สวัสดีคะ ชาวพันทิป รบกวนขอคะแนะนำค่ะ ตามหัวข้อเลย ว่าเราควรทำยังงัยดี
ขอเล่ารายละเอียดนิดนึงนะคะ

....เราย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้ได้ 1 ปีละคะ ที่บ้านมีหมา 1 ตัว แมว 1 ตัว ทุกครั้งที่หมาจะออกไปอึด้านนอก บ้านเราจะคอยเฝ้าตลอดค่ะ

เพื่อจะได้ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร แต่ในซอยจะมีหมาเจ้าถิ่นอยู่คะ เจอเห็นเป็นต้องกัดกัน และหมาเราตัวเล็ก ส่วนหมาเจ้าถิ่นตัวใหญ่

สู้ยังงัยก็ตายคะ นี่ก็เป็นสาเหตุที่ต้องไปเฝ้าหมาเราทุกครั้งที่ออกจากบ้าน อ้อ อีกอย่างเจ้าของหมาตัวใหญ่จะไม่เคยมาดูนะคะ เวลาที่หมาตัวเอง

กัดกับหมาคนอื่น....

เรื่องก็คือ วันอาทิตย์ที่แล้ว แม่เราก็ออกไปยืนคุยตามภาษาแม่บ้านปกติ แต่ไม่ล็อกประตู..... เรานั่งอยู่บนบ้านได้ยินเสียงหมากัดกันเลยวิ่งลงไป

พร้อมน้ำหนึ่งถัง แน่นอนคะหมาเรากับหมาเจ้าถิ่น กว่าจะแยกหมาเราก็ได้มาหลายเคี้ยวเลยคะ ส่วนพวกแม่บ้านที่ยืนคุยกันอยู่ก็วงแตก  รวมทั้งแม่เราด้วย

พอแม่เราเดินเข้าบ้านมา เราก็พูดว่าคราวหน้าถ้าออกไปแม่ก็ล็อกประตูด้วย เพราะหมามันได้ยินเสียงแม่มันก็อยากออกไป แล้วประตูบ้านมันเบามันกระโจน

ใส่นิดเดียวบานประตูก็เด้งเปิดออกแล้ว (เราพูดด้วยน้ำเสียงปกติะรรมดามาก สาบานได้) แต่แม่ดันพูดว่า อย่าเยอะหมากัดกันเป็นเรื่องธรรมดา สู้เค้าไม่ได้

ตั้งแต่วันแรกที่มายังจะทำเป็นเก่ง พอมีเจ้าของยืนอยู่ด้วยนี่สู้ขาดใจ ยอมๆไปก็สิ้นเรื่อง  เราก็เลยพูดว่าที่แม่ยังไม่ยอมคนอื่นเลย แล้วแม่ก็พูดว่า อย่ามานิสัย

เสีย เราเลยพูดว่าแม่นั้นแหล่ะ..... แค่นี้แล้วเราก็เดินขึ้นบ้าน........... จนหมดวันอาทิตย์ก็ไม่ได้คุยกัน จนหมดวันจันทร์ก็ไม่ได้คุยกัน คือเราก็ทำตัวปกตินะ

ไปทำงานก็ แม่ไปแล้วนะ สวัสดี....แกก็ไม่ไหันมามอง....เย็น เรากลับบ้าน พ่อสวัสดี แม่สวัสดี พ่อทักทายดีตามปกติ บอกว่ามีอะไรกิน... แต่แม่ไม่หันมา

มอง จนวันอังคาร เรารวบรวมความกล้าทั้งหมด ระหว่างเดินทางไปทำงาน โทรไปหาแม่ จะขอโทษ (ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองไม่ได้ผิดอะไร) โทรไปรอบแรก

พูจากกระโชกมาก จนเราต้องวางสายไป..... อีกหนึ่ง ชม ผ่านไป รวบรวมพลังใจ โทรไปใหม่ แม่รับสายพูดจาไม่ดีเหมือนเดิม เรากลั้นใจทั้งที่น้ำตาคลอ

เบ้า แล้วถามว่าแม่เราคุยกันดีๆได้มั้ย แม่เราบอก กรูคุยดีได้แค่นี้แหล่ะ มีอะไร  เราน้ำตาไหลแล้วตอนนั้น เลยบอกไม่มีอะไรแล้ววางสายไป

   เราเครียดมาก อึดอัดมากไม่รู้จะทำงัยดี เราอายุ 30 ละคะ มีการมีงานทำแล้ว เป็นลูกที่ดีมาตลอด ดีคือ เราว่าเราอยู่ในโอวาทของแม่มาตลอด เวลาแม่บ่น

เราจะเงียบ คือจริงๆเวลาแม่บ่นทุกคนในบ้านจะเงียบหมด ไม่ใช่ว่าแม่ถูก แต่เพราะทุกคนไม่อยากมีปัญหา........... เราอยากออกไปอยู่ข้างนอก เผื่ออะไร

จะดีขึ้น แต่เราออกไปตอนนี้ไม่ได้ เพราะเรามีแพลนจะแต่งงาน จะให้ผ็ใหญ่มาเจอกันสิ้นเดือนหน้า ถ้าเราออกไปตอนนี้เด๋วจะกลายเป็นว่าแฟนเราจะมายุ

เราหรือปีกกล้าขางแข็งอะไรแบบนั้น   ซึ่งเราไม่เคยคิดแบบนั้นเลย......หรือเราถูกเลี้ยงมาแบบให้เชื่อฟัง คือทุกวันนี้เลิกงาน 5 โมง 6 โมงต้องถึงบ้าน ถ้า

ช้ากว่านั้นต้องโทรมาบอก บอกกลับสี่ทุ่มก็คือ สามทุ่มห้าสิบเก้าต้องถึงบ้านอะไรแบบนั้น...........จะมาฝืนตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วใฃ่ไหมคะ

เราควรทำยังงัยดีคะ