ประสบการณ์สดๆ ร้อนๆ เลยนะคะ
คือวันนี้เราไปเดินเที่ยวเล่นกับเพื่อน ถ่ายรูปกันที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง เป็นปกติค่ะที่ตอนเย็นๆ จะมีคนพาน้องหมามาวิ่งเล่นเยอะมาก โดนส่วนตัวเป็นคนที่กลัวหมามากกกกกก เนื่องจากตอนเด็กๆ มีประสบการณ์ไม่ดีกับหมาค่ะ แล้วตอนประถมเคยขี่จักรยานไปซื้อขนมแล้วโดนหมาจรจัดทั้งฝูงวิ่งไล่กัด เหมือนความรู้สึกมันติด เป็นคนที่ผวาทุกครั้งที่ได้ยินเสียงหมาเห่าแรงๆ หรือเสียงขู่ใส่กัน เคยขี่มอเตอร์ไซร์แล้วไปเจอหมาดุ จำพันธุ์ไม่ได้แล้วค่ะ แต่เคยมีข่าวว่ากัดคนตาย เหมือนมันจะรู้ว่าเรากลัว มันวิ่งไล่กัด เราต้องบิดหนีสุดชีวิตเลย พอหนีพ้นมือสั่นตัวสั่นไปหมด คือคนที่กลัวมันกลัวมากนะคะ
เข้าเรื่องนะคะคือตอนเย็นที่สวนเราก็ซื้อขนมซื้อเค้กมากินกับเพื่อนที่มาด้วยกัน ก็นั่งมองคนมองอะไรไปเรื่อย มีหมาตัวหนึ่งวิ่งมาทางเราค่ะ เพื่อนมันก็จับมือเราบอกว่าเฉยๆ นะแก อย่าวิ่ง มันมาหยุดตรงหน้าเรามองเค้กในมือ ตอนนั้นคิดแล้วค่ะถ้าเขวี้ยงเค้กไปไกลๆ มันจะวิ่งตามไปไม่มายุ่งกับเราไหม แต่เสี่ยงโดนเจ้าหน้าที่ด่ามาก มันคงรู้ว่าเราไม่ให้มั้ง มันเลยกินเค้กกินครีมที่ติดๆ ที่พลาสติกห่อกับกล่อง ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วค่ะ คิดแค่ เออ หมาตัวนี้ดีจัง ไม่ให้กินก็ไม่แย่ง ไปกินที่เศษที่ติดมากับกล่องแทน เรื่องมันมาตอนเราลุกขึ้นจะเอาขยะไปทิ้ง แล้วหนึ่งในขยะนั้นคือกล่องกับพลาสติกที่หมามันเลียกินแล้ว เราเห็นว่ามันหมดแล้วนะ แต่พอเราเก็บขึ้นมาแล้วเอาไปทิ้งใส่ถัง พอหันหลังกลับ หมาตัวนั้นจ้องเราเขม็งเลย มีเสียงขู่แล้วแยกเขี้ยวใส่ด้วย เพื่อนเราบอกมันคิดว่าเราไปแย่งของของมัน เพื่อนลากเราเดินหนีเลยค่ะ ตอนนั้นสติเริ่มหลุดแล้ว มือเริ่มสั่น หลายคนอาจมองว่าเวอร์ แต่สำหรับคนกลัวมันน่ากลัวจริงๆ นะคะ
ตอนแรกคิดว่ารอดแล้วเดินหนีออกมาหันหลังไปมองเป็นระยะแล้วไม่เจอมันตาม มาเจออีกทีตอนกำลังจะกลับแล้วเดินเล่นรอเพื่อนเข้าห้องน้ำ ได้ยินเสียงเห่าดังมาแต่ไกล เลยรีบหันไปมอง ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรค่ะเพราะสวนสาธารณะหมาเยอะอยู่แล้ว แต่พอเห็นหน้าไอ้ตัวที่เห่านี่สิคะ แทบทรุด คือตัวที่เราแยกกล่องเค้กมันไปทิ้งค่ะ คือเรารู้สึกได้จริงๆ นะว่าเป้าหมายมันคือเราอ่ะ สายตามันวิ่งมาแน่วแน่มาก จะวิ่งหนีก็ไม่ได้ค่ะ ด้านหลังเป็นสระน้ำที่มีแท่นกลมๆ ใหญ่ให้เดิน เวลาจะเดินผ่านต้องก้าวยาวๆ หนีไปตรงนั้นด้วยอารมณ์นี้ได้ตกน้ำแน่ค่ะ พอมันวิ่งมาใกล้รู้สึกแบบเราเป็นเหยื่อที่โดนต้อนจนมุมมากอ่ะ ทำไรไม่ได้เกาะต้นไม้อย่างเดียว ปีนต้นไม้ไม่เป็นด้วยค่ะ เราได้แต่หลับตาใช้ต้นไม้หลบไปมา แบบหนังอินเดียเลยค่ะ นึกถึงตัวเองตอนนั้นก็แอบฮา แล้วเหมือนมันส่งสัญญาณอะไรกันไม่รู้มีอีกสองตัววิ่งตามมาคือแบบตัวเดียวก็จะตายแล้วค่ะ น้ำตาซึม ตัวสั่นแล้ว อีกสองตัววิ่งมาสมทบ เราไม่มีที่จะหนีอะ โดนหมาล้อม มีตัวหนึ่ง แฮ่ใส่ มันเรียกว่าอะไรนะคะ กระโชก ปะ ตกใจค่ะ ล้มลงไปนั่งเลย พออยู่ระดับสายตาเดียวกัน ได้ยินเสียงเห่าเสียงขู่ระยะประชิดน้ำตาร่วงเลยอะ กลัวจัดมาก เริ่มร้องไห้แล้วค่ะ
เพื่อนเราเดินออกมาเจอเราสภาพนั้นคือมันตกใจค่ะ มันรู้ว่าเรากลัวหมามาก มันจะเดินมาเอาเราออกหมาหันไป แฮ่ ใส่เพื่อนด้วย เพื่อนมันชะงัก มันบอกว่ากลัวโดนกระโจนใส่เหมือนกัน อยู่แบบนั้นอีกราวๆ สองนาที เจ้าของหมาวิ่งมาค่ะ เป็นผู้ชาย ผู้หญิง กับเด็กอีกสองคน เค้าตกใจนึกว่าหมาเค้ามากัดเราหรือเปล่า คือเค้าตีแบดอยู่ที่สวนอีกฟาก ไม่ได้มองหมา พอจะกลับแล้วถึงรู้ว่าหมาหาย เลยเดินหา จนมาเจอกับเรานี่แหละ เพื่อนเรามันก็เล่าให้ฟังค่ะ ตอนนั้นเราคุยไม่รู้เรื่องแล้ว ร้องไห้อย่างเดียวเลย
พี่เค้าถามว่าน้องโดนกัดหรือเปล่า ส่ายหน้า
น้องเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ส่ายหน้า
ให้พี่ไปส่งที่หอไหม ส่ายหน้า
แล้วจะให้พี่ช่วยอะไรไหม ช่วยเอาหมาพี่ไปไกลๆ หนูทีค่ะ
พี่ผู้หญิงเค้าจับสายจูงอยู่นะ แต่มันยังจะเห่าจะขู่เราอยู่ ไม่เข้าใจมันแค้นอะไรเรานักหนา
รู้สึกว่าผู้หญิงเค้ารำคาญเรามากอะ เค้าพูดแบบ ไม่ได้โดนกัดแล้วจะร้องไห้ทำไม ดูสิ เด็กเล็กๆ คงหมายถึงลูกเค้ายังไม่กลัวเลย แล้วพูดอะไรต่อก็ไม่รู้ตอนนั้นสติไม่ค่อยอยู่ค่ะ เหมือนว่าว่าเราไปทำอะไรหมาเค้าก่อนหรือเปล่าถึงได้โดนไล่ ชวนสามีเค้ากลับบอกเสียเวลา เรื่องไม่เป็นเรื่อง แบบตัวโตกว่าหมาทำเป็นกลัวไปได้ เรื่องไร้สาระ ตอนนั้นฟังแล้วเคืองมากค่ะ แต่แบบทำอะไรไม่ได้ไง กลัวเค้าปล่อยสายจูง
คืออยากจะฝากถึงเจ้าของน้องหมาทุกคนนะคะว่า เวลาพาหมาออกไปไหนรบกวนช่วยดูแลหน่อยค่ะ อย่าปล่อยให้ไปไล่ล่าคนรอบข้าง ถึงคุณจะคิดว่าหมาคุณไม่กัด ไม่ดุ แต่สำหรับคนที่กลัวถึงเป็นชิวาว่าก็กลัวค่ะ ทุกคนไม่ได้เป็นมิตรกับหมาหมดนะคะ เคยโดนหมาไซบีเรียสจ้องค่ะ รู้อยู่ว่าไม่กัด ไม่ดุ นิสัยขัดกับหน้าตาแต่กลัวก็คือกลัวค่ะ
ที่ต้องเล่าละเอียด ส่วนหนึ่งเพราะอยากระบายความรู้สึกค่ะ ส่วนหนึ่งไม่อยากโดนข้อหาใส่ร้ายหมา
