ก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนว่าครอบครัวจขกท.มีปัญหาเลยรู้สึกกลัวเรื่องความรักค่ะ พอคนมาจีบ ก็ไม่ได้สนใจเรื่องความรักอะไรทั้งสิ้น มุ่งแต่ทำงานค่ะ มีความคิดว่าทำตัวเองให้ดี อย่าสร้างปัญหาให้ใครอยู่คนเดียวก็ได้มาตลอด...
จขกท.มีโอกาสไปเรียนภาษาที่ตปท. ใช้ชีวิตอย่างสนุกสนาน เรียบง่าย มีความสุข เจอเพื่อนใหม่มากมาย ได้เข้าชมรมกิฬา ทำกับข้าวแบ่งกันในหอ ได้backpackเที่ยวกับเพื่อนต่างชาติ
แต่ระหว่างปีนั้นด้วยการที่จขกท.เฟรนลี่ อยู่ง่าย กินง่าย ก็ได้เจอกับคนแปลกๆเข้ามาจีบด้วยเช่นกัน จนไม่รู้ว่าจะทำไงเลยไปปรึกษาพี่คนหนึ่งในชมรม พี่คนนี้นิสัยดีค่ะออกแนวกวนๆ ขอแหย่วันละที เวลาจขกท.เดือดร้อนจะวิ่งไปหาบ่อยๆ(จขกทซุ่มซ่ามและขี้ลืมมากค่ะ โก๊ะสุดๆ)
จขกท:"กลัวอะ!!ทำไงดีๆ เค้าตามตลอดเลย"
พี่:...(นิ่งไปแปป คิดนิดนึงแล้วบอกว่า)"ก็บอกเค้าไปสิว่าเป็นแฟนพี่"
จขกท:....!?!? คิดในใจว่านี่คือเค้าล้อเล่นใช่ป่ะเนี่ยหรือจะช่วยจริง?!
ตอนนั้นไปไม่ถูกทางเลย หัวข้อความกลัวของจขกทเลยตกไป แอบระวังพี่เค้าแทนมากกว่าแบบฮาๆ555 แต่พี่เค้าก็ท่าทางเหมือนเดิม เจอกันอาทิตยละ2-3วัน เฮฮา เล่นกิฬา ทุกอย่างเลยเหมือนเดิม
พอจขกท.กลับไทยมาทุกคนก็แยกย้ายกัน เราอยู่คนละจังหวัดกับพี่เค้า แล้วก็มุ่งแต่งาน งานๆๆ เหมือนเดิม พี่เค้าก็มาเป็นลูกค้าเราด้วยเลยได้คุยกันบ้าง เวลามีปัญหาอะไรเราก็จะโทรไปก่อกวน แม้กระทั่งเรื่องปัญหาความรัก มีคนมาจีบเค้าก็ช่วยแนะเราดีค่ะ (ตอนนั้นมีคนมาจีบเราแบบรุกๆ 2คน เราไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้าเลยถึงปรึกษา..ตอนนี้ไม่กล้าแล้วค่ะ )
ผ่านไปเกือบ1ปีหลังจากกลับมา เพื่อนเราแต่งงานที่จังหวัดพี่เค้าอยู่พอดีเลยบอกเค้าว่า "กำลังจะไปที่นั่นนะ เตรียมตัวมารับไปเที่ยวด้วยนะ!!!" พอเสร็จงานแต่งเค้าก็มารับเราไปเที่ยวค่ะ เพิ่งรู้ว่าขับรถ100โลมารับเรา... (เกรงใจเลย）
วันนั้นสนุกมากเลยค่ะแต่ยังเที่ยวไม่ครบขาดจุดหลักอีก2-3จุดเลยว่าจะอยู่ต่ออีกวัน เย็นวันนั้นพี่เค้าพาจขกทไปปาร์ตี้กับบ้านพี่สะใภ้ค่ะ โดนสัมภาษณ์เยอะเลย
"มาจากไหน"
"เป็นอะไรกัน"---เค้าเงียบ เราเลยบอกเป็นรุ่นน้องค่ะ
"ใคร..รู้จักกันได้ไง"บลาๆ
.
.
"แล้วคืนนี้พักไหนล่ะหนู"---เออเจอคำถามนี้หันหน้าไปมองพี่เค้าแบบเงิบๆแล้วนึกถามว่าเดี๋ยวค่อยwalk-inไปจองโรงแรม ใช่ไหม?! ปกติทำแบบนั้นตลอด
เค้าตอบมาว่า"คืนนี้นอนที่บ้านผม...ไม่มีใครอยู่..ห้องว่าง"
จขกทอึ้ง...แล้วหยิบแก้วเบียรของพี่เค้าออก "ห้ามกินแล้ว ม่ายยยๆๆๆ" รินน้ำเปล่าให้แทน
พี่เค้าบอก2แก้วไม่เมาหรอก แล้วก็ดื่มต่อTvT หัวเราะเราอีก แถมพี่เค้าตักกับข้าวให้เค้าต่อบอกว่า"เดี๋ยวซูบ"
ปาร์ตี้ไม่เลิกดีเราก็ออกกันมาก่อน จขกทพอขึ้นรถแล้ว นั่นไปซักพักถามพี่เค้าว่า"คือสรุปให้ค้างบ้านพี่จริงอะ?"
