ก่อนอื่นเราบอกก่อนเลยเราเขียนกระทู้นี้เป็นครั้งแรกอ่านงงๆยังไงก็ขอโทดด้วย
เข้าเรื่องเลย เราคิดมาตั้งแต่ใหนแต่ไรเลยว่าเราอยู่คนเดียวไม่ได้เรานอนคนเดียวไม่ได้ เรานอนคนเดียวไม่ได้จริงๆ
ไม่รู้ทำไมค่ะ หรือเพราะเราคิดไปเองหรืออะไรไม่รู้ทำให้เราเกลียดการอยู่คนเดียวมาก อยู่บ้านเราก็นอนกับแม่
อยู่หอถ้าไม่มีแฟนเราก็ต้องมีเพื่อน แล้วมันมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราไม่สนิทกับกลุ่มเพื่อนเอาแล้วแฟนก็ไม่มี
เพื่อนก็ไม่ค่อยสนิท มันทำให้เราถึงกับร้องไห้ช่วงแรกๆเราไม่อยู่หอเลยค่ะไปหาเพื่อนสมัยม.ปลายที่มออื่นบ้างกลับบ้านบ้าง
จนตอนนี้เรากลับมานั้งคิดว่าเราควรจะอยู่คนเดียวให้ได้ซักทีเรารู้ว่ามันยากแต่ไม่รู้เราจะทำได้หรือป่าว
ใครเป็นบ้างอยู่คนเดียวไม่ได้ไปใหนมีใหนคนเดียวไม่ได้นอนคนเดียวไม่ได้มันเหงาเกินไปรับไม่ใหว
เข้าเรื่องเลย เราคิดมาตั้งแต่ใหนแต่ไรเลยว่าเราอยู่คนเดียวไม่ได้เรานอนคนเดียวไม่ได้ เรานอนคนเดียวไม่ได้จริงๆ
ไม่รู้ทำไมค่ะ หรือเพราะเราคิดไปเองหรืออะไรไม่รู้ทำให้เราเกลียดการอยู่คนเดียวมาก อยู่บ้านเราก็นอนกับแม่
อยู่หอถ้าไม่มีแฟนเราก็ต้องมีเพื่อน แล้วมันมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราไม่สนิทกับกลุ่มเพื่อนเอาแล้วแฟนก็ไม่มี
เพื่อนก็ไม่ค่อยสนิท มันทำให้เราถึงกับร้องไห้ช่วงแรกๆเราไม่อยู่หอเลยค่ะไปหาเพื่อนสมัยม.ปลายที่มออื่นบ้างกลับบ้านบ้าง
จนตอนนี้เรากลับมานั้งคิดว่าเราควรจะอยู่คนเดียวให้ได้ซักทีเรารู้ว่ามันยากแต่ไม่รู้เราจะทำได้หรือป่าว