"ข้าบดินทร์" เป็นละครเรื่องแรกที่ไม่อยากดูย้อนหลัง

จากละครที่คิดจะดูแต่ไม่ดู เพราะอ่านเรื่องย่อแล้วรู้สึกงง คำศัพท์ก็ไม่ค่อยเข้าใจ มีพี่ๆเปิดไว้ เราก็ดูผ่านๆยังพูดกับพี่เลยว่า พระเอกไม่เหมาะเลย หลังจากดูผ่านๆได้สักระยะ ติดงอมแงม รีบกินข้าว อาบน้ำ นอนเฝ้าจอ ใครชวนไปไหนไม่ไป จากเรื่องอื่นๆที่บอกเสมอ ค่อยดูย้อนหลังก็ได้
คุณพี่เหม ดิฉันชอบท่าฟันดาบของคุณพี่เหลือเกิน มันสะกดดิฉันให้จ้องแบบตาไม่กะพริบ  เลือดรักชาติในกายมันพลุ่งพล่านเสียเหลือเกิน ขนาดว่าดูเรื่องนี้ถึงกับออกปากว่า ชีวิตนี้ข้าไม่เคยคิดถึงการเกิดเป็นคนชนชาติอื่นใด ไม่ว่าชาติหน้าหรือชาติไหน ขอเกิดเป็นคนไทยพื้นแผ่นดินไทยตลอดกาล
"ความสุขเสมือนเทียนไข จุดแล้วก็ดับในระยะเวลาสั้น แต่ยังดีกว่าไม่ได้จุด" แม่ลำดวน
ขอบพระคุณละครเรื่องนี้ที่ให้แง่คิดดีๆมากมาย เป็นละครพีเรียดเรื่องที่สอง จากสายโลหิต(ศรราม-สุวนนัท์) ที่ยังตราตรึงใจมิรู้ลืม

เพิ่มเติมนิดนะคะ คือวันนี้ฉากสู้รบดูอลังการก็จริง แต่มีน้อยไปหน่อย ยังไม่รู้สึกขนลุกเท่าเมื่อวาน อยากทราบว่าละครเรื่องนี้ยังมีฉากสงครามสู้รบอีกหรือไม่ อย่างไรคะ สปอยด์ได้นะคะ