เค้าตอบกลับมา"เออดิ จะเสียเงินทำไม?!"
จขกท:"หนูจะปลอดภัยใช่ไหมคะ"
พี่เค้าหัวเราะ "ปลอดภัยสิ ใครจะทำไรเธอ"
เราก็เลยเออเอางั้นก็ได้ แต่เราเชื่อใจพี่เค้านะ แค่ถามให้มั่นใจ พอถึงบ้านก็จัดที่จัดทาง ไม่มีอะไรขาดตกบกพร่อง เราเลือกขอนอนห้องรับแขกค่ะ เกรงใจเจ้าของห้อง แล้วก็แยกย้ายกันนอน อารมณ์เด็กหอสบายชิวๆ
ตอนเช้าจขกท.ก่อกวนพี่เค้าด้วยส่งไลน์ไปปลุกว่า"หิวข้าวแล้วอะ" พี่เค้าเลยพาไปกิน เสร็จก็ไปกินกาแฟร้านเพื่อนเค้า เพื่อนออกมาทักทาย แล้วมองมาทางเรา"นั่นใครอะ แฟนหรอ?"--เค้าหัวเราะเหอะๆแล้ว มองเรา เราเลยบอกเป็นรุ่นน้องค่ะ รู้จักกันที่ตปท
ที่จริงในร้านกาแฟนี่แหละที่ทำให้เราเอะใจอะไรบางอย่าง!?! เราเริ่มชอบเค้ารึเปล่าทำไมเราถึงตอบช้าแค่คำว่า"รุ่นน้อง" ทำไมเค้าถึงมองเราไม่ตอบไปเองเลย สับสน
แล้วเราก็ไปเที่ยวกันตามปกติ สนุกสนานกันไป เวลาเหลือเค้าพาเราไปดูบริษัทด้วยค่ะ ใหญ่ระดับหนึ่งเค้าถึงมาเที่ยวเล่นกับเราได้ตอนแรกก็งงว่าทำไมว่างวันธรรมดา เค้าบอกด้วยว่า"รับสมัครผู้จัดการอยู่มาสมัครสิ","มาปลูกบ้านอยู่นี่ดิ มีที่ให้ปลูก"
เย็นวันนั้นจขกท.ก็กลับบ้านค่ะ กลับมาแบบตะหงิดๆ คือสรุปแล้วเค้าดีแบบนี้กับทุกคนใช่ไหมอะ? ทำไมตอนอยู่หอแกล้งเราซะส่วนใหญ่ ทำไมมาที่นี่เค้าดูแลเราดีจัง สุภาพบุรุษดีแฮะ มีหลายโมเมนต์ (เริ่มฟุ้งซ่านแบบแปลกๆ) เค้าชอบเราเปล่าหรือว่าคิดไปเอง? บางทีเราอาจจะชอบเค้าไปแล้ว...?!
จขกท.พอกลับมาทำงานซักพัก เจอวิกฤตหลายอย่าง ทั้งการงาน การเงินมันไม่เหมือนเดิมค่ะ เราตัดความคิดเรื่องข้างบนทิ้งไปทำแต่งาน เลยติดต่อพี่เค้าน้อยลง(พี่เค้ารู้เรื่องงานเรานะ) อย่างมากก็แค่ส่งไลน์คุยบ้าง เค้าก็ตอบน้อยลงค่ะ เรื่องที่คุยกันมันก็ไม่มี จขกท.พูดไม่เก่งด้วย...ชีวิตไม่ดีคงไม่อยากบอกให้ใครฟังมาก ไม่กล้าคิดต่อเพราะว่ากลัวว่าที่ชอบเค้าเพราะเค้ามีฐานะใช่ไหม เจอกันมานานไม่เห็นจะชอบกัน...
หลายเดือนผ่านไปเราแทบไม่คุยกัน
ล่าสุดพี่เค้าส่งข้อความมาชวนไปทะเลกับเพื่อนๆเค้า แต่เราไม่รู้จักเพื่อนเค้า ค้างคืนด้วย เราชอบเที่ยวนะคะ แต่เราไม่รู้จักใครเลย เราเลยไม่ไปค่ะ
ตอนนี้เราสับสนมากค่ะ เค้าชอบเราหรือคิดไปเอง ไม่รู้ว่าควรทำไงดี? มันวนลูปในหัวเราค่ะTvT
คิดไปเองรึเปล่า? ถ้าไม่ใช่ก็อยากตัดทิ้งค่ะ
จขกท.มีโอกาสไปเรียนภาษาที่ตปท. ใช้ชีวิตอย่างสนุกสนาน เรียบง่าย มีความสุข เจอเพื่อนใหม่มากมาย ได้เข้าชมรมกิฬา ทำกับข้าวแบ่งกันในหอ ได้backpackเที่ยวกับเพื่อนต่างชาติ
แต่ระหว่างปีนั้นด้วยการที่จขกท.เฟรนลี่ อยู่ง่าย กินง่าย ก็ได้เจอกับคนแปลกๆเข้ามาจีบด้วยเช่นกัน จนไม่รู้ว่าจะทำไงเลยไปปรึกษาพี่คนหนึ่งในชมรม พี่คนนี้นิสัยดีค่ะออกแนวกวนๆ ขอแหย่วันละที เวลาจขกท.เดือดร้อนจะวิ่งไปหาบ่อยๆ(จขกทซุ่มซ่ามและขี้ลืมมากค่ะ โก๊ะสุดๆ)
จขกท:"กลัวอะ!!ทำไงดีๆ เค้าตามตลอดเลย"
พี่:...(นิ่งไปแปป คิดนิดนึงแล้วบอกว่า)"ก็บอกเค้าไปสิว่าเป็นแฟนพี่"
จขกท:....!?!? คิดในใจว่านี่คือเค้าล้อเล่นใช่ป่ะเนี่ยหรือจะช่วยจริง?!
ตอนนั้นไปไม่ถูกทางเลย หัวข้อความกลัวของจขกทเลยตกไป แอบระวังพี่เค้าแทนมากกว่าแบบฮาๆ555 แต่พี่เค้าก็ท่าทางเหมือนเดิม เจอกันอาทิตยละ2-3วัน เฮฮา เล่นกิฬา ทุกอย่างเลยเหมือนเดิม
พอจขกท.กลับไทยมาทุกคนก็แยกย้ายกัน เราอยู่คนละจังหวัดกับพี่เค้า แล้วก็มุ่งแต่งาน งานๆๆ เหมือนเดิม พี่เค้าก็มาเป็นลูกค้าเราด้วยเลยได้คุยกันบ้าง เวลามีปัญหาอะไรเราก็จะโทรไปก่อกวน แม้กระทั่งเรื่องปัญหาความรัก มีคนมาจีบเค้าก็ช่วยแนะเราดีค่ะ (ตอนนั้นมีคนมาจีบเราแบบรุกๆ 2คน เราไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้าเลยถึงปรึกษา..ตอนนี้ไม่กล้าแล้วค่ะ )
ผ่านไปเกือบ1ปีหลังจากกลับมา เพื่อนเราแต่งงานที่จังหวัดพี่เค้าอยู่พอดีเลยบอกเค้าว่า "กำลังจะไปที่นั่นนะ เตรียมตัวมารับไปเที่ยวด้วยนะ!!!" พอเสร็จงานแต่งเค้าก็มารับเราไปเที่ยวค่ะ เพิ่งรู้ว่าขับรถ100โลมารับเรา... (เกรงใจเลย）
วันนั้นสนุกมากเลยค่ะแต่ยังเที่ยวไม่ครบขาดจุดหลักอีก2-3จุดเลยว่าจะอยู่ต่ออีกวัน เย็นวันนั้นพี่เค้าพาจขกทไปปาร์ตี้กับบ้านพี่สะใภ้ค่ะ โดนสัมภาษณ์เยอะเลย
"มาจากไหน"
"เป็นอะไรกัน"---เค้าเงียบ เราเลยบอกเป็นรุ่นน้องค่ะ
"ใคร..รู้จักกันได้ไง"บลาๆ
.
.
"แล้วคืนนี้พักไหนล่ะหนู"---เออเจอคำถามนี้หันหน้าไปมองพี่เค้าแบบเงิบๆแล้วนึกถามว่าเดี๋ยวค่อยwalk-inไปจองโรงแรม ใช่ไหม?! ปกติทำแบบนั้นตลอด
เค้าตอบมาว่า"คืนนี้นอนที่บ้านผม...ไม่มีใครอยู่..ห้องว่าง"
จขกทอึ้ง...แล้วหยิบแก้วเบียรของพี่เค้าออก "ห้ามกินแล้ว ม่ายยยๆๆๆ" รินน้ำเปล่าให้แทน
พี่เค้าบอก2แก้วไม่เมาหรอก แล้วก็ดื่มต่อTvT หัวเราะเราอีก แถมพี่เค้าตักกับข้าวให้เค้าต่อบอกว่า"เดี๋ยวซูบ"
ปาร์ตี้ไม่เลิกดีเราก็ออกกันมาก่อน จขกทพอขึ้นรถแล้ว นั่นไปซักพักถามพี่เค้าว่า"คือสรุปให้ค้างบ้านพี่จริงอะ?"