ความรู้สึกของคนกลัวสุนัขอยากฝากถึง เจ้าของสุนัข หน่อยค่ะ
คือวันนี้เราไปเดินเที่ยวเล่นกับเพื่อน ถ่ายรูปกันที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง เป็นปกติค่ะที่ตอนเย็นๆ จะมีคนพาน้องหมามาวิ่งเล่นเยอะมาก โดนส่วนตัวเป็นคนที่กลัวหมามากกกกกก เนื่องจากตอนเด็กๆ มีประสบการณ์ไม่ดีกับหมาค่ะ แล้วตอนประถมเคยขี่จักรยานไปซื้อขนมแล้วโดนหมาจรจัดทั้งฝูงวิ่งไล่กัด เหมือนความรู้สึกมันติด เป็นคนที่ผวาทุกครั้งที่ได้ยินเสียงหมาเห่าแรงๆ หรือเสียงขู่ใส่กัน เคยขี่มอเตอร์ไซร์แล้วไปเจอหมาดุ จำพันธุ์ไม่ได้แล้วค่ะ แต่เคยมีข่าวว่ากัดคนตาย เหมือนมันจะรู้ว่าเรากลัว มันวิ่งไล่กัด เราต้องบิดหนีสุดชีวิตเลย พอหนีพ้นมือสั่นตัวสั่นไปหมด คือคนที่กลัวมันกลัวมากนะคะ
เข้าเรื่องนะคะคือตอนเย็นที่สวนเราก็ซื้อขนมซื้อเค้กมากินกับเพื่อนที่มาด้วยกัน ก็นั่งมองคนมองอะไรไปเรื่อย มีหมาตัวหนึ่งวิ่งมาทางเราค่ะ เพื่อนมันก็จับมือเราบอกว่าเฉยๆ นะแก อย่าวิ่ง มันมาหยุดตรงหน้าเรามองเค้กในมือ ตอนนั้นคิดแล้วค่ะถ้าเขวี้ยงเค้กไปไกลๆ มันจะวิ่งตามไปไม่มายุ่งกับเราไหม แต่เสี่ยงโดนเจ้าหน้าที่ด่ามาก มันคงรู้ว่าเราไม่ให้มั้ง มันเลยกินเค้กกินครีมที่ติดๆ ที่พลาสติกห่อกับกล่อง ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วค่ะ คิดแค่ เออ หมาตัวนี้ดีจัง ไม่ให้กินก็ไม่แย่ง ไปกินที่เศษที่ติดมากับกล่องแทน เรื่องมันมาตอนเราลุกขึ้นจะเอาขยะไปทิ้ง แล้วหนึ่งในขยะนั้นคือกล่องกับพลาสติกที่หมามันเลียกินแล้ว เราเห็นว่ามันหมดแล้วนะ แต่พอเราเก็บขึ้นมาแล้วเอาไปทิ้งใส่ถัง พอหันหลังกลับ หมาตัวนั้นจ้องเราเขม็งเลย มีเสียงขู่แล้วแยกเขี้ยวใส่ด้วย เพื่อนเราบอกมันคิดว่าเราไปแย่งของของมัน เพื่อนลากเราเดินหนีเลยค่ะ ตอนนั้นสติเริ่มหลุดแล้ว มือเริ่มสั่น หลายคนอาจมองว่าเวอร์ แต่สำหรับคนกลัวมันน่ากลัวจริงๆ นะคะ
ตอนแรกคิดว่ารอดแล้วเดินหนีออกมาหันหลังไปมองเป็นระยะแล้วไม่เจอมันตาม มาเจออีกทีตอนกำลังจะกลับแล้วเดินเล่นรอเพื่อนเข้าห้องน้ำ ได้ยินเสียงเห่าดังมาแต่ไกล เลยรีบหันไปมอง ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรค่ะเพราะสวนสาธารณะหมาเยอะอยู่แล้ว แต่พอเห็นหน้าไอ้ตัวที่เห่านี่สิคะ แทบทรุด คือตัวที่เราแยกกล่องเค้กมันไปทิ้งค่ะ คือเรารู้สึกได้จริงๆ นะว่าเป้าหมายมันคือเราอ่ะ สายตามันวิ่งมาแน่วแน่มาก จะวิ่งหนีก็ไม่ได้ค่ะ ด้านหลังเป็นสระน้ำที่มีแท่นกลมๆ ใหญ่ให้เดิน เวลาจะเดินผ่านต้องก้าวยาวๆ หนีไปตรงนั้นด้วยอารมณ์นี้ได้ตกน้ำแน่ค่ะ พอมันวิ่งมาใกล้รู้สึกแบบเราเป็นเหยื่อที่โดนต้อนจนมุมมากอ่ะ ทำไรไม่ได้เกาะต้นไม้อย่างเดียว ปีนต้นไม้ไม่เป็นด้วยค่ะ เราได้แต่หลับตาใช้ต้นไม้หลบไปมา แบบหนังอินเดียเลยค่ะ นึกถึงตัวเองตอนนั้นก็แอบฮา แล้วเหมือนมันส่งสัญญาณอะไรกันไม่รู้มีอีกสองตัววิ่งตามมาคือแบบตัวเดียวก็จะตายแล้วค่ะ น้ำตาซึม ตัวสั่นแล้ว อีกสองตัววิ่งมาสมทบ เราไม่มีที่จะหนีอะ โดนหมาล้อม มีตัวหนึ่ง แฮ่ใส่ มันเรียกว่าอะไรนะคะ กระโชก ปะ ตกใจค่ะ ล้มลงไปนั่งเลย พออยู่ระดับสายตาเดียวกัน ได้ยินเสียงเห่าเสียงขู่ระยะประชิดน้ำตาร่วงเลยอะ กลัวจัดมาก เริ่มร้องไห้แล้วค่ะ
เพื่อนเราเดินออกมาเจอเราสภาพนั้นคือมันตกใจค่ะ มันรู้ว่าเรากลัวหมามาก มันจะเดินมาเอาเราออกหมาหันไป แฮ่ ใส่เพื่อนด้วย เพื่อนมันชะงัก มันบอกว่ากลัวโดนกระโจนใส่เหมือนกัน อยู่แบบนั้นอีกราวๆ สองนาที เจ้าของหมาวิ่งมาค่ะ เป็นผู้ชาย ผู้หญิง กับเด็กอีกสองคน เค้าตกใจนึกว่าหมาเค้ามากัดเราหรือเปล่า คือเค้าตีแบดอยู่ที่สวนอีกฟาก ไม่ได้มองหมา พอจะกลับแล้วถึงรู้ว่าหมาหาย เลยเดินหา จนมาเจอกับเรานี่แหละ เพื่อนเรามันก็เล่าให้ฟังค่ะ ตอนนั้นเราคุยไม่รู้เรื่องแล้ว ร้องไห้อย่างเดียวเลย
พี่เค้าถามว่าน้องโดนกัดหรือเปล่า ส่ายหน้า
น้องเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ส่ายหน้า
ให้พี่ไปส่งที่หอไหม ส่ายหน้า
แล้วจะให้พี่ช่วยอะไรไหม ช่วยเอาหมาพี่ไปไกลๆ หนูทีค่ะ
พี่ผู้หญิงเค้าจับสายจูงอยู่นะ แต่มันยังจะเห่าจะขู่เราอยู่ ไม่เข้าใจมันแค้นอะไรเรานักหนา
รู้สึกว่าผู้หญิงเค้ารำคาญเรามากอะ เค้าพูดแบบ ไม่ได้โดนกัดแล้วจะร้องไห้ทำไม ดูสิ เด็กเล็กๆ คงหมายถึงลูกเค้ายังไม่กลัวเลย แล้วพูดอะไรต่อก็ไม่รู้ตอนนั้นสติไม่ค่อยอยู่ค่ะ เหมือนว่าว่าเราไปทำอะไรหมาเค้าก่อนหรือเปล่าถึงได้โดนไล่ ชวนสามีเค้ากลับบอกเสียเวลา เรื่องไม่เป็นเรื่อง แบบตัวโตกว่าหมาทำเป็นกลัวไปได้ เรื่องไร้สาระ ตอนนั้นฟังแล้วเคืองมากค่ะ แต่แบบทำอะไรไม่ได้ไง กลัวเค้าปล่อยสายจูง
คืออยากจะฝากถึงเจ้าของน้องหมาทุกคนนะคะว่า เวลาพาหมาออกไปไหนรบกวนช่วยดูแลหน่อยค่ะ อย่าปล่อยให้ไปไล่ล่าคนรอบข้าง ถึงคุณจะคิดว่าหมาคุณไม่กัด ไม่ดุ แต่สำหรับคนที่กลัวถึงเป็นชิวาว่าก็กลัวค่ะ ทุกคนไม่ได้เป็นมิตรกับหมาหมดนะคะ เคยโดนหมาไซบีเรียสจ้องค่ะ รู้อยู่ว่าไม่กัด ไม่ดุ นิสัยขัดกับหน้าตาแต่กลัวก็คือกลัวค่ะ
ที่ต้องเล่าละเอียด ส่วนหนึ่งเพราะอยากระบายความรู้สึกค่ะ ส่วนหนึ่งไม่อยากโดนข้อหาใส่ร้ายหมา