ผมรักผญ คนนึงซึ่งเธอก็รักตอบ โดยที่เราสองคนต่างก็รู้ว่ารักเรามันเป็นไปไม่ได้ เพราะเหตุผลไดขอไม่บอกนะ
ผมได้ให้ใจไปมากซะเหลือเกินจนลืมไปว่ามันเป็นไปไม่ได้ หลอกตัวเองไปวันๆว่าสักวันเขาคงเลือกผม และตอนนี้เขาบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว เขาบอกว่ารักผมไม่ได้จริงๆ บอกว่าตอนที่บอกว่ารักเพราะมันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ และที่บอกว่ารักไม่ได้ก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆเหมือนกัน แต่เมื่อ 2-3 วันก่อนก็คุยกันบอกรักกันปกติดี เธอบอกให้ผมควรหยุด มันเป็นเพราะเขาอยากให้ผมไปหรือไม่รู้สึกอะไรแล้วจริงๆ ก็ไม่แน่ใจ
แต่พอผมคิดว่าต่อไปจะไม่ได้คุยกับเขาแล้ว มันรู้สึกใจหาย รู้สึกแย่มาก ๆ ตอนนี้ก็คุยกันธรรมดาคล้ายๆกับแบบเพื่อน แต่ผมก็ยังหลอกตัวเองอยู่ได้ มันตัดใจไม่ได้จริงๆ
เราสองคนเคยไม่คุยไม่ติดต่อกันอยู่ 3 ครั้ง แค่วันสองวัน ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมได้ เพราะเวลาไม่คุยกันมันรู้สึกอึดอัดมากจนมนไม่ไหว เธอก็บอกว่าอึดอัดมากเหมือนกัน
**ผมไม่รู้ควรทำยังไง แต่ผมอยากให้ความหวังมันเป็นจริงทั้งที่โอกาศอาจมีแค่ไม่ถึง 20%
ถ้ามันตัดใจไม่ได้ จะทำไง
ผมได้ให้ใจไปมากซะเหลือเกินจนลืมไปว่ามันเป็นไปไม่ได้ หลอกตัวเองไปวันๆว่าสักวันเขาคงเลือกผม และตอนนี้เขาบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว เขาบอกว่ารักผมไม่ได้จริงๆ บอกว่าตอนที่บอกว่ารักเพราะมันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ และที่บอกว่ารักไม่ได้ก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆเหมือนกัน แต่เมื่อ 2-3 วันก่อนก็คุยกันบอกรักกันปกติดี เธอบอกให้ผมควรหยุด มันเป็นเพราะเขาอยากให้ผมไปหรือไม่รู้สึกอะไรแล้วจริงๆ ก็ไม่แน่ใจ
แต่พอผมคิดว่าต่อไปจะไม่ได้คุยกับเขาแล้ว มันรู้สึกใจหาย รู้สึกแย่มาก ๆ ตอนนี้ก็คุยกันธรรมดาคล้ายๆกับแบบเพื่อน แต่ผมก็ยังหลอกตัวเองอยู่ได้ มันตัดใจไม่ได้จริงๆ
เราสองคนเคยไม่คุยไม่ติดต่อกันอยู่ 3 ครั้ง แค่วันสองวัน ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมได้ เพราะเวลาไม่คุยกันมันรู้สึกอึดอัดมากจนมนไม่ไหว เธอก็บอกว่าอึดอัดมากเหมือนกัน
**ผมไม่รู้ควรทำยังไง แต่ผมอยากให้ความหวังมันเป็นจริงทั้งที่โอกาศอาจมีแค่ไม่ถึง 20%