วันนั้นเราเถียงกันกับแม่นิดหน่อย เราไม่รุ้ว่าแม่โมโหอะไรมา แต่เราแค่ถามคำถามบางอย่างที่มันดันไปสอดคล้องเนื้อหาขอแม่ แต่เราถามไปด้วยความซื่อ และไม่รุ้ แต่เราได้คำตอบที่ว่า " มืงอย่ามากวนกู จะไปไหนก็ไป กูไม่น่าเลี้ยงมืงมาเลย " เรายอมรับนะว่าตอนที่เราโดนพูดคำนี้ใส่อะเรารุ้สึกว่าเราเปนคนแปลกจากคนในบ้านไปเลยอะ ตอนนั้นเราอยู่ในบ้าน มีหลาน มียาย อยู่ (เราอยากพุดให้เห็นภาพนะ) พอแม่พูดจบเราก็นั่งคิดอยู่ 2-3 นาทีว่าสิ่งที่แม่พุดออกมาจากปากนั่น เราควรทำยังไง ระหว่างนั่งเฉยๆแล้วเงียบไป กับเดินหนีมาเลย และในที่สุดเราก็ตัดสินใจเดินออกมาพร้อมกับของที่เราถึงมาพะลุงพะลังด้วย แล้วเราก็เดินผ่านหน้าแม่ไปโดยไม่สนใจและไม่ตอบกลับหรือเถียงใดๆทั้งสิ้นแบบออกมาเลย พอพ้นออกมาจากบ้านได้สักแปบ เราก็เลยโทรหาแฟนเราว่ามาถึงยังพอดีตอนนั้นเค้าจะมาเอาของที่เราถือพะลุงพะลังด้วย เราก็ร้องไห้โฮ๊กเหมือนเด็กอายุ 10 ขวบ ทั้งๆที่ตอนนี้เราโตมากแล้ว โตจนมีลูกเข้าโรงเรียนแล้วอะ เรื่องมันก็ประมานนี้
แต่ก่อนหน้านี้คั่นเรายังเป็นเด็ก**** เราเหมือนลูกที่เป็นลูกใครก็ไม่รู้ "ซึ่งแม่พูดกับเราเสมอว่า ตอนเด็กๆอะเราอยากได้อะไรก็ได้เสมอ โตมาแม่เราเลยอยากให้พี่เราบ้าง" เราก็ไม่รุ้ว่ามันหมายความว่าอะไรจนวันนี้เราเริ่มรู้แล้ว
เพราะตอนเราเรียนมอต้นอะชีวิตเรากำลังไปได้ดีคือแม่ก็ยังส่งเสียอยู่ให้เงินไปโรงเรียนบ้าง เรามีค่ารถนั่งรถประมานรถสองแถว จนวันนึงมีจุดเปลื่ยนคือแม่เราตกงาน เราโคตรซวยเลยชีวิตเราเรียนมอต้น ต้องไปขอทุนอาหารกลางวัน ทุนเสื้อผ้า ทั้งๆที่ตลอดเวลาก็มีเงินใช้ปกติ แต่แม่ตกงานก้ต้องทำแบบนี้ ส่วนชีวิตพี่เราตอนนั้นเรียนปวชได้แล้วคือเค้าได้เงินเยอะกว่าเรา เอิ่มไม่เป็นไร เราไม่น้อยใจหรอกพี่เราโตกว่าค่าใช่จ่านรายงานน่าจะเยอะ เราได้เงินวางบนโต๊ะพร้อมกัน เราได้ประมาน 40 พี่เราได้ประมาน 100 ก็ไม่ต่างกันมาก จนเราเริ่มโตอะย่างเข้ามอสี่ เราต้องหาเงินเองเราไปทำงานที่ร้านชาบูในห้างแห่งหนึ่ง ป้าให้บ้าง ทำงานเองบ้าง รวมๆกันเป็นค่าใช้จ่ายในการเรียนมอปลาย และพี่เราก้ทำงานเรียนไปด้วยเหมือนกันต่างคนต่างหางาน และแล้วพอพี่เราเรียนจบปริญญา แม่เราจัดงานเลี้ยงอลังดังว่าเป็นคนรวยมีเงิน (ตอนนั้นแม่ได้งานแล้ว) มีวงดนตรี มีกินเลี้ยงจัดใหญ่อลังการแม่จ่ายทุกส่วน รวมถึงจัดช่างแต่งหน้าทำผมค่าใช้จ่ายรายละเอียดอื่นๆ พี่สาวเราก็ได้โน้ตบุ๊คมือ 