หมดแล้ว หมดแรงรักเธอต่อไป (ผมคิดถึงคุณ)

สวัสดีครับผมมีเรื่องมาเล่าครับ เรื่องนี้ผ่านมาแล้ว2ปีครับตอนที่ผมยังเรียนมหาลัยอยุ่ครับทุกๆครั้งที่ผมมีความรักมันมักเป็นแบบนี้ตลอดเลย ผมเรียนอยุ่ที่มหาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ผมเปนคนตลกเฮฮา เปนผู้ชายดัมมะชา-ติ  ผู้ชายบ้านๆธรรมดา ไม่มีรถครับ ไม่รวย ไม่ไฮโซโก้จิงๆเหมือนผู้ชายที่มหาลัยนี้เค้าเปนกัน แต่ผมก็ไม่แค่ไรอยุ่แล้ว ผมสนุกกับชีวิตไปวันๆ เรียนเสดก็ปาตี้กันตามเดกมหาลัยกับเพื่อนๆทีรู้ใจแค่นี้ก็พอแล้ว ผู้หญิงผมไม่เคยคิดสนใจอยู่แล้วลำพังตังเองยังแย่งข้าวหมาทานอยู่เลย ก็เลยเปนเรื่องที่ไกลตัวพอสมควรผมใช้ชีวิตแบบนี้มาเลื่อยๆจนถึงปี3 จนวันนึ่งผมเข้าเรียนสายไม่มีที่นั่งกับเพื่อน ผมจึงไปนั่งกับผู้ญคนนึง ตัวห๊อมหอมม ก็เพื่อนในเซคแหละครับแต่ไม่เคยคุยกันมาก่อน เทอก็นั่งเม้าตามภาษาชะนี ผมก็นั่งโง่ๆไป อยู่ดีๆหูผมก็เผือกไปฟังเรื่องของเธอ เธอพูดถึงความรักของเทอ เทอกับแฟนเทอมีปัญากัน เทอเจอแฟนเทอแต่เดือนละ3ครั้ง ผมคิดในใจ แฟนทำนาซ่าบ่หนิไม่ว่างเลย เทอก็เล่าเรื่องอของเทอพร้อมน้ำตา ผมสงสารเทอจัง เทอไม่ควรโดนแบบนี้เลย จนหมดคาบผมก็ไปกับเพื่อนผมตามปกติ แต่ก็เก็บเรื่องนั่งมาคิดจนเพื่อนถาม เปนไรนั่งเล่นเอมวีอยู่ได้ ผมก็บอกป่าวๆ แล้วเราก็ไปเล่นไพ่กันตามสันดาน กิจกรรมยามเปื่อยของพวกเราหนะ จนเรื่องนี้ก็หายไป จนเรียนวิชาเดิมอาทิตต่อไปผมก็ต้องนั่งข้างเทอเพราะล๊อคที่ไว้แล้ว คราวนี้ทำงานกลุ่มผมก็ได้พูดคุยกับเทอตอนนั้นไม่คิดไรเลย ผมก็ตลกไร้สาระไปเลื่อยๆ เหมือนเทอจะคุยกะผมบ่อยมากเพราะผมเลอะเทอะ เทอก็ยิ้มหัวเราะแก้มปริเชียว พอหมดคาบ ผมก็จะไปหาเพื่อนผม เทอและเพื่อนเทอก็คุยกันเพื่อนเทอต้องรีบกลับทุกคน เทอเปื่อย ผมก็ชวนเทอไปเล่นไพ่ด้วยกัน ดิบปะล่ะ บอกแล้วเป็นผู้ชายดัมมะชา-ติ พาคุนหนูเล่นไพ่ ลืมบอกไปเทอเปนคุนหนู รวย ไม่ค่อยรู้เรื่องเลวๆในสังคมมากเท่าไหร่ เทอขี้เหงานะดูจากทรงชอบที่มีคนตลอดเวลา เทอก็ไปกับผม เทอชอบนะ พอเทอมาอยุ่กับเพื่อนผมในกลุ่ม กลุ่มผมก็มีทั้งผู้ชายและผู้หญิง ผมแอบมองเทอ เทอสนุกมากและเทอก็น่ารักมากเวลาเทอไม่ได้เปนคุนหนูอย่างที่เทอเปน จนเวลาผ่านไปเราก็สนิทกันมากขึ้น มีการถ่ายรูปกันต่างๆนานา คืนนั้นผมจึงตัดสินใจทั้งไลน์เทอไปขอรูปเทอ จิงๆแล้วก็แค่อยากคุยกับเทอแหละ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาตลอดเลย ทั้งวัน ทั้งคืน โดนไม่มีสถานะอะไร ปล่อยฟรี ผมก็แค่ดีใจที่ทำให้ชีวิตเทอมีชีวิตชีวา ยิ้มออกมาได้ก็โอเคร แต่นานไปขนาดก้อนหินยังแหลกเปนเม็ดทราย นับภาษาอะไรกับหัวนม