Long Distance สามปีแลัวคะ

สวัสดีคะ อยากมาแบ่งปันเรื่องราวชีวิตคู่..คบกับผู้ชายคนนี้มาได้สี่ปีแล้วคะ รู้จักกันมาห้าปี ปีแรกเค้าขอเป็นแฟนเราบอกว่าเรายังไม่พร้อมถ้ารอได้ก็รอ แล้วเค้าก็รอจิงๆคะ ปีต่อมาเปิดเทอมก็ขอเลย เจอกันที่เมกาคะ เราเริ่มไปเรียนที่นั่นตอนม.สาม คบกันตอนม.สี่ ตอนนั้นเค้าก็อยู่ม.หก สองปีที่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลามีความสุขมากคะ อยู่หอพักโรงเรียน แยกชายหญิงนะ หลังจากนั้นพอจบม.หกเค้าก็เข้ามหาลัย เริ่มเข้าชีวิตlong distance.. ห่างกันสิบสองชั่วโมงถ้าขับรถ ตอนเปิดเทอมขึ้นม.ห้า รู้สึกยากมากคะ จากที่มีเค้าอยู่ด้วยตลอดเวลายิบสี่ชั่วโมง ได้เจอหน้ากันทุกวัน กินข้าวด้วยกัน มีคนจองที่บนโรงอาหารให้ตลอด ตอนนั้นชีวิตรู้สึกหดหู่มากก ทำไรไม่ถูก ช่วงนั้นใช้โทรศัพท์หอโทรคุยหากันทุกวันตอนกลางคืน เค้าจะโทรมาหาทุกวัน ระหว่างวันใช้อีเมลเอา โบรานมาก..อิอิ วันนึงก็จะคุยประมานสิบห้านาทีถึงครึ่งชั่วโมง ไม่ได้คุยเยอะ คือเราเป็นเด็กเรียนมาก..ติดอ่านหนังสือ แต่เค้าก็จะเข้าใจ ปีนึงจะได้เจอกันประมานห้าครั้งคะ บางทีเค้าก็จะขับมาหา บางที่เราก็ไปหา โรงเรียนเรามีไปแข่งบาสที่มหาลัยเค้าทุกปี ส่วนใหญ่จะเป็นเราไปเพราะ เราไปกับโรงเรียนฟรี ถ้าเค้าขับมาค่าใช้จ่ายก็จะสูง เค้าไม่ใช่คนรวยคะ ฝรั่งหาเลี้ยงกินเอง จ่ายค่าเทอมเอง เราก็เข้าใจ อยู่มาได้เรื่อยๆคะ ทะเลาะกันบ้างมั้ย? แน่นอนอยู่แล้วคะ บ่อยด้วย ส่วนใหญ่จะเป็นเรานี่แหละที่ชวนทะเลาะ คือเราเป็นคนขี้งอนมากก อิอิ แต่เค้าจะออกแนวผู้ใหญ่หน่อย เป็นคนมีเหตึผลและใจเย็นมากคะ หลังจากที่ทำมาได้สองปี ก็ถึงตาเราที่ต้องย้ายบ้าง ตอนแรกคิดว่าจะไปเรียนต่อที่มหาลัยเดียวกับเค้าเนี่ยแหละคะ สมัครทุกอย่างเรียบร้อย..แต่พ่อแม่ค้าน จะให้ไปเรียนหมอที่จีน ทะเลาะกับพ่อแม่มาเป็นอาทิด สุดท้ายเค้าก็ชนะอยู่ดี..ช่วงนั้นร้องไห้บ่อยมาก นึกว่าคงต้องเลิกกันแล้ว แต่แฟนเรา..อย่างที่บอกเค้าเป็นคนมีเหตุผลมาก เค้าไม่บังคับเราเลยคะ เค้าให้ความเคารพกับการตัดสินใจเรามาก แล้วเค้าก็บอกว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เค้าก็จะสู้และจะขอคบต่อ ช่วงนั้นเราขอเลิกบ่อยมาก คือกลัวจิงๆ แต่เค้าใจเย็นมากคะ ไม่เคยอารมเสียใส่แล้วก็ยังคงข้อร้องให้คบกันต่อ..