วันนี้ผมแค่อยากเขียน เรื่องเล็ก ๆ น้อย ไร้สาระ อย่าตั้งความหวังนะครับ ว่ามันจะยาว สนุกมาก หรือ อะไรที่จะทำให้คุณ ๆ ผิดหวัง .... ครับ หลับตานะครับ ลืมความคิดว่ากระทู้นี้จะสนุกมาก หรือมีอะไรลึกซึ้ง .... ครับ คุณเห็นภาพอะไรครับ ถ้าเห็นภาพนิมิตทั้งหลาย จงรีบลืมตาขึ้นมาครับ .... อ่ะ หลับตาใหม่ครับ กำหนดลมหายใจเข้าออกช้า ๆ นะครับ ... ทีนี้ผมจะถามใหม่ เห็นภาพอะไรครับ ... ถ้ายังเห็นภาพอะไรก็ตาม ทำใหม่อีกครั้งไปเรื่อย ๆ นะครับ ... อ่ะ ทีนี้ ครั้งสุดท้ายนะครับ ที่คุณหลับตา ทำใจสงบ ๆ เเล้วไม่เห็นภาพอะไร .... โอเคครับ แสดงว่าคุณพร้อมแล้ว ... มาเลยครับ ตามมา
ผมเป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิด [มันต้องเล่าย้อนไปถึงชาติกำเนิดเลยเหรอเนี่ย ไม่เกี่ยวซะหน่อย] อยู่กรุงเทพมาตลอดหลายปีจนเรียนจบตรี ไปทำงาน ต่างจังหวัด 5 - 6 ปี แล้วมาทำงานแถว ปทุม ใกล้ กรุงเทพ ก็เข้ากรุงเทพตลอด [เกริ่นยาวไปป่ะ] ไม่อยากเกริ่นยาวหรอกครับ แต่ผมอยากพิมพ์ก็แค่นั้น มีไรป่ะ [ไม่ได้หาเรื่อง ... แต่อาจได้เรื่อง 55555]
ที่เกริ่นมาแบบนี้ก็แค่จะบอกว่า ผมวนเวียนอยู่กับชุมชนเมืองตลอด เห็นอะไร ๆ มันเปลี่ยนไปเยอะครับ ขึ้นรถไฟฟ้าทีนึง หันไปมองรอบตัวมีแต่คนก้มหน้าเล่น Social media ก็โทรศัพท์มือถือนั่นหล่ะ ... คือประมาณ 90 % เลย มีคนที่คุยกันแบบมีปฏิสนธิ เอ๊ย ปฏิสัมพันธ์กันแค่ส่วนน้อย ซึ่งในส่วนน้อยนั้นส่วนใหญ่ก็เป็นชาวต่างชาติเกือบทั้งหมด [นี่ผมบอกไปยังว่าผมนึกถึง BTS สถานีสยาม] ... การขึ้นรถไฟฟ้า [ผมเน้นพูดถึงลอยฟ้า นะครับ] ก็เลยเป็นอะไรที่เพลิดเพลิน เพราะมันทำให้ผมสังเกตุเห็นการดำเนินชีวิต วิถีชิวิตคนเมือง ว่ามันเปลี่ยนไปจากเมื่อสมัยก่อนยังไงบ้าง หญิงสาวบางคนก็นั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจใคร แม้ว่าจะมีคนที่นั่งหรือยืนมองนมเธออยู่ [เอ๊ะ ผมพิมพ์ว่า "นม" ใช่ป่ะ ผมไม่ได้พิมพ์ผิดนะ] ทั้ง ๆ ที่สมัยก่อน ถ้าใครไปมองนมคนอื่น ก็คงโดนเธอมอง สวนกลับพร้อมด่า "ด้วยสายตา" และสีหน้าอย่างสาดเสียเทเสียเลย .... แต่ผมไม่ได้จะพูดเรื่องนมหรอกครับ ผมแค่โฉบไปแค่นั้น สิ่งที่ผมจะพูด ผมขอหักมุมนะครับ ดังนี้
วันเสาร์ ตอนเช้า 9 - 10 โมง หรือใกล้ ๆ เวลาประมาณนั้น ที่ BTS สถานีจตุจักร ผมนั่งรถตู้มาลงสถานีนี้ [ก็ จตุจักรไง จะพิมพ์วนไป วนมา ทำไมเนี่ยเรา .... อย่าถือสานะครับ] ผมจะไปแถว นานา ครับ ค่าโดยสารรถไฟฟ้า 42 บาท ... แต่มีปัญหาใหญ่ครับ ระดับ 5 [ผมให้มี 10 ระดับครับ ... ระดับ 10 คือหนักสุด] คือผมมีตังค์เหรียญอยู่แค่ 30 บาท โอ๊ววว "ซวยจริง ... ไม่รู้จักจำ" ผมคิด และก็เอกมือเขกหัวตัวเอง 2,000 ครั้ง [นี่ก็คิดนะครับ ... ผมไม่มีเวลามาเขกหัวจริง ๆ ตั้ง 2,000 ครั้งหรอกครับ มันต้องใช้เวลา 33.33 นาที เสียเวลามากมาย ผมเลยเขียนโปรแกรมให้มันวน loop ในความคิดเอาน่ะครับ ประหยัดเวลาไปได้ 99 % เลยครับ ... เฮ้อ นี่เราบ้า หรือ ผู้อ่าน มีความอดทนสูง กันแน่ 55555] ... เป็นคุณคงคิดว่า ยากตรงไหน ก็ไปแลกตังค์สิ "อ๋อ จริงด้วย ผมก็คิดงั้นครับ" แต่พอหันไปทางช่องเคาน์เตอร์ที่จะแลกตังค์ ผมก็ขยับขาไม่ได้เลยครับ เหมือนถูกสต๊าฟไว้ ทุกคนครับ ผมเจอปัญหาระดับ 10 ครับ .... คือ ....
แถวยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คงไม่ต้องให้ผมบรรยายนะครับว่ายาวแค่ไหน ลองนับตัวอักษร "ก" ดูครับ เดาเอานะครับ 5555
มีใครนับจริงมั่งครับ .... ตบหัวตัวเองนะครับ เท่าจำนวน "ก" [ไหน ๆ ก้นับเเล้ว เอามาใช้ประโยชน์ซะ] 555555
ทีนี้จะทำไงครับ สมมุติ 50 คน ถ้าแลกตังค์ใช้เวลา 30 วินาที ก็ 30 x 50 = 1500 วิ , ได้ 25 นาที แล้วขึ้นไปรอ รถไฟฟ้า 5 นาที รวมแล้ว 30 นาที เสียเวลาไปครึ่งชั่วโมง ... ที่จริงถ้าเราไม่รีบก็รอได้ครับ ... แต่ถ้าบางคนใจร้อน หรือมีธุระสำคัญอะไรก็เเล้วแต่นะ ... ผมเป็นประเภทใจร้อน นัดเพื่อนไว้ก็จะไปให้ตรงเวลาครับ ... ก็เลยใช้อีกวิธีนึงครับ
ตอนนี้จตุจักร เป็นสถานีแรกนะครับ ต้นทางคนจะเยอะมาก มารวมกันหมด ไม่กระจายการบริหารเล๊ยยย [คือผมไม่ได้โยงการมงการเมืองอะไรนะ] ผมเลยยอมเสียตังค์ 15 บาท เดินไปกดบัตรที่ตู้เลย ไปสถานี "สะพานควาย" 15 บาท [ผมมีเหรียญอยู่ 30 บาท ... ถ้าคุณมีเหรียญไม่ถึง 15 บาท แนะนำให้ไปต่อแถว หรือไม่ก็ (หน้าด้าน)ไปขอคนที่ต่อแถวอยู่แลกเศษสัก 5 - 10 บาทเพื่อให้ครบ 15 บาท] พอได้บัตร [บางคนเรียกตั๋ว] เเล้วค่อย ๆ เดินแบบไม่รีบ แบบ Slow life ไปขึ้นรถไฟฟ้า เพื่อไปลงสถานี "สะพานควาย"
ทีนี้ ตัดภาพมา สถานีสะพานควาย .... โล่งมาก นี่เราอยู่ในสถานการณ์ไหนเนี่ย ผู้คนไปอยู่ไหนหมด หมาซักตัวยังไม่มี [คือต้องเข้าใจนะครับ ว่าเขาไม่ให้หมาขึ้นมาบนสถานีรถไฟฟ้า .... มันถึงไม่มีหมาไง ... เอ้า ฮา] ... ผมเริ่มกังวล และ มองรอบ ๆ ตัว เอ๊ะ นี่มีการระบาดของเชื้อซอมบี้รึเปล่า ทำไมแทบไม่มีมนุษย์ เอ๊ะ หรือผมอยู่ในโลกซอมบี้ เหมือนซีรีย์ The Walking Dead กันนี่ [จิตก็คิดเตลิดไปเรื่อย] มองซ้ายมองขวาตลอด และแล้ว ไปแลกตังค์ เอา 60 บาทเลย เผื่อขากลับอีก. ... จากนั้นซื้อตั๋ว [บางคนเรียกบัตร] ไปสถานี "นานา" ราคา 42 บาท .... สรุปว่าผมซื้อเวลา 25 นาที ในราคา 15 บาท ... เป็นอีกทางเลือก สำหรับคนที่คิดจะ "ไม่รอ" เวลา
เพราะสำหรับผม "เวลา" มีค่ากว่าทุกสิ่ง จงใช้มันให้คุ้มค่ากับที่เกิดมาบนโลกใบนี้.
