คือผมกำลังคุยกับคนๆหนึ่งอยุ่ เขาเป็นรุ่นน้องผม1ปี ยอมรับว่าชอบเธอแหละครับ คุยกันสักพักก็มีนัดไปดูหนัง กินข้าวปกติ แต่ดูแล้วเธอคงไม่ได้ชอบผมหรอกครับ บางครั้งเธอคิดจะเข้ามาในชีวิตผมก็เข้า คิดจะออกก็ออก บางครั้งผมตั้งตัวไม่ทัน ผมยอมเธอทุกอย่างเลยครับ ไม่จู้จี้จุกจิก ไปเที่ยวไหนซื้อของมาฝากตลอด พอเธอคุยกับคนอื่นผมก็มานั่งน้อยใจคนเดียว
จนเพื่อนผมพูดว่า
"ถ้าวิ่งตามคนอื่นมันเหนื่อย ก็ลองหยุดพักบ้างสิ อยู๋กับตัวเองบ้าง แคร์แต่ความรู้สึกคนอื่น แต่ไม่แคร์ความรู้สึกตัวเอง มีความสุขหรอว่ะ ถามจริง?" พอเพื่อนพูดแบบนี้ผมเริ่มคิดได้ เลยเริ่มจากการปิดเฟส โดยบอกเธอไปว่า อยากปิดเฟสสักพัก ไลน์เธอผมก็จะตอบแบบถ้าเธอทักมาตอนเช้า ผมก็จะตอบเย็น ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอทักมาปุ้บผมก็ตอบปั้บ ผมทำแบบนี้มา3วันแล้ว ตัวผมยอมรับว่าทรมานนะเพราะอยากคุยกับเธอ แต่ดูแล้วคงไปไม่รอด เธอก็ทักมาบ่อยยนะว่าเป็นไรไม่ค่อยตอบ มีไรป่าว(ทั้งทีเธอก็เคยทำแบบนี้กับผมมาก่อน บางครั้งเป็นวันกว่าจะตอบ) ต่อไปผมเริ่มจะไม่ตอบไลน์เธอ แบบนี้ผมทำถูกแล้วใช่มั้ยครับ ผมคิดว่าจะหักดิบไม่คุยเลย เลือกที่จะอยุ่กับตัวเอง
ผมตัดสินใจถูกแล้วใช่มั้ยครับ ที่ทำแบบนี้
จนเพื่อนผมพูดว่า "ถ้าวิ่งตามคนอื่นมันเหนื่อย ก็ลองหยุดพักบ้างสิ อยู๋กับตัวเองบ้าง แคร์แต่ความรู้สึกคนอื่น แต่ไม่แคร์ความรู้สึกตัวเอง มีความสุขหรอว่ะ ถามจริง?" พอเพื่อนพูดแบบนี้ผมเริ่มคิดได้ เลยเริ่มจากการปิดเฟส โดยบอกเธอไปว่า อยากปิดเฟสสักพัก ไลน์เธอผมก็จะตอบแบบถ้าเธอทักมาตอนเช้า ผมก็จะตอบเย็น ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอทักมาปุ้บผมก็ตอบปั้บ ผมทำแบบนี้มา3วันแล้ว ตัวผมยอมรับว่าทรมานนะเพราะอยากคุยกับเธอ แต่ดูแล้วคงไปไม่รอด เธอก็ทักมาบ่อยยนะว่าเป็นไรไม่ค่อยตอบ มีไรป่าว(ทั้งทีเธอก็เคยทำแบบนี้กับผมมาก่อน บางครั้งเป็นวันกว่าจะตอบ) ต่อไปผมเริ่มจะไม่ตอบไลน์เธอ แบบนี้ผมทำถูกแล้วใช่มั้ยครับ ผมคิดว่าจะหักดิบไม่คุยเลย เลือกที่จะอยุ่กับตัวเอง