บ้านเราเป็นครอบรัวคนจีน ฐานะปานกลาง ไม่รวย ไม่จน แต่พ่อแม่ พอมีที่ดิน ด้วยความที่เราเป็นลูกหลานคนจีน
เราจะเห็นอาม่าเรารักแต่ลูกชายมากๆ และเราก็จะฝังใจ มีปมตั้งแต่เด็กว่าคนจีนจะรักแต่ลูกชาย ซึ่งกับแม่เรา เราไม่คิดว่าแม่จะเป็น
เพราะเราอยู่กับแม่แต่เด็ก นอนก็นอนห้องเดียวกัน ไปไหนด้วยกันตลอด บางครั้งแม่ยังมาบ่นเลยว่าอาม่ารักแต่ลูกชาย
จนมาวันนึงพ่อกับแม่คุยกันว่าจะจัดการเรื่องที่ดินทางเหนือ ซึ่งเป็นที่ดินของแม่
วันนั้นมีเรา พี่ชายคนกลาง กับพ่อแม่ แม่ก็พูดประมาณว่าเนี่ยเด๋วโอนที่ดินให้พี่ชายเราคนกลาง
(พี่น้องเรามีกันอยู่ 3 คน ช 2 ญ 1) เพราะแม่แก่แล้วไม่อยากเดินทางบ่อยๆ เหนื่อย พ่อเราก็บอกอืม
คนโตทำงานไม่อยากให้หยุดงาน ทประกอบกับพ่อแม่ไม่ชอบพี่คนโต
ส่วนเราก็มีงานสอนพิเศษเด็ก เพราะพ่อแม่ ไม่ได้ให้เงิน ให้เงินแค่ค่าเรียนอย่างเดียว และบอกประมาณว่าเราคงไม่มีเวลาไปโอน
พ่อว่าโอนเลยก็ดีจะได้ไม่ยุ่งยาก และพูดประมาณว่า ลูกสาวไม่ต้องไปหรอกเดินทางไกล ลำบากไม่สะดวก
โดยที่ไม่ถามความเห็นเราสักนิด แม่เราก็พูดทำนองว่าถ้าขายที่ดินได้แล้ว ต้องแบ่งพี่น้องด้วยนะ พี่เราก็อืม คำเดียว
พอเราได้ยินเราอึ้งเลย บอกตรงๆ เราไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น สัญญาปากเปล่า คือ พ่อเราโดนพี่น้องโกงไปเยอะ เห็นตัวอย่างตลอด
เราได้ยินแบบนั้นเราก็รู้แล้วว่าใจเขาอยากให้ใคร และเข้าใจเลยว่า..เราเป็นแค่ลูกสาว ทำดีไม่ดียังไงก็สู้ลูกชายไม่ได้
ในใจเราทั้งโกธร เกลียด โมโหบวกกับก่อนหน้านั้นทะเลาะกับพี่คนนี้อีก
ยอมรับเลยมันมีความโลภอยู่ด้วย แต่ที่เหนือความรู้สึกอื่นๆ มันคือความน้อยใจ น้อยใจมากๆ เพราะแค่เราเป็นลูกสาว
แค่นี้หรอ... หรือเพราะเราไม่ว่างแค่นี้หรอ (จริงวันที่เขาไปเราว่าง) แล้วคนที่อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ทำไรคืออะไร
ก่อนเคยสงสัยว่าพวกคนรวยจะแย่งสมบัติกันทำไม รวยจะตายแบ่งกันดีๆไม่ได้หรอ ทำไมต้องแย่งต้องฆ่ากัน
พวกที่ฆ่าดันแย่งสมบัตินี้เหี้ยมมา จนมาวันนี้เข้าใจเลยว่าทำไม เพราะมันไม่ใช่แค่สมบัติ แต่มันเป็นเรื่องของความรู้สึกด้วย
คนที่เข้ามาอ่าน คนที่เป็นพ่อเป็นแม่มีลูกมีหลาน อยากบอกเลยว่าอย่าทำแบบนี้กับลูกนะ ถ้ารักไม่เท่ากัน
ก็อย่าไปทำลายความรู้สึกลูกอย่างนี้ คือเราคิดตลอดนะว่าถ้ารักลูกชายแล้วจะมีลูกสาวทำไม... เลี้ยงไว้ใช้งานหรอ??