เค้าตอบกลับมา"เออดิ จะเสียเงินทำไม?!"
จขกท:"หนูจะปลอดภัยใช่ไหมคะ"
พี่เค้าหัวเราะ "ปลอดภัยสิ ใครจะทำไรเธอ"
เราก็เลยเออเอางั้นก็ได้ แต่เราเชื่อใจพี่เค้านะ แค่ถามให้มั่นใจ พอถึงบ้านก็จัดที่จัดทาง ไม่มีอะไรขาดตกบกพร่อง เราเลือกขอนอนห้องรับแขกค่ะ เกรงใจเจ้าของห้อง แล้วก็แยกย้ายกันนอน อารมณ์เด็กหอสบายชิวๆ
ตอนเช้าจขกท.ก่อกวนพี่เค้าด้วยส่งไลน์ไปปลุกว่า"หิวข้าวแล้วอะ" พี่เค้าเลยพาไปกิน เสร็จก็ไปกินกาแฟร้านเพื่อนเค้า เพื่อนออกมาทักทาย แล้วมองมาทางเรา"นั่นใครอะ แฟนหรอ?"--เค้าหัวเราะเหอะๆแล้ว มองเรา เราเลยบอกเป็นรุ่นน้องค่ะ รู้จักกันที่ตปท
ที่จริงในร้านกาแฟนี่แหละที่ทำให้เราเอะใจอะไรบางอย่าง!?! เราเริ่มชอบเค้ารึเปล่าทำไมเราถึงตอบช้าแค่คำว่า"รุ่นน้อง" ทำไมเค้าถึงมองเราไม่ตอบไปเองเลย สับสน
แล้วเราก็ไปเที่ยวกันตามปกติ สนุกสนานกันไป เวลาเหลือเค้าพาเราไปดูบริษัทด้วยค่ะ ใหญ่ระดับหนึ่งเค้าถึงมาเที่ยวเล่นกับเราได้ตอนแรกก็งงว่าทำไมว่างวันธรรมดา เค้าบอกด้วยว่า"รับสมัครผู้จัดการอยู่มาสมัครสิ","มาปลูกบ้านอยู่นี่ดิ มีที่ให้ปลูก"
เย็นวันนั้นจขกท.ก็กลับบ้านค่ะ กลับมาแบบตะหงิดๆ คือสรุปแล้วเค้าดีแบบนี้กับทุกคนใช่ไหมอะ? ทำไมตอนอยู่หอแกล้งเราซะส่วนใหญ่ ทำไมมาที่นี่เค้าดูแลเราดีจัง สุภาพบุรุษดีแฮะ มีหลายโมเมนต์ (เริ่มฟุ้งซ่านแบบแปลกๆ) เค้าชอบเราเปล่าหรือว่าคิดไปเอง? บางทีเราอาจจะชอบเค้าไปแล้ว...?!
จขกท.พอกลับมาทำงานซักพัก เจอวิกฤตหลายอย่าง ทั้งการงาน การเงินมันไม่เหมือนเดิมค่ะ เราตัดความคิดเรื่องข้างบนทิ้งไปทำแต่งาน เลยติดต่อพี่เค้าน้อยลง(พี่เค้ารู้เรื่องงานเรานะ) อย่างมากก็แค่ส่งไลน์คุยบ้าง เค้าก็ตอบน้อยลงค่ะ เรื่องที่คุยกันมันก็ไม่มี จขกท.พูดไม่เก่งด้วย...ชีวิตไม่ดีคงไม่อยากบอกให้ใครฟังมาก ไม่กล้าคิดต่อเพราะว่ากลัวว่าที่ชอบเค้าเพราะเค้ามีฐานะใช่ไหม เจอกันมานานไม่เห็นจะชอบกัน...
หลายเดือนผ่านไปเราแทบไม่คุยกัน
ล่าสุดพี่เค้าส่งข้อความมาชวนไปทะเลกับเพื่อนๆเค้า แต่เราไม่รู้จักเพื่อนเค้า ค้างคืนด้วย เราชอบเที่ยวนะคะ แต่เราไม่รู้จักใครเลย เราเลยไม่ไปค่ะ
ตอนนี้เราสับสนมากค่ะ เค้าชอบเราหรือคิดไปเอง ไม่รู้ว่าควรทำไงดี? มันวนลูปในหัวเราค่ะTvT