เอ้ยหัวจาย แป่ว*/-**/.. ฮ่าๆๆ ผมก็เริ่มรักเทอโน้ะนานๆไปคือเทอชอบเล่านู้นเล่านี้ให้ฟัง ตามภาษาเทอ ผมก็ฟังมั้งไม่ฟังมั้ง แต่ก็หาทางออกให้เทอได้ตลอด บางเรื่องมันก็ไม่ได้ยากอะไรแต่เทอแค่ไม่กล้าตัดสินใจ ผมก็ดิบอยุ่แล้ว ทำเลยเทอ เอาเลยเทอ พอเทอทำพลาด เราตลกกันไม่มีมานั่งด่ากัน เทอก็เลยสบายใจที่จะอยู่กับผม จนกะทั้งความสัมพันเราเริ่มไม่ใช่เพื่อนกันแล้ว  เริ่มสนิทสนมรู้เรื่องทุกสิ่งที่เปนเทอและเปนชั้น ชีวิตเทอช่างไฮโซ๊ ไฮโซ๊ เราย้อนกลับมาดูตัวเอง ว้าววพูดยากจัง ฮ่าๆๆ บอกได้เลยว่า ดัม-มะ-ชา-ติ จุง  แม่เทอรู้จักผมเพราะเทอเราเรื่องผมให้แม่เทอฟัง ผมก็ไม่ซีเรียลอะไรเพราะผมไม่จะลอกลูกสาวเค้า ผมแค่อยากให้ลูกสาวเค้ามีความสุข ดูเรื่องมันจะมีความแฮปปี้โน๊ะ แต่อย่างที่ผมบอกไปตอนแรก เทอมีแฟนแล้ว  อ่าววเจ็บ  แต่เค้าไม่ค่อยสนใจเทอ เทอคงคิดถึง ผมเลยบอก คิดถึงพี่เค้าใช่ไหม ผมก็ให้กำลังใจเทอ จิงๆแล้วผมเจ็บนะ และผมก็ไม่สมควรอยู่ในจุดนี้ด้วย แต่ทุกครั้งที่เทอร้องไห้ ผมรู้สึกผมไปจากเทอไม่ได้ ผมอยากปลอบเทอ อยากดูแลเทอ อยากแก้ปัญหาให้เทอ เทอมักจะโพชเฟชเส้าๆอยู่บ่อยๆ เรื่องแฟนเทอ ผมก็กวนตีน ไปเขียนเนื้อเพลงลูกทุ่ง ตลกๆ เทอก็กวนตีนกลับมา จนเหมือนแฟนเทอเหน แฟนเทอเอาเฟชเทอมาบ๊อคผม ผมก็งง ทำแบบนี้ทำไม มายุ่งเรื่องของเราทำไม แต่เอ๊ เราหรือป่าวที่ไปยุ่งเรื่องของเค้า ผมไม่สนใจ แอดเฟชเค้าไปเลย รวมถึงไอจีด้วย พอเทอรู้ว่าผมทำแบบนี้ไป เทอมาว่าผม มาด่าผม ทำไมต้องทำแบบนี้ ไปยุ่งกับพี่เค้าทำไม ทำไมไม่อยุ่ในที่ของตัวเอง ผมสตั้นไป3วิ แล้วก็อึ้ง (นี่ที่ผ่านมากูทำดีให้ไม่เหนค่าเลยไช่ไหมเนี่ย) ผมก็บอกว่า อืม เราขอโทษละกัน แล้วผมก็หายไปจากเค้าเลย ผมก็กินเหล้าตามภาษากับเพื่อนๆผมก็เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ด่าโง่มั้ง ทานหญ้าไหมสัสมั้ง แล้วมันก็ถามว่าแล้วจะเอาไงต่อไป ผมก็บอกไม่รู้ว่ะ เมากับพวกก่อนเพื่อนเดี๋ยวว่ากัน ผมหายไปเกือบอาทิตย์ จนเทอทักมา ทักมาว่าอะไรผมก็จำไม่ได้ แต่ผมก็คุยไม่เหมือนเดิม เทอก็โมโห ทำไมผมเปลี่ยนไป เทอก็บอกว่า อย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม ผมคนเดิมไปไหน คนที่เทออยุ่ด้วยแล้วมีความสุขที่สุดไปไหน เราอยากมีเทออยุ่ข้างๆ ผมได้ยินคำนี้ อ่าวอ่อนดิ รอไรอะ ผมก็คิดในใจเทอต้องร้องไห้อยู่แน่เลย (เทอเปนคนขี้แง่ครับอะไรสกิดใจหน่อยก็ร้อง ผมมักจะมีคำปลอบใจเทอคำนึง โอ๋ไม่ต้องร้องน้า เค้าอยู่นี้แล้วไง แล้วเทอก็จะหยุดร้องตลอด) ตั้งแต่นั้นมาผมก็อดทนมาตลอดอยู่ในจุดที่เราควรยืน มันก็เศร้าบ้างสุขบ้างตามเวลา จนวันนึง