พอแม่เห็นว่าเรางอนน้อยใจ ก็ทำเป็นซื้อโน่นนี่มาให้ คือต่อให้เราหายงอน หายโกธร เราก็อยากจะบอกเลย
ว่าความรู้สึกที่เราเสียไป มันไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไร มันก็จะเป็นความทรงจำที่เลวร้ายของเรา
ปล.1 บ้านเราไม่ได้รวย
ปล.2 เราไม่เคยคิดฆ่าหรือแย่งสมบัติกันเน้อ
ปล.3 งงกับ tag มาก
ก็แค่... ลูกสาว
เราจะเห็นอาม่าเรารักแต่ลูกชายมากๆ และเราก็จะฝังใจ มีปมตั้งแต่เด็กว่าคนจีนจะรักแต่ลูกชาย ซึ่งกับแม่เรา เราไม่คิดว่าแม่จะเป็น
เพราะเราอยู่กับแม่แต่เด็ก นอนก็นอนห้องเดียวกัน ไปไหนด้วยกันตลอด บางครั้งแม่ยังมาบ่นเลยว่าอาม่ารักแต่ลูกชาย
จนมาวันนึงพ่อกับแม่คุยกันว่าจะจัดการเรื่องที่ดินทางเหนือ ซึ่งเป็นที่ดินของแม่
วันนั้นมีเรา พี่ชายคนกลาง กับพ่อแม่ แม่ก็พูดประมาณว่าเนี่ยเด๋วโอนที่ดินให้พี่ชายเราคนกลาง
(พี่น้องเรามีกันอยู่ 3 คน ช 2 ญ 1) เพราะแม่แก่แล้วไม่อยากเดินทางบ่อยๆ เหนื่อย พ่อเราก็บอกอืม
คนโตทำงานไม่อยากให้หยุดงาน ทประกอบกับพ่อแม่ไม่ชอบพี่คนโต
ส่วนเราก็มีงานสอนพิเศษเด็ก เพราะพ่อแม่ ไม่ได้ให้เงิน ให้เงินแค่ค่าเรียนอย่างเดียว และบอกประมาณว่าเราคงไม่มีเวลาไปโอน
พ่อว่าโอนเลยก็ดีจะได้ไม่ยุ่งยาก และพูดประมาณว่า ลูกสาวไม่ต้องไปหรอกเดินทางไกล ลำบากไม่สะดวก
โดยที่ไม่ถามความเห็นเราสักนิด แม่เราก็พูดทำนองว่าถ้าขายที่ดินได้แล้ว ต้องแบ่งพี่น้องด้วยนะ พี่เราก็อืม คำเดียว
พอเราได้ยินเราอึ้งเลย บอกตรงๆ เราไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น สัญญาปากเปล่า คือ พ่อเราโดนพี่น้องโกงไปเยอะ เห็นตัวอย่างตลอด
เราได้ยินแบบนั้นเราก็รู้แล้วว่าใจเขาอยากให้ใคร และเข้าใจเลยว่า..เราเป็นแค่ลูกสาว ทำดีไม่ดียังไงก็สู้ลูกชายไม่ได้
ในใจเราทั้งโกธร เกลียด โมโหบวกกับก่อนหน้านั้นทะเลาะกับพี่คนนี้อีก
ยอมรับเลยมันมีความโลภอยู่ด้วย แต่ที่เหนือความรู้สึกอื่นๆ มันคือความน้อยใจ น้อยใจมากๆ เพราะแค่เราเป็นลูกสาว
แค่นี้หรอ... หรือเพราะเราไม่ว่างแค่นี้หรอ (จริงวันที่เขาไปเราว่าง) แล้วคนที่อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ทำไรคืออะไร
ก่อนเคยสงสัยว่าพวกคนรวยจะแย่งสมบัติกันทำไม รวยจะตายแบ่งกันดีๆไม่ได้หรอ ทำไมต้องแย่งต้องฆ่ากัน
พวกที่ฆ่าดันแย่งสมบัตินี้เหี้ยมมา จนมาวันนี้เข้าใจเลยว่าทำไม เพราะมันไม่ใช่แค่สมบัติ แต่มันเป็นเรื่องของความรู้สึกด้วย
คนที่เข้ามาอ่าน คนที่เป็นพ่อเป็นแม่มีลูกมีหลาน อยากบอกเลยว่าอย่าทำแบบนี้กับลูกนะ ถ้ารักไม่เท่ากัน
ก็อย่าไปทำลายความรู้สึกลูกอย่างนี้ คือเราคิดตลอดนะว่าถ้ารักลูกชายแล้วจะมีลูกสาวทำไม... เลี้ยงไว้ใช้งานหรอ??
พอแม่เห็นว่าเรางอนน้อยใจ ก็ทำเป็นซื้อโน่นนี่มาให้ คือต่อให้เราหายงอน หายโกธร เราก็อยากจะบอกเลย
ว่าความรู้สึกที่เราเสียไป มันไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไร มันก็จะเป็นความทรงจำที่เลวร้ายของเรา
ปล.1 บ้านเราไม่ได้รวย
ปล.2 เราไม่เคยคิดฆ่าหรือแย่งสมบัติกันเน้อ
ปล.3 งงกับ tag มาก