผม(แม่ผมขี้งอนแถมดูเด็กด้วย คนหลายคนเห็นก็นึกว่าผมกับแม่เป็นแฟนกัน รึจขกทหน้าแก่ เห็นหลายคนก็พูดอยู่นะร้องไห้ )ทุกๆอย่างเธอเหมือนแม่ผมมาก ทำให้ผมหลงรักเธอเข้าไปใหญ่ เธอทำอะไรเธอชอบบอกผมตลอด ถ่ายรูปส่งมาตลอด แต่เวลาผมไม่ค่อยว่างเธอจะว่าผมว่าตอบช้าบ้าง ทำไรไม่บอกบ้างงอนผมไปเลยครับ และยังมีอีกเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ผมจำมาจนถึงวันนี้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่