เราตัดสินใจที่จะคบกันต่อไป จนมาถึงวันที่เราต้องบินกลับไทย เค้าก็ไปส่งเราที่สนามบิน ช่วงเวลานั้นเรามีแต่นึกว่านี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอผู้ชายคนนี้ ถ้าเราเลิกกันก็คงจะไม่ได้เจอกันอีก ตอนเรากลับถึงไทยเค้าพิมมาบอกว่าขากลับจากสนามบินเค้าร้องไห้ในรถด้วย.. long distance ของเรากำลังยากขึ้นอีกหนึ่งละดับ ที่ไทยกับเมกาต่างกันสิบสองชั่วโมง ต่างคนต่างยอมตื่นเช้าเพื่อที่จะได้มาคุยกัน ตอนนั้นก็ยังโอเค ยังชินอยู่เพราะต้องห่างกันทุกซัมเมอร์อยู่แล้ว เออลืมบอก ช่วงซัมเมอร์สองเดือนก็ได้คุยกันน้อยมากคะ เพราะว่าเค้าต้องทำงานอยู่บนเขา ไม่มีสัญญานไม่มีอินเตอเน็ตเป็นเวลาสองเดือน นานๆทีพอเค้าเข้าเมืองเค้าก็จะเขียนโน๊ตยาวๆทิ้งไว้ให้คะ เป็นอย่างงีทุกซัมเมอ พอถึงเวลาเปิดเทอมเราก็บินมาจีน มาแรกๆไม่มีอินเตอเน็ต เครียดมากคะ ร้องไห้บ่อยมากเพราะคิดถึงและกังวลมาก ต้องแรกที่ได้เยียบเมืองจีนรู้สึกหดหู่มาก คิดถึงเค้าจิงๆ ที่จีนบล็อคเฟสบุ๊คด้วย!!! ส่วยใหญ่เรากับเค้าจะคุยกันทางนี้ ตอนนั้นเลยต้องรีบวิ่งหาวิธีที่จะคุยกัยได้ ตอนนี้ห่างกันสิบสามชั่วโมงแล้วคะ เค้าจะคอยโทรปลุกไปเรียนตลอด คุยกันเช้าเย็นตกประมานวันละสองชั่วโมง ตอนนี้เราอยู่มาได้เกือบจะคบปีแล้วคะ (ปีที่สามหนักสุดเพราะไม่ได้เจอกันเลย) ตอนนี้ยิ่งยากเข้าไปอีก เพราะตอนนี้เป็นปิดเทอมของเค้า เค้าก็ขึ้นเขาไปทำงาน หนึ่งอาทิดแล้วที่ไม่ได้คุยกันเลย ดีนะที่ตอนนี้เราใกล้สอบ ทำให้เรายังมีอะไรทำ อ่านหนังเยอะขึ้นมากคะ พยายามทำให้ตัวเองยุ่งตลอดจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ตอนแรกว่าจะย้ายกลับไปเมกาปีหน้าแต่พ่อแม่ก็ไม่ให้อยู่ดี..ปีถัดไปเรากะว่าจะลองอีก อนาคตตอนนี้ไม่รู้เลยจิงๆคะว่าจะเป็นยังไง เป็นชีวิตคู่ที่เรารู้สึกว่าเหนื่อยและยากแต่เราคิดว่ามันคุ้มค่ามากคะ เรามีความสุจมากที่ได้มาเจอกับเค้า ถึงแม้ว่าเราจะร้องไห้เเพราะเค้ามานับไม่ถ้วน เค้าทำให้เรารู้จักความรัก..ว่าความรักคือการให้ การเชื่อใจกัยและกัน ซื่อสัตย์ต่อกัน หลายคนถามว่าจะรู้ได้ไงว่าเค้าไม่ได้นอกใจเราอยู่ คำตอบเดียวเลยคะคือเราเชื่อใจเค้า เรารู้จักตัวเค้า อะไรมันจะเกิดมันก็ต้องเกืด เราไปห้ามอะไรมันไม่ได้หรอกคะ ชีวิตก็มีแค่นี้เราต้องปลงให้เป็น ปลงไม่ได้ก็จะมีแต่ทุกข์ เรารู้นะว่ามันพูดง่ายแต่ทำยาก ยอมรับว่าถ้ามันเกิดขึ้นกับเราก็คงเสียใจมากเหมือนกัน แต่วันนึงเราก็ต้องลุกขึ้นมาสู้ใหม่ให้ได้ การอกหักก็เป็นอีกหนึ่งรสชาติในชีวิตที่ทำให้เราแข็งแกร่งมากขึ้นถ้าเราคิดเป็น เราเชื่อว่าทุกอย่างมันลิขิตมาแล้ว ตอนนี้เหลืออีกหกอาทิดกว่าจะได้กลับมาคุยกันทุกวันแบบปกติ ขอย้ำว่าคุยนะคะ ไม่ใช่เจอหน้ากัน.. อนาคตจะมาอัปเดตให้นะคะว่าชีวิตคู่เราจบยังไง รอดูไปพร้อมๆกัน ขอกำลังใจหน่อยนะคะ สำหรับคนที่อยู่ในสถานการเดียวกันก็สู้ๆกันต่อไปนะคะ สู้ไปด้วยกัน เราต้องพิสูจน์ให้โลกรู้ว่าระยะทางทำอะไรเราไม่ได้ถ้าเรารักกันด้วยความรักที่แท้จิง รักที่เต็มไปด้วยความจิงใจและความทุ่มเท เป็นกำลังใจเช่นกันนะคะ