คือผมเคยอ่านเรื่องสั้นในขายหัวเราะเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องสั้นที่เป็นนิยายนะครับ ไม่ใช่การ์ตูน เกี่ยวกับพ่อคนหนึ่งที่เขาอยากให้ลูกสอบเข้าประถมโรงเรียนชื่อดัง ต้องการมาก ๆ ถึงขั้นบำรุงลูกเป็นอย่างดีตั้งแต่อยู่ในท้อง เอาให้ดีที่สุด หาของ หาสารพัดสิ่งไหนที่เขาว่ามีประโยชน์ ก็เอามาให้ภรรยากิน เพื่อที่ลูกจะได้ฉลาด อัจฉริยะเหนือกว่าเด็กคนอื่น
พอลูกเกิดมา เขาก็เคี่ยวเข็ญ ให้ลูกเรียนนั่นเรียนนี่ หากิจกรรมเสริมความรู้มาให้ลูกทำ มีตารางแน่นเอี้ยดทั้งวัน เป็นกิจกรรมเสริมความรู้ทั้งหมดทั้งสิ้น แทบไม่มีเวลาเล่นหรือผ่อนคลาย แถมเขาไปเจอคนข้างบ้านซื้อของเล่นให้ลูก ยังพูดเป็นเชิงประมาณว่า ปล่อยให้เล่นอะไรไร้สาระ แต่เพื่อนบ้านก็บอกว่า "เขาก็แค่ให้ลูกได้เล่น ได้โตไปตามวัยเท่านั้น"
สุดท้ายก็ถึงวันสอบ เขายังมีหน้ามาบอกอีกว่า "ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าลูกเขาหัวโตกว่าเด็กคนอื่นก็ไม่รู้" แล้วสุดท้ายลูกเขาก็สอบได้ พอสอบได้ที่นี่ เขาก็วางแผนต่อเลยว่าจะให้ลูกเข้ามหาวิทยาลัยอะไร ทั้ง ๆ ที่เพิ่งสอบเข้าประถมเท่านั้น
มันมีพ่อแม่แบบนี้อยู่จริง ๆ มั้ย
พอลูกเกิดมา เขาก็เคี่ยวเข็ญ ให้ลูกเรียนนั่นเรียนนี่ หากิจกรรมเสริมความรู้มาให้ลูกทำ มีตารางแน่นเอี้ยดทั้งวัน เป็นกิจกรรมเสริมความรู้ทั้งหมดทั้งสิ้น แทบไม่มีเวลาเล่นหรือผ่อนคลาย แถมเขาไปเจอคนข้างบ้านซื้อของเล่นให้ลูก ยังพูดเป็นเชิงประมาณว่า ปล่อยให้เล่นอะไรไร้สาระ แต่เพื่อนบ้านก็บอกว่า "เขาก็แค่ให้ลูกได้เล่น ได้โตไปตามวัยเท่านั้น"
สุดท้ายก็ถึงวันสอบ เขายังมีหน้ามาบอกอีกว่า "ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าลูกเขาหัวโตกว่าเด็กคนอื่นก็ไม่รู้" แล้วสุดท้ายลูกเขาก็สอบได้ พอสอบได้ที่นี่ เขาก็วางแผนต่อเลยว่าจะให้ลูกเข้ามหาวิทยาลัยอะไร ทั้ง ๆ ที่เพิ่งสอบเข้าประถมเท่านั้น