1 แบบแม่ซื้อให้ ตอนนั้นแม่ไม่มีแพนเลยว่าจะซื้อให้เราจนสองสามเดือนผ่านไป แม่เลยซื้อเนตบุ๊คมือสองให้เรา แต่และแล้วเราก็ไปมีครอบครัวเราก็แต่งงานระหว่างตอนเรียนมหาลัยเนื่องจากเรามีน้อง ค่าใช้จ่ายบ้านแฟนออกหมดทุกส่วน เราไม่ว่าเพราะงานแต่งต้องฝ่ายชายออกถุกแล้ว จนวันนึงพี่สาวเราแต่งงานแม่เราก็ออกค่าใช้จ่ายให้ประมาน 60% จัดงานเลี้ยงโต๊ะจีนใหญ่เหมือนกัน พอเรารับปริญญาเราก้ทำงานแล้วนะแต่เงินเดือนแบบเด็กพึงเรียนจบใหม่ เราต้องออกค่าใช้จ่ายในการรับปริญญาเองทั้งหมด ตอนนั้นแม่ก้ทำงานได้เงินเยอะเหมือกัน ไม่เคยส่งเสียเราเลยตั้งแต่เรามอต้น แต่ส่งเสียพี่เราจนจบปริญญา ตอนนั้นเราเซงมากเราก็เลยไปทำบัตรทำอะไรเพื่อมาเสียค่าใช้จ่ายในการรับปริญญา แต่งหน้าให้พี่คนรุ้จักแต่งให้ฟรี ทำผมเสียตัง แล้วก้กินเลี้ยงโชคดีได้สถานที่เปนบ้านแฟน ก้ซื้อของมาทำกินเลี้ยงรวมๆค่ารับปริญญาค่าอื่นๆ ประมาน หมื่นกว่าบาทเพราะเราวางแผนไว้หมดไม่ให้เกินค่าใช้จ่าย บ้านแฟนเราช่วยจัดสถานที่ให้ฟรี มีทำอาหารมาเพิ่มให้ฟรีตอนแรกเลยเรากะจะไม่ชวนแม่มางานด้วยซ้ำเพราะเราเกรงใจบ้านแฟนเค้าจัดให้ทั้งๆที่แม่ไม่จัด เราก้ชวนแม่มาในงานด้วย เรายอมรับนะว่าเราน้อยใจมากๆๆๆ ที่แม่ทำให้พี่ได้แต่ไม่ทำให้เรา และแม่ยังไม่เคยดีใจตอนเรารับปริญญาเหมือนพี่เลย แม่บอกชาวบ้านเพื่อนๆไปหมด แต่เราไม่เคยบอกใครมีแต่เราโพสเฟสและเพื่อนๆชาวบ้านที่แม่รุ้จักมาเม้น แม่ไม่เคยแสดงความดีใจอะไรเลย
ส่วนเรื่องการกระทำ ****
การพุดการจากะแม่พี่เราไม่เคยพุดดีด้วย ถ้าพี่เราว่าสิ่งไหนไม่โอเคพี่เราก้เสียงตะคอกแม่ก้มีบ้าง เถียงแม่ก้บ่อย แม่เราจะนิ่งเงียบแล้วเสียงเบาไม่เคยพุดไรเลย ส่วนเราเราพุดปกติหรือยังไงแม่ก้จะเสียงดังแล้วใส่อารมกับเราตลอด เราไม่รุ้เพราะอะไร (แต่ตอนเด็กเราจำได้ว่าพี่เคยไม่คุยกับแม่นานมาก 2 ปี - 3 ปีได้ แม่อาจจะกัวพี่เราไม่คุยด้วยก้ได้ ) เช่นวันเกิดวันอะไร เราเลี้ยงวันเกิดตัวเองมาตลอดก้กินง่ายๆหมุกะทะ แต่ถ้าเปนวันเกิดพี่สาวแม่จะลางานมาทำกับข้าวทำอะไรกินที่บ้านแตกต่างจากเรามาก
ตอนนี้เราน้อยใจมากที่สุดเราปรึกษาหลายๆคนว่าเราควรจะรักแม่ต่อดีไหมเรากำลังสับสนว่าเค้าอยากให้เราเกิดมาหรือเปล่า ทำไมตอนเด็กๆมีคนมาขอเราเป็นลูกแม่ไม่ยกให้เค้าไปเลย แต่แม่ปล่อยให้เราโตแล้วเราก้โดนทำร้ายจิตใจ ตามหัวข้อเลยนะถ้าแม่พุดแบบนี้เพื่อนๆจะรู้สึกอย่างไร??
