เราเอาพวงมาลัยให้ครู เเต่ครูกับเราเเบบนี้อ่า คิดเราครูพูดกับเราเเรงไปไหม?

เรื่องมีอยุ่ว่า เรากับเเฟนเรียนมหาลัยกันเเล้ว คนละมอคนละคณะ ของเเฟนจะไปทางทฤษฎีเยอะของเราปฏิบัติเยอะ ช่วงนี้เขาเรียนเยอะมากๆคือวันนึงคุยกันน้อยเราก็มีมุมน้อยใจเเต่ก็ทักไปให้กำลังใจทักถามกินข้าวยังกลับ

คนที่ขี้อายๆๆๆหน่อย พูดไร้สาระ พูดไปเรื่อย ก็เช่น ถ้าเราบินได้ไว้เราไปเที่ยวรอบโลกกันไหม หรือถ้าฉันเป็นเเวมไพร์เมื่อไร่ คอของคุณจะเป็นคอเเรกๆที่ฉันเข้าไปกัดบลาๆๆ คือยกตัวอย่างนะคะ มันเเปลกมากจริง ╥﹏╥&

เรากับเเฟนคบกันมาจะ2ปีเเล้วค่ะ นิสัยเเบบนี้พึ่งจะมาออกช่วงคบกันปีกว่าๆนี่เเหละค่ะ นิสัยที่ว่าคือชอบเเกล้ง/กวนเราเเรงๆ เช่น หยิก ตีตามร่างกายเราเเรงๆ จิ้ม/ตบ🍑 (ฟิวหยอกนะคะ

คือเราอยากไปเยี่ยมครูที่รร.เก่า เเต่ครูไม่ใช่คนหัวโบราณเลยไม่รู้จะซื้ออะไรไปเยี่ยมดี😅

คือผมจะเล่าจะมาบอกเรื่องมันเกิดขึ้นตอนผมอยู่ม5ตอนนันผมจำได้ว่าผมกำลังเดินไปโรงอาหาร ในตอนนันผมจำได้มีผู้หญิงคนหนึ่งถึงถาดอาหารกำลังเดินมาทางผมอีกมือก็ถือถาดอีกมือก็ถือโทรศัพท์เเล้วคราวนี้นางกำลังเดินม

ช่วยหน่อยคะคือเขาเอาสมุดเฟรนชิปไปวางบนโต๊ะครูเเต่ไม่กล้าไปเอาคะคือเราเอาไปให้ครูเซ็นต์เราไม่รู้ว่าครูเซ็นยังเเต่ครูวางไว้บนโต๊ะครูอ่ะคะเราอยากหยิบมากเเต่เรากลัวเพื่อนหาว่าขโมยของครูเเต่สมุดเราไงครูเขา

เราไม่รู้ว่าจะระบายให้ใครฟัง เหมือนน้ำท่วมปาก  เราได้บรรจุไกลบ้าน รร.มีบ้านพักครูให้เเต่ต้องพักร่วมกันกับครูอีกคน เท่ากับ อยู่บ้านพักครู 2 คน ผญ. เเต่ครูที่เขาอยู่ก่อนมักจะพาเเฟนมาอยู่บ้านพักบ่อย

เรื่องมีอยู่ว่า ช่วง ม.5 ช่วงนั้นหนูเริ่มเป็นซึมเศร้า เข้าออกโรงพยาบาลทุกอาทิตย์ จนได้ติด ร หนึ่งวิชา ตอนนั้นหนูตามเเก้จนเสร็จเรียบร้อยเเล้ว จนมาถึงช่วง ม.6 เเต่ผลการเรียนยังไม่เเก้ให้หนู จนหนูได้ไปถา