จขกท. เคยรัก ผช อยู่คนนึงค่ะ ถ้าให้นับจริงๆ ก็ตั้งแต่ ม.1 จนตอนนี้เรียนจบมหาลัยจนทำงานได้หลายปีแล้ว ตอนม.1 จำได้ว่าตอนนั้นฮามาก ช่วงวันวานเลนไทน์ วิ่งตามเอาดอกไม้ไปให้ พร้อมจดหมายน้อย เป็นที่ล้อเลียนมาจนถึงปัจจุบัน เวลาคิดถึงเค้านะคะ มันรู้สึกละมุนในใจ จนถึงตอนนี้ค่ะ เป็นความรู้สึกดีๆ อยากให้เค้าพบเจอแต่สิ่งดีๆ เส้นทางของเราไม่บรรจบกันค่ะ แต่ จขกท ก็ดีใจที่ชีวิตนึงได้เกิดมาเจอเค้า ตอนนี้เค้ากำลังมีครอบครัวค่ะ จขกท  ขออวยพรให้เค้ามีแต่ความสุขจากนี้สืบไปนะคะ เผื่อเค้าแวะมาเจอกระทู้นี้ จขกท ขอฝากไว้สองเรื่องนะคะ

เรื่องแรก ต้องขอโทษ ที่เคยต่อยท้องตอน ม.1 เพิ่งออกจากโรงพยาบาลผ่าตัดไส้ติ่งมา คงเจ็บน่าดู แต่ตอนนั้นเราเขิน ก็เพื่อนเธอดันเอาจดหมายน้อยเรามาอ่านกลางห้อง เขินหนักไปหน่อย

เรื่องที่สอง ตลอดเวลาที่เราชอบเธออ่ะ เราไม่เคยอยากเป็นแฟนเธอเลยนะ เรามีแต่ความหวังดีให้จริงๆ อะไรต่างๆนาๆที่แอบทำให้อ่ะ ไม่ได้อยากทำให้รำคาญเลยนะ แค่อยากช่วยเท่านั้นเอง ต่อไปนี้ดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าทำให้ตัวเองเจ็บตัวกับหัวใจบ่อยหนักล่ะ โชคดีนะ เพื่อน

เพื่อนๆเคยเป็นบ้างไหมคะ เฝ้าดูคนๆนึงอยู่ห่างๆ ตลอด เวลาคิดถึง ก็เผลอยิ้มคนเดียว เห็นเค้าเศร้าเราก็เศร้า เวลาทุกข์ใจอยากเข้าไปปลอบ แต่ตรงนั้นไม่ใช่หน้าที่เรา เลยได้แต่ปล่อย แล้วติดตามความเคลื่อนไหวอยู่ห่างๆ เคยไหมคะ คนที่เป็นความทรงจำดีๆและเลวร้ายสุดท้าย เราเลือกแต่ความทรงจำดีๆซะงั้น นานแค่ไหนคะ ที่เพื่อนๆ ได้แต่แอบดู ขอให้กระทู้นี้เป็นการแลกเปลี่ยน และฝากถึงคนที่เพื่อนๆ เลือกเค้าเป็นความทรงจำดีๆ แล้วกันนะคะ