ถ้าคุณโดนคนเป็นพ่อแม่พูดคำนี้จะรู้สึกอย่างไร
แต่ก่อนหน้านี้คั่นเรายังเป็นเด็ก**** เราเหมือนลูกที่เป็นลูกใครก็ไม่รู้ "ซึ่งแม่พูดกับเราเสมอว่า ตอนเด็กๆอะเราอยากได้อะไรก็ได้เสมอ โตมาแม่เราเลยอยากให้พี่เราบ้าง" เราก็ไม่รุ้ว่ามันหมายความว่าอะไรจนวันนี้เราเริ่มรู้แล้ว
เพราะตอนเราเรียนมอต้นอะชีวิตเรากำลังไปได้ดีคือแม่ก็ยังส่งเสียอยู่ให้เงินไปโรงเรียนบ้าง เรามีค่ารถนั่งรถประมานรถสองแถว จนวันนึงมีจุดเปลื่ยนคือแม่เราตกงาน เราโคตรซวยเลยชีวิตเราเรียนมอต้น ต้องไปขอทุนอาหารกลางวัน ทุนเสื้อผ้า ทั้งๆที่ตลอดเวลาก็มีเงินใช้ปกติ แต่แม่ตกงานก้ต้องทำแบบนี้ ส่วนชีวิตพี่เราตอนนั้นเรียนปวชได้แล้วคือเค้าได้เงินเยอะกว่าเรา เอิ่มไม่เป็นไร เราไม่น้อยใจหรอกพี่เราโตกว่าค่าใช่จ่านรายงานน่าจะเยอะ เราได้เงินวางบนโต๊ะพร้อมกัน เราได้ประมาน 40 พี่เราได้ประมาน 100 ก็ไม่ต่างกันมาก จนเราเริ่มโตอะย่างเข้ามอสี่ เราต้องหาเงินเองเราไปทำงานที่ร้านชาบูในห้างแห่งหนึ่ง ป้าให้บ้าง ทำงานเองบ้าง รวมๆกันเป็นค่าใช้จ่ายในการเรียนมอปลาย และพี่เราก้ทำงานเรียนไปด้วยเหมือนกันต่างคนต่างหางาน และแล้วพอพี่เราเรียนจบปริญญา แม่เราจัดงานเลี้ยงอลังดังว่าเป็นคนรวยมีเงิน (ตอนนั้นแม่ได้งานแล้ว) มีวงดนตรี มีกินเลี้ยงจัดใหญ่อลังการแม่จ่ายทุกส่วน รวมถึงจัดช่างแต่งหน้าทำผมค่าใช้จ่ายรายละเอียดอื่นๆ พี่สาวเราก็ได้โน้ตบุ๊คมือ 1 แบบแม่ซื้อให้ ตอนนั้นแม่ไม่มีแพนเลยว่าจะซื้อให้เราจนสองสามเดือนผ่านไป แม่เลยซื้อเนตบุ๊คมือสองให้เรา แต่และแล้วเราก็ไปมีครอบครัวเราก็แต่งงานระหว่างตอนเรียนมหาลัยเนื่องจากเรามีน้อง ค่าใช้จ่ายบ้านแฟนออกหมดทุกส่วน เราไม่ว่าเพราะงานแต่งต้องฝ่ายชายออกถุกแล้ว จนวันนึงพี่สาวเราแต่งงานแม่เราก็ออกค่าใช้จ่ายให้ประมาน 60% จัดงานเลี้ยงโต๊ะจีนใหญ่เหมือนกัน พอเรารับปริญญาเราก้ทำงานแล้วนะแต่เงินเดือนแบบเด็กพึงเรียนจบใหม่ เราต้องออกค่าใช้จ่ายในการรับปริญญาเองทั้งหมด ตอนนั้นแม่ก้ทำงานได้เงินเยอะเหมือกัน ไม่เคยส่งเสียเราเลยตั้งแต่เรามอต้น แต่ส่งเสียพี่เราจนจบปริญญา ตอนนั้นเราเซงมากเราก็เลยไปทำบัตรทำอะไรเพื่อมาเสียค่าใช้จ่ายในการรับปริญญา แต่งหน้าให้พี่คนรุ้จักแต่งให้ฟรี ทำผมเสียตัง แล้วก้กินเลี้ยงโชคดีได้สถานที่เปนบ้านแฟน ก้ซื้อของมาทำกินเลี้ยงรวมๆค่ารับปริญญาค่าอื่นๆ ประมาน หมื่นกว่าบาทเพราะเราวางแผนไว้หมดไม่ให้เกินค่าใช้จ่าย บ้านแฟนเราช่วยจัดสถานที่ให้ฟรี มีทำอาหารมาเพิ่มให้ฟรีตอนแรกเลยเรากะจะไม่ชวนแม่มางานด้วยซ้ำเพราะเราเกรงใจบ้านแฟนเค้าจัดให้ทั้งๆที่แม่ไม่จัด เราก้ชวนแม่มาในงานด้วย เรายอมรับนะว่าเราน้อยใจมากๆๆๆ ที่แม่ทำให้พี่ได้แต่ไม่ทำให้เรา และแม่ยังไม่เคยดีใจตอนเรารับปริญญาเหมือนพี่เลย แม่บอกชาวบ้านเพื่อนๆไปหมด แต่เราไม่เคยบอกใครมีแต่เราโพสเฟสและเพื่อนๆชาวบ้านที่แม่รุ้จักมาเม้น แม่ไม่เคยแสดงความดีใจอะไรเลย
ส่วนเรื่องการกระทำ ****
การพุดการจากะแม่พี่เราไม่เคยพุดดีด้วย ถ้าพี่เราว่าสิ่งไหนไม่โอเคพี่เราก้เสียงตะคอกแม่ก้มีบ้าง เถียงแม่ก้บ่อย แม่เราจะนิ่งเงียบแล้วเสียงเบาไม่เคยพุดไรเลย ส่วนเราเราพุดปกติหรือยังไงแม่ก้จะเสียงดังแล้วใส่อารมกับเราตลอด เราไม่รุ้เพราะอะไร (แต่ตอนเด็กเราจำได้ว่าพี่เคยไม่คุยกับแม่นานมาก 2 ปี - 3 ปีได้ แม่อาจจะกัวพี่เราไม่คุยด้วยก้ได้ ) เช่นวันเกิดวันอะไร เราเลี้ยงวันเกิดตัวเองมาตลอดก้กินง่ายๆหมุกะทะ แต่ถ้าเปนวันเกิดพี่สาวแม่จะลางานมาทำกับข้าวทำอะไรกินที่บ้านแตกต่างจากเรามาก
ตอนนี้เราน้อยใจมากที่สุดเราปรึกษาหลายๆคนว่าเราควรจะรักแม่ต่อดีไหมเรากำลังสับสนว่าเค้าอยากให้เราเกิดมาหรือเปล่า ทำไมตอนเด็กๆมีคนมาขอเราเป็นลูกแม่ไม่ยกให้เค้าไปเลย แต่แม่ปล่อยให้เราโตแล้วเราก้โดนทำร้ายจิตใจ ตามหัวข้อเลยนะถ้าแม่พุดแบบนี้เพื่อนๆจะรู้สึกอย่างไร??