จบครับ
ผม Tag กว้าง ๆ ครับ ขออภัยด้วย
วันนี้ผมอยากเขียนครับ ... เรื่องรถไฟฟ้ามหานคร ... ไม่ใช่หนังครับ อิ อิ
ผมเป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิด [มันต้องเล่าย้อนไปถึงชาติกำเนิดเลยเหรอเนี่ย ไม่เกี่ยวซะหน่อย] อยู่กรุงเทพมาตลอดหลายปีจนเรียนจบตรี ไปทำงาน ต่างจังหวัด 5 - 6 ปี แล้วมาทำงานแถว ปทุม ใกล้ กรุงเทพ ก็เข้ากรุงเทพตลอด [เกริ่นยาวไปป่ะ] ไม่อยากเกริ่นยาวหรอกครับ แต่ผมอยากพิมพ์ก็แค่นั้น มีไรป่ะ [ไม่ได้หาเรื่อง ... แต่อาจได้เรื่อง 55555]
ที่เกริ่นมาแบบนี้ก็แค่จะบอกว่า ผมวนเวียนอยู่กับชุมชนเมืองตลอด เห็นอะไร ๆ มันเปลี่ยนไปเยอะครับ ขึ้นรถไฟฟ้าทีนึง หันไปมองรอบตัวมีแต่คนก้มหน้าเล่น Social media ก็โทรศัพท์มือถือนั่นหล่ะ ... คือประมาณ 90 % เลย มีคนที่คุยกันแบบมีปฏิสนธิ เอ๊ย ปฏิสัมพันธ์กันแค่ส่วนน้อย ซึ่งในส่วนน้อยนั้นส่วนใหญ่ก็เป็นชาวต่างชาติเกือบทั้งหมด [นี่ผมบอกไปยังว่าผมนึกถึง BTS สถานีสยาม] ... การขึ้นรถไฟฟ้า [ผมเน้นพูดถึงลอยฟ้า นะครับ] ก็เลยเป็นอะไรที่เพลิดเพลิน เพราะมันทำให้ผมสังเกตุเห็นการดำเนินชีวิต วิถีชิวิตคนเมือง ว่ามันเปลี่ยนไปจากเมื่อสมัยก่อนยังไงบ้าง หญิงสาวบางคนก็นั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจใคร แม้ว่าจะมีคนที่นั่งหรือยืนมองนมเธออยู่ [เอ๊ะ ผมพิมพ์ว่า "นม" ใช่ป่ะ ผมไม่ได้พิมพ์ผิดนะ] ทั้ง ๆ ที่สมัยก่อน ถ้าใครไปมองนมคนอื่น ก็คงโดนเธอมอง สวนกลับพร้อมด่า "ด้วยสายตา" และสีหน้าอย่างสาดเสียเทเสียเลย .... แต่ผมไม่ได้จะพูดเรื่องนมหรอกครับ ผมแค่โฉบไปแค่นั้น สิ่งที่ผมจะพูด ผมขอหักมุมนะครับ ดังนี้
วันเสาร์ ตอนเช้า 9 - 10 โมง หรือใกล้ ๆ เวลาประมาณนั้น ที่ BTS สถานีจตุจักร ผมนั่งรถตู้มาลงสถานีนี้ [ก็ จตุจักรไง จะพิมพ์วนไป วนมา ทำไมเนี่ยเรา .... อย่าถือสานะครับ] ผมจะไปแถว นานา ครับ ค่าโดยสารรถไฟฟ้า 42 บาท ... แต่มีปัญหาใหญ่ครับ ระดับ 5 [ผมให้มี 10 ระดับครับ ... ระดับ 10 คือหนักสุด] คือผมมีตังค์เหรียญอยู่แค่ 30 บาท โอ๊ววว "ซวยจริง ... ไม่รู้จักจำ" ผมคิด และก็เอกมือเขกหัวตัวเอง 2,000 ครั้ง [นี่ก็คิดนะครับ ... ผมไม่มีเวลามาเขกหัวจริง ๆ ตั้ง 2,000 ครั้งหรอกครับ มันต้องใช้เวลา 33.33 นาที เสียเวลามากมาย ผมเลยเขียนโปรแกรมให้มันวน loop ในความคิดเอาน่ะครับ ประหยัดเวลาไปได้ 99 % เลยครับ ... เฮ้อ นี่เราบ้า หรือ ผู้อ่าน มีความอดทนสูง กันแน่ 55555] ... เป็นคุณคงคิดว่า ยากตรงไหน ก็ไปแลกตังค์สิ "อ๋อ จริงด้วย ผมก็คิดงั้นครับ" แต่พอหันไปทางช่องเคาน์เตอร์ที่จะแลกตังค์ ผมก็ขยับขาไม่ได้เลยครับ เหมือนถูกสต๊าฟไว้ ทุกคนครับ ผมเจอปัญหาระดับ 10 ครับ .... คือ ....
แถวยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คงไม่ต้องให้ผมบรรยายนะครับว่ายาวแค่ไหน ลองนับตัวอักษร "ก" ดูครับ เดาเอานะครับ 5555
มีใครนับจริงมั่งครับ .... ตบหัวตัวเองนะครับ เท่าจำนวน "ก" [ไหน ๆ ก้นับเเล้ว เอามาใช้ประโยชน์ซะ] 555555
ทีนี้จะทำไงครับ สมมุติ 50 คน ถ้าแลกตังค์ใช้เวลา 30 วินาที ก็ 30 x 50 = 1500 วิ , ได้ 25 นาที แล้วขึ้นไปรอ รถไฟฟ้า 5 นาที รวมแล้ว 30 นาที เสียเวลาไปครึ่งชั่วโมง ... ที่จริงถ้าเราไม่รีบก็รอได้ครับ ... แต่ถ้าบางคนใจร้อน หรือมีธุระสำคัญอะไรก็เเล้วแต่นะ ... ผมเป็นประเภทใจร้อน นัดเพื่อนไว้ก็จะไปให้ตรงเวลาครับ ... ก็เลยใช้อีกวิธีนึงครับ
ตอนนี้จตุจักร เป็นสถานีแรกนะครับ ต้นทางคนจะเยอะมาก มารวมกันหมด ไม่กระจายการบริหารเล๊ยยย [คือผมไม่ได้โยงการมงการเมืองอะไรนะ] ผมเลยยอมเสียตังค์ 15 บาท เดินไปกดบัตรที่ตู้เลย ไปสถานี "สะพานควาย" 15 บาท [ผมมีเหรียญอยู่ 30 บาท ... ถ้าคุณมีเหรียญไม่ถึง 15 บาท แนะนำให้ไปต่อแถว หรือไม่ก็ (หน้าด้าน)ไปขอคนที่ต่อแถวอยู่แลกเศษสัก 5 - 10 บาทเพื่อให้ครบ 15 บาท] พอได้บัตร [บางคนเรียกตั๋ว] เเล้วค่อย ๆ เดินแบบไม่รีบ แบบ Slow life ไปขึ้นรถไฟฟ้า เพื่อไปลงสถานี "สะพานควาย"
ทีนี้ ตัดภาพมา สถานีสะพานควาย .... โล่งมาก นี่เราอยู่ในสถานการณ์ไหนเนี่ย ผู้คนไปอยู่ไหนหมด หมาซักตัวยังไม่มี [คือต้องเข้าใจนะครับ ว่าเขาไม่ให้หมาขึ้นมาบนสถานีรถไฟฟ้า .... มันถึงไม่มีหมาไง ... เอ้า ฮา] ... ผมเริ่มกังวล และ มองรอบ ๆ ตัว เอ๊ะ นี่มีการระบาดของเชื้อซอมบี้รึเปล่า ทำไมแทบไม่มีมนุษย์ เอ๊ะ หรือผมอยู่ในโลกซอมบี้ เหมือนซีรีย์ The Walking Dead กันนี่ [จิตก็คิดเตลิดไปเรื่อย] มองซ้ายมองขวาตลอด และแล้ว ไปแลกตังค์ เอา 60 บาทเลย เผื่อขากลับอีก. ... จากนั้นซื้อตั๋ว [บางคนเรียกบัตร] ไปสถานี "นานา" ราคา 42 บาท .... สรุปว่าผมซื้อเวลา 25 นาที ในราคา 15 บาท ... เป็นอีกทางเลือก สำหรับคนที่คิดจะ "ไม่รอ" เวลา
เพราะสำหรับผม "เวลา" มีค่ากว่าทุกสิ่ง จงใช้มันให้คุ้มค่ากับที่เกิดมาบนโลกใบนี้.
จบครับ
ผม Tag กว้าง ๆ ครับ ขออภัยด้วย